De Dutch 1000 is een toertocht over 1000 km door Nederland. Hierbij wordt uitsluitend gebruik gemaakt van secundaire wegen. Om de rit wat aantrekkelijker te maken voor een groter publiek is er ook een 500 km variant. Om uit te proberen hoever elektrische motorfietsen mee kunnen met traditionele motorfietsen koos Electric Motorbikes ervoor de 500 km route te rijden met een groepje brandstofmotorfietsen.

De Zero Motorcycles SR/S heeft een 14,4 kWh batterij. Hiermee kun je 200 km ver rijden, mits over secundaire wegen en je jezelf keurig aan de toegestane snelheid houdt en goed gebruik maakt van het regenerend remmen. Gaat het tempo omhoog dan moet je rekening houden met 170 km range. Uitsluitend snelweg met 120 km/ h wordt dat 120 km. Het laadsysteem op de Zero is een semi snellaadsysteem, hiermee kan met een vermogen van 12 kW worden geladen. De batterij van volledig leeg naar vol gebeurt dan in iets meer dan een uur. Het laden tussen de 20% en 80% batterij lading gaat het snelst. Daarvoor heb je 20-25 minuten voor nodig. Om die reden lagen de laadpunten max 140 km uit elkaar. Wat neer komt op ongeveer 2 uur rijden op deze route.

De route gaat zoals gezegd over uitsluitend binnenwegen, daarom had ik de route licht aangepast voor stops bij laadpunten. Deze laadpunten zijn eenvoudig te vinden via verschillende app’s en waren zo gekozen dat we het laden konden combineren met eten of een kop koffie. De batterij was niet volledig geladen toen we vertrokken. De reden was dat ik niet overnacht had op de Camping de Hei in Siebengewald van waaruit het evenement georganiseerd is.

De Zero SR/S heeft een tour/sportieve zit maar toch behoorlijk rechtop. De zit is behoorlijk comfortabel door het relatief brede stuur en de kuip die de wind goed van je bovenlijf houdt. Schakelen hoeft niet door het altijd direkt aanwezige koppel. Er wordt gestart in vooraf ingedeelde groepen die enkele minuten na elkaar vertrekken. De vertrektijd van onze groep bestaande uit 3 BMW’s en 1 Zero SR/S is om 8.20 uur.

Het eerste deel van de route gaat conform verwachting, mooie binnenwegen, waarbij er veel gebruik gemaakt wordt van regeneratief remmen. De Zero staat in de ECO stand en heeft genoeg vermogen om mee te komen met de rest. In deze stand regenereert de Zero ook het best. Soms ligt het tempo iets te hoog naar mijn zin, met name op de 60 km/u wegen en laat ik me bewust wat afzakken om het tempo wat te drukken. Na een 40 km komen de verschillende navigatiesystemen niet met elkaar overeen. Na een paar keer stoppen, wat omrijden en overleg denken we te weten hoe het verder gaat. De weg gaat verder via het begin van de Middenpeel weg richting zuiden, intussen is de wind flink aangetrokken en staat recht op de neus.

De combinatie wind tegen, lange rechte weg met weinig regeneratie en fors tempo trekt flink aan de batterij. Ik probeerde nog in de slipstream te gaan hangen bij de voorrijder maar die vond dat niet prettig. Met nog een km of 10 te gaan en 10 km range over voor de geplande koffiestop besloot ik toch maar een laadpaal eerder te pakken. Dit was er een bij een onbemand tankstation zonder mogelijkheid wat te drinken. Om de volgende stop te overbruggen moesten we toch een half uur laden … wat toch lang is als het niet geplanned is en er geen koffie aanwezig is.

De rit gaat verder, we rijden voorbij het geplande laadstation en daar blijkt de lader bezet te zijn …. De rit slingert volgens verwachting naar het zuiden. De Zero zoeft soepel over de Limburgse binnenwegen. De handeling en remmen zijn prettig. De combinatie van korte stukken met veel regeneratie maakt dat de batterij doet wat er van hem verwacht word: goed bijladen en weinig verbruiken. De volgende stop is etenstijd. Aangekomen in het plaatsje St. Joost waar we een laadpaal verwachten met daarbij een eetgelegenheid, vinden we die meteen. Maar nu blijkt de eetgelegenheid gesloten te zijn. In het kleine plaatsje is verder niets te doen. We besluiten door te rijden naar de volgende plaats Echt, om een eetgelegenheid te zoeken en een laadpaal via de App. Het restaurant is zo gevonden, maar de dichtstbijzijnde laadpaal ligt op 900 meter van het restaurant.Te ver om op en neer te lopen. Dus met twee motoren naar de laadpaal, deze aankoppelen en achterop mee terug naar het restaurant. Dat gaf wat ergernis bij de reisgenoten.

Tijdens het eten bleek dat de verwachtingen niet geheel overeenstemde. De range van de Zero SR/S onder meest ideale omstandigheden werd verwacht als gemiddeld. Ook ging men er vanuit dat er bij elke laadpaal een eet of drink gelegenheid zou zijn …. In de praktijk is het helaas (nog) niet zover. Na het eten werd de inmiddels volledig geladen Zero opgehaald. De rit ging verder richting België. Deze Zero SR/S is uitgerust met het laagste zadel, bij dit zadel voel je na verloop van tijd de overgang tussen het voorste en achterste zadel deel aan je bilpartij. In België aangekomen richting de Nederlandse Kempen raakte we een ritgenoot kwijt. Na wat wachten, rondrijden en appen vonden we elkaar na een klein half uur weer. De rit ging verder door de Kempen richting Tilburg. Een ideale weg voor een elektrische toerrit, ondanks het flinke tempo op sommige stukken was bij aankomst bij de laadpaal de verwachtte SoC (State of Charge) zoals verwacht … met om de hoek een eetgelegenheid. Nadat we wat gegeten en gedronken hadden was de batterij bijna geladen. Er moesten een paar brandstof-motoren tanken, die zouden appen als ze klaar waren, in de tussentijd kon de Zero maximaal laden. De rit ging verder richting rivieren gebied, het weer werd slechter.

De Zero SR/S is uitgerust met een tophalf kuipje wat de wind en regen goed van het bovenlijf houdt, maar de benen en laarzen zitten vol in de wind en de regen. De rit ging verder over de lange Heemstra weg richting het oosten, het tempo werd goed opgevoerd maar met een stevige wind in de rug is dat geen probleem voor de Zero. Na een kleine 100 km moest een van de andere motoren tanken. Ik besloot daarom ook wat eerder te laden dan geplanned. Het was ondertussen tijd voor avondeten wat we combineerden met het laden. Helaas weer geen eetgelegenheid met een laadpaal, dus maar weer achter op een motor naar het restaurant. De rit werd met 85% lading vervolgd voor de laatste 80 km. Geheel passend bij de Zero SR/S, via leuke slingerwegen naar het eindpunt in Siebengewald, Limburg, Netherlands. De laatste 10 tal km’s ging het tempo weer flink omhoog. We arriveerde na een kleine 13 uur, rond 22.15 uur, op het eindpunt. Een kleine 2,5 uur langer dan geplanned voor brandstofmotoren. Hier zit dan ook nog het wachten bij nadat we elkaar mis reden in België.

Terugkijkend op dit experiment is duidelijk dat het mogelijk is om met een elektrische motor samen met brandstofmotoren een flinke afstand af te leggen in 1 dag. Het vraagt nog wel wat credits van de medereizigers. Vooral belangrijk is dat verwachtingen van weerszijden goed op elkaar afgestemd worden en voor beide partijen duidelijk is waar de beperkingen (kunnen) zitten. Denk aan de laadpalen die (nu nog) niet overal op de gewenste plaatsen staan. Maar ook dingen als een onverwachte tegenwind. Onder laatst genoemde omstandigheden zou je alleen rijdend met een elektrische motorfiets het tempo wat minderen om de gewenste afstand af te kunnen leggen. Nu werd de batterij soms te ver leeg gereden om snel genoeg te kunnen laden. De Zero is overigens wel een prettige reisgenoot die zich makkelijk en comfortabel laat rijden en waar de Eco stand meer dan voldoende vermogen biedt om stevig mee te kunnen rijden mits je niet op de snelweg komt.