Koop bij Sabra Motorbandenservice een set deelnemende Dunlopmotorbanden en profiteer tot 31 mei 2021 van € 40,00 CASHBACK door je aankoop bij Dunlop te registreren.
Onderstaande sets Dunlopmotorbanden komen in aanmerking voor de “meer grip voor minder” cashback actie:
Sportsmart mk3, Roadsmart III, Mutant of Trailmax Meridian
Een korte film. Klassiekers uit Tokyo. Een bijzondere productie waar we eigenlijk niet teveel over moeten zeggen. Gewoon kijken.
“Onlangs hadden we (onze schrijver Dolf Peeters / redactie) het over de vondst van een BMW R60/5. Dat ding had een jaar of twintig geslapen. En werd geadopteerd voor een paar honderd euro. Iemand vond het bericht zwaar gedateerd. Want een BMW voor dat geld? Dat was iets van jaren terug. Tegenwoordig werd er voor zo’n ding al gauw een paar duizend euro gevraagd. En dat was duidelijk te controleren op Marktplaats. De oplettende lezer had gelijk. Voor zover het Marktplaats, of desnoods het hele Internet betreft.
Gewoon, de echte mensenwereld
Maar vanuit ons beperkte universumpje is Internet, is Marktplaats, niet de norm der dingen. Wij zoeken – en vinden vaak genoeg – gewoon in de mensenwereld. Binnen de vrienden en kennissenkring. En dat resulteert dan niet gegarandeerd in aanklikken en wachten tot de doos bezorgd wordt. Maar via via kom je vaak bij mensen die zich digitaal niet of nauwelijks presenteren. We kennen intussen een handelaar voor wie het bijvoegen van een foto in een mailbericht absoluut te hoog gegrepen is. Dat zijn dan mensen waar je naar toe gaat en zo breidt je kennissenkring zich steeds verder uit.
En dan kom je weer op dat spanningsveld van prijzen
Een van de redactionele brommers, een 1984’er Moto Guzzi V65 die als daily driver wordt gebruikt had wat probleempjes en vroeg wat aandacht. Als je Moto Guzzi denkt in Nederland, dan denk je in elk geval aan TLM in Nijmegen. Dat bedrijf heeft Guzzi in alle genen, was één van de eersten die gebruikte onderdelen helemaal gedocumenteerd online zette en vanuit Nijmegen worden er gebruikte Guzzi onderdelen over de hele wereld verstuurd. Maar met de uurtarieven van TLM is het moeilijk slikken voor de eigenaar van een ouwe, kleine Guzzi.
De prijzen van gebruikte onderdelen
In de professionele motorsloopwereld is het al sinds jaar en dag zo dat de richtlijn is, dat de verkoopprijzen een derde tot de helft van de laatste nieuwprijs is. Dingen die bijna niemand zoekt zijn goedkoper. Heel zeldzame items zijn duurder. Maar elke discussie over die prijzen kan afgestopt worden met de vraag of ‘de markt’ het bedrag er voor wil betalen. Bij een serieuze organisatie als TLM is er al een hele hoop werk in de handel gestoken voordat het op de webshop komt. En de bedrijfskosten van een groot bedrijf moet je ook niet onderschatten. Aan het eind van het liedje biedt TLM een bijna dekkend aanbod aan hoogwaardige gebruikte Guzzi spullen voor bijna alle modellen met het koopgemak van een muisklik.
En zo vind je dan een accu zijdeksel voor € 96,59
Helaas heeft dat ding de verkeerde kleur. Maar het is er eentje zonder scheuren, krassen of afgebroken lipjes. Intussen is een kapot zijkapje geen ramp. Het doet alleen afbreuk aan de rest van de fiets die er nog best netjes uit ziet. Maar bijna 100 euro= Das serieus geld. Als de Guzzi dan tegen een elektrische ontstekingsprobleem op loopt, dan heeft dat prioriteit. Zelf kwam ik daar als ouwe wtb’er niet uit. Maar ik had goede dingen gehoord over Mark Wilmink uit Borne. Mark bleek geïnteresseerd in de rare storing. Want hij is geen motorhandelaar, hij is een techneut en repareert alleen Guzzies zonder injectie.
De Guzzi werd naar Borne gebracht waar Mark iets raars vond en oploste
Om de V65C bij hem in de bestanden te bergen deed hij een compressiemeting, een compressielektest en controleerde hij de lifthoogte van de nokken op de nokkenas. Dat geeft een mooi nulpunt voor de motor van een nieuwe klant en geeft een heldere indicatie van de toestand van het blok. De V65C bleek vermoeider dan gedacht. Om het mooi te maken worden volgende winter de koppen dus gerepareerd. Alles dik voor elkaar. Voor aflevering werd de Guzzi nog even op alle vloeistoffen en drukken gecontroleerd. Daarna werd de zaak nog even kort besproken en een van de laatste opmerkingen was “En je hebt toevallig geen zijdeksels voor een V65C denk ik”.
Die waren er toevallig wel
Nieuw, en ook in de verkeerde kleur. Maar het waren er wel twee voor € 30. Het blijkbaar hoge kilometrage – op de klok staat maar dik 40D km – had zich al eerder kenbaar gemaakt door carburateur problemen. Vervangende gasfabriekjes waren daarom al eerder gescoord bij een ander eenmansbedrijf, dat van Teun Beuzel uit Lochem. En Starten en laden uit Nijmegen heeft ooit een hele container vol imitatie Valeo startmotoren uit China laten komen. Die passen op veel BMW’s en Guzzies. En kosten nieuw – met drie jaar garantie – € 59,- En dat is dan alleen nog maar in het Guzzi wereldje. Een wereldje waarin Jan Robers uit Boekelo trouwens ook een ijkpunt voor de oudjes is. Dat zijn allemaal bedrijfjes die niet of nauwelijks adverteren. Dat is natuurlijk jammer als je een blad of een site hebt.
Maar ze bedienen een niche markt en voelen zich daar wel bij
En als je er bij eentje bent die zich bezorgd af vraagt of het niet allemaal uit de hand gaat lopen omdat hij de vorige dag zomaar zes mensen over de vloer heeft gehad? Dan heb je een goeie. En dat soort bedrijfjes zijn er gelukkig nog voor alle merken klassiekers.
En dan is er nog de ‘handel’ in de binnenste cirkel waar een stuur van een oude Amerikaan geruild werd tegen een stel uitlaatbochten van een motorfiets. Je moet ze alleen even vinden.
Maar onze insteek werkt niet voor iedereen
We hadden een kennis verwezen naar onze voortreffelijke vriend Kiat Que van Loods 8 . De brave kennis was naar het wat vage industrieterrein in Arnhem gereden. Hij had voor de zaak gestaan. En hij had er geen goed gevoel bij. Hij is door gereden.
Dus kost iets € 100 of een € 50?
Als je in de top van de markt online koopt en je wilt risicoloze kwaliteit klikken? Dan scoor je voor € 100. Als je de (vraag)prijzen op Marktplaats bekijkt? Dan weet je in elk geval wat er gevraagd wordt. Als je gewoon veel mensen kent en als je een beetje de tijd wilt nemen? Dan kun je op zoek in de kennissenkring of bij de kennissen van kennissen. Op die manier leer je veel mensen kennen en wordt het vinden van spullen steeds leuker, makkelijker en goedkoper. En leuker.”
Dit artikel is geschreven door Dolf Peeters. Dolf is een trouwe schrijver op onze website. Dolf droomt motoren, weet van motoren en er stroomt volgens ons (redactie@ikzoekeenmotor.nl) olie door zijn aderen. Of benzine? We twijfelen nog. Heb jij het BOEK van Dolf al gelezen trouwens?
Het is stralend weer en er staat een bulderende zon aan de hemel. Eerst stevig ontbijten. Strandweer!
Mijn dochter Danielle is vandaag spreker op het VNG-congres (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) in Utrecht. Daar zijn bijna alle gemeenten aanwezig. Ze spreekt voor een groot publiek over haar privacy-project bij de gemeente Amersfoort. Ik ben op grote afstand zo trots als een aap met zeven lullen. Zéven maar? Nou, ik vond er dezelfde dag wel méér. Kijk straks maar op de foto.
Janny laat mij via de app weten dat we vijf euro wonnen in de staatsloterij. Jeetje, wat hebben we daar een hoop geld voor betaald, app ik terug.
Het is erg verleidelijk om op het strand in de luwte van een kommetje van hoge rotsen te gaan zitten. Maar de gemeente waarschuwt met borden dat de rotsen niet stabiel zijn. Ik heb liever geen stenen op mijn hoofd, dus ik schuif een stukje op. Better safe than sorry. Uit de wind en in de zon is het super aan het strand. En mijn e-book van Lee Child is nog niet uit… Ik geniet met volle teugen. Het water is wel iets te fris.
Ik maak die dag nog een wandeling en vind nog wat mooie plaatjes voor The Catch of the Day. Kijk maar rond.
OK, IK BEN NU RUIM VIER WEKEN OP REIS. HOE BEVALT DAT NU?
Wat ik er van vind? Het is helemaal uitstekend! Ik vind mijn reis werkelijk fantastisch en ik heb het reuze naar mijn zin. Het voldoet ruimschoots aan mijn verwachtingen. Ik vermaak mij erg. Wat een enorme ontspanning en wat een vrijheid. Ik kan doen en laten wat ik wil. Ik bepaal alles zelf en hoef met niemand rekening te houden of maar iets te overleggen. Ach, gewoon net als vroeger op mijn werk dus…
Wat ik zo al doe? Ik ben elke dag buiten, ongeacht het weer. Ik zit nooit binnen. Ik slaap alleen op de locatie die ik huur. Verder doe ik er niks. Het weer bepaalt wel in grote mate mijn dagbesteding. Das een mooie seniorenterm trouwens. Regen is het minst leuk. Uiteindelijk word je éérst nat en dan koud. Als het niet regent, dan komt alles goed. Dan is de dag helemaal ok. Motorrijden in landen zoals hier is super, wandelen geweldig en het strand is top. Wat een fantastisch leven zo! Ik ben in korte tijd een wandelfanaat geworden en vind 15 km maar een piesofkeek.
Ik eet drie keer per dag buiten de deur. Dat kan ik hebben, want ik beweeg heel veel. Daarnaast eet ik maar kleine maaltijden. ‘s Morgens een broodje met wat verse jus, als dat tenminste lukt, ‘s middags zo’n heerlijke gezonde salade, die je echt niet zelf kunt maken voor dat geld, en ‘s avonds iets kleins, licht en gezond. Het liefst vis. Ik overweeg absoluut niet om piepers te kopen, piepers te jassen, piepers te koken en vervolgens piepers op te eten. Piepers zijn namelijk heel vaak vies… Tuurlijk, dáár moet je wel de financiële middelen voor zoiets hebben. Maar dat is geen probleem. Ik heb gelukkig géén Belgisch pensioentje… Maar een indicatie? Voor mij is dat circa één euro per kilometer tot nu toe.
En het alleen zijn dan? Mwah, dat ligt gewoon aan jezelf. Als je jezelf open opstelt, dan kan je voldoende contacten hebben. De ene keer vluchtig, de andere keer diepgaand. Maar je bepaalt het zelf. Dat blijft bijzonder. Lees je een e-reader of tik je geconcentreerd een reisverslag op je mobiele telefoon, dan valt niemand je lastig. Kijk je een beetje open om je heen, glimlach je, stap je op iemand af, dan heb jij je praatje. En verder vind ik het prima voor een poossie zo. Zeker niet voor altijd, maar zo, voor wat weken, is het uitstekend.
Is mijn reis therapeutisch voor mij? Nee hoor, dat is het zeker niet. Het is voor mij een reis die ik al heel lang heel graag wilde. Ik denk ook niet dat ik een therapeutische reis nodig had. Ik heb bijna 50 jaar leuk werk gehad in de ICT, in die wereld werkelijk alles kunnen doen en leren, wat ik maar wilde en kon. Ook de laatste jaren was mijn werk uitdagend en ik heb een prachtig afscheid op mijn werk gekregen. Nee, geen therapie dus.
Ben ik op dan zoek naar mijzelf? En heb ik mijzelf dan inmiddels gevonden? Ja hoor, zo’n kleine 70 jaar geleden heb ik mijzelf gevonden. Haha. Nee, ik ben nooit op zoek geweest naar mijzelf. Ik ben trouwens ook helemaal niet zo’n diepzinnige denker. Veel mensen in mijn omgeving die dat wel waren, zag ik vaak in moeilijkheden met zichzelf komen. Ik ben meer een doener en ik vind het avontuur leuk. Doeners kunnen hun energie kwijt. En dat lucht op. Gewoon doen! En de kans lopen dat het mislukt. En dan pak je het opnieuw op en dan probeer je het noges. En noges. Heerlijk in het diepe springen en kijken waar je aan de kant kunt komen. Of niet…
En verder? Nou, het inpakken van alle zooi en bepakken van de motor is ondertussen redelijk routine. De meeste spullen hebben inmiddels een eigen plek gekregen en ondertussen weet ik waar alles ongeveer zit. Das al heel wat. De tijd gaat wel erg snel. Ik ben nu al vier weken weg. De tijd vliegt. Absurd.
En jaaaaa, ik heb teveel zooi meegenomen. Absoluut. Jullie wisten dat al, maar ik nog niet. Koelere, wat is die motor zwaar en looiig. Niet normaal. Dat is een leerpunt. Ik kom daar zo op terug.
GA IK NOGES?
Jazeker ga ik dit noges doen. Absoluut. Volgend jaar zelfs al, hoop ik. Met de motor neem ik dan zeer zeker minder zooi en kleding mee. En als ik vroeg in het voorjaar ga, dan neem ik ook geen tent en kookspullen meer mee. Minder gewicht en minder ruimte.
Die mobilehomes zijn trouwens uitstekend en veelal ook niet zo heel duur. Ik heb dan mijn motorfiets naast mij op het terras, voldoende ruimte voor mijn spullen, vaak in een aparte kamer, een eigen toilet en douche en … verwarming. En die is echt nodig in het voorjaar. Het is ‘s morgens 10 graden in de caravan. Brrr.. Met de afstandsbediening zet ik dan om 08:00 uur vanuit mijn bed de airconditioning op 23 graden. Als hij dan afslaat, kom ik op Portugese temperatuur mijn bed uit. Ik hou nou eenmaal van luxe. Ok… uh… een verwend jong dan. Ik moet er niet aan denken om nu op de grond in een tent te liggen. Koud!
En jôh, wellicht ga ik een volgende keer eens heel ergens anders heen. De Balkan staat al veertig jaar op mijn lijst. Dat kon op ons Hondaatje met haar 10 litertank in de jaren zeventig persé niet. De brandstofpompen lagen verder uit elkaar dan de actieradius van de Honda.
Of misschien eens een camper huren. Er zijn wat regels, maar je mag in principe vrij kamperen in Spanje en Portugal. De westkust van Portugal is prachtig met haar vele kleine strandjes en plaatsjes. Het is veel authentieker en rustiger dan de Algarve. En uiteraard minder toeristisch.
Of gewoon met mijn eigen nieuwe bolide? Die staat straks in mei bij de dealer klaar. Naar Frankrijk met een tentje? Of toch naar Portugal? Een caravan in Albufeira kost 20 euro per nacht als je hem een maand huurt. Normaal is het weer veel beter dan dit jaar. Drie dagen flink doorrijden en dan een paar weken in de zon leven en op het strand zitten. Olé!
MORGEN
Morgen reis ik verder met de motor. Ik laat Lissabon links liggen, besluit ik. Het is Paasweekend. Teveel drukte. Daarnaast zit 96% van de accomodaties vol, zegt BookingDotCom. Voor € 150,- per nacht is overigens nog voldoende keus. Yeah, sure…
Ach, Lissabon loopt niet weg. Daar vliegen we ook makkelijk even naar toe. Leuke stedentrip met Janny. Komt een andere keer wel.
Het weer wordt de komende dagen minder, appt Janny. Ik ga het zien. Ik ben toch al poepiebruin…
EEN BOSJE LULLEN EN WAT BALLEN?
Nou, waar zijn ze dan? Gewoon, hier….
“Elektrische motorfietsen zijn alleen geschikt voor een rondje om de kerk of een tripje in het weekend”, is een vaak gehoorde uitspraak.
Opvallend is dat veruit de meeste motorrijders hun motorfiets meestal juist op die manier gebruiken. Wij nemen de proef op de som en rijden een rondje IJsselmeer met een Zero Motorcycles SRS met 12 kW semi snellader. Een rit van zo’n 500 km.
In eerste instantie is de bedoeling alleen maar secundaire wegen te rijden, dat blijkt met name in het Westland veel te veel tijd te kosten vanwege de vele dorpjes en steden waar je om en doorheen moet. Daarom wordt voor die regio de snelweg gekozen. Laadpunten zijn er inmiddels voldoende in Nederland. Anders dan tankstations zijn laadpunten niet herkenbaar vanuit de verte.
Route maken.
Via Google Maps wordt de route gemaakt. Het handige van google maps is dat je daarop kunt selecteren op laadpunten. Anders zijn er verschillende apps waarvan je gebruik kunt maken. Het snelst laadt deze SRS aan een 22 kW AC lader of laders met een nog hoger vermogen. Denk hierbij aan de meeste snelladers langs de snelweg van Allego of Fastned . De laadmomenten worden tussen de 100 -120 km gekozen wat neerkomt op één tot anderhalf uur rijden per keer. Mooi om even de benen te strekken.
De weersverwachtingen zijn droog maar fris. Goed aankleden en de handvatverwarming op de SRS maken de rit aangenaam. Via het rivierengebied gaat de rit naar de eerste laadstop aan de A2. Laden vraagt uiteraard wat meer tijd dan het volgooien van en tank. Leuke bijkomstigheid is dat je tijdens het laden altijd aanspraak hebt met mensen die bijna zonder uitzondering verbaasd reageren op een elektrische motorfiets. Elektrische auto’s kennen mensen intussen wel. Betalen doe je met een laadpas of een app. De weg vervolgt via de snelweg richting West-Friesland, een straffe noorderwind op de neus neemt wel wat range weg, maar dat wordt beperkt door de maximum geldende snelheid van 100 km/u. Even voor de afsluitdijk is de volgende stop. Het is inmiddels etenstijd.
Laden en rijden.
De laatste 10% laden van de batterij duren het langst. Vergelijk het met het volgooien van een tank benzine. Het laatste beetje moet je ook rustig tanken om niet te knoeien. Als je wat minder tijd hebt of wilt besteden laad je de batterij tot 85- 90 % wat zo’n 25 minuten duurt. Die laatste paar procenten zijn slechts 10-15 km extra range. In dit geval was de batterij behoorlijk leeg door tegenwind. Omdat dit de middagpauze met lunch was werd de batterij volledig geladen. Dit kost je aan tijd ongeveer 45 minuten.
De weg vervolgt zich over de afsluitdijk, daar wordt momenteel flink gewerkt aan versteviging en verhoging van de afsluitdijk ter voorbereiding op de stijgende zeespiegel. Natuurlijk wordt er ook een stop gemaakt bij het monument op de afsluitdijk en het
windmolenpark wat gebouwd wordt in het IJsselmeer. Na de afsluitdijk gaat het zuidwaarts met de wind in de rug via binnenwegen door Provincie Fryslân. Een landschap wat zich kenmerkt door een uitgestrektheid met mooie Stolpboerderijen en heel veel windturbines. De weg vervolgd zich via de Noordoostpolder waar nog wordt bijgeladen bij een nieuw Fastned station met AC lader. Opvallend is dat er door auto’s flink gebruik gemaakt wordt van deze snelwegsnellaadstations. Veelal korte stops om net wat range bij te laden.
De reis gaat verder via Provincie Flevoland waar een afslag gemist wordt en een omweg van een km of 15 gemaakt wordt. Flevoland is vlak, met moderne bedrijfsterreinen en monumenten die herinneren aan de Zuiderzee …. en veel windturbines. Bij Apeldoorn wordt de batterij weer bijgeladen voor de laatste etappe. Dit Fastned station zou ook een AC lader moeten hebben. Daar aangekomen bleken alle laders te zijn vervangen door nieuwe ultra snelladers maar zonder AC type 2 plug. Gelukkig stond er op de nabijgelegen parkeerplaats een Allego snellader met wel een 43 kW AC lader. De laatste 90 km werd weer snelweg gereden.
Resumé
De totaal afgelegde afstand van deze rit is uiteindelijk 519 km. De 4 laad / pauze / toerist momenten varieerde van 25 tot 45 minuten, de rit duurt in totaal 11 uur. We kunnen zeggen dat
het rijden van een grote toerrit met een elektrische motorfiets heel goed mogelijk is. Je moet jezelf wel iets meer tijd gunnen voor een laad cq stopmoment of deze combineren met een functionele stop. Denk aan een eet- / drinkmoment of bezichtiging. Je kunt dit ook zien als een onthaast moment. Handig is de laadpunt optie van Google Maps. Steeds meer navigatiesystemen worden hier overigens ook mee uitgerust. Er is bij deze rit gebruik gemaakt van snelwegladers, deze zijn veelal uitgerust met 1 AC lader, dat kan als je alleen rijdt. Als je met meerdere elektrische motorrijders zou rijden is een laadpaal buiten de snelweg een betere optie. Dit zijn over het algemeen AC laadpalen met 2 of meer laadpunten.
De laadkosten aan de snelwegladers kwamen per laadbeurt gemiddeld uit op €5,50 volgens de laders. Echter met de gebruikte laadpas moet dit bedrag wat lager uitvallen. Hoeveel is pas te zien bij de digitale afrekening. Door de uitgebreide laadinfrastructuur in Nederland is het rijden van een grotere afstand geen bezwaar meer. Ook de beschikbare apps voor het zoeken en navigeren naar laadstations en de steeds meer op elektrisch rijden voorbereide navigatie maakt het steeds eenvoudiger om elektrisch motor te rijden.
Wil je weten hoe een Zero SRS rijdt?
Klik op deze link naar Facebook. Dank aan ElectricMotorbikes.nl
Namens de redactie@ikzoekeenmotor.nl danken we Andrew Thijsen voor dit artikel. Kijk ook eens op BMS E-motorrijder.
Wow. Het is stralend weer in Porto Covo in Portugal. Heerlijk. De temperatuur is ook wat hoger. Het belooft een mooie dag te worden. In de serie “Coos op Reis” is het ook wel eens “Coos neemt een dagje rust”.
Ik ga vandaag maar eens van zo’n heerlijk, verleidelijk, exotisch strandje proeven. Ik heb zín, jôh! Mmmm….
Een stevig, van het vet druipend, calorierijk ontbijt van toast en ham en kaas, samen met verse sinaasappelsap en koffie, zorgt voor voldoende brandstof voor de héle dag, want op het strand is verder niks te koop.
Tja. En verder? Rustig in de zon en achter de rotsen uit de wind zitten, lekker boekje en verder? Weinig te beleven die dag….?
Nou, uh, tóch wel. Lees maar mee.
Twee gebronsde Portugese mannen, type sportschool met bovenarmen die dikker zijn dan mijn bovenbenen, installeren zich een stukje verderop in het zand. Ze hebben twee flinke reuen bij zich. De honden beginnen onmiddellijk met elkaar te dollen en samen het strand te verkennen.
Een ouder Duits echtpaar komt ook het strand op en zet twee stoeltjes neer. Pa trekt zijn shirt uit en toont daarmee zijn bleke bast, zet zijn leesbril op, pakt de krant en begint aan de voorpagina van de Frankfurter Allgemeine. Ma loopt in haar badpak op blote voeten naar het water.
Niks aan de hand. Vreselijk saai tafereel, nietwaar?
Totdat de grootste hond een beetje nieuwsgierig richting das Deutsche Grundstück wandelt.
Begrijp de diep verankerde gevoelens van onze oosterburen goed, hè! Als een Duitser op het strand van Scheveningen een kuil graaft, dan is dat zijn kuil. Ook als hij het jaar erna weer terugkomt. Dus maar in de buurt komen van Duits grondgebied, staat gelijk aan schending van de territoriale werking van het EU-recht.
Maar pa heeft nog een randje van de oorlog meegemaakt en wappert slechts, maar helaas vergeefs, met de krant naar de reu dat hij moet opzouten. Pa houdt duidelijk niet van honden. Ik wel zoals jullie, als trouwe lezers van mijn reisverslagen, ondertussen weten. Ik knipoog dan ook naar de hond en grinnik een beetje om het tafereeltje.
De grote hond wandelt weer terug naar zijn sportschooljongens, snuffelt en kijkt of de sportboys iets te eten hebben en of er iets te gappen valt, draait zich teleurgesteld om, maakt weer een boog richting de zee en komt quasi weer héél toevallig in de buurt van het Duitse echtpaar. En terwijl hij langs de stoel van ma loopt, tilt de reu zijn poot snel op en pist tegen de stoel van ma.
Geloof mij, als er óóit een Derde Wereldoorlog komt, dan ontstaat hij hier, op dít strandje van Porto Covo in Portugal. Echt waar. Als door een wesp gestoken veert de bejaarde Duitser op en vloekt de grote hond in het Duits weg. Hij slaat met de krant naar de hond. De man is woedend. Hij balt zijn vuisten en het schuim staat op zijn mond van zoveel ongemanierdheid.
De breedste Portugees heeft het allemaal gezien, biedt nederig zijn excuus aan en geeft, voor de vorm, de hond een tik op zijn kont. Hij denkt dat hij daarmee wegkomt.
Fout, Portugees jochie. Helemaal fout gedacht..!
De bijna ontplofte bejaarde Duitser pakt de stoel van ma op, beent ermee naar de twee gespierde mannen en gebiedt ze in het Duits de stoel te reinigen… En als een Duitser iets gebiedt, dan kan de wereld vergaan, maar dan moet en zal het ook gebeuren. Daar twijfelt niemand aan. Dus nederig poetsen de gebronsde Portugezen de Duitse dameszetel met water schoon.
En als de Duitser vervolgens met zijn schoongeboende stoel naar zijn Duits grondgebied terug beent, geeft hij mij een vette knipoog. Haha. Ik draai mijn gezicht snel naar de zee en schiet in de lach. Tja, dat Arische ras heeft tóch wel wat, hoor….
‘s Avonds kijk ik rond 20:00 uur nog even naar de ondergaande zon en zeg de jonge dorpshond gedag. Wat is het een scheetje. Ik hou wel van honden. Ik vind ze zoooo leuk! Zolang ze maar niet tegen mijn peperdure opvouwbare Helinox stoel pissen…
TENSLOTTE
Ik ben vandaag al weer vier weken op reis. Hoe bevalt het je nou?, vragen mijn volgers mij van verschillende kanten. Daar ga ik over nadenken en kom er in mijn volgende verhaal op terug.
De meeste van ons kennen de beelden van de TT van Isle of Man. Flitsende beelden, bizarre snelheden op de motor. Hier weer een recent geplaatst filmpje op Youtube. Met verbazing zaten we op de redactie weer te kijken. Ongelooflijk hoe coureurs dit aandurven. Het is een verzameling van fragmenten, door de jaren heen en uiteraard gefilmd op de spannendste plekken. Ga er maar eens rustig voor zitten…
Het is stralend weer en een strakblauwe hemel. Er waait een frisse wind. … (We vervolgen onze serie “Coos op Reis”) …
Het is maandag, dus het is wasdag! Op de camping verkopen ze niks, zelfs geen brood, maar ik heb nog wat bramen over van gisteren. Eérst maar eens wassen en de was ophangen. En dan naar het dorp.
Ik kocht thuis bij de Hema een tube wasmiddel, speciaal voor ‘wasjes onderweg’. Nou, en dát ben ik…
Ik ga binnen nog even op de bank zitten om mijn schoenen aan te trekken en … flikker zó door de bank naar beneden. Ik kan bijna niet uit die houten put komen. Whoehaa! Schande, de kwaliteit die ze tegenwoordig leveren voor 30 euro per nacht. Gelukkig kan ik ‘m zelf snel repareren.
Ik wandel naar het dorp en zie dat er ruim tien campers net buiten de camping geparkeerd staan. Dat scheelt natuurlijk verblijfkosten, maar waarom dan tóch naast een camping? Of gaan ze daar dan gewoon douchen en gelijk de pot onder kakken? Overigens zie je in toenemende mate campers wildkamperen. In woonwijken, op parkeerplaatsen, bij havens. Jôh, het zijn net meeuwen, ze zijn en schijten óveral…
In het dorp scoor ik een voedzame brunch. Ondertussen besluit ik dat ik hier tot donderdag blijf. Ik denk nog na of ik Lissabon wel tijdens het Paasweekend wil bezoeken. Mwah… Maar na Lissabon ga ik het binnenland van Portugal verder verkennen. Daar vertel ik later over.
Ik maak een flinke wandeling over de rotsen en langs de Atlantische Oceaan. Wat een enorme zware golfslag hier. En wat een enorm geweld en gebulder. Daar is de golfslag van de Middellandse Zee maar een pisplasje bij. En berenleuke strandjes. Absoluut een gebied om noges terug te komen. En heerlijk die zee weer. Morgen is het een paar graden warmer, dus…
Aan zee waait het te hard, dus ik zoek de luwte van de camping op. Met op de achtergrond het gewapper van mijn frisse heetgestoomde onderbroekies, lees ik lekker op mijn luxe vouwstoel, uit de wind en in het zonnetje, op de camping een elektronisch boekie. Wees eerlijk: welke motorrijder heeft géén luxe vouwstoel bij zich? Nou?
PORTUGAL – NEDERLAND
In Spanje en Portugal staat bijna overal de televisie aan. In supermarkts, winkels, in bars en ook in restaurants. Loeihard. En de bezoekers en het personeel schreeuwen er allemaal over heen. Wat een idioterie. Hier kom je echt van je lawaaifobie af en leer je jezelf afsluiten. Je moet, anders word je gek. Als het kan, dan selecteer ik mijn restaurants op de afwezigheid van televisie. Ik heb níks met televisie, reclames, nieuwsuitzendingen, praatprogramma’s, discussieprogramma’s en weet ik veel. Voor mij geldt: opinions are like ashholes, everyone has one…
Maar vanavond lukt het mij niet om televieloos te eten. Ik heb mijn zinnen gezet op een visrestaurant waar ik zelf mijn vissie mag kiezen.
En helaas, de tv staat aan. Sterker nog, er zijn zelfs twéé televisies. Je moet en zal kijken. Ze staan allebei wel gelukkig op dezelfde zender afgestemd. Want dat durven ze ook: twee verschillende zenders aanzetten mét het geluid aan. En in een bar dreunt daar de muziek van de audio-installatie dan weer overheen. En iedereen maar schreeuwen en blèren en telefoneren via de speaker en met stoelen over de harde plavuizen schuiven. Er is geen Spanjool die zachte doppies onder de poten van zijn stoel plakt. Néé, het moet en zal pokkenherrie maken. Heb je het beeld een beetje? Het went. Afsluiten. In een andere partitie gaan en daar je eigen programma verder draaien…
Enfin, vanavond tonen ze voetbal op de televisie: Portugal – Nederland. Ik had géén idee. Grappig als je Nederlander bent en in Portugal zit. En hélemaal grappig dat ik niet eens kijk. Zelfs niet als het 3:0 wordt voor Nederland. De eigenaar staat maar met zijn hoofd te schudden. Zou dat nou voor het verlies van Portugal zijn óf dat hij totaal niet begrijpt dat deze Nederlander geen enkele belangstelling voor zijn vonkenbak toont?
Vergeet de Catch of the Day niet!
Coos van der Spek reist drie maanden door Zuid-Europa.
Wil jij meer verhalen lezen in onze serie “Coos op Reis”? Klik dan op deze link, en we hebben ze allemaal op een rij gezet voor je.
We plaatsen met regelmaat hier afleveringen uit de serie van Itchy Boots, vanuit Zuid-Afrika. Hier aflevering 14. Ze publiceerde deze op 29 maart j.l. en ruim 1 week later is deze opname op Youtube nu al bijna 285.000 x bekeken! Logisch. Het is de zwaarste bergpass van Zuid-Afrika, op de grens met Lesoto. Voor een beginnend off-road motorrijder is dit geen aanrader. Er zitten stukken weg bij (voor zover je het weg kunt noemen) waar de meeste van ons zouden denken: “Bekijk het maar, ik draai om”. Noraly niet, die moet naar boven…. en terug.
Via het YouTube kanaal van onze schrijver Hans den Ouden, kwamen we dit filmpje tegen uit 2012. Een aantal leden van MC Zegveld gingen op tournee naar de Dolomieten. Er was een ongeval maar gelukkig had alleen de motor wat schade. Verder komt ook regelmatig onze energieke Coos van der Spek in beeld. De man die we momenteel volgen door Zuid-Europa. Enfin, gewoon een mooi filmpje om te bekijken tussen de regenbuien door. Want morgen is het weer echt lekker weer om te rijden.
