Tag archieven: motorverhalen

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Stories from abroad, Tips en Tricks, Tussendoor

Een motor met een brommer geluid?

1 reactie

Jawel, motorverhaal 8 van Bart Meijer (Facebook). Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

Een motor met brommer geluid?

Ik ben altijd wel van het ‘stille’ geweest met motoren, brullen hoeft van mij niet, en ook het excuus ‘raw power’ is van een eeuw of 2 geleden. Ik hou overigens wel van racen, janken en hoge toeren zodat je achterband nog harder in het asfalt bijt terwijl het stuur licht word. Dat je de cadans van bochten in en uit, bijna dansend neemt, dat is mijn ding.

In de tijd dat ik mijn Silverwing had én de Reliant, mocht ik van de vriend met de Reliant, zijn Honda 2-takt NS400R een paar keer proberen. Ik had er veel over gehoord en vaak naar gekeken, en die vriend had er het een en ander van een NSR500 voor geregeld, met het speciale uitlaatsysteem. ‘Hoe’, dat is de vraag, zoiets regel je niet zomaar toch?

Het monstertje had zoals de grand prix machine twee uitlaten in het zadelkontje en één aan de rechterkant. Jawel, 3 cylinder 2-takt, een licht rokende motor met een vermogen waar je eng van werd. De eerste keer dat ik er mee reed, was erg verbazend, messcherp sturend de kronkelende dijkjes over van de Alblasserwaard. Het voelde zo precies en strak aan, dat je werkelijk kon dansen
naar de maan.

“Ga er maar eens mee spelen alsof het een crossmotor is, meer op de koppeling en de toeren”, zei mijn vriend. Boven de 6400 toeren komen, spelend met de koppeling, en dan eens echt gas geven. Bij de start, gaf de Honda zo’n truttig en zielig brommer geluidje, maar raak het gas aan en het hakt er in als drie crossmotoren. Warm gedraaid, ging ik de Schoordijk op waar ik ooit het snelheidsrecord haalde met mijn getunede Honda CB550F. Zo haalde ik in 100 meter de 6500 toeren. Alsof ik een enorme schop in mijn achterste
kreeg, gingen de uitlaten open, jankten de toeren en de snelheid omhoog. Snel moest ik voor de eerste bocht remmen. Messcherp, gierend en stabiel sneed de motor de bocht in, te precies
en daarom te eng. Het gas kon er niet meer af, strak de smalle bochtjes door met een gruwelijke snelheid, gaf de Honda haar grenzen niet aan, alsof ze er niet waren.

Nog 1 keer heb ik er op gereden, het vermogen kon niet op, onbegrensd genot en vermogen maakte het gevaarte eng. Dit was als drugs, net een stap te ver, te lekker, je had het gevoel de grenzen te verliezen. Nou had ik al eens geschreven over 2-takt, en daar kwam ik nog een keer op terug.

Mijn vader ging weer motor rijden met een Jawa 350 Californian, waarom dat ding zo heette is een wonder. Er moest het een en ander aan gebeuren, en ik vroeg mijn Pa of ik het blok op mocht voeren. “Nee”, was zijn antwoord. Na enige overtuiging mocht ik hem optimaliseren, niet opvoeren, en alles moest in evenwicht. Dus koppen en zuigers gepolijst, zelf gemaakte dunne koppakkingen, aan de inlaatkant de zuigers wat verkort voor betere opname. Dan nog wat meer werveling in de inlaatpoorten en de uitlaatpoorten vergroot en gepolijst. Het mengsel wat beter afstellen en dan de uitlaten wat netter afgesteld. Na een paar weken zei mijn Pa dat hij niet veel merkte van mijn werk, dus wilde ik de Jawa eens proberen. De Jawa startte met een rustig, truttig en zielig brommer prutteltje, maar ging lekker op het gas. Helm op en pak aan, en gaan. Straat uit in zijn 1, een beetje gas bij en ik zie het voorwiel in mijn vizier, in zijn 2 gas flink bij en weer op het achterwiel, zelfs in zijn 3!

Ik had een monster gecreëerd en kreeg bij terugkomst enkel een schalks lachje.

Wil je alle verhalen van Bart Meijer op onze site lezen? Ga naar:
//ikzoekeenmotor.nl/tag/bart-meijer/

Ikzoekeenmotor.nl, Persbericht, Tips en Tricks, Tussendoor, Van de redactie

Bijna 4.000 leden in PASSIE VOOR MOTOREN

Een reactie plaatsen

We zijn met onze website vanaf het begin erg actief geweest op de sociale media. Twitter is leuk, Instagram posten we met regelmaat iets, op LinkedIn groeien we lekker nu, maar het blijkt dat Facebook voor onze website toch echt het beste social media platform is. We hebben daar een gewone Facebookpagina als Ikzoekeenmotor.nl met meer dan 2.000 volgers en tevens een besloten Facebook groep, genaamd PASSIE VOOR MOTOREN, met nu bijna vierduizend leden. 

Toen we twee jaar terug 1500 leden hadden, hebben we eens een onderzoekje gedaan of mensen de groep het liefste openbaar zouden willen of juist besloten wilden houden. Daaruit bleek overduidelijk dan men een voorkeur voor besloten had. Mensen nodigen elkaar uit, en een nieuw lid moet eerst even wat vragen toelichten. Zo voorkom je allerlei spammers en het grootste voordeel is dat het vooral GEZELLIG blijft. Vorige maand zijn we de 3800 leden gepasseerd. Er wordt veel gedeeld. Verhalen, foto’s, filmpjes over mensen en motorfietsen, en vooral veel liefde voor de motorfiets. Ook alle artikelen van Ikzoekeenmotor.nl delen we in: PASSIE VOOR MOTOREN.

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Stories from abroad, Tips en Tricks, Tussendoor

Een BMW voor patsers?

Een reactie plaatsen

Het is tijd voor motorverhaal 7 van Bart Meijer (Facebook). Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

Een BMW voor mensen met veel zakgeld?

Al in mijn jonge jaren, had ik het idee dat BMW motorfietsen voor mensen waren die of bij de politie zaten, of te veel zakgeld hadden. Geen van beiden had ik veel mee. En ik was natuurlijk een echte biker, die in weer en wind reed, dus ja, niet alleen een mooi weer rijder. BMW rijders, dat was “niet ons soort volk”, en leek wat verheven boven ons. Of voelde ik me ondergeschikt? Geen idee, het is zo lang geleden.

Mijn vrouw wilde toeren, en de kids konden  stoer op de motor mee naar school.

Nu ik het zo opschrijf, besef ik dat het niet helemaal klopte, van dat teveel zakgeld. Er was een man in ons dorp die dagelijks op de motor naar zijn werk reed, en geen last van files had. Die man maakte echt probleemloos veel kilometers, op een BMW motorfiets waar je alleen van kon dromen als je veel geld had. Ik zelf reed op alles wat vooruit kwam, onder andere de Honda CB550 four, Kawasaki ltd 305, Suzuki Katana, Honda GL500 Silverwing en natuurlijk de Honda Cub waar ik een vorige keer over schreef. En, nee dus geen Harley want dat was te duur en naar anderen luisterend, te veel gesleutel, en dus zeker niet op een BMW. Ik had toen een beetje het idee van de BMW rijder, wat men ook vaak heeft over de BMW autorijder. En de Harley rijder, dat was een sleutelaar. Sleutelen is niet erg, echt niet, maar ik wil af en toe ook wel eens rijden.

Hier een foto van een Reliant Robin, bron foto Wikipedia, Joost J. Bakker.

Op een gegeven moment, was de Reliant Robin waar ik mee reed, kapot. Ik had een blok opgeblazen waarover ik later een keer meer schrijf. Maar ik moest vervoer hebben. Wat was alles wat er die winter te koop stond wat betaalbaar was? Je raadt het al, het was een BMW! Een BMW K75RT, een ex-politie motor met 178.000 km op de teller en diepgevroren in de nacht toen het even onder de -20 was.
Toen ik kwam kijken in 2010, moest de man hem uit de sneeuw graven terwijl hij stond te ratelen dat hij niet geloofde dat ik dat ding nu wilde proberen. Maar de motor liep meteen als een zonnetje. Overigens wel na het ontdooien van het contactslot met een vlammetje onder de sleutel wat me deed denken aan de donkere hoeken van Rotterdam centraal. We gingen een stukje rijden bij -14, ik was verkocht. Ik betaalde en reed er mee naar huis.

Echt hé, was ik dan altijd zo’n kortzichtig boertje dat ik niet verder keek dan het dorp? Het was alsof ik thuis kwam, de vorst deerde me niet, het voelde luxe, veilig en strak. Wat een wegligging en vermogen ondanks dat het een groot ding was, een geweldenaar, zelfs in de sneeuw.

De schaamte voorbij en een leermomentje verder, genoot ik van die motor, maar toen wilde iedereen opeens mee. Mijn vrouw, maar de kinderen ook. En tja, laat nou zo’n politie motor maar voor één persoon zijn. “Kan je er geen gewoon zadel opzetten en dat rare kontje er af halen?” zei mijn vrouw. Ik zag de kans schoon om te zeggen dat we er dan maar een andere bij moesten nemen. Want ja, zo’n buddy en kontje vervangen was natuurlijk erg veel werk haha.

Er kwam er snel nog een, een blauwe met verstelbare ruit, die ietsje luxer was en waar je met zijn tweeën op kon. Mijn vrouw wilde toeren, en de kids konden  stoer op de motor mee naar school. Tja, dan rijd je opeens zo 60.000 km per jaar weg, op 2 motoren om en om. Het onderhoud was verbazend simpel, en er hoefde maar weinig te gebeuren. Ja, ik was om, voor mij alleen nog maar Reliant en BMW.

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Tips en Tricks, Tussendoor, Uit de oude doos!

Toen Bart nog brommer reed.

Een reactie plaatsen

Vandaag publiceren we motorverhaal 6 van Bart Meijer (Facebook). Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

Onderstaande tekst schreef Bart over de goeie oude tijd, van ronkende brommers en de rook van 2-takt.

Van Solex naar Sparta

“Mijn eerste stiekeme ritjes waren op een Solex, waar je het motortje van op het voorwiel kantelde. Het was een zuinig ding en had een zeer mysterieus brandstofsyteem. Daarna kwam mijn eerste “echte” brommer dit was een rokende Sparta. Daar viel weinig aan op te voeren, na 3 maanden op en neer naar school brak die in 2-en. Daarna kreeg ik van mijn ouders een oude Stokvis, met een geforceerd luchtgekoeld Puch blokje er in, schattig, maar als stoere knul van 16 was ik maar wat blij dat het blokje vastliep.

Neem een Kreidler of Zundapp

“Neem een Kreidler of Zündapp en mix zelf je benzine” was de raad van de fietsenmaker aan mij en mijn ouders “Dan kun je jaren rijden met veel plezier, want die rommel van het tankstation kan je niet vertrouwen.” Zo kreeg ik een Kreidler met 3 versnellingen en geforceerde luchtkoeling, en maakte ik mijn eerste eigen mix. Was die mix het geheim om snel te gaan? Nee. Ik zat in de eerste klas van de Middelbare Tuinbouwschool en kreeg ook motorentechniek. Daar kreeg ik alle antwoorden en weetjes na het vragen, in voorbereiding op opvoeren!

De eerste service na een paar weekjes, mocht ik in Alblasserdam bij een 2-takt tovenaar laten doen, en ik mocht er bij zijn. De man vond het prachtig dat ik interesse had, en al veel had geleerd. Cilinder en zuiger werden goed nagekeken, zuigerveren vervangen, dunne koppakking er in voor meer compressie, een groter voortandwiel voor meer top snelheid en een verstelbare sproeier. “Optimaliseren, niet opvoeren, alles moet in evenwicht” en hij vertelde me van de geheimen van tegendruk van de uitlaat, spoeling en werveling en het beste ontstekingspunt. Ik kreeg een fles Bel-Ray MC 7+ mee, die moest ik dan eerst 1 op 50 mengen en als die weer ingereden is dan naar 1:70, want dan zit er meer power in de benzine, Geweldig, ik kon zonder lawaai bijna 60 km per uur, reed zuiniger, zonder een rookpluim achter me te laten.

Sleutelen aan kettingzagen

Een half jaar sparen later, ging er een 14 mm carburateur op, en een nieuwe zuiger in voor hoge compressie met speciale zuigerveren. Ik reed weer bijna net zo zuinig, maar kwam makkelijk aan de 65 km per uur, en de politie hield me niet tegen. Zo’n oude 3-bak kon toch niet hard. Welnu, ik had in het 2de jaar van school, praktijk kettingzagen, geweldig. We mochten ze uit elkaar slopen, moesten ze dan ook weer opbouwen, afstellen en testen. Daar leerde ik de geheimen van membraam carburateurs (zoals in de Solex zitten) en hoe je het beste uit een kettingzaag haalde.

Op een dag, was ik tijdens stage met een baas mee, die met zijn kettingzaag dikke balken moest zagen voor een tuin. Ik had de man al verteld het ding eens af te stellen, en echte benzine te kopen, maar ja. Dat kwam er maar niet van. Tot die dag dat hij wat van mij leerde. Hij had geen benzine bij zich, dus, de benzine van mijn Kreidler ging in de kettingzaag toen de tank leeg was. Het roken werd steeds minder, en de minder vette smering maakte dat die beter klonk en steeds hoger in de toeren klom. Jullie hadden de ogen van die man moeten zien.

Mijn laatste opvoerklus, was de brommer van mijn pa, dat is voor een volgende keer. Ik hou nog steeds van 2-takt, maar heb alleen 2 kettingzagen, die ik af en toe eens uitlaat in mijn bos.

Moet ik, omdat ik in Kroatië woon, dan toch maar eens op zoek naar een Jawa of een MZ?  …. Wordt vervolgd.

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Tips en Tricks, Tussendoor

Waarom beginnen met motorrijden?

Een reactie plaatsen

Dit leuke artikel kwamen we tegen op Motor2Go, het snelstgroeiende motoroccasion platform. De schrijver gaat terug naar de tijd dat hij als jochie achterin de auto bij zijn pa zat, en geeft antwoord op de vraag: “Waarom beginnen met motorrijden?” 

 

r4hWCcKASYClQq6U.jpeg

Zittend op m’n knietjes en m’n ellebogen steunend op de hoedenplank zit ik op de achterbank van m’n vaders auto. 

Ver achter ons zie ik het licht van een enkele koplamp opdoemen, dat licht komt snel dichterbij en schijnt steeds brutaler door de achterruit terwijl het schaduwen tovert op de bekleding van de auto. Dan zwenkt het licht naar rechts weg en voel ik hoe de achterdeur, waar ik tegenaan leun, begint te trillen onder het gebrul van de motor die ons inhaalt.

Voor mijn vader blijkt het een minder fijne ervaring. Waarschijnlijk zat mijn hoofd in de weg van z’n spiegeltje of zo, in ieder geval, hij had die motor never nooit zien aankomen en hij ging behoorlijk van z’n kleur af toen dat gebulder langszij kwam.

Hoe je het ook wilt bekijken; we hadden beiden op hetzelfde moment een imponerende ervaring waar onze harten sneller van gingen kloppen.

Dat wil ik ook!

Waarom beginnen met motorrijden? 

Nou, in mijn beleving werden we ingehaald door een superheld die net uit een spannend jongensboek was gesprongen. Volgens m’n vader werden we ingehaald door een patser op wielen. Ik heb rustig gewacht tot paps weer kleur op z’n wangen had en hem toen voorzichtig gevraagd wat ‘patser’ betekende.

Bij mij was het zaadje geplant. Als ik eraan terugdenk, is het eigenlijk zo dat ik vanaf de achterbank van een auto een motorrijder ben geworden. 

1675865614.jpg

Alles maar dan ook alles wilde ik vanaf dat moment weten over motoren, van Fat Boys tot Super Sport. Lucht of watergekoeld, ketting, snaar of cardan, kleppen of spoelpoorten. Mijn levensstijl veranderde, ik wilde alleen nog maar leren jackets en flamboyante sjaaltjes waar het logo van mijn, op dat moment, favoriete motorfiets duidelijk te zien was.

Lopend reed ik motor, fietsend reed ik motor, achter een boodschappenkarretje, ik reed motor! 

De dag dat ik mijn eerste motor startte,
kreeg ik een kick
die tot op de dag van vandaag
onveranderd voelbaar is.

Op de vraag “Waarom beginnen met motorrijden?” kan ik niet zomaar één antwoord bedenken. Voor de een is het een vervoermiddel tussen huis en werk. Voor de ander is het af en toe een ritje op kronkelige wegen, weer anderen rijden motor omdat het goedkoper is dan een auto of het openbaar vervoer. 

Wat de reden ook is, we delen allemaal hetzelfde gevoel. Motorrijden is vrijheid voor het individu en verbondenheid met elke andere rijder, waar op de wereld je ook bent.

Motorrijden is een levensstijl. 

Wil je meer tips, tricks en blogposts van Motor2Go lezen?
Ga dan naar:  //motor2go.nl/blog

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Tips en Tricks, Tussendoor

DEEL 5: Braber Bouwt

Een reactie plaatsen

In december publiceerden wij het vierde deel in de serie Braber Bouwt.

Vandaag publiceren we deel 5 waarin Jan Braber ons weer verder meeneemt in het sleutel-proces van de bouw van zijn ‘scrambler Yamaha XJ900.

Project van de bouw van een scrambler, o.b.v. een Yamaha XJ900.

Het is inmiddels november 2022 en alhoewel het een flinke klus is vordert het project best goed. Nu is de vervanging van het lagerwerk van het achterwiel aan de beurt. Ik heb nieuwe setjes lagers besteld en bij het openmaken van het doosje en het vergelijken van de lagers in het wiel gaat het gelijk mis. Het middelste lager van mijn wiel is een breder lager dan het nieuwe en de binnenring is ook nog eens hoger. Op de foto goed te zien.

Gebeld met Roukama / Japparts.nl, een prima meedenkend bedrijf trouwens, maar zij lieten me weten dat het wel heel lastig is om aan zo’n nieuw lager te komen. Na veel zoeken ben ik er één tegengekomen van € 160,–. Best prijzig en ik houd het daarom nog even in gedachten.

Een lagertrekker zit niet standaard in mijn gereedschapswagen, dus dit is een mooie gelegenheid om zo’n stukje gereedschap aan te schaffen. De kosten vallen mee en op de volgende foto zie je de lagertrekker met wat hulpstukken in stelling gebracht om het lager uit het wiel te trekken.

Het op z’n plaats persen van het nieuwe lager gaat met het oude lager er op en vervolgens een grotere ring zodat de krachten op de buitenring van het nieuwe lager uitgeoefend worden.

Het persen gaat met een draadeind en belangrijk is, dat ik het langzaam en vooral gelijkmatig aandraai. Ook de lagers van de achterbrug moeten er nog uit en dat was aan de rechterkant best wel een uitdaging. Er is weinig plek om de lagertrekker stevig neer te kunnen zetten. Er zal wel een handiger stuk gereedschap voor zijn, maar goed het werkt zo. Ik heb de rozet van de uitlaatbocht maar gebruikt om de lagertrekker goed te kunnen plaatsen. Je moet trouwens echt oppassen dat je de flens (aanslag van het lager) niet te pakken neemt. Met enige worsteling en vooral geduld kwam die er toch vlotjes uit.

Bij het terugplaatsen van het nieuwe lager op die positie kan je eigenlijk echt niets anders dan die er voorzichtig met de kunststof hamer en een ronde buis in tikken. Wanneer zit het lager op z’n plek? Dat hoor je aan de slag van de hamer en dat voel je door de lichte terugslag. De linkerkant, cardankant, gaat wat gemakkelijker. Dan begint de puzzel van het zadel, de behuizing voor de elektra en de accu. Inmiddels is er ook een begin gemaakt met het passen en meten van het achterspatbord. De tank op de foto is die van piepschuim 1e versie.

Het zadel moet hol lopen. Dat betekent dat het zo diep mogelijk in en op het frame moet vallen. Naar de tank en het subframe moet het zadel weer oplopen. Vanwege de positie van het zadel dreigt de behuizing voor de elektra in de weg te gaan zitten. Dus ik ga de
bestaande elektrabak verbouwen en dieper maken. Maar dat betekent ook dat de behuizing voor de accu in de weg zit. De accubak is te hoog. Dus ook die moet aangepast worden. En dat brengt weer met zich mee dat ik op zoek moet naar een ander formaat accu met dezelfde power. Na een poosje zoeken op internet en weer contact met Japparts ben ik uitgekomen op een Motobatt MBTX12. Die is ruim 3 cm lager, maar 2 cm breder dan de originele accu. De positie van elektronica en accu blijft wel op dezelfde plek in het frame. De schildjes in de driehoek van het frame moet ik nog even over denken.

Dus fröbelen met de bakjes dan maar. Alle zijwanden van de elektrabak worden er eerst uitgesneden. Het geheel komt weer terug in een te maken polyester bak. Om het aanbrengen van polyester te vergemakkelijken heb ik een aluminium bodemplaatje
gemaakt.

Om de wandjes te kunnen maken heb ik een mal gemaakt, die heb ik bekleed met plastic en vervolgens heb ik er een glasmatje
tegen opgezet.

De bevestigingsranden zijn weer bevestigd met popnagels en daarna komt verder pas maken, het schuren en plamuren en tenslotte in de zwarte verf zetten. De bak is 2 cm dieper geworden, zodat de bekabeling en stekkers er netjes in weggewerk kunnen worden. Daar bovenop komt de aluminium grondplaat van het zadel.

De volgende klus is het verbouwen van de accubehuizing. Na passen en meten heb ik die in stukken gezaagd.

Vervolgens kan het opbouwen (van de versteviging met glasmatten in de polyester zetten) gaan beginnen.

De hele zaak past weer prima in het frame. Alleen moet er een verlengplaatje aan de bovenkant bak gemaakt worden om de bak aan het frame te bevestigen. Hier moet ik niet te te licht over denken want zo’n accu is nog een behoorlijk gewicht.

In het volgende verslag meer over het zadel en de zijkanten, en moeten we nog het probleem met het achterwiellager oplossen. We gaan ook een beetje naar de voorkant kijken.

Groet, Jan Braber

Tip van de redactie: Wil je alle verhalen van Jan lezen, klik dan op deze link: //ikzoekeenmotor.nl/tag/jan-braber/

Gastcolumns & blogs, Tussendoor

Hans Viveen, heropstapper

Een reactie plaatsen

Hans Viveen is een trouwe lezer van Ikzoekeenmotor, en heeft ons regelmatig geholpen aan prachtige foto’s van motoren. Hij verkocht 5 jaar geleden zijn BMW R1150R.  Het motorvirus bleef kriebelen en vandaag lazen we via zijn Facebook dat hij toch weer op de motor was gestapt.

Jawel. Als her-opstapper heb ik weer een leuk maatje gevonden om het van het jaar weer eens te gaan proberen. De proefrit op de BMW K 75 voelde meteen goed, de te korte pijpen van de spijkerbroek wat minder. Eigenlijk had ik helemaal geen proefrit gepland maar de verkoper wist mij in ongeveer 4 seconden te overtuigen. Nou was het ook wel héél lekker weer gisteren. Na de eerste dag van mijn pensioen had ik gesolliciteerd en tot mijn verbazing ook meteen aangenomen; busjes en vrachtwagens van A naar B brengen en daarna in een taxibusje plaats nemen voor de volgende rit, dat kunnen we nog wel een tijdje uit houden voordat we niet meer door de keuring komen haha!

Deze BMW K75 vond Hans bij Korteland Motoren

Het vervoer van huis naar het werk vroeg toch om een ander vervoermiddel dan de fiets, alhoewel die van het elektrische type is vond ik het toch bepaald geen zegen om s ‘morgens om half vijf, over stikdonkere polderweggetjes zonder goede berm naar het werk te peddelen. Voor deze oldtimer (ikzelf dus), moest er maar een oldtimer bijkomen.

Na heel wat speurwerk op IkZoekEenMotor.nl,  Marktplaats en wat andere aanbieders ben ik naar Korteland Motoren gereden, een motorzaak bij ons ‘om de hoek’. Daar stond een oldtimer die mijn aandacht verdiende en na een leuk gesprek met de verkoper werd er de handschoen opgenomen,…… kom maar op! Nergens aan wennen, opstappen, rijden en meteen was ik vertrouwd met waar ik de BMW op de weg neer wilde zetten, hij luisterde naar mij,….. daar ben ik er maar weinig van tegengekomen in mijn loopbaan!

Bij Korteland Motoren vond Hans zijn BMW K75

Aanstaande vrijdag mag ik ‘Bricky’ ophalen bij Korteland Motor in Hardinxveld-Giessendam. Ik ben er zeker net zo blij mee als de vorige 15/20 motoren die ooit door mij bereden zijn. Ook al is het een oudje, deze oldtimer is er blij mee! En zeg nou zelf; je bent net zo oud als je jezelf voelt.

Ik mag weer, JIPPIE!

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Stories from abroad, Tussendoor

Hans en Dia vanuit Colombia

Een reactie plaatsen

Hans en Dia  reizen nog steeds op hun motorfietsen door Zuid-Amerika, momenteel in Colombia. Hieronder twee verhalen. Zit je toevallig op Facebook en wil je alle verhalen van Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels. Even op deze groene regel klikken. Daar kun je ook veel meer foto’s bekijken!!

Op 21 januari schreef Hans vanuit Giron:

Gisteren reden we een redelijk saaie weg, maar wel met mooie uitzichten. We eindigden in een heel klein plaatsje, Puerto Triunfo geheten. Het ligt vlak aan de Rio Magdalena en ondanks dat het heel klein is, zijn er toch veel hotels. Dat komt omdat het landgoed van Pablo Escobar op een afstand van een paar kilometer ligt. Dat is nu een themapark met dieren en zwembaden. Het is zo groot dat je er met de auto of motor er doorheen kan rijden. Het is niet aan te lopen. Vanmorgen genoten we van een ontbijt op het plein in het dorp. Croissantjes en koffie! Het lijkt Frankrijk wel. Daarna reden we verder naar het noorden, tot we stuitten op een kilometers lange file. We reden erlangs naar voren en kwamen bij de oorzaak.
Een “para” dus stop, vanwege een protestactie. We zetten de motoren neer en wilden een café opzoeken dat op het kruispunt lag. Ik vroeg aan een langslopende agent wat er gaande was. Het bleek om een protestactie te gaan tegen de aanleg van een mijn. Men is bang voor verontreiniging van de rivier, die het drinkwater levert. Daarna spraken we uitvoerig over onze reis en wat we van Colombia vonden. Aan het café kwamen we niet meer toe, de agent gebood de dame, die de blokkade beheerde, dat ze ons door moest laten. De weg ging verderop de bergen weer in. De cordillera is hier niet heel hoog meer, 1200 meter. Er zijn wel veel wegwerkzaamheden en instabiele plekken op de weg. Daardoor kwamen we weer in een verstopping terecht. En bij 32°C is dat minder leuk. Vlak daarna vonden we een restaurant voor de lunch. Kennelijk een luxueuze plek getuige de dure auto’s (Jaguars en zo), het eten was redelijk goed, gelukkig stond er bij hoeveel vlees er in een portie zat (vanaf 260g). We hebben dus maar een portie gedeeld. We zijn nu in Giron, een voorstadje van Bucaramanga (500.000 inwoners). We vonden een allerliefst hotelletje in het oude gedeelte. Het is een monumentaal pand, het moet ook in de oorspronkelijke staat blijven aldus de beheerder.
De motoren staan op de binnenplaats, ik moest ze daarvoor over een twintig centimeter brede plank een drietal treden op rijden. De straat is erg smal en natuurlijk kwam er net een bus aan toen ik de eerste motor naar binnen reed. Maar het is gelukt om er niet af te sturen, gelukkig haha. Giron, gesticht in 1632, is een leuk stadje, gebouwd in koloniale stijl. De muren in het plaatsje zijn wit en de deuren zijn groot en van donkerbruin of zwart hout. De Basilica Menor, de kerk, is ook in die stijl gebouwd en best groot. Het centrale plein is in onderhoud en dus niet open. Daarom zitten de eettentjes er nu omheen. We aten er ons avondmaaltje en daarna koffie met gebak in de enorme bakkerszaak.

Op 22 januari vanuit Barichara schreef Hans dit vervolg

Van het leuke dorpje Girón rijdt je in een paar uur naar Barichara. De weg loopt door de Chicamocha Canyon. Dat is de op een na grootste canyon ter wereld. Het is er prachtig, met mooie slingerende wegen.
Er is echter een nadeel en dat is het vrachtverkeer dat er door heen gaat. Op deze zondagmorgen viel het nog mee, maar echt blij wordt je er niet van. De vrachtwagens rijden gemiddeld 20-30 km per uur. Inhalen kan vaak wel, maar voor je rijden er nog tientallen. We hebben dus maar veel om ons heen gekeken en van de uitzichten genoten. Barichara is een plaatsje uit 1705. Het draagt de titel: “het mooiste dorp van Colombia” Het is een erfgoed stadje. Er is zelfs een Disney animatiefilm op geïnspireerd, Encanto geheten. Op het centrale plein is een park en natuurlijk een grote kerk. Het stadje heeft 7000 inwoners. Met een beetje goede wil, kunnen ze er allemaal tegelijk in, haha. Een beetje aantrekkelijke hostel vinden was een een uitdaging want de meeste hebben geen garage, maar wel een hoge stoep en smalle deuren. De Trip Monkey hostel had echter een dubbele klapdeur en een stoep die ik wel aandurfde. De motoren staan dus weer veilig binnen. We blijven hier een extra dagje.
Voor meer reisverhalen van Hans en Dia, kun je je via Facebook aanmelden voor deze groep: HansenDiaopReis en daar kun je ook veel meer foto’s bekijken!!
Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Motorfiets als kunst- en cultuurfenomeen, Tips en Tricks, Tussendoor

Een Reliant Robin 3 wieler, wat moet je daar nou mee?

Een reactie plaatsen

Vandaag publiceren we motorverhaal 5 van Bart Meijer (Facebook).  Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

“In mijn eerste blog hier, over de Honda Cub C90 had ik al verteld dat ik ooit een Reliant kreeg, terwijl ik genoot van mijn motor met warme kuip.

Ja, daar sta je dan, te kijken naar een Reliant Robin 3 wieler die je van iemand krijgt omdat je zo zielig altijd motor reed bij weer en wind, zelfs in de winter. Ik heb natuurlijk iets gezegd in de zin van: “O, wat geweldig, super bedankt” Maar je kunt je vast mijn
verbazing en verwondering voorstellen, want wat moet je met zo’n ding? Hij moest opgehaald worden uit Stolwijk, want rijden deed hij niet. Zou hij dat ooit weer gaan doen?

Eenmaal thuis met de zielige driewieler, kreeg ik na 20 rondjes er om heen, deurtjes en motorklepje open en dicht, wel affectie voor het malle ding.

Een motor met zijspan, volgens de papieren….

met dak, deuren en verwarming. Ja, dan maar met handen maat 11 in een motorruimte ter grootte van een wastobbe een 4 cilinder
0,85 liter 4-takt motor afstellen. Deze had klepjes van het formaat van mijn duimnagel, en een constant vacuüm carburateur met verstelbare sproeier, die ik moest inregelen en smeren. Het elektra gedeelte van het merk Lucas was de grootste uitdaging, het ding had zelfs contactpuntjes als die van mijn oude Kreidler. Nou herinnerde ik me, dat in mijn lagere school tijd er ook iemand in het dorp rondreed met zo’n ding, en er altijd lacherig over werd gedaan. Een invalide wagentje, dachten we. Niets was minder waar, na reparatie bleek die 3-wieler een schrikbarend pittig karretje waarmee je graag
hard remde voor de bochten. Na een paar keer een fout te maken om te remmen in de bocht en dan wel op twee wielen te rijden, herinnerde ik mijn de woorden van mijn rij-instructeur: “Voor de bocht remmen en schakelen, en in de bocht GAS!”

Ja dat trok lekker, met achterwielaandrijving die dan lekker grip kreeg op het asfalt, en soms ging dat wat driftend de bocht door. Spelen met dat ding ! Nieuwe schrokbrekers voor en achter, lekkere zachte 10 inch bandjes, en het reed geweldig makkelijk 120 plus en het lag strak op de weg als je in de bocht gas gaf. Na geleerd te hebben de Reliant Robin 850 te tunen, had ik opeens geen 40 paardenkrachten, maar wel 52 op een gewicht van 395 kg. Een sportwagen in vermomming, eigenlijk een zijspanmonster met dak, deuren en verwarming waar je heerlijk mee kon driften, maar ook zeer zuinig mee kon rijden.

De Silverwing werd steeds minder interessant, want die verbruikte meer en ik moest veel voor het werk rijden, dus ging die naar een andere liefhebber. En als het dan echt flink vriest, word je samen met een vriend die ook voor de Reliant Robin gevallen was, echt dapper. Wij gaan het ijs op, hij eerst! Dit ging me bijna te ver, toen ik ook maar het ijs op ging zat mijn hart in de keel. Nou had ik wel eerder veel gespeeld met het malle 3-wielertje op sneeuw, maar onder dit koude spul zat een plons water. Beste lezers, dit was geweldig! Als een kind glijden over ijs, proberend niet de wal te raken, hadden we echt vreselijke lol. Voor een mooie foto zetten we een van de ijsrijders op een brug en 1 er onder, en terwijl ik de
camera afstel komt er gekraak dichterbij.

Met open monden kijken mijn vriend en ik naar een Volkswagen Golf, die op weg rijd naar verder en vergeten we die te fotograferen.”

Wil je alle verhalen van Bart Meijer op onze site lezen? Ga naar:
//ikzoekeenmotor.nl/tag/bart-meijer/

Ikzoekeenmotor.nl, Tips en Tricks, Tussendoor, Van de redactie

Een terugblik en een wens voor motorvrienden!

Een reactie plaatsen

Beste motorvrienden en andere fans van Ikzoekeenmotor.nl. We zitten in de kerstdagen van 2022. De meesten van ons hebben hun motorfiets veilig en droog binnen staan, en wachten op het wat fijnere weer. Anderen rijden de hele winter door. We hebben het afgelopen jaar heel veel passie voor motoren mogen delen hier. Onze website wordt ook gelezen door mensen die van reizen houden en niet persé iets met motorrijden hebben. Op de diverse sociale media (die je vindt in de rechterkolom) krijgen we steeds meer volgers. Vooral op Facebook gaat het hard en daar hebben we tevens een besloten Facebook-groep van 3700 leden. Een gezellige club motorvrienden. Je bent er meer dan welkom!

Vanuit onze redactie willen we graag al onze lezers bedanken voor hun enthousiasme en het delen van onze artikelen met anderen. Voor jullie doen we het! Wij wensen dan ook iedereen een fijne kerst en vooral een gezond 2023 met veel veilige kilometers op de motor!