De man en zijn motor, Ikzoekeenmotor.nl, Interviews, Motorreizen, Motorroutes

Jan Draijer, passie voor motoren en bruggen

1 reactie

Wie ben jij? Waar kom je vandaan?

Mijn naam is Jan Draijer, opgegroeid langs de Noord-Hollandse kust in Zandvoort en ben werkzaam binnen de afdeling Operations Security bij de OPCW in Den Haag, daarnaast hou ik mij bezig met brandveiligheid en het opleiden en getraind houden van de BHV organisatie.

Heb je vroeger eerst brommer gereden? Wat voor bromfiets was dat toen?

Nadat mijn broer het brommer rijden voor gezien hield, kocht ik zijn Yamaha FS2… die  natuurlijk binnen enkele dagen werd omgebouwd tot een FS1. Ik reed door weer en in wind (zelfs met sneeuw) naar Schalkwijk (Haarlem) waar ik een Grafische opleiding volgde. Het was een prima brommertje maar eigenlijk te klein voor mijn lengte en postuur, het voelde als een reus op een Solex. Omdat ik toch een grotere buddyseat wilde, reed ik het laatste half jaar van mijn brommer carrière op een Yamaha RD. Dat is toch handiger voor het meenemen van een vriendin, helaas liet de betrouwbaarheid van deze Japanse naaimachine het vaak  afweten op de méést cruciale momenten… in het donker, in de regen, in de kou of tijdens een ruige zuidwester storm. Alsof het over mij werd afgeroepen stopte dat kreng altijd  midden op de Zeeweg tussen Bloemendaal en Zandvoort. Dat betekende maar één ding, bij gebrek aan een telefooncel… duwend en vooral scheldend naar Zandvoort.

Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets en wat voor een motor was dit?

Nadat ik het rijbewijs B in 1984 had gehaald, besloot ik pas in 1992 bij Wim van der Veld (de postbode) mijn motorrijbewijs te halen. Wim runt overigens samen met zijn vrouw nog steeds een zeer succesvolle rijschool in Zandvoort. Afijn, de A stond voor de B en er moest een motor komen! Waar het vandaan kwam weet ik niet, maar dat het een BMW moest worden stond als een paal boven water. Na grondig speurwerk en het bezoeken van tientallen showrooms, liep ik tegen mijn droomfiets aan. Dat  BMW destijds als oersaai en duur te boek stond boeide mij niet en viel bij Rinus Weijers in Hillegom de keus op een perfect onderhouden BMW K100LT. Een prima toermotor om mee te beginnen, hij zat mij als gegoten… lekker beschermd achter een kuip en hoog scherm. Tot 2001 heb ik hier heerlijk op rondgetoerd waarna hij voor een R1100RT werd ingeruild die na een proefrit binnen 3 maanden het veld moest ruimen voor een kakelverse R1150RT.

Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?

Ik rij door bijna alles heen. “Pas wanneer het begint te ijzelen, dan begin ik te twijfelen!” Door de vele kilometers en ervaringen tijdens toertochten in binnen- en buitenland maken de weersomstandigheden mij niet zoveel meer uit. Ik ben nogal van de voorbereiding, check vooraf de meteo, kan ruimschoots beschikken over extra (regen)kledingstukken. Alleen wanneer Pluvius besluit de kranen helemaal open te draaien gaat alsnog het regenpak aan en rij ik naar mijn bestemming. Ik ben ook van mening dat “afzien” op de motor bij noodweer erbij hoort zodat je ’s avonds aan de bar er een stoer verhaal over kan vertellen.

Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?

Na een noodzakelijk medische rustperiode ben ik 2009 overgestapt (als proef) naar een R1150GS met als gevolg dat ik nu alleen nog maar een GS wil besturen. Nadat mijn eerste GS Adventure vlak voor een toertocht uit de garage werd gestolen, rij ik sinds 2017 op een R1200GS Adventure DOHC uit 2010. Wanneer ik in de loterij een flink bedrag zou winnen dan staat er heel snel de nieuwste R1250GS Adventure in de garage.. uitgerust met alle denkbare opties en accessoires.

Wat was de mooiste rit die je ooit reed?

Oei… dat is een moeilijke! Het zijn er velen geweest met elk zijn specifieke ervaringen, ik ben geneigd om de toertochten naar de voormalige Slagvelden van Verdun en het bergmassief Picos de Europa in Spanje te noemen. Verdun was in 2003 voor mij de eerste buitenlandse rit, je kunt het je nu meer voorstellen… maar zonder navigatie tuften we van plaats naar plaats met de kaart in het transparant van de tanktas… wat een armoede! Die rit duurde in mijn beleving wel 20 uur! De rit naar Picos de Europa in 2010 was ook heel bijzonder. De bedoeling was om in Düsseldorf met de slaaptrein naar Narbonne scheuren en daar de rit beginnen, om via de Pyreneeën en langs de rivier de Ebro naar het plaatsje Potes af te reizen. Echter 1 dag voor vertrek werden verrast door een spontaan georganiseerde Franse spoorwegstaking. Plan B trad in werking, dan maar het pokkeneind rijden en denderden we 1 dag later bij Hazeldonk de grens over. Eenmaal in de Pyreneeën werden de plannen bijgesteld, de Picos bleek qua planning te optimistisch. Tijdens één van de slechtste ontbijten ooit, belde ik na het weg slurpen van de slechtste koffie ooit, Johan van de Wal in Andorra of hij nog 7 bedden vrij had. We hadden geluk we konden bij hem terecht voor een aantal dagen! Niet alleen verre reizen genieten mijn voorkeur, ook voor een lang weekend Sauerland, Teutoburgerwald of Luxemburg ben ik altijd wel te porren. Maar de allermooiste en meest emotionele rit was mijn laatste tocht door de Franse Alpen. Een 10 daagse trip die extra lading kreeg omdat mijn motormaat, oud-collega en goede vriend Klaas.. begin 2018 werd getroffen door een hartstilstand. Door  kordaat optreden van zijn vrouw, buren en de hulpdiensten wist hij zijn “incident” te overleven. Wat niemand meer voor mogelijk hield, reden we in de verzengende hitte in juni 2019 alsnog onze toertocht door de Alpen.

Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?

Voor mij is elke toertocht bijzonder, of dit nu in het binnen- of buitenland is maakt voor mij geen verschil. De voorpret begint al achter de computerschermen, links Basecamp en de rechts Google Earth/Streetview en dan wordt het weleens nachtwerk. Scandinavië staat hoog op de lijst… in het bijzonder Noorwegen. De route heb ik al op de plank liggen, het enige struikelblok wat mij weerhoud om niet te gaan is de lengte van de trip, mijn  verlofdagen-saldo of de knalblauwe ogen van mijn dochter. Wil je Noorwegen goed ontdekken en wellicht een ook Zweden en Finland dan ben je minimaal 14 dagen onderweg. Op de voet gevolgd staan toertochten naar Roemenië, Marokko, IJsland, Corsica en de USA op mijn emmerlijst genoteerd.

Denk je al aan een volgende motorfiets?

Ik denk altijd aan de volgende motorfiets, maar de huidige GSA rijdt zo ongelooflijk lekker soepel en vertrouwt.. dat ik eerlijk gezegd geen reden heb om deze nu in te ruilen. Maar die gedachten kunnen morgen zo maar weer anders zijn!

Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?

Heel veel plezier, ontspanning, een totaal ander verkeersinzicht en een andere kijk op Europa. Het is heel bijzonder wanneer je in Nederland na slechts 1 uur hebt gereden, in welke richting dan ook, je in een totaal andere omgeving beland. Wanneer ik eenmaal de grens over ben.. dan ben ik pas echt in mijn element, is elke kilometer raak, snuif ik geuren die je in Nederland niet zal ruiken, het eten, het uitzicht, de natuur, de mensen en vooral veel minder verkeerslichten! Echter het kan ook frustratie opleveren bij technisch ongenoegen; na maanden aftellen en in de vroege ochtend op de dag van het vertrek naar de Franse Alpen in 2019, viel om 07:20 uur kort na het verlaten van Zandvoort mijn hydraulische druk weg van de koppeling.  Met het laatste beetje druk kon ik nog door Haarlem rijden en de A9 bereiken. Op de A9 was de druk compleet verdwenen en strompelde ik drukloos de garage van Harry Meijer binnen. Onder eeuwige dankzegging en met slechts anderhalf uur vertraging kon ik alsnog de reis voortzetten. Om nog maar te zwijgen over mijn andere trauma toen in 2017 mijn R1200GS Adventure (2006) uit de garage was gestolen. Je hoort het meestal van andermans motordiefstal, maar nadat ik mijn garagedeur opende en in dat lege gat keek.. dat gevoel.. lastig uit te leggen, gewoon onwerkelijk. Na de vele administratieve plichtplegingen kon ik gelukkig een maandje later weer hele mooie gebruikte R1200GSA DOHC (2010) aanschaffen, dat dan weer wel!

Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?

Ik moet iets bekennen… ik ben in 2012 begonnen met het plaatsen op Facebook van een paar foto’s op de inmiddels roemruchte Almense brug. Voor een hobby fotograaf zoals ik met een passie voor motoren, techniek en geschiedenis heb ik kennelijk een beweging in gang gezet en denderen er jaarlijks een bovenmatig aantal GS-en over de Ehzerbrug. Velen volgden wat mij en een motormaatje inspireerden om in 2017 een toertocht te organiseren, met als blijvende herinnering een foto op de brug. De populariteit verdubbelde in het kwadraat en meer GS rijders bezochten de brug. Opmerkelijk genoeg zijn er ook rijders die zich hieraan irriteren aan deze FB-berichten, plaatst men reacties of zelf gemaakte filmpjes van een bedenkelijk niveau. Naar mijn mening doet dit geen recht aan het saamhorigheids-gevoel en het enthousiasme van rijders die het wel leuk vinden om deze brug te bezoeken. Afijn, we zijn inmiddels 3 tochten verder en werd op 29 april jl. 4e editie gereden. De opkomst was enorm! Na een schitterende dagvullend programma stonden wel meer dat 30 GS’sen bij de brug hun opwachting te maken voor de fotoshoot. Wil je meer weten over de Ehzerbrug ga dan naar:
//www.facebook.com/groups/1884660121747019/

Ehzerbrug Tour 2019

Naast deze toertocht probeer ik jaarlijks een toertocht te organiseren naar voormalige slagvelden van de Franse plaats Verdun. We vluchten dan bij Luik zo snel mogelijk de Belgische grens over, voor een hapje en een drankje maken we de eerste stop in La Roche-en-Ardenne en zetten dan koers naar het zuiden, over de mooiste en kleinste binnenwegen van onze Zuiderburen. Om zeker te zijn van o.a. mooie vergezichten, dorpjes en natuurlijk bruggetjes bekijk ik vooraf  de gehele route via Google Streetview om enkele uren later in Verdun te finishen. De dagen opvolgend voeren 2 routes langs immens grote Franse, Amerikaanse en Duitse begraafplaatsen, gedenkstenen, standbeelden, Forten, bunkers en de nog steeds zichtbare loopgraven en kraters van granaten en mijn-explosies. Het gebied rondom Verdun is prachtig, de lijnzaadvelden kleuren in het voorjaar de heuvels knalgeel en moet je goed oppassen voor rondvliegen kamikaze bijen en hommels. Er liggen strakke asfaltwegen die worden afgewisseld met hobbelige en stoffige landweggetjes die hier en daar bestaan uit onverharde stukken. Ideaal voor een all-road motor, maar met wat stuurmankunst en gezond verstand kan iedere motor daar terecht.

Bezoek aan Hill 304Binnen deze groep heerst een hoog BMW GS gehalte, een exotisch, Brits of Amerikaans merk van partners, vrienden of vriendinnen zijn natuurlijk ook van harte welkom.

Gegroet, Jan Draijer

Gastcolumns & blogs, Motorreizen, Uit de oude doos!, Van de redactie

Motorreizen, het komt weer op gang

Een reactie plaatsen

Het motorreizen komt weer op gang. Van lieverlee gaan landen hun grenzen weer open zetten. Van een trouwe lezer kregen we op de redactie@ikzoekeenmotor.nl deze ‘ingezonden brief’ als reactie.

Deze foto hebben we even geleend uit een aflevering van onze serie Coos op Reis. Foto: dit is de BMW van Coos van der Spek, bepakt aan de grens van Portugal.

“Blijkbaar zijn er al vakantiebestemmingen (o.a. Griekenland, Portugal, Ierland etc.) die hun restricties opheffen om het toerisme aan te zwengelen. Soms is het te omslachtig, riskant, vermoeiend om er met de eigen motorfiets naar toe te rijden. Zelf heb ik verschillende keren in een vakantieland ter plaatse een motor gehuurd (Portugal, Mallorca, Kreta, Rhodos, enz.) en rondgetoerd. In combinatie met een goedkope vlucht, hotelpromotie(s) en een motorverhuurder die niet te ver van de luchthaven of hotel is, kon ik dankzij een goede planning en timing leuke motorreizen maken binnen een bepaald budget. Ik had natuurlijk het voordeel dat ik al gepensioneerd was, dus kon het hoogseizoen vermeden worden en het plannen van zo’n reis was voor mij al zeker de helft van mijn vakantieplezier! Ik reed dan met mijn eigen motor naar de luchthaven (gratis en overdekt parkeren). Mijn bagage was mijn rugzak met trolley-functie die ik dus kon gebruiken op mijn rondreis ter bestemming. “Travelling light” is wel aanbevolen.

Ik heb maatjes die een East to West trip maakten in de US op rent-Harleys. Zij hadden in ieder geval de trip van hun leven, zoals ik dat hoorde. Weer eens iets anders dan een rondje Zeeland!”

Tips van de ANWB over vakantiereizen en motorreizen, je vindt ze hier: //www.anwb.nl/vakantie/reiswijzer 

Advertorials, Ikzoekeenmotor.nl, motorfiets in de schijnwerpers

In de schijnwerpers: Yamaha MT-01 Rock Slate

2 reacties

Deze Yamaha MT-01 Rock Slate is  een motorfiets die in de geschiedenisboeken thuis hoort! Hij staat nu te koop bij Witteveen Motoren. Fijne zit, op een machine van 90 PK. Vraagprijs: € 6490,-

 Met zijn unieke 1700cc twin weet je niet wat er gebeurt als je de motor start. Twee soepblikken staan te stampen en geven een beleving die bijna niet te evenaren is! In deze kleurstelling kom je ze niet vaak tegen en al helemaal niet zo goed als origineel. De motor staat op nette banden, goede remmen, ketting , tandwielen en een nieuwe accu. Dus je hebt geen grote onkosten op de korte termijn.

Het bouwjaar van deze mastodont is 2007 en er staan 49.915 kilometers op de klok.

Een beller of apper is sneller! 06-53631480. Deze motorfiets staat te koop bij onze mediapartner Witteveen Motoren. Je bent van harte welkom om te komen kijken. Tip: maak wel even een afspraak met Thierry Witteveen. Vrijwaren, te naam stellen en pinnen kan allemaal op locatie.

De man en zijn motor, Ikzoekeenmotor.nl, Interviews

Jeroen Bosch en de Wildclogs

Een reactie plaatsen

Wie ben jij? Waar kom je vandaan?

Mijn naam is Jeroen Bosch, ik ben in Glanerbrug (Enschede, Twente) geboren en getogen.

Heb je vroeger eerst brommer gereden? Wat voor bromfiets was dat toen?

Een Vespa Piaggio, Honda MB5, Zundapp en een Yamaha DT.

Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets en wat voor een motor was dit?

Dat was een Honda CBR 1000 F,  Hurrican uit 1996, deze kocht ik in oktober 2015, twee maanden voordat ik mijn rijbewijs had. Helaas heb ik deze motorfiets veel te kort gehad. Het uitlaat systeem was dusdanig verrot dat repareren niet meer de moeite was. Ik had inmiddels een FJR1300 van de KMAR in de schuur staan, dus de keuze was snel gemaakt.

Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?

Ik heb naast mijn Yamaha XV1600 roadstar, een oude KMAR fiets, (FJR1300) voor het mindere, winterse weer. Alleen als het wegdek wit is rijd ik niet.

Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?

Een oud model Fatboy, en dan volledig laten verbouwen. Een CBR 1100 xx blackbird, een Kawasaki H2R, een Indian scout, en een oude liberator. Maar mijn huidige fietsen gaan echt niet weg.

Wat was de mooiste rit die je ooit reed?

Mijn eerste met de “Wildclogs” een vrienden clubje, rond de moezel.

Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?

Een aantal nationale parken in de US, en verschillende passen in Europa. Maar ja, dan denk ik gelijk weer aan die loterij.

Denk je al aan een volgende motorfiets?

Nee, ik heb de fiets die ik wil. Als ik dood ga, laat ik de cilinders vol storten met beton, en wordt het mijn grafsteen. Ik denk wel aan die hoofdprijs in de loterij.

Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?

Onmetelijk veel plezier, een bijzondere kameraadschap met mijn clubje (Wildclogs).

Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?

Je kunt me nog genoeg vragen, maar wie weet komt dat een keer. Ik ben iemand met veel meningen over veel onderwerpen. maar die worden niet altijd gewaardeerd. Onder aan de streep heb ik eigenlijk maar 1 boodschap: “Give respect to get respect”, gedraag je in het verkeer, wees een voorbeeld voor anderen. En hou de glimmende kant boven!

Coos op Reis, Gastcolumns & blogs, Motorreizen, Stories from abroad

Coos op Reis: SPEECH TO TEXT

1 reactie

(Aflevering 40 in onze serie Coos op Reis.)

Het is zwaar bewolkt en het heeft vannacht ‘alvast’ wat geregend. Er komt vandaag nog meer en de weermannen voorzien heel veel regen de komende periode. Whoeiii!

Ik wandel vandaag, ondanks de dreigende wolken, naar het volgende kustplaatsje Bermeo, een kleine 10 kilometer verderop.

Parapluutje bij mij natuurlijk.

Elke motorrijder heeft immers…

Maar voor ik vertrek, moet ik eerst even aan het werk. Op mijn iPhone heb ik een app van de ACSI. Erg handig om onderweg op de iPhone te zien waar de campings-met-caravans-en-voorzieningen zitten. Omdat ik morgen hier weer vertrek en Frankrijk in ga, koop en download ik het kaartmateriaal van Frankrijk. Ik koop en download gelijk ook maar alle andere landen. Voor € 13 heb je alles, inclusief de testrapporten, openingstijden, adresgegevens, coördinaten etc. Aanrader voor zwervend campingvolk. Tip van Coos!

Ik ontbijt in Mundaka. Dat lijkt op Amsterdam: ook hier hebben de bewoners geen parkeerplaats voor hun auto. Er is gewoon geen ruimte. Veel families hebben dan ook geen auto. Grappig voor zo’n dorpje aan zee, met nog geen 2000 inwoners.

Tijdens het ontbijt aan de haven in het dorp, lees ik een artikel van Paul van Hooff. Ik las zijn boek ‘Man in het zadel’. Het artikel gaat over de schrijver en zijn trouwe Laverda 750.

Een paar geweldige herinneringen borrelden in mijn oude brein omhoog. Want die helse Laverda was voor mij óóit de moeder aller motoren. Die vette tweecilinder herinnert mij aan Peter van Duin. Peter woonde samen met zijn vrouw in een oud arbeiderswoninkje dat tegen de Lindtsedijk in Heerjansdam, gezellig onder de rook van Rotterdam, was aangezakt.

Peter van Duin en ik werkten in 1970 (!) samen als computer-operator bij Alpha Computer Diensten in de Spaanse Polder in Rotterdam. Aan een enorm mainframe, de GE 415 van General Electric. En toen al met een verbinding en Time Sharing naar Engeland. Knappe koppen in dienst van een fabrikant van veevoeder gebruikten o.a. computercapaciteit om op basis van de temperatuur, kracht van de zon, de kleur en de vochtigheid van het gras, wat weersvoorspellingen en wat geluk, de juiste en meest economische samenstelling van het veevoeder te berekenen. Jôh, ik was net 18 jaar. Mán, wát een mooie tijd. En wát een avontuur!

We werkten met zijn drietjes in een 24-uurs ploegendienst. De andere collega was een Fries en heette Peet de Jong. We waren alle drie ruim boven de 1.90 meter en daarom noemden ze ons de DeLangeDweilenPloeg.

Als we in de nachtdienst werkten, dan zeiden we altijd tegen elkaar: de nacht is voor dieven, hoeren, taxichauffeurs EN voor computer-operators….

Enfin. Terug naar die motor. Mijn collega Peter van Duin reed in 1970 zo’n Laverda 750. In het oranje. Toen ik hem voor het eerst zag, was ik direct smoorverliefd. Als door de bliksem getroffen bleef ik op het smalle stoepie aan de Industrieweg 130 staan. Wát een enorme machtige machine. En dan die twee vette cilinders! Als gigantische schuingeplaatste heipalen onder die fraai gevormde tank. Wat een vreselijk oerding. Ik kon er alleen maar overdag van kwijlen en ‘s nachts met mijn handen boven de dekens van dromen.

Door Peter van Duin ben ik gaan motorrijden.  En dát kwam zo:

Als het werk ‘s nachts eerder klaar was, dan mochten we naar huis. We deden een keer rond 03:00 uur het systeem uit en Peter zou mij op zijn motor wel even thuis brengen. Het was augustus en de nacht was zwoel. Ik stapte in een colbert en zónder helm bij hem achterop. Dat mocht nog in die tijd (1970).

Wôw! En zo raasden we om 03:15 uur met 150 km per uur door een verlaten Maastunnel in Rotterdam. Peter in zijn lederen jas, met zijn oranje potje en zo’n klassieke motorbril. En ik zonder enige bescherming. Whoeiii…

De witte middenstrepen op het zwarte asfalt veroorzaakten eerst een stroboscopisch effect maar vormden al snel door de toenemende snelheid één doorgetrokken streep. De gele tegeltjes tegen de muur vervaagden tot een grote gele, wollige waas. Het was zo’n enorme sensatie en demonstratie van brute kracht en snelheid. En dat kolossale geronk van die dubbele uitlaten, het geluid van die twee rauwe cilinders dat tegen de keramische tegeltjes aanroffelde.  We gingen op topsnelheid héééélemaal plat door de flauwe bocht die daar halverwege in de tunnel zit… Ik was in een poep en een zucht thuis in Lombardijen.

Peter, wat gebeurt er nu als er in die flauwe bocht een auto met panne staat?, vroeg ik hem de andere dag. Uh … tja, dán …. worden we helaas gelanceerd, zei Peter nuchter. Dát moet je kunnen accepteren, anders kan je beter geen motor gaan rijden, voegde hij er glimlachend aan toe.

De week daarop vond ik ergens in het Oude Westen van Rotterdam een motorrijschool. De instructeur zat met dubbele bediening bij mij achterop. Voor negen gulden per uur behaalde ik met vijf rijlessen mijn motorrijbewijs, het werkelijk allerbelangrijkste diploma dat ik ooit in mijn leven haalde…

Ik denk nog regelmatig aan Peter van Duin en aan zijn enorme Laverda, Zou hij nog leven? Nog motor rijden?  En wáár zou zijn MOEDER ALLER MOTOREN dan zijn?

Ik zit al een kwartier gedachteloos in mijn koffie te roeren. Ik ben helemaal terug in de tijd. Joh, ik moet nodig gaan wandelen. Ik wil naar Bermeo, het volgende dorp. Ik ga gauw op weg!

Baskenland (Euskal Herria) is tweetalig. De Baskische taal is erg afwijkend, nauwelijks verwant aan andere talen en zeker heel anders dan Spaans. Het is voor de Spanjaarden onverstaanbaar. Ik zie op veel borden dan ook twee talen staan. Sommige theorieën gaan zelfs zo ver dat ze de Basken als directe afstammelingen van de cro-magnonmensen classificeren, op basis van fysieke kenmerken en skeletbouw.

De Basken zelf beweren in elk geval dat zij de eerste en tevens oorspronkelijke bewoners van Spanje zijn. Zij voelen zich duidelijk superieur aan de Spanjaarden.

Nou, tweetalig dus. Kijk maar op de verkeersborden. Maakt voor mij trouwens niks uit, want ik snap allebei de talen niet.

De letter X wordt hier opvallend veel gebruikt. En de tilde.

Maarruh….ze nemen mij niet in de maling hoor, als ze een bank slecht vinden, dan noemen ze hem hier ook gewoon een….

Dorpen in de omgeving strijden hier jaarlijks wie het hardst kan roeien. Ze oefenen flink in Bermeo. Aan de haven tref ik een prachtig standbeeld van een vader en zoon, dat symboliseert dat vader zijn zoon al vroeg leert roeien. Prachtig en ontroerend.

Even na 13:00 uur begint het zachtjes te regenen en rond 14:00 uur gaat het los. Een mooie tijd om onder een luifeltje te lunchen. Je moet het geluk een klein beetje blijven helpen.

Later ontdek ik onderweg nog een reuze handige paraplu-installatie bóven de was. Super.

SPEECH TO TEXT / TIP VAN COOS

Het elke dag handmatig intypen van mijn reisverslag is best veel werk en kost een hoop tijd.

Daar heb ik wat op gevonden. En wellicht gebruik jij het al járen en ben ik de enige op de hele wereld die nog typt. Maar toch…..het is reuzehandig en wellicht heb jij er ook iets aan.

Naast de spatiebalk op het toetsenbord van je iPhone, zie je een klein microfoontje. Wellicht druk je er wel eens per ongeluk op en krijg je dan de vraag of je wilt dicteren. En meestal zeg je nee en ga je verder met typen.

Als je nu op het microfoontje drukt en je activeert het dicteren eenmalig, dan kun je voortaan het microfoontje gebruiken en je teksten dicteren. Je kunt het dicteren ook in INSTELLINGEN aanzetten.

Je kunt het microfoontje voortaan gebruiken als je mail typt, als je notities maakt, in WhatsApp, in Facebook etc. Probeer het maar eens. Het is reuzehandig en het werkt razendsnel.

De zinnen sluit je af door aan het einde van de zin gewoon ‘punt’ te zeggen. Je zult zien dat het programma dan netjes een punt achter de zin plaatst. Tussenzinnen kun je maken door gewoon komma te zeggen. Of je zegt haakje open, blablablabla en haakje sluiten. Of je kunt een vraagteken toevoegen door vraagteken te zeggen. Uiteraard werkt uitroepteken ook. Je gaat weer terug naar het toetsenbord door even op het kleine toetsenbordje te tikken, rechts onder in het scherm. Je kunt trouwens gelijk zien of je goed articuleert. Als je mompelt, dan mompelt hij ook onverstaanbare woorden op je scherm. Koekel maar even op ‘dicteerfunctie iPhone’ en lees daar de rest.

Morgen reis ik weer verder. In de regen. Mijn favoriete muzikant Steven Wilson maakte er met Porcupine Tree in 1992 al een waanzinnig nummer over: It Will Rain For a Million Years. Prachtig nummer over kut-regen. Ik haat regen!

THE CATCH OF THE DAY

De meeste foto’s maak ik in landscapeformat. Dat vind ik mooier. Ik benut thuis zo mijn 29” monitor in de volle breedte. Alle echte oude fotografen maken hun foto’s in landschapeformat. Let maar eens op.

De jongelui willen de foto’s op portraitformat. Ze kijken er alleen maar op hun iPhone naar. De meesten hebben thuis niet eens een computer meer. Grappige ontwikkeling, vind ik.

Advertorials, Motorfiets als kunst- en cultuurfenomeen, Tussendoor, Van de redactie

YELLOW HARLEY nu ook als kussen

Een reactie plaatsen

Een tijdje terug schreven we dat kunstenaar Erika Stanley een ALS VAN GOGH schilderij heeft gemaakt van de “Yellow” van Mevrouw Davidson.

Mooi nieuws voor de liefhebbers: Deze pittorekse HARLEY-DAVIDSON is nu ook beschikbaar als sierkussen! Voor nog geen twee tientjes bestel je een exemplaar via de website van Erika Stanley.

Dolf Peeters, Gastcolumns & blogs, Tussendoor

Dolf Peeters en oude liefdes

Een reactie plaatsen
Dolf Peeters bij een oude liefde

Sommige mensen fladderen van de ene relatie naar de andere. Sommige mensen kopen elke twee jaar max een nieuwe motorfiets. Ach… Als ze daar schik in hebben. Zelf heb ik (Dolf Peeters) weinig tot niets met jonge meisjes en nieuwe motoren. En de publiciteitsberichten van Harley-Davidson heb ik geblokkeerd omdat van dat merk alleen nog maar de naam als ‘Unique Selling Point’ is over gebleven.

Na enig vergelijkend warenonderzoek ben ik al sinds 1982 met hetzelfde meisje. En de laatste 25 jaar heb ik feitelijk alleen een paar Moto Guzzies en wat Russische driewielers gehad. En doorgaans zijn die niet ingeruild, maar heb ik ze gewoon laten inslapen nadat ze echt op, moe en versleten waren. Met zo’n saai stabiel bestaan krijg je een vrienden- en kennissenkring die je past als een goed ingedragen spijkerbroek. Gelijkgestemde motorrijders en ‘motorzaken’ waarvan de eigenaars doorgaans niet eens adverteren omdat ze dat niet hoeven, kunnen of willen. Ik ken er zelfs eentje die het niet lukt om een foto digitaal door te sturen. Dus die foto moet ik volgende week maar even ophalen.

Intussen is er toch een nieuwe liefde in mijn leven gekomen: De Chang Jiang (of Yiang) 750 G (2?). Het ding is dus een rampzalige BMW R75/5 kloon. En lag bij aankoop bij Kiat Que’s onvolprezen Loods 8 grotendeels uit elkaar. En nu kun je natuurlijk duizenden digitale vrienden hebben. Maar als je niet naar Vorden kunt rijden om uit nieuwsgierigheid te kijken hoever de Chinese kopieerdrift is gegaan, dan mis je wat. Theo Terwel had nog wat /5 spul liggen. Dat mocht ik lenen voor het pasproject. Resultaat: De BMW voorvork, de tank, het achterspatbord en de buddyseat? Die zet je zo over. Dat is leuk en zinloos om te weten. Alhoewel: Die BMW voorvork gaat de schommelam voorvork vervangen. Anders is er solo niet mee te rijden.
Ben van Helden uit Zeist is niet alleen de baas van een opleiding tot edelsmid. Hij heft ook wat met motorfietsen uit de kantlijn. Ben had ook zo’n Chang gehad. En daar over schrijft hij op zijn site. Er werd dus ook contract opgenomen met Ben. Dan komt er een mailtje uit Genemuiden. Richard Busweiler is 22 jaar bezig met Urals en Dneprs. Vanaf ‘achter zijn huis’ via eerst 1, toen twee containers en inmiddels in een keurig halletje. Onlangs werd Richard zelfs de Enige Echte Uraladealer in Nederland. Nieuwe Urals zijn conform euro 5 en kosten veel meer dan de ca. € 2500-3500 voor een nette kopklepper driewieler. Maar ze zijn voorzien van werkende remmen en twee jaar garantie. En er zijn blijkbaar heel makkelijk klanten voor te vinden. Richard mailde me een plaatje van twee wielen en een buddy. Ooit had hij zelf zo’n Chang kopklepper als winkeldochter staan. Heel lang staan. Het in China liefdeloos in elkaar gezette ding had binnen het bedrijff het koosnaampje ‘Ugly’. Richard had succesvol verdrongen wat er uiteindelijk mee was gebeurd.
Maar als trouwe klant en langjarige vriend mocht ik de Chinese wielen en de buddy hebben. Er stond toch een excursie naar Genemuiden op de agenda en vriend en fotograaf Jan Eggink ging mee. Want als de publiciteitsbom over de nieuwe Urals straks los barst is het achter de hand hebben van een goede fotograaf die geen € 100 per uur rekent erg prettig voor een kleine ondernemer. Het boodschappenlijstje voor de Ural werd afgewerkt en Richard vond tot zijn verbazing nog een heel nieuwe Chang Jiang kabelboom. Intussen kwam er ook nog iemand binnen die nota bene in Arnhem (ik woon daar vlak bij) de uitbater is van Arnhem Sidecar Tours. En natuurlijk rijdt Bart Russisch.
Met nog wat tussentijdse aanloop ging de tijd razendsnel voorbij. Het was te laat en te nat om nog een visje te eten in Kampen. Maar dat komt de volgende keer wel weer.
Met die Chang iang komt het wel goed. Ik heb nu in elk geval al drie buddyseats. Nu eerst de bedrading van de Ural in orde maken.

Tip van redactie@ikzoekeenmotor.nl: Wil jij meer verhalen lezen van Dolf Peeters, via deze link kun je zijn boek bestellen.

Filmpjes / Video's / YouTube, Motorreizen, Stories from abroad

De weg naar de hel, op de motor

Een reactie plaatsen

Terwijl wij hier ons afvragen wanneer we in Europa weer mogen reizen op de motorfiets, neemt Itchy Boots in Zuid-Afrika de “Road to Hell”. We zien prachtige beelden als ze door de Swartberg Pass rijdt. Ze filmt meerkatten in de vroege ochtend. Het is weer een aflevering waar we ademloos van kunnen genieten. Voor de liefhebbers: haar kanaal vind je ook in de rechterkolom onder onze ‘favoriete YouTube kanalen’.

Coos op Reis, Gastcolumns & blogs, Motorreizen, Stories from abroad

Coos op Reis: VERS MAALTJE VIS

Een reactie plaatsen

VERS MAALTJE VIS

Vandaag publiceren we het 39e verhaal van onze motorreiziger en verhalenmaker Coos van der Spek. Coos reisde  na zijn pensioen (voor Corona tijd) een 3-tal maanden door Zuid-Europa. Wij zijn op 9 februari begonnen met publiceren dus het “uitzenden” van de verhalen in onze serie “Coos op Reis” zal bij ons wellicht tot ergens in juli duren. We genieten wat langer door dus. Coos rijdt niet alleen wat rond. Coos luistert naar mensen, maakt overal en altijd vrienden, deelt zijn passie en verzamelt verhalen…  Enfin, laten we naar Coos luisteren: 

Het is 6 april. Ik ben in Mundaka, aan de noordkust van Spanje.

Ik heb sinds gisteren spiksplinternieuwe Spaanse banden, maar toch ga ik lekker naar het strand wandelen. Het is strakblauw en de weervrienden beloven 23 graden. Dat ga ik meemaken! Ik neem mijn draagbare Helinox stoeltje en e-book mee.

Voor mijn ontbijt moet ik werken: éérst de berg naar het dorp op wandelen voor de supermarkt. Dat jullie niet denken dat ik hier een luizenleventje heb, hè? Het valt soms echt niet mee. Soms dan, hè…. soms…. nou ja, heel soms dan….

Ik heb de laatste weken zoveel gelopen, dat mijn wandelsokken versleten zijn.

De gaten zitten er in. Natuurlijk heb ik nog een paar extra wandelsokken bij mij. Echte motorrijders hebben dat. Anders ben je …..

Het strandje van Mundaka valt mij tegen. Ik vind het niks. De provinciale weg gaat bijna over mijn hoofd, de kleur van het zand staat mij niet aan, er liggen hondendrollen, ik vind het water een beetje laf en er staat een vals windje. Nou, veel meer commentaar heb ik niet op dat KUT-strandje, geloof ik.

Ik wandel nog een stuk door de omgeving en verzamel vast wat materiaal voor The Catch of the Day. Anders durf ik niet naar bed vanavond.

Verderop in het dorp vind ik een trap naar zee, met een extra stukje beton. Voor mij, denk ik. En helemaal prima voor mijn opvouwbare stoel. Uit de wind, zicht op het water en een lekker rustig plekkie om een boekje te lezen. De koning te rijk.

Ik zit er de hele middag. Ik moet er nu nog van gapen: A Lazy Friday Afternoon.

Ik sluit de vrijdagmiddag in het dorp af met een biertje en een schoteltje olijven, lekker tussen de vreselijk lawaaiige locals met hun ontiegelijk drukke blèrende koters, op een heerlijk intiem pleintje met oude, schaduwrijke bomen, aan de haven bij de zee. Een heel apart en aangenaam sfeertje. Hier ontmoeten de dorpsgenoten elkaar aan het einde van de werkweek. In Mundaka is geen reet te doen en dat is precies
haar charme.

Het restaurant bij de camping heeft in de wijde omtrek een meer dan uitstekende naam. Ik besluit om daar te gaan eten. Het is zo’n restaurant waar ze tussendoor de kruimeltjes brood van je tafellaken komen vegen. Ik voel mij altijd snel overal thuis, maar helemaal in dit soort restaurants… Lekker jôh. Ik geniet altijd erg van luxe.

Een groot bord houdt haar gasten bij de ingang tegen: het restaurant gaat pas om 21:30 uur open. Als je sjiek bent, dan moet je je ook sjiek gedragen, nietwaar? Alleen werkvolk heeft eerder honger. Die hebben immers hard gewerkt. Zoiets…

Ik ben te vroeg, dus ik bestel een kopje koffie en ga aan een tafel in de bar vast aan mijn reisverslag knutselen. Anders krijg ik van mijn vrienden op mijn kop.

Even vóór 21.30 uur verwijdert de manager met een theatrale zwaai het bord en gaat vol verwachting bij de trap staan wachten. Ik heb nog genoeg aan mijn verslag te knutselen, dus ik blijf nog even aan mijn tafel zitten. En ik vind het wel grappig om hem te jennen natuurlijk.

De manager draalt eerst wat in het rond, maar komt dan toch naar mij toe en nodigt mij uit om naar het restaurant te komen. Met een theatraal gebaar toon ik hem de klok van mijn iPhone. Het is 21:29 uur. Dat is mij nog te vroeg…. Whoehaaa…! Echt gebeurd.

We schieten allebei in de lach en zijn gelijk vrienden. Binnen praten wij geruime tijd over het Baskenland en de Basken. Hij vergelijkt het met Ierland en ik vergelijk het met Friesland. Dat zijn ook van die deugnieten… Het bommengooiensmijttijdperk in Baskenland is al lang voorbij, beweert hij. Maar echte vrienden worden ze echter nooit.

Als ik vraag hoe het komt dat de Basken een lichtere huidskleur hebben dan de Spanjaarden in het zuiden, dan vertelt hij mij lachend dat het komt omdat de Basken altijd aan het werk zijn en de Spanjaarden tijd hebben om in de zon te zitten. Ik moet zoooo lachen. Het is ook overal hetzelfde.

We praten over motorfietsen. Hij knalt met zijn crossmotor al tien jaar daar in de buurt door de natuur. De politie laat dat oogluikend aan de bewoners toe. Vaak hebben ze met elkaar op school gezeten of komen ze uit hetzelfde dorp. De manager is bezig om van een BMW K100 een soort caféracer te maken. Een erg bijzondere combinatie in mijn ogen.

Ik hoef de door mij bestelde tien jaar oude port niet te betalen. Invitación, staat er op de rekening. Krijg ik kado van hem. Dat is leuk. Een goeie Bask!

Mooie dag. Geen reet gedaan. Schaamteloos geleefd. Ledigheid is des duivels oorkussen. Nou en?

VERS MAALTJE VIS

Ik zit dus op mijn stukje beton in de zon mijn e-boekje te lezen. Blijkt het helemaal niet mijn stukje beton te zijn!

Ik hoor iemand achter mij zingen en er stapt geroutineerd een gebronsde Spanjaard in een zwembroek voorbij. In zijn ene hand heeft hij een duikbril en zwarte zwemvliezen en in zijn andere hand een lange stok met twee ijzers aan het einde en een groot mes. Hij trekt zijn zwemvliezen aan, schuift de duikbril voor zijn ogen en zonder een halve seconde te aarzelen duikt hij het steenkoude water van de oceaan in.

Tien minuten later stapt hij weer op de kant met twee grote vissen. Zo, lekkere verse en gratis vis voor vanavond, zingt hij in het Spaans….

Teringjantje, wat een mooi leven heb je dán…!

PASSIE voor MOTOREN! Verhalen, interviews, liefhebbers, inspiratie, aanschaf, rijden, veiligheid, events, motorreizen. Motorbedrijven in de regio.