Tagarchief: motorrijden

Coos op Reis, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen

Coos op Reis, klantenbinding

Een reactie plaatsen

DE BALKAN – KLANTENBINDING

Het is woensdag 5 juni, op het moment dat ik dit schrijf.

De dag (in deze aflevering in de serie Coos op Reis) begint met wat bewolking.

De temperatuur is echter meer dan prima.

Mooie gelegenheid om even wat spullen te wassen. Gewoon in de spoelbak in de keuken. Tip van Coos? Ik heb een tube van HG ‘Op-Reis-Wasje’ bij mij. Erg handig voor een snel wasje. O.a. bij de Hema. Motorvriendin Mely heeft ook een tip: gewoon doucheshampoo gebruiken. Dat scheelt weer plek. Ik pak spullen in die ik niet meer nodig heb en draai mijn motor vast om, met de neus naar het einde van het tuinpad. Zonder bepakking kan ik makkelijker met haar manoeuvreren.

Morgen (donderdag) reis ik weer verder, besluit ik. Het ontbijt op de camping is duurder dan het diner in het dorp… Mijn geld is op. Gelukkig heeft Janny geen Facebook, anders moest ik in het schuurtje slapen als ik over een poossie weer thuiskom. Of ik mag helemaal niet meer thuiskomen.

Waarom is deze camping zo duur? Schaarste. Eén van de centrale begrippen in de economie. Schaarste bepaalt de prijs. Start een naaktcamping, vraag de hoofdprijs en houd anderen ver uit de buurt, als je snel rijk wilt worden.

Maar eerlijk is eerlijk: het is hier super, prachtige omgeving, een waar paradijs met rondom glashelder water van 20 graden. En … ik geniet elke middag tijdens de lunch van de waanzinnige loungemuziek van Buddha Bar (koekel!). Mmmm… Ik zou daar zo de muziek kunnen verzorgen; volledig mijn smaak.

Korte blik terug? Ik wandelde gisteravond ruim na 23:00 uur vanuit het havenstadje Baska terug naar de camping. Twee kilometer via een prachtig donker kustweggetje over de klippen. De zee diep onder mij. Halverwege bleef ik even staan om van de rust en het tafereel te genieten. Heel ver over de inktzwarte zee zag ik de stad Senj liggen. De lichtjes van de boulevard lagen als een ketting van parels aan de rand van het water. Wat een momentje… Daar rijd ik morgen met de motor, mijmerde ik. Helaas is de veerdienst tussen Baska en Senj enige jaren geleden gestaakt. Ik zal daarom 95 kilometer moeten omrijden. Nou ja, of ik nou hier of daar rijd? Ik moet toch ergens zijn…

Maar goed. Terug naar nu. Nog een heerlijk dagje relaxen. Inmiddels schijnt de zon volop.

Ik monteer mijn compacte Sunset Chair van Helinox (wérelds!), bewapen mijzelf met mijn Kobo E-reader en ga aan de rand van de Adriatische Zee zitten. Genieten. Tijd zat. Tijd is immers niet iets dat gaat, maar iets dat komt. Tijd is wel begrensd. Het is een niet-hervulbare bron. Daarom heb ik natuurlijk altijd zo’n haast met leven, bedenk ik mij. Mijn leven loopt gewoon tussen mijn vingers weg terwijl ik er een beetje bij sta te dromen. Zo is het. Mooi, hè?

KLANTENBINDING

Herinner jij je ook nog die trainingen die jou moesten leren om ‘dichter’ bij je klant te gaan staan? Zo kreeg ik ooit bij Commit Information Systems (powered by Campina Melkunie) een driedaagse training Customer Intimacy en een cursus Klantgericht Werken. Daarna waren collega’s plots óók mijn klanten.

Later volgde ook nog een workshop Klantgericht Denken. Ik zal er nog wel meer hebben gehad, maar die ben ik vergeten. Joh, jaren negentig. Het paste allemaal prima in de tijdgeest van toen. Ik liep ook alle dagen in een driedelig kostuum. Prachtig allemaal. Ik zou er niet meer aan moeten denken, maar ik gooi mijn certificaten niet weg. Haha.

De eigenaresse van het havenrestaurant, waar ik vanavond met prachtig uitzicht op de rustige zee zit te eten, heeft zeer waarschijnlijk geen enkele training op dit gebied gehad. Dat weet ik zeker. Daar is hier simpelweg geen tijd en geen geld voor. Nee, zij komt na het eten even gezellig aan mijn tafel zitten, wijst naar de druivenranken boven mijn hoofd, biedt mij een ‘grappa van pappa’ van het huis aan, geeft vriendelijk gelijk de rekening en zegt ‘tot morgen’, als ik vertrek. Daar hoef je echt geen academische opleiding voor te hebben. Vriendelijk voor je klant zijn is zóóó simpel allemaal…

TENSLOTTE

Net als ik vertrek, begint, onder leiding van een accordeonist, een grote groep mensen liederen van het land en de zee te zingen. Het klinkt reuzegezellig. Als ik naast de groep even sta te genieten, biedt een man mij gelijk een stoel en een drankje aan. Hij graait met zijn eeltige handen een doorzichtige fles zonder dop en etiket van tafel. ‘Negen jaar gerijpte cognac en zelf gemaakt’, zegt hij trots. We proosten samen en ik smeer hem snel…

Ik moet te voet, en in het pikkedonker langs de kliffen, nog heel wat meters stijgen naar de camping… Pffff…

Móói afscheid van deze omgeving.

Nog één extra foto gevangen voor The Catch of The Day….

Wil jij alle andere verhalen van Coos ook eens lezen? Je vindt ze via:
//ikzoekeenmotor.nl/category/coos-op-reis/

Filmpjes / Video's / YouTube, Motorroutes, Stories from abroad, Tips en Tricks, Tussendoor

Off-road rijden is soms een uitdaging

Een reactie plaatsen

Er wordt veel geschreven en gepubliceerd over off-road rijden in motorland. Heel wat off-road motoren worden overigens verkocht aan mensen die mee willen met de hype maar waarvan de motorbanden echt alleen het asfalt raken. Voor wie echt graag off-road motor wil rijden, is training en ervaring onontbeerlijk. We kwam deze video tegen uit Amerika. De Georgia Pass in Colorado blijkt een extra uitdaging vanwege de enorme hoeveelheid stenen en rotsen op de route. Het ziet er wat ons betreft niet echt relaxt uit, maar goed, dat is voor een aantal mensen nu juist de uitdaging.

Het ronkend vragenvuurtje, Ikzoekeenmotor.nl, Interviews

Edwald Oude Huikink kijkt naar wat er wel kan!

3 reacties

Wie ben jij? Waar kom je vandaan?

Ik ben Edwald Oude Huikink 55 jaar en kom uit Hengelo Overijssel.

Heb je vroeger eerst brommer gereden?

Vroeger reed ik brommer na eerst wat sloop brommertjes gehad te hebben reed ik een Suzuki ER50 waar ik veel plezier mee gehad heb.

Wat was je eerste motorfiets?

Hiervoor geldt ook dat ik eerst wat sloopmotoren heb gehad. Daarmee mocht ik nog niet op de weg aangezien ik nog te jong was. Mijn eerst motorfiets die ik kocht waarmee ik wel de weg op mocht was een Suzuki GS750ES.

Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?
Ik rijd met alle weersomstandigheden je krijgt me niet zo snel van een motor af.

Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?

Mocht ik een prijs winnen dan blijft mijn droommotor een Yamaha R1M. Ik lig er nu soms wakker van mocht ik ooit……..hahaha

Wat was de mooiste rit die je ooit reed?

De mooiste rit die ik ooit reed is lastig, want dat zijn er meerdere, zoals o.a. naar het eiland Man. Een keer per jaar gaan we met de SMVG (Stichting mobiliteit voor gehandicapten) een rit maken richting de Eifel/Ardennen. Of het de mooiste ritten zijn….er zijn er mooier maar de gezelligheid daar is mooier dan de mooiste rit ik ooit gereden heb. Allemaal mensen die rijden met een beperking met allemaal dezelfde passie. Ik race ook nog op een aangepaste motor als je het dan over de mooiste wedstrijden hebt, dan waren dat de races op de Nürburgring en het TT Circuit Assen natuurlijk.
Het waren geen overwinningen maar wel overwinningen op mezelf. Racen met een dwarslaesie.

Kijk wat er mogelijk is op de motor, ondanks een beperking:

Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?

Heb geen toertocht op mijn bucketlist staan. Hopelijk mag ik nog jaren genieten van het motorrijden/racen of welke rit dan ook.

Denk je al aan een volgende motorfiets?

Op dit moment rij ik een Can-Am Spyder. Deze gaat voorlopig nog niet de deur uit. Ook doe ik aan motorracen met een aangepaste Yamaha R1 RN22 tja, en als ik dan denk aan een volgende motorfiets dan komt die loterij weer in beeld…….

Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?

De vrijheid en snelheid vooral tijdens het racen is onbeschrijfelijk. Onvergetelijke momenten. Daar heb ik ook veel mensen door leren kennen. Mooie contacten en dat is ook veel waard. Het knokken in het leven om bepaalde dingen te bereiken.

Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?

Ik kan alleen maar zeggen. Mocht je willen gaan motorrijden/racen wacht niet tot morgen……….

Wil je meer weten over de stichting Ed on Wheels, check dan de pagina op Facebook.

Ikzoekeenmotor.nl, Stories from abroad, Tussendoor, Van de redactie

Een motorquote

Een reactie plaatsen

Er zijn diverse sociale media te vinden waar prachtige quotes over onze passie voor motoren voorbij komen. Soms zitten ze vol met vooroordelen en een andere keer is het een tekst om te gieren. Hier een daar wat clichés maar ach, waarom niet? In onze besloten groep PASSIE VOOR MOTOREN op Facebook werd vandaag dit plaatje gedeeld. We vonden het een leuke, dus, bij deze ook even hier:

Ikzoekeenmotor.nl, Motorbanden, Tips en Tricks, Tussendoor, Van de redactie, Veiligheid op de motorfiets

Motorrijden in de herfst

Een reactie plaatsen

Het was afgelopen zondag een bijna na-zomerse dag. Met een middagtemperatuur van bijna 18 graden is het natuurlijk heerlijk om een ritje op de motor te maken. Prima weer,  niet te koud, niet te warm. Fijn ook, als het gaat om het kiezen van je motorkleding. Je kunt je al weer lekker inpakken zonder zwetend op de motor te zitten.

Toch zijn er wel een paar dingen waar je op moet letten in deze tijd. De lage middagzon kan behoorlijk verblinden dus een zonnebril of zonnevizier in je motorhelm is onmisbaar. Op landweggetjes kan er soms ineens veel modder liggen omdat dit ook de tijd is dat de boeren hun land aan het bewerken zijn. Verder kan het in bomenrijke omgevingen extra gladheid opleveren. Herfstbladeren blijven hier en daar liggen en in combinatie met de vochtige lucht kan dat ook voor gladheid en glijpartijen zorgen. Kortom: een fijn jaargetijde om even lekker uit te waaien, maar, blijf scherp op je eigen veiligheid en daarmee die van anderen. Het wordt wat donkerder en dan is het nog eens extra belangrijk dat je ziet en gezien wordt. Opvallende kleding, een kleurrijke helm, je licht aan zetten, het draagt allemaal bij tot zichtbaarheid. Check je remmen en motorbanden voor je vertrekt. Uiteindelijk is het aan jou als motorrijder om altijd defensief te rijden en je positie op de weg opvallend in te nemen. Bedenk je gewoon dat de automobilist je mogelijk niet heeft gezien. Het maakt je een stuk minder kwetsbaar.

Coos op Reis, Gastcolumns & blogs, Motorreizen, Stories from abroad

Coos op Reis: NAAR DE STERREN

Een reactie plaatsen

Soms krijgen we op de redactie kippenvel als we de verhalen van Coos op reis lezen. Dit, nummer 24, is zo een juweeltje van een verhaal:

Vandaag al wéér een pracht…nou ja, kijk zelf maar naar de foto’s…

Als je thuis ooit een hond had, dan weet je dat hij razend enthousiast werd als je zijn riem pakte. Naar buiten! Rennen! Uit! Als ik met mijn helm in mijn hand het terras op stap, dan gaat er een rilling door mijn motor. Zij gloeit helemaal. Mijn motorfiets en ik hebben vandaag een date. We gaan het samen doen… We gaan samen het binnenland in. Richting het noorden. Wij zijn zeer benieuwd…

Onderweg naar Paderne kom ik langs een oude vervallen fabriek. Daar kan ik vast wat mooie zwartwitfoto’s maken. Er staat nog een grote oude schoorsteen overeind. Een mooi plaatje van mijn motor, pal náást die schoorsteen, zit er echter niet in. Er liggen honderden spijkers en veel glas. Dan maar eentje van een afstandje. Een kinderhand is gauw gevuld.

Ik vervolg mijn weg en met wat zoekwerk op mijn Garmin, kom ik uit bij Castelo de Paderne. Ze zijn het oude kasteel uit 1200 aan het renoveren. Al heel wat jaren, lees ik op een bordje. Het schiet niet erg op. En als het aan die éne bouwvakker met dat éne emmertje ligt, die daar op z’n gemakkie in de hitte rondloopt, duurt dat proces nog wel even… Hij gaat zijn pensioen daar zeer zeker halen.

Het is wel heel leuk om er even rond te gluren. Ik banjer daar wel een uur tussen al die ouwe stenen. Wat zouden zij allemaal gezien en meegemaakt hebben? Prachtig!

In de verte zie ik een stokoude brug over de rivier liggen. Ik wil naar die brug! Ik heb een motor die óók offroad kan, dus ik ga er effe heen, besluit ik. Een tikkeltje impulsief, zal later blijken.

Ik pruttel en hobbel een paar kilometers door een oude, droge rivierbedding. Ik zie gaten, gleuven, kieren, hobbels, putten en de stenen worden groter en groter. Ik zit als een gekko op de buddy…

Ik draai weer om als het echt te gek wordt. Er is hier niemand, ik ben ver van de bewoonde wereld en heb geen signaal meer op mijn iPhone. Maar ja, ik moet en zal naar die brug… Ouwe idioot! Potver.

Het is een GSA, het is een BMW en ik ben geen Sissy, bedenk ik mij.

Ik spreek mijzelf wat moed in. Gewoon even omrijden en een andere route proberen. Ik heb weer wat signaal op mijn telefoon, schakel GoogleMaps in en pak het routepunt over naar mijn Garmin. Ik moet en ik zal! Ik gááá!

Maar ook deze weg wordt glibberiger en steiler. Daarnaast zie ik de stenen groter worden. Er komen steeds  grotere plassen op de weg en er staat hier geen zuchtje wind. Is het de warmte of de spanning? Het water staat in mijn bilnaad. Ik ga op mijn steppies staan. Dat doen de pro’s ook altijd… Ik heb het héét, jôh!

Maar man, zo’n loeizware GSA mét drie koffers en een volle brandstoftank is hier helemaal niet geschikt voor, joh. Dat willen ze ons bij BMW Motorrad wel wijs maken, maar dit is het leefgebied van een ouwe gebutste Yamaha 450 met noppenbanden. Zo eentje waar ik op tijd afspring als-tie valt. Waar ben ik toch in hemelsnaam aan begonnen?

Maar ik moet persé naar die brug, verdorie. Na een paar kilometer stop ik, parkeer mijn motor op een platte steen en ga de rest lopen. Een nieuwe zijkoffer kost namelijk 500 euro… Ik sta 50 meter bóven de brug, maar kan er niet op. Ik loop langs een oude molen en een waterval, langs scherpe takken en door drie dichte bosjes. Kansloos. Ik draai weer om. Ik geef het op! Kutbrug, de koelere!

Maar…ik vind later aan de weg wel een leuk en werkelijk keurig restaurant op een kruising. Met echt Flintstonemeubilair. Ik voel mij Fred: jabbedabbedoe! Ik zit er wel een uur in de schaduw, samen met een groot koel glas geperste sinaasappelsap. Als ik voldoende ben afgekoeld reis ik verder.

Op de hoogste berg in de omgeving tref ik een Boedistisch centrum. De zon schijnt nog steeds onbarmhartig aan de hemel. Het waait flink bovenop de berg. Vlak bij een trap staat een auto met een Spaans kenteken en daarnaast een stevig en warm ingepakte mevrouw in een rolstoel, samen met een mijnheer die sinaasappels pelt.

Of ik een stukje sinaasappel wil, vraagt de mevrouw in het Nederlands. Ze heeft het kenteken op mijn motorfiets gespot. We raken aan de praat en zij vertelt haar verhaal. Zij woont alleen, in Badhoevedorp, en was tot haar 37e jaar gewoon gezond. Maar in dat jaar werd ze kort na elkaar door een paar beroertes getroffen. Daardoor zijn vitale lichaamsfuncties uitgevallen. Ze kan sindsdien niet veel zelf meer. Zij is nu hier op vakantie. De meneer die bij haar is, is van een hulporganisatie en haar tijdelijke Spaanse buddy. Hij zorgt volledig voor haar tijdens haar tweemaandelijks verblijf in Albufeira. Ze delen een appartement. Zij heeft een lage uitkering, maar deze vakantie betaalt ze van haar PGB. Ik vraag wat het doel is van haar komst naar deze berg. Zij antwoordt: ik ga hier straks bij het beeld bidden voor alle mensen die het in de wereld minder hebben. Het kippenvel trekt over mijn armen en benen. Het maakt mij op dat moment héél erg nederig…

We eten met z’n drietjes een paar sinaasappels. Heel bijzonder op deze berg. Als ik haar vervolgens vertel dat ik in Albufeira verblijf, dan geeft ze mij het adres van een toprestaurant in de badplaats. We nemen afscheid, ik stap op mijn motor, zwaai en rijd ronkend de berg weer af.

TENSLOTTE

Aan het einde van de dag rij ik weer terug naar de camping. De zon schijnt en er staat geen wind. Ik dender over strak, kurkdroog en vreselijk betrouwbaar asfalt. Het is klasse A kwaliteit. Het niveau van een nieuw, maar ingereden circuit. Werkelijk een schitterende weg die als een woeste slang links en rechts door het bergachtige landschap meandert. Een ritmische afwisseling van korte bochten en zeer fraaie lange doorlopers. Toerental tegen het rode gebied. Quickshifter van 3 naar 4 en weer terug. Hoge snelheid. Geen onnodige bagage. Tank inmiddels half leeg. Lichtvoetig rijden. Dunne zomerhandschoenen aan. Chirurgisch gevoel in mijn vingertoppen. Scherp bochtenwerk. Motormanagement op dynamisch. Volle bak, alle pk’s los.  Mijn BMW en ik. Samen dansen in het laatste zonlicht, samen op weg naar The Golden Hour…

De laagstaande zon tovert glinstertjes in het asfalt. Het zijn nèt diamantjes… Miljoenen!

Het is….een rit dóór en náár de sterren, mijmer ik…

Wát een superdag! Eéntje voor in het boekje. Toppertje!

Coos op Reis, Gastcolumns & blogs, Motornieuws, Motorreizen, Stories from abroad

Coos op Reis: THE MESSIAH WILL COME AGAIN

Een reactie plaatsen

( Vandaag verslag nummer 23 in onze serie COOS OP REIS. Coos van der Spek reist drie maanden op zijn motorfiets door Zuid-Europa en brengt ons bijna dagelijks verslag uit. Ook van de rustdagen…)

“Het is inmiddels 20 maart.

De zon schijnt en het waait. Rap mijn laarzen en handschoenen op het terras zetten. Binnen drogen ze maar niet. En anders moet ik hier eeuwig blijven…

Overdag de ramen op een kiertje zetten voor een betere ventilatie is helaas géén optie. In deze caravan zitten ‘digital windows’ : het is nul of één, de ramen zijn óf volledig open óff volledig dicht. Dus zijn ze dicht. Ik vertrouw niemand.

Ontbijt in de zon op een plastic stoeltje. Drie hele sinaasappels gaan er in zo’n kingsize glas. Met een broodje Spaanse ham, café Americano en iets dat een mix is van een creme brulee en een puddingbroodje. Voor…vijf hele Portugese euro’s. Wat een tof land.

Vandaag staat een relaxte dag op de planning. Factor 50, korte broek aan, vijftien kilometer langs het strand wandelen, van de zon genieten, schoenen en sokken uit en op een terrasje in mijn blote teentjes een beetje om mij heen kijken. Uh, gewoon lekker gepensioneerd zijn en geen reet doen. Gôh, hoe zou het bij de DAS in Amsterdam zijn? Of bij ISS in Utrecht? Of bij Campina Melkunie in Rotterdam of Den Bosch? Vast heel goed. Ze rooien het wel zonder mij. En anders niet.

Vandaag ben ik drie weken op reis. De tijd vliegt echt voorbij. De vrijheid en het niets hoeven, is het mooist. Elke dag doen wat ik zelf wil. Geen planning, geen deadlines, geen budget, geen overleg, geen onderhandelingen, geen aanpassingen, geen rapportages, geen beloning of straf, geen stress. Niks. Wel elke dag een verslag natuurlijk. Nog steeds.

Drie keer per dag op mijn gemak uit eten. ‘s Morgens een broodje, ‘s middags een salade en ‘s avonds een vissie, een pasta of iets vegetarisch. Tussendoor een expreszo, een ijsje, een biertje, een appeltje of sinaasappel, wat noten of een wijntje. En ergens in mei weer thuis, of zo. Als ik zin heb. Maar….het gaat allemaal wel heel erg snel. Soms mij ietsje te snel.

Op de camping staan campers, campers en campers. De campers op de foto’s behoren tot de derde categorie. Daar schuiven ze de keuken naar buiten en slepen ze hun auto’s en motoren in aanhangers mee. Er staat zelfs een camper met een eigen zendmast. Haha, nee hoor, dat is niet waar. Die mast is van een telefoonbedrijf.

Over fantaseren gesproken: het schijnt dat kater Tijger thuis op mijn troon zit, de macht heeft overgenomen, de ramen met kranten heeft dichtgeplakt en het huis te koop heeft gezet. Tijger heeft de foto’s van al die lekkere poesjes gezien en wil emigreren naar Portugal, hoor ik van de buurvrouw. Nou ja, als mijn laarzen nou toch nog nat zijn, kan hij gelijk ff nieuwe….

THE MESSIAH WILL COME AGAIN

Ik wandel door Albufeira en loop, onderweg naar het strand, een donkere tunnel door. Ik hoor prachtige tonen van een elektrische gitaar. De gitarist zit op een stoepie aan het andere einde van de tunnel en speelt handig in op de natuurlijke nagalm van de tunnel. Bij het ene nummer denk ik aan Joe Bonamassa, bij het andere nummer aan David Gilmour, dan hoor ik Santana maar ook  Roy Buchanan, Gary Moore etc. Hij speelt gepassioneerd. Zijn bluesnummers trekken als een zwoele, hete wind langs de vochtige, koele stenen van het schaduwrijke tunneltje. De zon schijnt onbarmhartig aan de hemel, ik zit te bakken in de zon, maar…het kippenvel staat op mijn armen. Wat een prachtige muzikant en wat een vreselijk mooie nummers. Ik koop een paar meter verderop een lekkere koffie en zit ruim een uur eerste rang. Hij blijft spelen! Ik geef de muzikant geld. Hij bedankt. Maar deze mijnheer speelt niet voor wat euro’s, hij speelt gewoon voor zichzelf. Oh, wat begint deze dag weer goed. Hij kan niet meer kapot. Wat word ik hier vrolijk van. Wat een mooi leven is dit. Al gaat het nu sneeuwen, ik krijg die grijns niet meer van mijn gezicht.

Net als ik mijzelf dwing om te gaan wandelen, speelt hij hartverscheurend The Messiah Will Come Again (1972). Mijn muziekvrienden weten precíes wat ik bedoel en wat ik dan voel…

Bijna veertig jaar geleden hoorde ik dit nummer voor het eerst op de radio. Ik belde prompt de andere dag naar de studio van Veronica om te vragen wat ik in vredesnaam had gehoord. Het was de orginele versie van Roy Buchanan. Wat een geweldig mooi nummer.

Ik heb vandaag een herinnering aan mijn reis toegevoegd. Dat koude tunneltje, de prachtige muziek van die gepassioneerde muzikant en de bulderende golven aan het zonnige strand. Onuitwisbaar. Wôw! Wat een belevenis.

Even een korte impressie?

TENSLOTTE

Weleens gehoord dat iedereen ergens op de wereld een dubbelganger heeft? Ik vang vanavond een een tikkeltje aangeschoten Engelsman op. Hij struikelde over zijn eigen schoenen. Ik kijk hem aan en … potver, het is nét mijn overleden vader. In het echt lijkt hij nog meer als op de foto. Zo’n bijzondere ervaring!

Lekker dagje vandaag. Er gebeurt altijd wat. Het is net een project….

Morgen ga ik een dagje motorrijden. Ik heb vreselijk veel zin!”

Het ronkend vragenvuurtje, Interviews

Oma Broemmmm

Een reactie plaatsen

Wie ben jij? Waar kom je vandaan?

Ik ben Sherry, 58 jaar, en ik werk in de zorg met ouderen. Vrienden noemen mij Sher en mijn kleinzoons van 1 en 3 jaar noemen mij Oma Broemmmm. Ik ben een Drentse van geboorte en woon tegenwoordig in Zwolle.

Heb je vroeger eerst brommer gereden?

Ik heb ooit een blauwe maandag op een witte Puch Maxi rond gecrossed, op het veldje naast mijn ouderlijk huis, ik was toen 15 jaar. Mijn ouders hadden deze gekocht van een buurvrouw voor mijn 16e verjaardag. Maar toen ik eindelijk 16 werd en ik officieel op de weg mocht rijden, wilde ik toch liever zo’n spiksplinternieuwe fiets met versnellingen. Ik had genoeg gecrossed op de Puch, het spannende was eraf!

Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets en wat voor een motor was dit?

Mijn eerste motorfiets waar ik af en toe op reed was een Yamaha XS750 van mijn ex-man. Eigenlijk ook weer stiekem, ik had toen nog geen rijbewijs. Kort daarna ben ik gaan lessen en heb ik een Yamaha Dragster gekocht. Daarna was ik een aantal jaren motorloos totdat het weer begon te kriebelen. De kinderen waren wat ouder en ik had meer tijd voor mezelf. Er kwam toen een Suzuki Intruder VS700, waar mijn dochter nu nog op rijdt. Wij gaan dan wel eens samen rijden, heel erg leuk!

De liefde voor Engelse motoren en met name oldtimers, kwam door iemand die Triumph reed en het duurde niet lang of ik reed ook op een oldtimer: een Triumph Tiger 100 uit 1963. Wat een avonturen heb ik met dat ding beleefd! Uitlaten verloren (en terug gevonden) kickstarters die spontaan door midden braken, olie verliezen onderweg, na eindeloos kicken en met het hemd nat op de rug blij zijn dat ik eindelijk de motor aan de praat kreeg om daarna weer af te slaan, … je wil het allemaal niet weten! Het was nooit saai als je met mij op pad ging! Toch heb ik er 10 jaar plezier aan beleefd en toen was het welletjes. Ik wilde het mezelf wat makkelijker maken en zo kwam de Royal Enfield in beeld. Super leuk motorfietsje maar ik miste toch iets. Dat gemis resulteerde in een onlangs gekochte Triumph Bonneville T100.

Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?

Ik ben iemand die van mooi weer houdt, dus ben blij dat de lente in aantocht is. Maar ik laat mij door kou en regen niet weerhouden om te rijden, je kan je er immers op kleden. Maar zodra er pekel op de weg komt, blijft de Bonnie in de schuur!

Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?

Poeh, eerst zorgen voor een ruimte waar ze in zouden kunnen staan. En dan als eerste zou ik een stoere Triumph Truxton kopen, om af en toe even op te scheuren, haha. Dan zou ik nog een oldtimer willen hebben. Zo’n prachtige BSA Goldstar, die kwam dan in de woonkamer te staan!

Wat was de mooiste rit die je ooit reed?

Dat was mijn vakantie vorig jaar, heerlijk een week getoerd in Duitsland. Alle weersomstandigheden gehad en veel rijervaring opgedaan.

Maar er is één rit, die ik nooit zal vergeten! Toen ik mijn maatje onderweg kwijt raakte en ik in mijn uppie in de stromende regen vanaf Breda door Antwerpen naar Zeeuws-Vlaanderen moest rijden naar een motortreffen. Zonder navigatie dus “old skool” de borden lezen. Tot op mijn string nat en met m’n rug onder de modder kwam ik aan. Ja, ik was toen best trots op mezelf en wat smaakte dat biertje toen lekker!

Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?

Ja zeker, wat het gaat worden weet ik nog niet. Even afwachten hoe het gaat met de beperkingen op het reizen naar het buitenland.

Denk je al aan een volgende motorfiets?

Nee hoor, ik ben sinds Januari in het bezit van een gave Triumph Bonneville T100!

Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?

Vrijheid (vooral nu tijdens corona) en blijheid, verbondenheid, de kans om ontzettend leuke mensen te mogen leren kennen. Daaruit zijn een paar bijzondere vriendschappen ontstaan.

Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?

Niets eigenlijk. Ik hoop dat het een geweldig mooi motorseizoen wordt en dat wij kunnen doen wat wij allemaal graag willen: motor rijden!