We volgen Hans en Dia. Zij vertrokken zelf met het vliegtuig, terwijl hun 2 motoren al weken onderweg waren per schip. Ze haalden de motorfietsen op in San Antonio in Chili. De trouwe lezers uit de eerste jaren van Ikzoekeenmotor kennen vast onze schrijver Hans den Ouden nog? Check deze tag: //ikzoekeenmotor.nl/tag/hans-den-ouden/
Het schip met onze motoren in de container kreeg van de maatschappij opdracht om naar Ecuador te varen, waarna een kleiner schip de container weer naar San Antonio zou brengen. Dat is vier dagen varen en het moest eerst uit San Antonio komen. Zo werd het bijna twee weken later dat de motoren aan ons overhandigd konden worden.
We brachten onze tijd door in Valparaiso met het bekijken van alle leuke dingen daar. We liepen gemiddeld 8 km per dag. Op 10 november was het zo ver. Ronny Tesch de vertegenwoordiger van intime forwarding regelde alles en bracht ons naar de haven. Daar begon het ritueel van de mannetjes, alle papieren werden gecontroleerd op serienummer en kenteken, 11 stuks en bij sommige motoren zit dat serienummer op een onmogelijke plaats (vooral bij de Honda en KTM). Bij de Suzuki’s zit het gewoon op het frame onder het zadel. De accu’s moesten worden aangesloten en de banden op spanning gebracht. De hele ochtend moesten we ook nog zo’n geel hesje aan en een veiligheidshelm op. Dat laatste leek mij zinloos want het enige dat er op je hoofd kan vallen is een container. Dan ben je toch gereduceerd tot een pannenkoek. Ook moesten we veiligheidsschoenen aan, lees de motorlaarzen. Met de Alpinestars Tec 7 Enduro Drystar loop je niet zo lekker.
Uiteindelijk konden we om 14:30 vertekken. We reden naar Pichilemu en na uitgeput in bed te zijn gevallen, besloten we de kustweg te volgen richting Concepcion. De geplande route lag meer landinwaarts waar donkere wolken hingen. De Ruta Del Mar was prachtig. Uiteindelijk kregen we natuurlijk ook een flinke bui te verwerken. Zodanig dat het een uitdaging werd. Je kent het wel, het vizier gaat beslaan en je zet het op een kier. Dan waait de regen er onderdoor en is je vizier ook van binnen nat. Ik heb er geen pinlock in gedaan want met off-road rijden in India bleek dat eerder hinderlijk dan een voordeel. Het fijnstof was zo fijn dat het er toch tussen ging zitten en ik keek dan door een bruine waas. Nu moest dus het vizier open en dicht (om de beurt) om de weg te zien. En natuurlijk de gaten vermijden.
De meeste wegen zijn hier zeer goed, maar af en toe is er een gat, soms wel een meter bij een meter en wisselend van diepte. Echt wel iets om goed op te letten dus. De ervaringen met B&B’s is wat wisselend. Soms blijkt de host afwezig en helemaal niet te kunnen komen, soms duurt het drie uur voor hij of zij ter plaatse is. Dat geldt zowel voor AirB&B als Booking. Het helpt wel om ze een bericht te sturen met een vraag en daarna pas te boeken. Ik heb bij een leuke plek best wel veel werk moeten verzetten om mijn geld weer terug te krijgen met de helpdesk. We reden naar Pucón om naar de Villarrica vulkaan te kijken.
De meest actieve vulkaan van Chili. Je kan er ook een trektocht naar toe maken. Chili is overigens niet goedkoop, de prijzen liggen op Europees niveau. Het is zelfs duurder dan in Spanje. Vervolgens reden we van Pucón naar Futrono in het meren gebied, Interlago. Alles is hier zeer groen en veel staat in bloei. Het is een gebied met veel veeteelt. We gaan morgen de grens over naar Argentinië en dan naar Bariloche.
Tip van de redactie: Zit je toevallig op Facebook en wil je Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels. Uiteraard brengen wij hier ook tussendoor regelmatig verslag uit.
Voor de liefhebbers een filmpje erbij: