California in de USA; we kennen op de redactie enkele motorrijders die er gereisd hebben. Deze Royal Enfield rijder geeft ons via YouTube een kijkje over de Tioga Pass. Heerlijk om gewoon even via je beeldscherm van te genieten. Wat een uitzichten.
Boet van Dulmen overleden, hij kreeg januari 2020 een beeld
Zoals vele motorsportliefhebbers al vernomen hebben is afgelopen week (16 september 2021) de motorheld Boet van Dulmen door een noodlottig verkeersongeval om het leven gekomen. Ruim een jaar geleden kreeg Boet een eigen standbeeld. Een traditie in zijn familie is dat de boerenkapel moet uitrukken bij een begrafenis. Ze deden dit liever “bij leven”. Uit respect voor deze sympathieke motorsport held, tonen we hier een youtube filmpje van een jaar geleden. Wij wensen familie, vrienden en andere betrokkenen heel veel sterkte bij dit plotselinge verlies.
Coos op Reis: VIAGRA
We volgen al een tijd de reisverhalen van Coos van der spek. Als je op de foto klikt (of hier op deze groene tekst) dan kom je vanzelf in de hele serie, dit is vandaag verhaal nummer 63…
De laatste verhalen publiceren we nu ongeveer elk weekend.
Ik ben in Porto Sant’Elpidio. Het is bewolkt en af en toe piept de zon er even tussendoor. Het is een graad of 20, het voelt lekker zwoel aan en er komt een zacht windje van zee.
Ik besluit om nog een nachtje hier te blijven en wandel na het ontbijt naar de boulevard, hier honderd meter vandaan. Het is 1 mei. De Dag van de Arbeid. Ze vieren de invoering van de achturige werkdag. Nou, daar begin ik niet meer aan, hoor. Dat is zonde van mijn vrije tijd. In Europa is deze dag in bijna alle landen een officiële feestdag, op een paar landen na waaronder Nederland. Ze noemen het in Italië Primo Maggio, één mei. Dat is makkelijk te onthouden.
De Italianen brengen feestdagen veelal door met familie. Ze gaan ergens met z’n allen in een park picknicken of ’s middags met elkaar uit eten. Ik zie het glaswerk en het bestek al verwachtingsvol glimmend op lange gedekte tafels in de restaurants liggen.
Op de boulevard is markt. En zeker niet zo maar eentje. Deze markt is ruim vier (!) kilometer lang. Ik wandel langs festiviteiten voor kinderen, een kermis met een spookhuis, botsautootjes en allerlei draai- en beweegdingen waar ik al misselijk van word als ik er naar kijk. Het is net Koninginnedag. Er is muziek en tussendoor bewegen allerlei artiesten zich. Het is ene grote happening en de hele provincie heeft hier vast het hele jaar naar uitgekeken. Het ziet zwart van de mensen. Volk uit het dorp, maar ook boeren en buitenlui.
Achter de markt een groot veld en … plots ontdek ik waar al die campers gebleven zijn. Lekker gezellig daar, hoop ik voor ze…
Erg leuk om op zo’n markt rond te snuffelen. Ze verkopen werkelijk van alles: schoenen, kleding, gereedschap, noten, kruiden, pannen, open haarden, kussens en heel veel eten en drinken.
Er is trouwens niks maar dan ook helemaal niks op die markt dat ik graag zou willen hebben.
Het betekent dat het óf allemaal zooi is of dat ik alles al heb. Ach, ik zou er op mijn motor toch geen plek voor hebben.
Ik sta een poos te kijken bij een grappige act van een man in een kinderwagen. Hij praat tegen de toeschouwers met een piepstemmetje en heeft twee poppenarmpjes. Zo meteen vind jij het ook leuk… Als twee vrouwen een selfie met hem maken, knijpt hij hen plotseling van onder zijn kleed uit, in hun kuitjes. Iedereen giert het uit. Kijk maar:
De Italiaanse racefederatie heeft, op het asfalt van een stuk parkeerplaats, voor de koters een circuitje afgezet. Er staan, pal naast de kassa, piepkleine pikzwarte motortjes te wachten op racegrage jochies. Een juf knoopt ze vluchtig wat slecht passende bescherming op hun onderbenen en onderarmen om en zet ze vervolgens een veel te grote helm op. Het beschadigde vizier klapt steeds hinderlijk vanzelf weer naar beneden. De knulletjes krijgen verder geen protectie en ook geen handschoenen aan. Hup, in je T-shirt en je korte broek op die motorfiets stappen. De Italianen gieten het gevaar met de paplepel in.
Sommige jochies stuiven zó weg en nemen de bochten als ware coureurs. Erg leuk om te zien. Ik zit er wel een uur te genieten.
Een jochie met een Tom&Jerry-helm op, kijkt waarschijnlijk al jaren met zijn vader naar de MotoGP en ziet zijn held Valentino Rossi op televisie elke bocht op volle snelheid met het grootste gemak nemen. Wees eerlijk, als je het op de buis ziet, dan lijkt het voor leken ook allemaal erg eenvoudig.
Het joch krijgt nog wat aanvullende instructies van de stalmeester. Maar ik zie dat hij er niets meer van hoort. Hij heeft ‘de starende blik op oneindig’. Op het moment dat de kleine man op zijn machientje stapt, is het een ander mens geworden. Hij gluurt met een waas voor zijn ogen door het beschadigde vizier van de te grote helm, die inmiddels half over zijn ogen is gezakt. Hij tilt zijn kin op om redelijk te kunnen kijken. Híer staat Valentino Rossi de Tweede, nu nog in de dop. Hij geeft vol gas en stuift onverschrokken weg en … rijdt bij de allereerste bocht gewoon rechtdoor tegen de opblaasvangrail aan. De motor veert terug en hij verdwijnt met zijn blote beentjes in de lucht achter die dikke witte lekkende opgeblazen worst. Ik zie alleen zijn teentjes in zijn schoentjes spartelen…
Ik moet gaan zitten van de lach. Het is zó komisch en zó snel gebeurd. Gewoon rechtdoor. Beng! Hij nam niet eens de moeite om de bocht te nemen. Geen idee hoe dat nou moest. Nooit aan gedacht.
Met hulp van de stalmeester krabbelt hij weer op. De meester zet ‘m op de motor en draait hem soepel de goede rijrichting op. Rossi stuift weer weg en gaat er als een kamikazepiloot vandoor. En beng noges tegen de opblaasvangrail. Hij valt wel vijf keer, maar blijft het prachtig vinden. Geen enkele angst. Net als allebei zijn ouders trouwens. Die staan er heel gelaten bij. Wat een rare
ouders. Koop later lekker een ouwe auto, jongen, denk ik. Je hebt duidelijk geen talent.
Ennuh …. gelukkig ben ik te groot voor die pokkedingen. Ik hoef niet… Pffff.
Eén moeder is echt verstandig. Dat zou mijn moedertje kunnen zijn. Zij haalt haar kind ervan af als hij twee keer in het opgeblazen condoom is gereden. Klaar. Gewogen en te licht bevonden. Later gewoon direct voor zijn autorijbewijs op laten gaan, mevrouw. Geef hem elke keer een hengst voor zijn harses als hij maar naar een tweewieler kijkt. Het zit niet in zijn DNA. Motorrijden moet in je genen zitten. Je kunt wel lessen nemen en het een beetje leren, maar pas als je vader het motorvirus in je moeder heeft geïnjecteerd en het werkelijk in je DNA zit, dan word je een motorrijder. Een echte. Eentje die met gevoel en instinct rijdt. Eentje die angst heeft én lef. Die zweeft tussen voorzichtigheid en roekeloosheid. Maar altijd binnen de lijntjes blijft. Geen gewone weggebruiker wil zijn. Die zitten immers veilig in koektrommels te appen op hun smartphone.
Bijna aan het einde van de boulevard speelt ruim een uur lang een Pink Floyd Tribute Band. Een gratis Concert at Sea. Mooooooi man! Wat een geluk. Tegen half zes spelen ze ook nog het lievelingsnummer van elke rechtgeaarde Pink Floyd-fan: het bijna zeven minuten durende Comfortably Numb van het album The Wall uit 1979. In deze song wordt Pink, de hoofdpersoon van het album, langzaam gek en kan alleen onder de invloed van toegediende medicatie nog ontspannen. De zee als decor, het zachte briesje over het groene gras, het geroezemoes, het gedrentel van de Italianen achter mij, het sfeertje en de ozo bekende tonen in mijn oren. Ik heb in mijn lange leven nog nooit hash gebruikt, nog nooit ergens een snufje van genomen of een raar pilletje geslikt. Vanaf The Rolling Stones ben ik gewoon groot en oud geworden met de muziek die door mijn hoofd en met mijn ziel speelde. Ik was met Janny bij concerten van Pink Floyd zoals in 1977 bij Animals Rotterdam-Ahoy. Ik heb dit specifieke nummer wel duizend keer gehoord in mijn leven. De tranen lopen over mijn wangen…. Pffff.. Blijft sterk spul, dat Fisherman’s Friend.. Móóier wordt het deze reis niet. Stukkie meekijken:
Net zoals de Veluwe voor de Nederlanders is, is de oostkust duidelijk voor de Italianen. Op de markt, op de hele camping en in restaurants zie en hoor ik geen enkele andere nationaliteit. Alleen maar Italianen. Die dan ook echt alleen maar Italiaans spreken en nauwelijks Engels.
Mijn wereld is klein en erg lokaal vandaag. Ruim 20 kilometer in de benen.
VIAGRA
Op de markt ontdek ik bij een kraampje een wel héél bijzonder kaasje… Als een mevrouw van middelbare leeftijd ziet waar deze zestigplusser een foto van neemt, krijg ik een vette knipoog van haar…
Klassiekers in Willemstad
Vandaag was de redactie van ikzoekeenmotor.nl een middagje toeren met de oude BMW R80R.
Gewoon lekker door wat dorpen als Oud-Gastel, Fijnaart, Heiningen richting Willemstad.
Tijdens een terras pauze in het prachtige Willemstad, West-Brabant, kwamen we twee mooie klassiekers tegen. De rode Yamaha uit 1980. Exacte type ben ik even vergeten.
En een prachtige blauwe Honda CB750K.
Deze laatste motorfiets was tip top in orde. Iets van 20.000 km gereden en alsof hij nieuw uit de showroom kwam. Een lust voor het oog en allebei de motoren maakten een prachtig geluid bij het wegrijden.
In de schijnwerpers: Buell XB9 R Firebolt (te koop)
Vraag niet hoe het kan, maar neem het ervan! Deze Buell XB9 R Firebolt heeft slechts 4.764 kilometers op de klok. De motor staat nog op de eerste set banden (lees verderop, moeten vervangen worden).
Zoek je een motor die geen 13 in een dozijn is, dan kan deze bijzondere 2 cilinder wat voor je zijn. Keurig matzwart gespoten, voorzien van een sportuitlaat, gefreesde rem en koppelinghevel.
De originele onderdelen zijn er ook bij!
De motor is in een nette staat, staat op te oude banden. Moeten vervangen worden, zit niet in de prijs maar kan bij Witteveen Motoren wel geregeld worden. Sleutels en boekjes compleet. Deze motorfiets komt van de tweede eigenaar! Het bouwjaar is 2004.
Deze motor staat te koop bij Witteveen Motoren. Je bent van harte welkom om te komen kijken naar de motor. Wel even een afspraak maken, via 06-53631480.
Jade Nieman, gepassioneerd motormonteur
We kwamen Jade Nieman tegen tijdens een oproep in onze facebook groep PASSIE VOOR MOTOREN. Zij was op zoek naar een motorblok voor haar studie motortechniek. Nieuwsgierig als wij zijn, namen we contact op met deze jongedame.
Wie is Jade Nieman? Wat voor studie doe je momenteel?
Hey, ik ben Jade, 19 jaar oud en een gepassioneerd motormonteur. Ik ben een echte Brabantse en hou dus ook zeker van Brabantse gezelligheid. Ik ben gek op alles waar een motor in zit en dan vooral motorfietsen. Ik vind 1 pk (paarden) ook super leuk, ik kom dan ook uit een echte paardenfamilie oftewel ik ben een paardenmeisje.
Ik heb net mijn eerste studie als tweede motorfietstechniekus Bbl afgerond (niveau 2), ik ben momenteel aan het doorstuderen als eerste motorfietstechniekus Bbl (niveau 3). Als ik deze opleiding af heb zou ik ook nog graag door willen naar technisch specialist (niveau 4).
Weet je nog hoe je bij onze facebook groep terecht was gekomen?
Ja zeker! Ik ben bij de Facebook pagina terecht gekomen doordat ik altijd bezig ben met motoren en dus ook graag op de hoogte blijf. Ook wissel ik zelf nog wel eens af van wat ik in de schuur aan motoren heb staan dus hou ik de verkoop van motoren ook altijd goed in de gaten.
Heb je dat motorblok al gevonden?
Ik heb bizar veel aanbiedingen van mensen gekregen, dat had ik nooit durven dromen toen ik het bericht op Facebook plaatste! Ik kreeg zelfs hele motoren aangeboden! Ik heb nu twee blokken uitgekozen die ik mag gaan ophalen (?) Een BMW 1150 GS blok en misschien een Cb50 blok. Alle blokken die ik nu over heb (die mij aangeboden zijn) bied ik mijn school aan om les mee te geven of bied ik klasgenoten aan die ook nog een blok zoeken.
Wat ga je met dit motorblok doen?
We moeten een complete blokrevisie uitvoeren op ons eigen blok. De kunst is bij deze opdracht dat je jezelf uitdaagt om juist een moeilijk blok te zoeken (voor mij een BMW blok). We moeten alle waardes bijhouden wat het werkplaats handboek aangeeft en wat het in realiteit is, hier schrijven we vervolgens een verslag over en dit is dan ook gelijk een examen opdracht. We gebruiken onze eigen blokken omdat het dan niet erg is om fouten te maken. Je kunt denken aan bijvoorbeeld bouten doordraaien of onderdelen afbreken. Zo leren we door fouten te maken en weten we wat we in het vervolg anders kunnen doen.
Hoe is het om als jongedame deze opleiding te doen, tussen al die kerels?
Super leuk natuurlijk! Als vrouw val je op tussen de mannen en dat heeft zijn zeker voordelen. Zo vind ik het super leuk dat andere mensen die ook in de techniek willen mij om advies vragen. Ik help mensen graag en hoe leuk is het dat ik dat kan met mijn beroep.
Helaas zijn er ook negatieve dingen aan een vrouw zijn in een “mannen-beroep”, ik probeer er altijd open en eerlijk over te zijn naar de buitenwereld, want van mij mag er meer over gepraat worden. Er zullen altijd mensen zijn die het niet eens zijn met wat jij doet en die zullen daar dan ook duidelijk hun mening over geven. Op social media worden er dan ook veel gemene dingen gezegd en gedaan. Mijn tip naar alle vrouwen en of mannen die met dit soort dingen worstelen: Doe wat je zelf wilt en laat zien dat jij het kan want je kan alles als je het wilt!
Ondanks dit bovenstaande zou ik geen ander beroep willen. Het is mijn passie en het is wat ik graag doe. Ik probeer van de positieve dingen te genieten. Zo vind ik het dan ook geweldig als een klant tevreden weg rijd met zijn of haar net gerepareerde motorfiets. Ik word ook altijd heel vrolijk van mensen die me vertellen hoe leuk ze het vinden dat mijn nagels altijd zwart zijn van de olie en ik “niet zo’n tutje ben”. (Ook al ben ik soms echt een tutje, mijn collega’s krijgen dan ook zeker te horen dat ik mijn nagel weer heb gescheurd of mijn make-up is uitgelopen.)
Ben je van plan om ook je motorrijbewijs te gaan halen?
Als het aan mij lag had ik mijn motor rijbewijs al gehad. Ik wacht nog met mijn rijbewijs halen tot ik 35kw mag rijden omdat ik anders een 125cc 4takt (11kw) moet rijden en ik rij liever niet met een 125cc over de snelweg. Ik heb sowieso mijn motorrijbewijs nodig voor mijn werk, zodat ik zelf proefritten kan maken met motoren waar ik aan gesleuteld heb. Ik rij zelf al wel veel, zo kan je me vaak rond zien rijden op mijn schakelbrommers en soms met de crossmotoren door het weilanden.
Heb je al een idee wat je over enkele jaren na je opleiding er mee wil gaan doen?
Ik wil graag groeien dus het liefste leer ik alles wat er te leren valt over dit vak. Ik denk dat ik nog wel even voor een werkgever blijf werken. Mensen gaan er vaak vanuit dat ik hierna een eigen bedrijf ga beginnen. Zelf kom ik uit een familie die ook een eigen bedrijf heeft en ik weet hoe hard dat werken is. Daar vind ik mezelf simpelweg nu nog te jong voor. Misschien als de tijd daar is en de mogelijkheid er is, dat ik dan een bedrijf begin, maar voordat dat zo ver is wil ik mijn studies af maken en lekker genieten van het leven.
Zijn we nog vergeten te vragen Jade?
Ik heb niet zo zeer nog een vraag te beantwoorden maar ik wil wel tegen iedereen zeggen: Je moet doen wat je leuk vind, geniet van het leven en maak je niet druk over wat andere van je denken!
Dolf en zijn liefde voor de Russische motorfiets
We volgen onze grote motorvriend en schrijver Dolf Peeters al jaren. Vandaag kwamen we deze tekst van hem tegen op Facebook en met toestemming plaatsen we hem hier even door aan een breder publiek.
Grappig: Zo’n 25 jaar geleden kocht ik twee M72’s voor 500 gulden. Ik had via via van de dingen gehoord. Anders waren ze voor de oudijzerprijs weg gegaan. Zo’n 20 jaar geleden ontmoette ik Richard Busweiler die toen ‘hobby handelde’in ouwe Russerij.
Intussen rij ik nog steeds Russisch en verkoopt mijn inmiddels gewaardeerde vriend Richard gebruikte en nieuwe Urals (en Dneprs) in aantallen waar de gemiddelde Motoport dealer van droomt. Die ouwe Russische boxers zijn cultwaardig geworden. En Richard is nu zelfs officieel dealer van nieuwe Urals
Bijverschijnsel is dat die Russische scharreldieren nu meer en voor intussen best serieus geld worden aangeboden. En de prijzen stijgen nog steeds. Dat kan prima zijn. Want aan zo’n ouwe driewieler kun je een hoop pret beleven.
Maar het is wel handig als je bij en liefhebber (dus in elk geval een halve kenner) koopt. Want de dingen hebben meer karakter en dingesten dan de meest raszuivere klassieke Italiaan. En het is ook handig als je een beetje technisch bent. Als je wat onbevangen bent, en goede voorlichting/info wilt hebben zou ik je toch aanraden eerst eens bij Richard te gaan kijken.
De onderdelenvoorziening voor de ouwe Russen is 100+ %. Het op Tinternet scoren van het boek Mit Hammer und Schluessel is een aanrader.
Tip redactie:
Wil jij meer lezen van Dolf Peeters? Bestel dan zijn boek via //bestelmijnboek.nl/product/mannen-motoren-en-wat-meisjes/
met Trip Motorreizen naar Livigno
Trip Motorreizen was met een leuke groep motorrijders een week naar Livigno. We lezen mee:
Het zit er weer op! Onze motorreis naar Livigno “In Luxe Genieten” was een groot succes! We hebben zelfs het weer kunnen regelen. Een week voor vertrek zag het er slecht uit met veel regen. Toch hebben we eigenlijk alleen de eerste dag in het Zwarte Woud en in de laatste kilometers naar het hotel in Livigno wat regen gehad.
Zaterdag 4 september vertrokken we en zondag 12 september waren we weer terug. Bijna de hele groep had zowel een dag eerder, als een dagje langer bijgeboekt en we verbleven dan ook in een hotel in het Zwarte Woud. Zo hoefden we niet de hele lange afstand naar Livigno in 1x te rijden. En onderweg pakten we nog leuke wegen mee.
Het hotel, of eigenlijk een prachtig B&B in Livigno was van alle gemakken voorzien. Sauna, jacuzzi en een Turks Stoombad, hoewel deze laatste i.v.m. de plaatselijke coronamaatregelen was gesloten. De kamers waren zeer luxe en voorzien van heerlijke bedden en een badkamer met krachtige stortdouche. De motoren stonden in de prachtige en schone garage waarbij we het gereedschap mochten gebruiken. En dat was een keer nodig!
Eten deden we in een gezellig Italiaans familie restaurant. Daar kon iedereen gewoon van de kaart kiezen wat hij wilde eten.
De routes gingen over de meest prachtige passen en wegen.
Helaas was de Munt-La-Shere tunnel gesloten voor onderhoud. Dus dat werd 1x omrijden. En dat scheelt al snel 1.5 uur.
Geniet van de bijgevoegde foto’s, mocht je erbij willen zijn een volgende keer, kijk dan eens op Trip Motorreizen.
Nog wat foto’s:
De BMW R18 heeft bekijks in Sturgis
In deze aflevering van A Bavarian Soulstory van BMW Motorrad kijken we naar twee broers die een ‘Wild West’ avontuur aan gaan. Ze gaan naar Sturgis (South Dakota) naar een van de bekendste motor meetups in de USA. Op dit event zie je natuurlijk meestal hele dikke Harley’s. Toch hadden de mannen met deze prachtige BMW’S heel wat bekijks. Een heerlijk filmpje om naar te kijken.
Het bouwen van een BMW R80 CaféRacer
De caféracer is nog steeds hip en in. Soms worden er de prachtigste originele motorfietsen omgebouwd tot snelle machines om naar te kijken. Of je er dan heerlijk lange toertochten op kunt maken? Nee, maar dat is dan de bedoeling ook niet. Op YouTube komen we hele mooie verbouwingen tegen. Deze twee monteurs hebben hun gehele aanpak van begin tot eind gefilmd, gedurende een maand en tien dagen. We kijken naar een time-laps van een half uurtje. We zien hoe zij met heel veel passie, kennis en ervaring de BMW uit elkaar halen en weer helemaal opbouwen tot een ‘nieuwe’ caféracer.