Op zondag 26 maart 2023 vindt de 5e editie van het Ghent Motor Event plaats op een nieuwe locatie: het Arsenaal in Gentbrugge.
Organisatoren BMC Triumph, BMW Peter D’Haese en Motorrijder Magazine beloven dat het evenement dit jaar nog spectaculairder wordt met een breed scala aan standhouders. Bezoekers kunnen genieten van testritten met maar liefst 23 verschillende merken, een CCS-meeting, een toerroute, demonstraties, een bikers market en een groot terras met foodtrucks.
De toegang is gratis en er is gratis motorparking op het terrein. Het Ghent Motor Event is een niet te missen dag voor motorliefhebbers!
Twee bekende Amerikaanse YouTubers gaan een uitdaging aan. We hebben ze eerder gezien. Ari en Zack doen in deze film een stap terug in de tijd. Ze rijden 500 mijlen door Wyoming. Zonder op de verharde weg te komen. Met een Honda 350 XL uit 1975 en een Yamaha DT-1 uit 1969.
Vandaag publiceren we motorverhaal 5 van Bart Meijer (Facebook). Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.
Ja, daar sta je dan, te kijken naar een Reliant Robin 3 wieler die je van iemand krijgt omdat je zo zielig altijd motor reed bij weer en wind, zelfs in de winter. Ik heb natuurlijk iets gezegd in de zin van: “O, wat geweldig, super bedankt” Maar je kunt je vast mijn
verbazing en verwondering voorstellen, want wat moet je met zo’n ding? Hij moest opgehaald worden uit Stolwijk, want rijden deed hij niet. Zou hij dat ooit weer gaan doen?
Eenmaal thuis met de zielige driewieler, kreeg ik na 20 rondjes er om heen, deurtjes en motorklepje open en dicht, wel affectie voor het malle ding.
Een motor met zijspan, volgens de papieren….
met dak, deuren en verwarming. Ja, dan maar met handen maat 11 in een motorruimte ter grootte van een wastobbe een 4 cilinder
0,85 liter 4-takt motor afstellen. Deze had klepjes van het formaat van mijn duimnagel, en een constant vacuüm carburateur met verstelbare sproeier, die ik moest inregelen en smeren. Het elektra gedeelte van het merk Lucas was de grootste uitdaging, het ding had zelfs contactpuntjes als die van mijn oude Kreidler. Nou herinnerde ik me, dat in mijn lagere school tijd er ook iemand in het dorp rondreed met zo’n ding, en er altijd lacherig over werd gedaan. Een invalide wagentje, dachten we. Niets was minder waar, na reparatie bleek die 3-wieler een schrikbarend pittig karretje waarmee je graag
hard remde voor de bochten. Na een paar keer een fout te maken om te remmen in de bocht en dan wel op twee wielen te rijden, herinnerde ik mijn de woorden van mijn rij-instructeur: “Voor de bocht remmen en schakelen, en in de bocht GAS!”
Ja dat trok lekker, met achterwielaandrijving die dan lekker grip kreeg op het asfalt, en soms ging dat wat driftend de bocht door. Spelen met dat ding ! Nieuwe schrokbrekers voor en achter, lekkere zachte 10 inch bandjes, en het reed geweldig makkelijk 120 plus en het lag strak op de weg als je in de bocht gas gaf. Na geleerd te hebben de Reliant Robin 850 te tunen, had ik opeens geen 40 paardenkrachten, maar wel 52 op een gewicht van 395 kg. Een sportwagen in vermomming, eigenlijk een zijspanmonster met dak, deuren en verwarming waar je heerlijk mee kon driften, maar ook zeer zuinig mee kon rijden.
De Silverwing werd steeds minder interessant, want die verbruikte meer en ik moest veel voor het werk rijden, dus ging die naar een andere liefhebber. En als het dan echt flink vriest, word je samen met een vriend die ook voor de Reliant Robin gevallen was, echt dapper. Wij gaan het ijs op, hij eerst! Dit ging me bijna te ver, toen ik ook maar het ijs op ging zat mijn hart in de keel. Nou had ik wel eerder veel gespeeld met het malle 3-wielertje op sneeuw, maar onder dit koude spul zat een plons water. Beste lezers, dit was geweldig! Als een kind glijden over ijs, proberend niet de wal te raken, hadden we echt vreselijke lol. Voor een mooie foto zetten we een van de ijsrijders op een brug en 1 er onder, en terwijl ik de
camera afstel komt er gekraak dichterbij.
Met open monden kijken mijn vriend en ik naar een Volkswagen Golf, die op weg rijd naar verder en vergeten we die te fotograferen.”
Wij zijn René (60) en Olga (61) en komen uit het Zuid-Limburgse Parkstad (Heerlen). Samen rijden we veel kilometers op de Yamaha FJR1300 uit 2001 en zijn meer dan dik tevreden over deze motor. Vanuit Zuid-Limburg maken we mooie tochten naar o.a. de Vulkaan-Eifel, het zuiden van Luxemburg, de Ardennen natuurlijk, maar ook door Nederland. Van deze ritten maken we video’s en plaatsen die op onze website www.onourbike.nl. Gewoon, omdat het leuk is om te doen en te delen met wie het maar wil zien. Hier een recente opname:
Heb je vroeger eerst brommer gereden?
Toen ik bijna 16 werd heb ik een Zundapp gekregen van mijn ouders. De dag dat ik 16 werd en er naar had uitgekeken om op de brommer naar school te kunnen, hing de Zundapp ‘in de kettingen’ in de garage. Mijn vader (ook altijd motor gereden) had het plan gevat om hem lekker op te voeren. Dat is hem gelukt, het brommertje reed ineens 110 én als een naaimachientje!
Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets en wat voor een motor was dit?
Na het behalen van mijn auto-rijbewijs ben ik gelijk doorgegaan voor motor. Mijn eerste motor heb ik gekocht toen ik 19 was. Ik wilde met een lichte motor beginnen, dus een nieuwe Yamaha RD350 LC gekocht. 350cc is niet veel, dacht ik, maar ik had géén idee wat 2-takt inhield. Na 6 weken ging ik voor het eerst op de motor naar de TT in Assen en ben bij Raalte van de dijk gevlogen. Dit betekende een paar dagen intensive care in Deventer en geen motor meer. Toch weer een motor teruggekocht en opgestapt natuurlijk. Wel een paar dag-cursussen gevolgd op het TT-circuit in Assen om mijn rijvaardigheid wat op te schroeven.
Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?
Wij zijn echt mooiweer-rijders. Met wat mazzel kunnen we in februari/maart weer opstappen, maar dan moet het wel zo’n 18 graden zijn met een zonnetje. Doorrijden in de winter heb ik vroeger wel gedaan, zelfs met ijspegels op de jas, maar nu ik wat ouder ben
hou ik het bij een zonnetje. Ollie is het daar volledig mee eens. De motor staat in de winter aan het ‘infuus’ in de garage.
Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?
Oeh, das een goeie. Ik zou dan sowieso kiezen voor een BMW. Waarschijnlijk een K1600GT/GLS of een R1200RT. Deze laatste heb ik al eens een seizoen op gereden en beviel op zich erg goed, maar ik ben een fervent VFR-rijder (heb er 8 gehad) en wilde toch weer een
VFR hebben. Twee jaar later is het dus de FJR1300 geworden.
Wat was de mooiste rit die je ooit reed?
Ik ben in totaal 14x in Noorwegen geweest, waarvan 10 keer met de motor. Echt ge-wel-dig! In 2009 heb ik een solo-rit gedaan van 4 weken: afgezakt naar Montpellier in Zuid Frankrijk, vandaar langs de Cote d’Azur naar Italië, Zwitserland, Duitsland, Luxemburg en weer naar huis. Erg mooie trip, maar met je motorpak aan in 34 graden voor een verkeerslicht staan was geen lolletje. Ik ben dus regelmatig afgestapt en naast de motor gaan wachten tot het licht op groen ging.
Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?
In principe vind ik alle ritten die we doen bijzonder. Maar ik zou graag nog een keer een week met de motor op pad willen richting Zwitserland om mooie passen te rijden. Of dat nog gaat
gebeuren blijft de vraag.
Denk je al aan een volgende motorfiets?
Nee, ik denk dat we deze FJR1300 houden tot aan ons pensioen. Het plan is om dan een camper te kopen en zoveel mogelijk eropuit te gaan. Maar ik heb al eerder op het punt gestaan om de motor te verkopen en te stoppen, maar dat ging niet zo goed. Had de motor op Marktplaats gezet, stap in de auto om boodschappen te gaan doen en op de terugweg had ik tranen in de ogen. Ollie vroeg wat er was… ik kon en kan gewoon geen afscheid nemen van de motor en het motorrijden en heb de motor gelijk weer van Marktplaats gehaald. Dus, de plannen staan nog open.
Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?
Ben op plekken geweest waar ik normaal gesproken nooit zou zijn geweest. In het buitenland, maar zeker ook in Nederland. Ik weet iedere keer wanneer ik op de motor stap weer precies waarom ik ooit motor ben gaan rijden: Vrijheid, vriendschappen, ontdekkingen
en af en toe even een dotje gas erbij om te voelen hoe 140 paardenkrachten voelen.
Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?
Sinds 2 jaar heb ik een camera op de helm en heb daar leuke video’s mee gemaakt. In mei 2022 heb ik die cam eraf gehaald en een GoPro Hero 8 gekocht vanwege de kwaliteit (4K). Van de opnames maak ik compilaties en deze zet ik op www.onourbike.nl. De filmpjes worden
zéker goed bekeken, maar dat mag altijd meer natuurlijk, Ik zou dus íedereen willen vragen om eens naar de site te gaan en op ons YouTube-kanaal te abonneren. En ik wil iedereen uitnodigen om ook zijn/haar verhaal te laten weten, zodat ik die op de website kan zetten. Op naar het voorjaar van 2023, zodat we weer lekker kunnen rijden en mooie filmpjes maken.
Verder wil ik Ikzoekeenmotor.nl alle succes toewensen. Prima site, leuk initiatief!
Tip redactie: Wil jij ook gaan rijden en filmen en weten hoe je een Cardo Packtalk Bold rechtstreeks aan kunt sluiten op een GoPro Media Mod? Zie:
Filmliefhebbers hebben ongetwijfeld dit filmpje al bekeken. Ongelooflijk. Het is bekend dat Tom Cruise veel van zijn stunts zelf doet, maar wat er bij het maken van deze film (en specifiek bij deze motorstunt) komt kijken, dat is bizar. Zoveel nieuwe techniek, de nieuwste camera-systemen, en heel veel bouwen. Natuurlijk met een miljoenenbudget. Uiteindelijk zie je een stunt in de film, waarbij we als redactie alleen maar het advies kunnen geven: “Don’t try this at home!”
Wat een documentaire! Op het YouTubekanaal van Ryan Urlacher kwamen we deze anderhalf uur durende film tegen. Ryan maakt met een groep motorvrienden een roadtrip naar Sturgis. Ze rijden 9 dagen, 3200 mijlen door 9 staten in de USA. Dat is dus 5120 kilometer. De hele motortrip komt in beeld, prachtige beelden van de motorreis maar ook van het indrukwekkende motorevenement. Sturgis is een plaats in de Amerikaanse staat South Dakota en is de zetel van Meade County. Het doorgaans slaperige stadje is jaarlijks in de eerste volle week van augustus het toneel van de Sturgis Motorcycle Rally. Muziek, motoren, eten, drinken, entertainment, … alles komt aan bod. We zien veel Harleys en Indians. In Sturgis komen 500.000 motorrijders bij elkaar voor een uniek festival.
Deze documentaire is een prachtige reis door heel wat Amerikaanse staten, dorpen en steden. En hoe dichter je bij Sturgis komt hoe meer motorrijders je ontmoet. Een indrukwekkend evenement waar duizenden motorfanaten jaarlijks naar uitkijken. Rondom het hele festival is in de loop der jaren een motorbeurs gegroeid, waarbij alle motorbedrijven en leveranciers natuurlijk inspelen op al deze potentiële klanten.
Vandaag publiceren we deel 4 waarin Jan Braber ons weer meeneemt in het verdere proces van de bouw van zijn ‘scrambler Yamaha XJ900.
Project van de bouw van een scrambler op basis van een Yamaha XJ900.
Na het achterwiel, de achterste remklauw en een begin van de tank, zijn nu de schokbrekers aan de beurt. De standaard schokbrekers zijn 30cm lang hart op hart. Nu wil ik de motor een klein beetje naar de voorkant laten duiken. Enerzijds wordt dat bereikt door de voorvorkpoten iets te laten uitsteken en anderzijds door de
achterkant wat omhoog te werken in combinatie met een dikkere achterband. Bij de voorpoten is zo’n 2 cm te halen en aan de achterkant zou het mooi zijn schokbrekers met een lengte van
32 cm te monteren.
De volgende vraag dient zich aan. De uitgaande as en de kruiskoppeling vormen een zo goed mogelijk rechte lijn naar
de as die naar het cardan voert.
Hoeveel mag/kan je afwijken van die lijn?
“Want wat de ingenieurs van Yamaha met zorg hebben bedacht, wordt door Jan Braber vakkundig verkracht.” Dat moeten we niet hebben. Het gaat maar om 2 cm maar toch. Ooit heb ik met een oude Guzzi tijdens een rit een gebroken kruiskoppeling gehad en ik kan u verzekeren, dat is niet grappig. Afijn, ik heb contact gelegd met Edwin van wie ik de motor heb gekocht en Edwin is groot kenner van de Yamaha 900 en de broertjes en zusje van dat type. “Ja hoor geen probleem en die heb ik nog liggen ook.” Een week later is Edwin op de koffie geweest met 4 koni’s in de topkoffer. Twee waren slecht maar de veren nog goed en 2 in goede staat verkerende exemplaren maar zonder veren. Ombouwen dus.
Heb ik gereedschap om een schokbreker te demonteren? Nee, maar wel bakken vol met spullen waar altijd wel wat bij zit om iets in elkaar te knutselen. Na wat schuur en polijstwerk liggen er nu 2 Koni’s klaar van 32 cm lang als nieuw. Dank aan Edwin.
Dan is nu de achterbrug aan de beurt.
Ook die zit vol met vet en troep en daar waar geen vet zit bevindt zich roest. De achterbrug inclusief het cardan moet uiteindelijk zwart worden. Na het aanhoren van enkele verhalen over het cardan heb ik besloten die gewoon aan de achterbrug te laten zitten. Kennelijk is het uit elkaar halen, reviseren en monteren van het cardan niet eenvoudig. Bovendien is er blijkbaar een schaarste aan onderdelen. Dus in het kader “wat goed draait, niet aankomen” zal dit onderdeel en het motorblok zelf niet uit elkaar worden gehaald.
Nadat de achterbrug bewerkt is met een afbijtmiddel komt hij er na wat schrapwerk uit te zien als op de foto. Om hem goed schoon en kaal te krijgen staan er een paar dingen te doen. Of zelf aan de slag of stralen. Het probleem met stralen gaat worden dat het cardan aan de wielkant “open” is. Ook aan de kruiskoppelingkant is de boel open, helemaal goed dicht maken is wel een uitdaging en dus daar spuit je dan automatisch een heleboel troep in die je daar absoluut niet wil hebben. Dus zelf aan de slag. Het voordeel daarvan is dat ook de ruwere lasverbindingen wat netter gemaakt kunnen worden. Is dat een klus? Ja zeker maar het resultaat is er dan ook naar.
Opvallend is dat daar waar verf heeft gezeten (en waar dit ogenschijnlijk nog best in orde is), dat daar als een soort wormengangen de roest zijn weg heeft gevonden. Door blijven krabben en schuren is de remedie. En dan opeens kom je zo maar cadeautjes tegen tijdens het werken en fotograferen. Twee prachtige kunstwerkjes waar zo een lijstje omheen kan en aan de muur. Kijk daar wordt ik nou weer heel blij van. Zie de foto.
En dan opeens kom je tijdens het bewerken van het cardan een cijfercombinatie tegen. Die is er in gegraveerd en natuurlijk ga je dan op zoek naar de betekenis van die code.
Zoeken op internet leverde helemaal niets op en bij Edwin, die al tientallen van die apparaten in zijn handen heeft gehad, ging ook geen belletje rinkelen. Wij houden het er op dat een Japanner in 1994 in grote nood zijn benarde situatie via deze code kenbaar heeft willen maken. Uiteraard hopen wij voor de betreffende persoon dat hij zich weer wat comfortabeler voelt. Uiteindelijk is dit na twee dagen prutsen en poetsen het resultaat en klaar om in de grondverf te zetten.
Hoe gaat het met de tank?
Intussen rollen de eerste foto’s binnen van de tank in zijn vervolgstadium en dat ziet er goed uit. Het model zie je nog onder de werkbank liggen en de ronding die je in de tank ziet komt prima overeen met het model. Wat een vakman die Jeroen!
Volgende stap in het verhaal tank is dat de motor naar Jeroen moet om de bodemplaat van de tank exact af te passen op het frame.
Daarvoor moet ik zorgen dat de motor weer op de wielen komt. Nou er is nog genoeg werk te doen aan de losse onderdelen, zoals remklauwen voor, accubak, en de bak voor de elektra. Ook weer een verhaal.
De startmotor is niet alleen schoongemaakt aan de buitenkant maar een de binnenkant ook. De koperwinding
is schoongemaakt en geïnspecteerd, zo ook de koolborstels en die zijn nog prima en nog lang niet op het kritische punt van vervanging. Gelukkig, zeg ik er maar bij want zo te zien is dat wel een priegelwerkje met kans op mislukkingen. Alles weer opnieuw in het vet gezet en dicht gemaakt. Ronddraaien en jawel, loopt soepel. de startmotor is klaar om in de grondverf gezet te worden. In het volgende deel zal ik me bezig houden met de lagers van het achterwiel, de bak voor de elektra en zo verder. Veel leesplezier, groet, Jan Braber
Van 22 tot 25 juni 2023 wordt het 120 jarig bestaan van Harley-Davidson gevierd in Boedapest. Tickets voor dit 120-jarig jubileum Europees festival zijn nu in de voorverkoop verkrijgbaar! Dagtickets, pasjes, parkeerpassen en VIP-tickets zijn verkrijgbaar met korting. Wil jij meer weten over het festival, de accommodatie, programma’s en het entertainment ga dan naar www.hd120budapest.hu.
Het 120-jarig jubileum Festival in Boedapest maakt deel uit van de opbouw van het Homecoming festival wat later plaats vindt in Milwaukee van 13-16 juli 2023.
De motor die een nieuwe weg van tot leven gekomen mode in slaat.
Gucci, Moto Guzzi en Palace ontmoeten elkaar tijden hun reis over onontgonnen terrein door nieuwe esthetische en culturele codes.
Drie iconen
Twee emblematische merken van stijl en design made in Italy – Moto Guzzi en Gucci – ontmoeten de brutale Engelse straatcultuur van Palace en ontwerpen samen één van de meest begeerde special items van de uitzonderlijke Gucci Palace-samenwerking. Nu beschikbaar op het Gucci Vault-platform en bij geselecteerde pop-up stores.
Vandaag publiceren we deel 3 waarin Jan Braber ons meeneemt in het hele proces van de bouw van zijn ‘scrambler Yamaha XJ900.
Project van de bouw van een scrambler op basis van een Yamaha XJ900.
De tank is alles bepalend voor de uitstraling van het totaalconcept. De zoektocht naar een geschikte tank valt dan ook niet mee. Meerdere zijn er op marktplaats voorbij gekomen. Van sommige kan echt gezegd wordt dat die qua vormgeving en uitstraling past. Maar dan begint het. De onderkant moet passend zijn op het frame, dat is een vast gegeven. De tank zou je eigenlijk ook het liefst niet willen verbouwen. Maar zo heb ik de volgende reactie gehad van een niet nader te noemen garage: “Wij leggen dan de tank ondersteboven op een kussen en dan slaan we er met een blok hout en een moker er paar deuken in net zolang tot die past”. Maar dat vond ik zo’n Peppie en Kokkie oplossing. Dus na veel informeren en proberen is er maar één conclusie en dat is maatwerk.
Jan bij zijn caféracer in wording, naast zijn schilderijen
Nou gaat mijn voorkeur uit naar een aluminium tank. Die is licht en je kunt er qua uitstraling alle kanten mee op. Wil je een gepolijste tank, een licht geschuurde doffe tank of zelfs een gespoten tank, alles kan.
In deel 2 schreef ik al over een aluminium tank via een particulier. Die tank, die qua maatvoering leek te passen, heb ik daadwerkelijk op het frame gehad maar helaas het frame is toch te eigenzinnig voor die tank. Daarnaast paste de vorm en omvang van de tank toch niet bij het ontwerp dat ik in gedachten heb.
Volgende stap was de zoektocht naar een bedrijf die maatwerk kan leveren. Een tweetal gevonden in de kop van Noord Holland. Niet echt handig als ook de motorfiets vanuit Zeeland daar naartoe moet, maar het doel heiligt de middelen dus vooruit. Mogelijkheden onderzocht en offertes opgevraagd, maar die prijzen zouden een groot deel van het budget opslokken en dat is echt niet grappig meer.
Toen kwam de dag dat ik in het kader van Beleef Zonnemaire aan een open atelier ronde kon deelnemen. Dus atelier open en dat is één grote speelplaats van schilderijen, beelden, ontwerpen, los slingerende attributen en een motorfiets in aanbouw. Kijk maar even rond op Janbraber.nl
Dus mensen ontvangen die geïnteresseerd zijn in schilderijen en beelden, wijntje er bij. Hartstikke leuk.
En daar stapt Marcel Goudswaard binnen die direct op de motorfiets duikt en daarna nog eens mijn achterbuurman Paul Mulder, ook een motorrijder. Natuurlijk kwam het over de moeilijkheid om een geschikte tank te vinden, maar beiden hadden een oplossing. Er is maar één man die dat kan en dat is Jeroen Braat wisten ze mij te vertellen. Jeroen woont en werkt in Burgh Haamstede. Na het uitwisselen van telefoonnummers heb ik contact gezocht met Jeroen en we hebben een afspraak gemaakt om het een en ander is door te spreken.
Nou had ik al bedacht dat het voor de bouwer van de tank handig zou zijn dat hij een zo exact mogelijk model zou hebben. Daartoe heb ik een paar blokken EPS (piepschuim) uit de modelbouwwereld aangeschaft. Uit één blok is een tank te maken.
Het begin van de tunnel in de tank.Tussenstadium.
Eindstadium, maar twijfelachtig model. Dus opnieuw.
Tweede model is goed en past beter op het frame.
Aluminium verfje gegeven voor het juiste beeld en op naar de afspraak met Jeroen. Het model, zo vindt ook Jeroen, is een handig hulpmiddel en hij gaat daarmee in de komende wintermaanden naast zijn vele andere projecten, werken aan de tank.
Intussen ga ik verder met het aanpakken van de andere delen van de motor. Het is niet de ideale volgorde van werken, want je wil eerst de gehele opbouw met al het slijpwerk en lassen klaar hebben en daarna polijsten schilderen etc. Maar mijn credo is altijd: “Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan”.
Ik ga van het achterwiel, via het hulpframe, de achterbrug zo naar voren werken. Het achterwiel als eerste dus. Het wiel is ernstig vuil, de motor heeft altijd buiten onder een afdakje gestaan en dat heeft in de loop van de jaren natuurlijk z’n uitwerking gehad op het aluminium. Schoonmaken en met afbijtmiddel de verflagen er af schrappen. Eindeloos schuren op de aluminium delen. Beginnend met schuurpapier korrel 100, daarna met 120 droog. Daarna met waterproof schuurpapier van korrel 180 naar 400 naar 1000, naar 2000 om tenslotte met 3000 te eindigen. Als laatste komt het polijsten met Belgom.
Misschien op de foto niet helemaal te zien, maar als nieuw.
De conditie van de lagers is niet echt goed te bepalen. De kilometerstand is rond de 70.000, maar omdat de motor altijd buiten heeft gestaan monteer ik overal nieuwe lagers en rubber dichtingen. Inmiddels staat het wiel in een aluminium primer en komt er later een zwarte laklaag op.
Nu is de remklauw achter aan de beurt. Inmiddels heb ik nieuwe RVS remleidingen besteld. Op aanraden van Edwin laat ik het T-stuk aan de voorkant vervallen. De twee leidingen van 83 cm lengte worden direct aan de rempot op het stuur bevestigd. Uiteraard worden de remklauwen van een revisiesetje voorzien.
De remzuigers zijn er met de kracht van de voetrem uit gedrukt, het is zaak geen beschadigingen aan te brengen.
In de grondverf, klaar voor montage. Nog even van belang, de remzuiger bij de helft te houden waar hij uit gekomen is. Daarnaast een merkteken in de zuiger zetten, zodat die weer op dezelfde plaats terug gemonteerd wordt
De volgende stap is het afzagen van de achterkant en het monteren van het subframe. In deel 1 is een foto van de motor opgenomen die model staat voor mijn project. Voor het bepalen van de lengte van het frame en van het spatbord neem ik als referentiepunten de as van het achterwiel en de onderste moer van de schokbreker.
De achterkant van het subframe zit recht boven de moer van de schokbreker en het spatbord eindigt boven de as. Omdat het zadel enigszins hol wordt moet het subframe onder den lichte hoek aan het frame gelast worden.
Oké, de slijptol er in.
Van het subframe is niet veel meer over dan een bocht. Met de vijl en het Black en Deckertje, smalle schuurband, wordt de zaak pas gemaakt.
Intussen rollen de eerste foto’s binnen van het proces van het bouwen van de tank. Jeroen heeft de linkerkant van de tank met behulp van het z.g. Engelse wiel vorm gegeven. Ziet er goed uit.
Beste lezers, dit was deel 3, wordt vervolgd. Hartelijke groet, Jan Braber
PASSIE voor MOTOREN! Tips, tricks, verhalen, filmpjes, motorbedrijven, motornieuws, motoren, motoroccasions, interviews, motorjobs, motorreizen, hier vind je alles!
