We besloten dit filmpje maar even niet in de rubriek “veiligheid op de motorfiets“ te plakken. Sowieso zijn het stunts die we niet allemaal thuis moeten gaan proberen en daarnaast is het met de hier en daar erg schaarse kleding van de dames niet echt veilig te noemen. Ze beheersen deze machines echter als geen ander en ja, met wat muziek erbij is het toch spectaculair om naar te kijken.
Wat jij?
Een vader en een zoon in Australië. Na jaren van familieperikelen vinden ze elkaar weer op en rond de motorfiets. Een prachtig documentaire over de zoektochten in ons leven. Waarbij telkens weer duidelijk wordt hoe zeer passie voor motoren mensen kan verbinden. Heerlijk om naar te kijken. Motorreizen door het leven.
Het is 24 april.
(* redactie: de verhalen van Coos publiceren we wat later dan dat Coos van der Spek zijn kilometers maakte. We genieten dus wat langer door hier in de serie Coos op reis.)
En het is half bewolkt. Maar de zon schijnt en het is heerlijk zwoel. Het lijkt wel alsof ik in Italië ben… Vandaag vertrek ik naar Rome!
Tijdens het bij elkaar schrapen van mijn zooi ontdek ik nog een tweede badkamer in deze caravan. Het blijkt dat aan elke slaapkamer een badkamer grenst. Was míj helemaal niet opgevallen.
Het blijkt dat niemand hier persé eierdopjes wil tellen. Ze vinden het allemaal best. Het verlies van een eierdopje zit in de prijs verdisconteerd. Goeie marketeers hier.
Ik wandel nog even naar zee en rond 09.30 uur druk ik op de startknop van mijn machtige BMW. De motor slaat soepel aan en begint mooi rond te draaien. Ik schakel in en vertrek. Het wordt een lange dag. Ik ga eerst tanken voordat we de bergen in sturen. Het is broodnodig, mijn dashboard geeft al een poosje aan dat ik op reserve rijd. De benzine kost hier in Livorno € 1,75 de liter. Niet normaal. En een uurtje verderop nog maar € 1,55 per liter. Stelletje dieven.
Ik rijd door het werkelijk prachtige Toscane. La dolce vita, ofwel: het goede leven. Het is er adembenemend mooi. Absoluut één van de allermooiste en rijkste regio’s van Italië. Toscane is super. De glooiende heuvels, de middeleeuwse dorpjes, de eeuwenoude wijngaarden die de beste wijnen ter wereld produceren, de villa’s op de toppen van de heuvels en de stokoude boerderijen.
Iedereen die er is geweest, is gelijk verliefd op Toscane. De beelden van Toscane blijven de rest van je leven op je netvlies staan. De schitterende cipressen langs de wegen maken een onuitwisbare indruk. Het licht in Toscane is véél intenser dan in de rest van Italië. Alles is veel groener dan normaal. Zelfs het onkruid is groener, geler, bruiner en roder. De blaadjes aan de bomen fonkelen als sterren aan de hemel. Het is alsof achter elk blaadje een lampje brandt. Een sprookje in deze tijd van het jaar.
Toscane ís anders, voelt anders en ruikt anders. Ruiken, één van de vele voordelen van het motorrijden. Je ruikt de route! Ik ruik onderweg veel gras. Geen gemaaid gras. Natuurlijk, dat ruik ik onderweg soms ook. Nee, zo’n vettige boterachtige lucht van vers groeiend gras. Van dichtbij. Alsof je op je buik in de wei ligt. Het is heerlijk. Ik ruik ook de bloemen, bomen en alle dieren. Geweldig! Owja, en pollen natuurlijk. Prikkels voor al mijn zintuigen.
Er is hier opvallend weinig rotsgrond. Toscane is bijna volledig groen gestoffeerd. Zo’n aaibaar knuffellandschap. Het lijkt wel één grote groene golfbaan. Het asfalt is wisselend. De éne keer twee streepjes gas extra, de andere keer vier streepjes minder en dan vliegt toch nog het grit je om de oren.
Ik neem onderweg nog even de tijd voor een kopje koffie. De Italiaanse is de lekkerste van de wereld. Ik stop zomaar bij een willekeurige tent. Ik heb geen spijt van mijn keus trouwens….
Na het heerlijke broodje van panifici e pasticcerie Sclavi in Monteriggioni (sinds 1949) mogen mijn BMW en ik even een klein dutje, met uitzicht op het meer en in de schaduw van een prachtige boom, doen. Zwaar leven. Klopt. Een goed kwartier op een mooie platte bank en dan zijn we allebei weer zo fris als twee fruitvliegjes op een mooie rijpe sinaasappel.
De route is prima. Ruim 180 km flink sturen plus circa 200 km op wat meer doorgaande wegen. Ik zie o.a. Volterra, Sienna, Bolsena, Viterbo, Sutri en natuurlijk … Rome.
Het is al met al een stevige dag sturen om bijtijds op de camping te arriveren. Vooral het laatste stuk is erg druk. Ik zit dan in de buitenwijken van Rome en rijd midden tussen zenuwachtig en hectisch verkeer. Ik moet het territorium van mijn kasteel agressief verdedigen. Ik moet breder zijn, harder rijden, grover sturen en meer toeren en lawaai maken.
Dit is het absurde verkeer van Rome. Het is Amsterdam in het kwadraat. Auto’s, scooters en motoren zijn hier allemaal rondom beschadigd. Soms hangen spatborden er gewoon op half zeven los bij. Hier val je, sta je op en rijd je verder, zonder je om het blik of plastic te bekommeren. Schadeformulieren bestaan niet. Je scooter is geen bezit. Je rijdt gewoon met een vervoermiddel. Verder niks.
De Italiaantjes zoemen als vliegen om mij heen. In hun korte broek. Met hun mouwloze shirtjes. In hun teenslippers. En ik zie ze zwenken en draaien en scheuren. Met soepele polsbewegingen draaien ze aan het gas. Remmen doen ze niet. Ze ontwijken. Naast mij, voor mij en achter mij. In mijn spiegels kijk ik al helemaal niet. Die moet je op het circuit ook afplakken. Het gevaar komt van voren. Ik hou mijn motor hoog in zijn toeren en hoor de uitlaat ronken en klappen geven. Ik voel mij Sir Lancelot en ga met een heldhaftige reddingsactie mijn geliefde Guinevere uit handen van de vijand houden. Opzouten! Want ik ga dood als ik maar één krasje op mijn motor krijg. Hahaha! Ik gebruik de breedte, de indrukwekkende verschijning van mijn machine en haar bagage en mijn postuur om mij een weg te banen. Gewoon méé met de waanzin! Maar het gaat allemaal goed.
ROME, WE KOME…
Ik ben in Rome. Op een megagrote camping aan de rand van deze megagrote stad. Voor 60 euro per nacht. Maar hier met alles d’r op en d’r an. Met een meer dan uitstekend restaurant met zeer acceptabele prijzen, een vriendelijke receptie, een fraai zwembad en een oase van rust. Prima. Helemaal goed. Ik ben tevreden.
Owja, en het metrostation naar het centrum van Rome is op wandelafstand van de camping. Wat heb ik toch weer… Nee, hoor. Dat is niet waar. Dat heb ik afgelopen winter allemaal uitgestippeld.
Morgen ga ik een dagje Rome bekijken. Daar heb ik zin in.
Janny en ik waren er twee keer. Een keer op eigen rekening en … een keer op rekening van mijn werkgever, ISS Nederland, na het succesvol beëindigen van een studie in Engeland. We kregen van ISS een enveloppe met geld mee, hebben eerste klas gevlogen en eerste klas geslapen op twintig meter van de Spaanse trappen. De bagage werd op de kamer gebracht en er stond een lakei in een pak voor de voordeur met een hoge hoed. Het hotel kostte per nacht een klein vermogen. Maar…. als Janny in de badkamer wilde, moest ik er uit. Samen paste echt niet… Wat een stad.
Eerst maar eens even ergens iets lekkers gaan eten en een koud biertje zien te vinden.
Proost!
Blazer, een korte motorfiets-speelfilm.
Als we alle motoren bekijken die Non Stoppie al heeft gereden voor een proefrit, dan durven we wel te stellen dat deze Honda GL 1800 Goldwing DCT Tour DeLuxe een beetje buiten zijn comfortzone ligt.
Misschien is het juist daardoor weer heerlijk om naar te kijken. Uiteraard sneuvelen er weer een paar vooroordelen.
We zoeken unieke motorverhalen. We doen deze oproep vaker. Daardoor hebben we een paar motorcolumnisten leren kennen, die ons bijvoorbeeld prachtige motorreis-verhalen konden vertellen.
De afgelopen jaren hebben ons geleerd dat wij met ikzoekeenmotor.nl een bijzonder publiek hebben opgebouwd. Via onze gezellige besloten Facebookgroep “PASSIE VOOR MOTOREN” (met inmiddels bijna 3.000 leden) hebben we wat onderzoek gedaan. Hieruit blijkt dat de grootste groep leden bestaat uit motorrijders die een voorkeur hebben voor toermotoren en choppers. De helft van onze leden in deze groep bleken tussen de 40 en 60 jaar te zijn. Dit zijn ook degenen die het vaakst reageren op de artikelen of zelf foto’s en filmpjes plaatsen. Maar ook de racers of elektrische rijders komen aan bod. Liefhebbers, je hebt ze in allerlei leeftijden. Jongeren van tussen de 20 en 30 die op motorrijles gaan en nadenken over hun eerste motorfiets. Tot en met 70 en zelfs 80plussers. Die hun motorfiets soms helaas moeten inruilen voor een scootmobiel, maar nooit die enorme passie verliezen. Mannen en vrouwen die omkijken bij elke motor die ze langs horen komen. Het zijn allemaal trouwe lezers van onze website.
We delen die passie graag. We herkennen onze vrienden aan het motorgeluid wat de straat in komt rijden. Voor zover je vandaag de dag nog gezellig over een ‘virus’ mag spreken is de motorfiets voor velen een virus wat nooit meer weggaat. Een ritje van anderhalf uur tijdens een zwoele zomeravond op je trouwe bike kan soms voelen als of je een week op vakantie bent geweest.
Juist om onze bezoekers te plezieren zijn wij op zoek naar unieke verhalen. Kijk, nieuws, en rariteiten komen toch wel op ons pad. Maar, we doen vanuit de redactie@ikzoekeenmotor.nl hier een oproep:
Ken jij een motorrijder met een uniek verhaal? Of ben jij zo iemand….? Ken jij een familie waarin 3 of meer generaties met de zelfde unieke motorfiets rijden? We zoeken verhalen over die unieke schuurvondst, de motorrijder ‘ver van huis’, die we tegenkwamen op vakantie, of de man die een jaar lang bouwt aan zijn eigen wensdroom. Waarbij we vaak denken dat we dit ook nog eens willen…
Heb jij of ken jij een uniek motorverhaal? Heb je er foto’s of een filmpje bij? Neem dan svp per e-mail contact op met redactie@ikzoekeenmotor.nl. We helpen uiteraard met het schrijven en de uitvoering van dit verhaal.
Rijvaardigheid op de motorfiets, het blijft iets waar elke motorrijder op zou moeten oefenen. Want hoe soepel je bij je examen ook dat achtje kon maken, het blijft een techniek die je bij moet houden.
Vooral op de wat zwaardere motorfietsen is het maken van een korte bocht of een u-turn een uitdaging. Deze Amerikaanse motoragent toont ons even vlotjes hoe het moet. Blijven trainen mensen.
Vier motorrijders, vier ‘adventure-bikes’. De mannen toeren een dagje met de 4 meest verkochte allroad motorfietsen en bespreken daarna met elkaar hun favoriete keuze. De KTM komt er als off-road goed uit, en voor de echte weg rijders zal eerder de keuze op de BMW vallen. Een leuke review.
De TOP 10 meest avontuurlijke motorfietsen. Het YouTube kanaal VISOR DOWN heeft ze voor ons op een rijtje gezet. Stuk voor stuk veel verkochte motorfietsen. Ze worden lekker vlot beschreven en vergeleken.
Chris van Bike World is van nature geen Harley-fan. Hij heeft veel ervaring met zowel on- als off-road motoren en hij reed met deze Harley Davidson Pan America hetzelfde parcours als met eerdere offroad motoren. Is het een echte off-road motorfiets? Of is het meer een allround motorfiets die het ook off road goed doet?