Categoriearchief: Gastcolumns & blogs

De Alaska Highway

Hans en Dia reizen op hun motorfietsen van het Zuiden van Zuid-Amerika naar het Noorden van Canada, en zullen ongeveer 9 maanden onderweg zijn. Ze schrijven ons vandaag vanuit Liard Hot Springs. Meer lezen? Ga naar deze besloten Facebook Groep: Motorcycle Travels.



Als we de bocht doorkomen staat een tegenligger stil op de snelweg en knippert fel met zijn grootlicht. Ze waarschuwen ons voor een moose die zenuwachtig langs de weg rent.

Dia gaat vol in de ankers en omdat ik haar net wil gaan filmen rij ik dus vrij dicht op haar. Ik kan net op tijd remmen. De moose verdwijnt in de bosjes naast de weg.

Behalve de moose zagen we minstens 10 zwarte beren, twee hadden er jongen bij zich en verder een bison , een bighorn sheep en enkele caribou’s. De Alaska Highway heeft het allemaal.

Gisteren was de weg vrij eentonig, maar vandaag reden we door de bergen en het was prachtig. De zon scheen uitbundig in de ochtend. Later werd het wat bewolkt. We kwamen langs een aantal plaatsen waar we in 2019 ook gestopt waren. Zoals bij de benzinepomp waar ze overheerlijke cinnamon rolls verkopen. De benzine is daar flink aan de prijs, Ca$2,39 per liter. De gangbare prijs in BC is Ca$1,65 per liter. Ca$2,39 is overigens €1,64 dus naar Nederlandse maatstaven valt het nog mee.

De uitzichten waren de hele dag fantastisch en de bochten waren uitdagend. Onderweg passeerden we twee keer dezelfde camper. Nadat we de tent hadden opgezet op de camping bij de Liard hot springs, gingen we uitzakken in het heerlijke warme water. We raakten in gesprek met de mensen van die camper. Het waren Nederlanders.

Tijdens het eten in het restaurant begon het opeens hard te regenen. Mijn kledingtas lag 500m verder op de tafel bij de tent. We hebben dus wat flink natte zooi. Volgens het weerbericht van de Garmin Inreach blijft het gelukkig droog morgen. De gsm heeft hier geen bereik en de camping vraagt Ca$5,25 voor een uurtje internet. Dat gaan we dus niet doen. De Liard hot springs zijn overigens wijd en zijd bekend en de campings staan hier vaak vol en tegenwoordig kan je alleen maar via internet boeken en dan minstens twee dagen tevoren. Dat werkt dus niet voor ons, vagebonden.

Motor airbags: Veiligheid voorop!

Motor airbags zagen we voorheen alleen bij circuit rijders, tegenwoordig zien we ze steeds vaker op de openbare weg. Zowel de vraag als het aanbod naar motor airbags blijft stijgen, merken en leveranciers breiden hun collectie uit om ons als motorrijder van alle veiligheidsopties te voorzien.

Toch zijn wij vaak als motorrijder sceptisch als we weer voorzien worden van een extra laag kleding, helemaal als deze zichzelf opblaast. Je verwacht misschien dat het dragen van een airbagvest weer wat extra vrijheid van je ontneemt op de motor en er hangt natuurlijk een extra prijskaartje aan. Veel motorrijders zullen denken ‘een ongeluk, dat overkomt mij niet’ maar vaak worden wij als motorrijder over het hoofd gezien en dan verkleint een airbagvest de kans op serieus letsel aanzienlijk.

De motor airbag blaast langzaam op en er is steeds meer keus. Toch weten de meeste merken, met alle moderne technieken en materialen, een product te leveren dat past bij iedere rijder zonder enige belemmering tijdens het rijden.

Als we aan een airbag denken, denken we vaak aan het principe van de airbag in de auto. Op de motor is dit niet veel anders, er vindt een ongeluk plaats, je airbag activeert en vult zichzelf met lucht. Het verschil zit in het feit dat je de airbag op je lichaam draagt en niet vastzit in een auto. Hier komen dus een heleboel factoren bij kijken. De airbag moet niet alleen weten wanneer er een ongeluk plaatsvindt, maar net zo belangrijk: wanneer er geen ongeluk plaatsvindt. Op een motor zit je namelijk niet stil, zeker niet wanneer je sportief rijdt. Je wil natuurlijk niet dat je airbag afgaat als je met hoge snelheid knee down over het asfalt gaat, dit kan erg gevaarlijke situaties veroorzaken.

Maak je een val, ben je aangereden of rijd je zelf ergens tegenaan dan registreert het airbag systeem dat en ontplooit zich voor impact. Dit kan op 2 manieren, analoog en elektronisch.

Een analoge airbag is een vrij simpel systeem, dat werkt door middel van een koord. Aan het airbagvest zit een koord dat gekoppeld is aan een luchtpatroon in het vest. De andere kant van het koord bevestig je aan jouw motorfiets. Wanneer je dan in een ongeluk terecht komt, wordt het koord door de val uit je vest getrokken en ontplooit de airbag. Nu zal je vast denken; wat gebeurt er als ik van mijn motor af stap en vergeet het koord los te maken? Helemaal niks, om de airbag te activeren moet het koord met een minimale kracht van 30kg losgetrokken worden.

De elektronische motor airbag wordt aangestuurd door een computer met sensoren die elke beweging registreert die jij maakt tijdens jouw rit. Wanneer het airbagvest detecteert dat jij een smakker gaat maken of dat een botsing plaatsvindt, activeert de airbag zich en ontplooit deze binnen +/-0,05 seconden (dat verschilt per airbagvest, al is dat verschil minimaal).

Elke motor airbag bij Motorkledingstore is CE-gekeurd en verminderd de kans op zwaar letsel aanzienlijk ten opzichte van het rijden zonder airbagvest.

We hopen natuurlijk dat je nooit een ongeluk meemaakt, maar wat doe je nou met de airbag als deze afgaat? In de meeste gevallen is de motor airbag na impact gewoon weer te gebruiken. Toch zit hier wel verschil in per airbagvest. Er zijn airbags waarbij je na ontplooiing de cartridge (het luchtpatroon) zelf opnieuw kan vervangen. Er zijn ook airbags die terug moeten naar de leverancier of dealer. Als de motor airbag terug moet naar de leverancier of dealer zijn hier vaak wel kosten aan verbonden. Zij controleren of de airbag nog veilig is om te gebruiken. Er wordt gekeken of de airbag kan worden gerepareerd, of de cartridge vervangen kunnen worden en of dat de airbag opnieuw moet worden gevuld en gereset zodat deze weer helemaal veilig is voor gebruik.

Let goed op de draagmethode bij het aanschaffen van een airbag. Je kan airbags namelijk op verschillende manieren dragen. Zo zijn er airbagvesten voor onder je pak of jas, over je pak of jas of kun je kiezen voor een geïntegreerde airbag.

Een geïntegreerde airbag zit altijd perfect. Als je pak of jas goed past dan zit de airbag ook goed en omdat je geen apart vest hoeft te dragen is het gewicht ook een stuk minder.

Bij het dragen van een airbag over je jas zal je merken dat je outfit iets minder gestroomlijnd is dan normaal. Je draagt namelijk een extra laag over je normale pak/jas. Het voordeel is wel dat de airbag genoeg ruimte heeft om te ontplooien en deze over elke jas of elk pak te dragen is.

Er zijn merken die aangeven of een airbagvest gedragen kan worden onder de jas of het pak. Wordt het niet aangegeven en wil je toch een airbag vest onder je jas of pak dragen, let er dan op dat je genoeg ruimte hebt zodat er genoeg ruimte is voor ontplooiing. Bij de jassen en pakken die airbag voorbereid zijn zitten er namelijk extra stretch panelen. Zit je jas of pak te strak en activeert de airbag, dan bestaat de kans dat je meer lichamelijke schade oploopt.

Deze blog is geschreven door Boy van Dijck, van Motorkledingstore.nl.

Een motor met een brommer geluid?

Jawel, motorverhaal 8 van Bart Meijer (Facebook). Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

Een motor met brommer geluid?

Ik ben altijd wel van het ‘stille’ geweest met motoren, brullen hoeft van mij niet, en ook het excuus ‘raw power’ is van een eeuw of 2 geleden. Ik hou overigens wel van racen, janken en hoge toeren zodat je achterband nog harder in het asfalt bijt terwijl het stuur licht word. Dat je de cadans van bochten in en uit, bijna dansend neemt, dat is mijn ding.

In de tijd dat ik mijn Silverwing had én de Reliant, mocht ik van de vriend met de Reliant, zijn Honda 2-takt NS400R een paar keer proberen. Ik had er veel over gehoord en vaak naar gekeken, en die vriend had er het een en ander van een NSR500 voor geregeld, met het speciale uitlaatsysteem. ‘Hoe’, dat is de vraag, zoiets regel je niet zomaar toch?

Het monstertje had zoals de grand prix machine twee uitlaten in het zadelkontje en één aan de rechterkant. Jawel, 3 cylinder 2-takt, een licht rokende motor met een vermogen waar je eng van werd. De eerste keer dat ik er mee reed, was erg verbazend, messcherp sturend de kronkelende dijkjes over van de Alblasserwaard. Het voelde zo precies en strak aan, dat je werkelijk kon dansen
naar de maan.

“Ga er maar eens mee spelen alsof het een crossmotor is, meer op de koppeling en de toeren”, zei mijn vriend. Boven de 6400 toeren komen, spelend met de koppeling, en dan eens echt gas geven. Bij de start, gaf de Honda zo’n truttig en zielig brommer geluidje, maar raak het gas aan en het hakt er in als drie crossmotoren. Warm gedraaid, ging ik de Schoordijk op waar ik ooit het snelheidsrecord haalde met mijn getunede Honda CB550F. Zo haalde ik in 100 meter de 6500 toeren. Alsof ik een enorme schop in mijn achterste
kreeg, gingen de uitlaten open, jankten de toeren en de snelheid omhoog. Snel moest ik voor de eerste bocht remmen. Messcherp, gierend en stabiel sneed de motor de bocht in, te precies
en daarom te eng. Het gas kon er niet meer af, strak de smalle bochtjes door met een gruwelijke snelheid, gaf de Honda haar grenzen niet aan, alsof ze er niet waren.

Nog 1 keer heb ik er op gereden, het vermogen kon niet op, onbegrensd genot en vermogen maakte het gevaarte eng. Dit was als drugs, net een stap te ver, te lekker, je had het gevoel de grenzen te verliezen. Nou had ik al eens geschreven over 2-takt, en daar kwam ik nog een keer op terug.

Mijn vader ging weer motor rijden met een Jawa 350 Californian, waarom dat ding zo heette is een wonder. Er moest het een en ander aan gebeuren, en ik vroeg mijn Pa of ik het blok op mocht voeren. “Nee”, was zijn antwoord. Na enige overtuiging mocht ik hem optimaliseren, niet opvoeren, en alles moest in evenwicht. Dus koppen en zuigers gepolijst, zelf gemaakte dunne koppakkingen, aan de inlaatkant de zuigers wat verkort voor betere opname. Dan nog wat meer werveling in de inlaatpoorten en de uitlaatpoorten vergroot en gepolijst. Het mengsel wat beter afstellen en dan de uitlaten wat netter afgesteld. Na een paar weken zei mijn Pa dat hij niet veel merkte van mijn werk, dus wilde ik de Jawa eens proberen. De Jawa startte met een rustig, truttig en zielig brommer prutteltje, maar ging lekker op het gas. Helm op en pak aan, en gaan. Straat uit in zijn 1, een beetje gas bij en ik zie het voorwiel in mijn vizier, in zijn 2 gas flink bij en weer op het achterwiel, zelfs in zijn 3!

Ik had een monster gecreëerd en kreeg bij terugkomst enkel een schalks lachje.

Wil je alle verhalen van Bart Meijer op onze site lezen? Ga naar:
//ikzoekeenmotor.nl/tag/bart-meijer/

Monument Valley & Valley of the Gods

Hans en Dia reizen op hun motorfietsen van het Zuiden van Zuid-Amerika naar het Noorden van Canada, en zullen ongeveer 9 maanden onderweg zijn. Ze schrijven ons 28 en 29 april vanuit Monument Valley en Valley of the Gods.. Meer lezen? Ga naar deze besloten Facebook Groep: Motorcycle Travels.

Enkele van de meest magische plekken in de USA zijn deze twee valleien. De rotspartijen zijn gigantisch en indrukwekkend.

Monument Valley is enorm uitgestrekt. Je komt er ondermeer langs “Forest Gump Point” waar de iconische opname plaats vond. Ook Once upon a time in the west werd hier opgenomen. Een prachtige plek om wat foto’s te maken. We reden de volgende dag naar de Valley of the Gods.

De uitzichten zijn iets minder spectaculair dan in Monument Valley, maar de off-road rit van 35 kilometer, die ongeveer twee uur duurt is absoluut de moeite waard. Aan het eind wordt je dan nog getrakteerd op de Moki Dugway die over een lengte van 5 km naar boven kronkelt.

De weg, is op een paar bochten na, onverhard en heeft geen vangrails. Hij is wel redelijk breed. De uitzichten zijn ook hier geweldig. We reden door 4 staten, Arizona, Utah, New Mexico en Colorado. De wegen zijn hier eindeloos, ze zijn wel vaak wat saai voor de motorrijder. De uitzichten maken echter veel goed. We reden ongeveer 1000 km in twee dagen.

Een lage motorfiets

Een lage Motor, wat bedoelen we daar nou eigenlijk mee?

In het algemeen hebben “lage motoren” een lagere zithoogte, waardoor ze toegankelijker zijn voor kortere rijders. Wat als een lage motorfiets wordt beschouwd kan echter variëren.

Motorfietsen die over het algemeen een lagere zithoogte hebben zijn onder andere:

Cruisers: Cruiser of toermotoren staan bekend om hun lage zithoogte, meestal zo rond de 61 cm zadelhoogte. Voorbeelden hiervan zijn de Harley-Davidson Sportster, Yamaha V Star en Honda Shadow.

Dual-sport: Dual-sport motorfietsen zijn ontworpen om zowel op de weg als in het terrein te rijden. Ze hebben meestal een hoger frame dan cruisers, maar bieden toch een lagere zithoogte. Voorbeelden zijn de Yamaha XT250 en de Honda CRF250L.

Standaard: Standaard motoren zijn een veelzijdige categorie die een scala aan stijlen omvat, maar velen hebben een lagere zithoogte. Voorbeelden zijn de Kawasaki Z400, Honda CB300R, en Suzuki SV650.

Adventure: Deze motoren hebben een meer rechtop zithouding, waardoor ze voor sommige mensen gemakkelijker te berijden zijn. Ook zijn er wel adventure-motoren met een verstelbare zithoogte, enkele modellen met een lagere zithoogte zijn bijvoorbeeld de Yamaha Tenere 700 en de BMW F 750 GS.

Je keuze is dus echt niet beperkt tot één merk of type motor, in elke categorie kun je een lage motor vinden.

Hou er rekening dat voor langere mensen het rijden op een lage motor oncomfortabel kan zijn doordat je knieën te dicht bij je lichaam komen. Dit kan op lange ritten behoorlijk vermoeiend zijn.

Lage Motor - BMW F 7509 GS

Een lage motor laat zich vaak gemakkelijk manoeuvreren en hanteren in bochten en bij lage snelheden. Dit doordat het zwaartepunt van de motorfiets lager ligt wat voor meer stabiliteit zorgt.

De lage zithoogte voelt voor veel mensen comfortabel aan, je komt met je voeten beter bij de grond en je zit minder gestrekt op de motor. Ook maakt de lage zithoogte het op- en afstappen makkelijker.

Een lage motor weegt over het algemeen minder dan de hogere modellen, dat maakt ze gemakkelijker te hanteren en beter wendbaar. Dit is vooral een voordeel bij het rijden in druk stadsverkeer.

Ook met een lage motor.. Elk voordeel heeft z’n nadeel

Een nadeel in de stad zijn de, soms merkwaardig hoge, verkeersdrempels en ook kan je fiets op de stoep parkeren lastig zijn. De beperkte bodemvrijheid van een lage motor kan een probleem zijn bij het nemen van hoge drempels, steile hellingen en ongelijke wegoppervlakken.

Met het lage zwaartepunt heeft een lage motor in de stad voordelen, maar bij hogere snelheden kan het lage zwaartepunt het tegenovergestelde effect geven en je juist minder stabiliteit bieden. Een lage motor op hogere snelheid geeft je wat meer werk om je fiets strak door de bocht te sturen.

De lage zit maakt je ook minder zichtbaar voor andere weggebruikers, vooral als je ook nog eens wordt geblokkeerd door andere voertuigen of obstakels om je heen.

Even opletten

Waar je ook op moet letten is dat niet alle motorfietsen dezelfde constructie hebben en dat er grote verschillen kunnen zijn tussen de verschillende modellen en merken. Bij een lage motor kunnen de onderdelen anders geplaatst zijn dan bij de hogere modellen, dat is wel iets waar je op wil letten voordat je voor een bepaald model of merk kiest.

Bij lage motorfietsen kan ook het uitlaatsysteem lager geplaatst zijn wat ertoe kan leiden dat je eerder met je uitlaat over het wegdek sleept. Dit kan voor meer risico, slijtage, schrikken en beschadiging zorgen. Een ander punt om op te letten is de mogelijk verminderde veerweg van de achterbrug. De ophanging bij een lage motor kan anders zijn ontworpen waardoor de schokdempers anders geplaatst kunnen zijn en mogelijk minder veerweg bieden.

Er is dus voldoende om over na te denken voordat je beslist over welke lage motor het beste bij jou past.

Dit artikel is geplaatst in overleg met onze mediapartner Motor2Go.nl.

Wil je meer tips, tricks en blogposts van Motor2Go lezen?
Ga dan naar:  //motor2go.nl/blog

Hans en Dia vanuit Mexico

Hans en Dia reizen op hun motorfietsen van het Zuiden van Zuid-Amerika naar het Noorden van Canada, en zullen ongeveer 9 maanden onderweg zijn. Ze schrijven ons regelmatig, en deze week was dit vanuit Mexico. Via het plaatje van Polarsteps (hiernaast) heb je een indruk van de afgelopen maanden. Meer lezen? Ga naar deze besloten Facebook Groep: Motorcycle Travels.

Stervenskoud en snoeiharde wind op een prachtige weg door de bergen tussen San Felipe aan de Californische Golf en de Grote Oceaan. In San Felipe bleven we twee dagen om een beetje te lummelen aan het strand. Het plaatsje is verder niet bijzonder interessant, maar het strand is lang en lekker om te wandelen en wat te zwemmen. Bij toeval keek ik vanmorgen op de weer app en meteen kreeg ik een waarschuwing voor extreem weer te zien voor het gebied waar we zijn. Er was polaire lucht tot in Mexico doorgedrongen.

We reden een windstil en zonnig San Felipe uit om 07:30. De weg ging eerst 40km naar het noorden en daar namen we de Mex3 naar het westen. Daar stak de wind op en moest er flink tegen in geleund worden. De windvlagen waren regelmatig 50 km/hr (30mphr) en de temperatuur daalde van 20°C naar 9°C. Ik heb nooit geweten dat het zo koud kon zijn in Mexico. We zijn twee keer gestopt om meer lagen aan te trekken en winterhandschoenen. De lucht betrok en het begon zachtjes te regenen. Echt relaxed zat ik inmiddels niet meer op de motor want ik had geen idee hoe lang geleden het hier geregend had. En de wegen kunnen dan zeer glad worden.

De route was trouwens prachtig met vele bochten en mooie uitzichten. Na aankomst in het hotel zijn we allebei uitgebreid onder de warme douche gaan staan en we hebben de airco aangezet op verwarmen en na een uurtje waren we weer enigszins op temperatuur.

Gisteren heb ik ook nog een paar uur besteed aan het regelen van de verzekeringen van de motoren in de USA&Canada. Dat is een beetje lastig omdat de meeste firma’s een Amerikaans adres eisen of een Amerikaans rijbewijs. Met hulp van een advies in een FB groep is het gelukt. En de volgende actie was het regelen van een servicebeurt voor de motoren. Daar ben ik ook lang mee zoet geweest want de meeste bedrijven reageren slecht op mail en mijn Mexicaanse telefoonnummer wilde niet echt bellen naar de USA. Ook de banden die er nog geen 5000km op hebben zitten, Dunlops uit El Salvador zijn al weer op. Bizar hoe snel die Dunlops slijten. Helaas zijn Mitas of Heidenau’s hier niet te krijgen dus worden het weer Shinko’s.
Ook in Ensenada blijven we een dagje extra en dan gaan we zaterdag de grens met de USA over.

Wil je alle verhalen van Hans den Ouden lezen? Klik dan op zijn naamtag hieronder, of op: //ikzoekeenmotor.nl/tag/hans-den-ouden/

Een BMW voor patsers?

Het is tijd voor motorverhaal 7 van Bart Meijer (Facebook). Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

Een BMW voor mensen met veel zakgeld?

Al in mijn jonge jaren, had ik het idee dat BMW motorfietsen voor mensen waren die of bij de politie zaten, of te veel zakgeld hadden. Geen van beiden had ik veel mee. En ik was natuurlijk een echte biker, die in weer en wind reed, dus ja, niet alleen een mooi weer rijder. BMW rijders, dat was “niet ons soort volk”, en leek wat verheven boven ons. Of voelde ik me ondergeschikt? Geen idee, het is zo lang geleden.

Mijn vrouw wilde toeren, en de kids konden  stoer op de motor mee naar school.

Nu ik het zo opschrijf, besef ik dat het niet helemaal klopte, van dat teveel zakgeld. Er was een man in ons dorp die dagelijks op de motor naar zijn werk reed, en geen last van files had. Die man maakte echt probleemloos veel kilometers, op een BMW motorfiets waar je alleen van kon dromen als je veel geld had. Ik zelf reed op alles wat vooruit kwam, onder andere de Honda CB550 four, Kawasaki ltd 305, Suzuki Katana, Honda GL500 Silverwing en natuurlijk de Honda Cub waar ik een vorige keer over schreef. En, nee dus geen Harley want dat was te duur en naar anderen luisterend, te veel gesleutel, en dus zeker niet op een BMW. Ik had toen een beetje het idee van de BMW rijder, wat men ook vaak heeft over de BMW autorijder. En de Harley rijder, dat was een sleutelaar. Sleutelen is niet erg, echt niet, maar ik wil af en toe ook wel eens rijden.

Hier een foto van een Reliant Robin, bron foto Wikipedia, Joost J. Bakker.

Op een gegeven moment, was de Reliant Robin waar ik mee reed, kapot. Ik had een blok opgeblazen waarover ik later een keer meer schrijf. Maar ik moest vervoer hebben. Wat was alles wat er die winter te koop stond wat betaalbaar was? Je raadt het al, het was een BMW! Een BMW K75RT, een ex-politie motor met 178.000 km op de teller en diepgevroren in de nacht toen het even onder de -20 was.
Toen ik kwam kijken in 2010, moest de man hem uit de sneeuw graven terwijl hij stond te ratelen dat hij niet geloofde dat ik dat ding nu wilde proberen. Maar de motor liep meteen als een zonnetje. Overigens wel na het ontdooien van het contactslot met een vlammetje onder de sleutel wat me deed denken aan de donkere hoeken van Rotterdam centraal. We gingen een stukje rijden bij -14, ik was verkocht. Ik betaalde en reed er mee naar huis.

Echt hé, was ik dan altijd zo’n kortzichtig boertje dat ik niet verder keek dan het dorp? Het was alsof ik thuis kwam, de vorst deerde me niet, het voelde luxe, veilig en strak. Wat een wegligging en vermogen ondanks dat het een groot ding was, een geweldenaar, zelfs in de sneeuw.

De schaamte voorbij en een leermomentje verder, genoot ik van die motor, maar toen wilde iedereen opeens mee. Mijn vrouw, maar de kinderen ook. En tja, laat nou zo’n politie motor maar voor één persoon zijn. “Kan je er geen gewoon zadel opzetten en dat rare kontje er af halen?” zei mijn vrouw. Ik zag de kans schoon om te zeggen dat we er dan maar een andere bij moesten nemen. Want ja, zo’n buddy en kontje vervangen was natuurlijk erg veel werk haha.

Er kwam er snel nog een, een blauwe met verstelbare ruit, die ietsje luxer was en waar je met zijn tweeën op kon. Mijn vrouw wilde toeren, en de kids konden  stoer op de motor mee naar school. Tja, dan rijd je opeens zo 60.000 km per jaar weg, op 2 motoren om en om. Het onderhoud was verbazend simpel, en er hoefde maar weinig te gebeuren. Ja, ik was om, voor mij alleen nog maar Reliant en BMW.

Toen Bart nog brommer reed.

Vandaag publiceren we motorverhaal 6 van Bart Meijer (Facebook). Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

Onderstaande tekst schreef Bart over de goeie oude tijd, van ronkende brommers en de rook van 2-takt.

Van Solex naar Sparta

“Mijn eerste stiekeme ritjes waren op een Solex, waar je het motortje van op het voorwiel kantelde. Het was een zuinig ding en had een zeer mysterieus brandstofsyteem. Daarna kwam mijn eerste “echte” brommer dit was een rokende Sparta. Daar viel weinig aan op te voeren, na 3 maanden op en neer naar school brak die in 2-en. Daarna kreeg ik van mijn ouders een oude Stokvis, met een geforceerd luchtgekoeld Puch blokje er in, schattig, maar als stoere knul van 16 was ik maar wat blij dat het blokje vastliep.

Neem een Kreidler of Zundapp

“Neem een Kreidler of Zündapp en mix zelf je benzine” was de raad van de fietsenmaker aan mij en mijn ouders “Dan kun je jaren rijden met veel plezier, want die rommel van het tankstation kan je niet vertrouwen.” Zo kreeg ik een Kreidler met 3 versnellingen en geforceerde luchtkoeling, en maakte ik mijn eerste eigen mix. Was die mix het geheim om snel te gaan? Nee. Ik zat in de eerste klas van de Middelbare Tuinbouwschool en kreeg ook motorentechniek. Daar kreeg ik alle antwoorden en weetjes na het vragen, in voorbereiding op opvoeren!

De eerste service na een paar weekjes, mocht ik in Alblasserdam bij een 2-takt tovenaar laten doen, en ik mocht er bij zijn. De man vond het prachtig dat ik interesse had, en al veel had geleerd. Cilinder en zuiger werden goed nagekeken, zuigerveren vervangen, dunne koppakking er in voor meer compressie, een groter voortandwiel voor meer top snelheid en een verstelbare sproeier. “Optimaliseren, niet opvoeren, alles moet in evenwicht” en hij vertelde me van de geheimen van tegendruk van de uitlaat, spoeling en werveling en het beste ontstekingspunt. Ik kreeg een fles Bel-Ray MC 7+ mee, die moest ik dan eerst 1 op 50 mengen en als die weer ingereden is dan naar 1:70, want dan zit er meer power in de benzine, Geweldig, ik kon zonder lawaai bijna 60 km per uur, reed zuiniger, zonder een rookpluim achter me te laten.

Sleutelen aan kettingzagen

Een half jaar sparen later, ging er een 14 mm carburateur op, en een nieuwe zuiger in voor hoge compressie met speciale zuigerveren. Ik reed weer bijna net zo zuinig, maar kwam makkelijk aan de 65 km per uur, en de politie hield me niet tegen. Zo’n oude 3-bak kon toch niet hard. Welnu, ik had in het 2de jaar van school, praktijk kettingzagen, geweldig. We mochten ze uit elkaar slopen, moesten ze dan ook weer opbouwen, afstellen en testen. Daar leerde ik de geheimen van membraam carburateurs (zoals in de Solex zitten) en hoe je het beste uit een kettingzaag haalde.

Op een dag, was ik tijdens stage met een baas mee, die met zijn kettingzaag dikke balken moest zagen voor een tuin. Ik had de man al verteld het ding eens af te stellen, en echte benzine te kopen, maar ja. Dat kwam er maar niet van. Tot die dag dat hij wat van mij leerde. Hij had geen benzine bij zich, dus, de benzine van mijn Kreidler ging in de kettingzaag toen de tank leeg was. Het roken werd steeds minder, en de minder vette smering maakte dat die beter klonk en steeds hoger in de toeren klom. Jullie hadden de ogen van die man moeten zien.

Mijn laatste opvoerklus, was de brommer van mijn pa, dat is voor een volgende keer. Ik hou nog steeds van 2-takt, maar heb alleen 2 kettingzagen, die ik af en toe eens uitlaat in mijn bos.

Moet ik, omdat ik in Kroatië woon, dan toch maar eens op zoek naar een Jawa of een MZ?  …. Wordt vervolgd.

Waarom beginnen met motorrijden?

Dit leuke artikel kwamen we tegen op Motor2Go, het snelstgroeiende motoroccasion platform. De schrijver gaat terug naar de tijd dat hij als jochie achterin de auto bij zijn pa zat, en geeft antwoord op de vraag: “Waarom beginnen met motorrijden?” 

 

r4hWCcKASYClQq6U.jpeg

Zittend op m’n knietjes en m’n ellebogen steunend op de hoedenplank zit ik op de achterbank van m’n vaders auto. 

Ver achter ons zie ik het licht van een enkele koplamp opdoemen, dat licht komt snel dichterbij en schijnt steeds brutaler door de achterruit terwijl het schaduwen tovert op de bekleding van de auto. Dan zwenkt het licht naar rechts weg en voel ik hoe de achterdeur, waar ik tegenaan leun, begint te trillen onder het gebrul van de motor die ons inhaalt.

Voor mijn vader blijkt het een minder fijne ervaring. Waarschijnlijk zat mijn hoofd in de weg van z’n spiegeltje of zo, in ieder geval, hij had die motor never nooit zien aankomen en hij ging behoorlijk van z’n kleur af toen dat gebulder langszij kwam.

Hoe je het ook wilt bekijken; we hadden beiden op hetzelfde moment een imponerende ervaring waar onze harten sneller van gingen kloppen.

Dat wil ik ook!

Waarom beginnen met motorrijden? 

Nou, in mijn beleving werden we ingehaald door een superheld die net uit een spannend jongensboek was gesprongen. Volgens m’n vader werden we ingehaald door een patser op wielen. Ik heb rustig gewacht tot paps weer kleur op z’n wangen had en hem toen voorzichtig gevraagd wat ‘patser’ betekende.

Bij mij was het zaadje geplant. Als ik eraan terugdenk, is het eigenlijk zo dat ik vanaf de achterbank van een auto een motorrijder ben geworden. 

1675865614.jpg

Alles maar dan ook alles wilde ik vanaf dat moment weten over motoren, van Fat Boys tot Super Sport. Lucht of watergekoeld, ketting, snaar of cardan, kleppen of spoelpoorten. Mijn levensstijl veranderde, ik wilde alleen nog maar leren jackets en flamboyante sjaaltjes waar het logo van mijn, op dat moment, favoriete motorfiets duidelijk te zien was.

Lopend reed ik motor, fietsend reed ik motor, achter een boodschappenkarretje, ik reed motor! 

De dag dat ik mijn eerste motor startte,
kreeg ik een kick
die tot op de dag van vandaag
onveranderd voelbaar is.

Op de vraag “Waarom beginnen met motorrijden?” kan ik niet zomaar één antwoord bedenken. Voor de een is het een vervoermiddel tussen huis en werk. Voor de ander is het af en toe een ritje op kronkelige wegen, weer anderen rijden motor omdat het goedkoper is dan een auto of het openbaar vervoer. 

Wat de reden ook is, we delen allemaal hetzelfde gevoel. Motorrijden is vrijheid voor het individu en verbondenheid met elke andere rijder, waar op de wereld je ook bent.

Motorrijden is een levensstijl. 

Wil je meer tips, tricks en blogposts van Motor2Go lezen?
Ga dan naar:  //motor2go.nl/blog

Bharte Reizen ging naar Motorbeurs Utrecht

Een terugblik op de Motorbeurs Utrecht… Bharte Reizen ging met een doel: wat valt er te leren? Binnen 5 minuten was het raak. De projectgroep Motor Mobiliteit Gehandicapten kan ervoor zorgen dat jij ondanks een lichamelijke handicap toch weer kan motorrijden of leert motorrijden. Kijken wat wèl kan i.p.v. niet, dat is ook Bharte Reizen DNA.

Kort daarna deed Bert een 2e ontdekking: Stichting Nederlandse Veteranen Motorrijders: heeft tot doel de erkenning en waardering voor veteranen te vergroten. Ze organiseren enkele ritten per jaar waar ook niet-veteranen aan kunnen deelnemen. Ook hier heeft hij een prettig en informatief gesprek gehad.

Natuurlijk was het ook watertanden bij enkele modellen van diverse motormerken (genieten mag ook tijdens je werk!) En de indoor trial-baan was wederom een hoogtepunt. Maar wat werd er nu aangeboden op het gebied van reizen? Er was een vrij klein groepje met aanbieders. Een rondgang en diverse gesprekken verder liggen verschillende nieuwe perspectieven open voor motorreizen. Er gaan nieuwe routes ontwikkeld worden i.s.m. doorgewinterde en betrouwbare collega’s, zo zal binnenkort te lezen zijn in de nieuwsbrief.

Het viel op dat er relatief veel rolstoelers aanwezig waren. Een reisonderneming die ook rolstoelreizen organiseert raakt dan geïnteresseerd…En zo leerde ik (Bert) collega’s kennen die mensen in een rolstoel ook kansen bieden een motorreis mee te maken. In de volgwagen of echt achterop (afhankelijk van de aanwezige lichaamsfuncties) samen met je partner of familie. Alweer mogelijkheden i.p.v. barrières.

Resumé: geen smeuïge foto’s maar goede indrukken en gerichte informatie was mijn doel en dat doel is bereikt. Staat Bharte Reizen in 2024 op de Motorbeurs? Je leest het als eerste in de nieuwsbrief en de sociale media. Tot ineens weer, groet, Bert Harte.