Tag archieven: motorreizen Zuid-Amerika

Van El Salvador naar Guatemala

Hans en Dia reizen op hun motorfietsen van het Zuiden van Zuid-Amerika naar het Noorden van Canada, en zullen ongeveer 9 maanden onderweg zijn. Ze schrijven regelmatig naar onze redactie, en deze week was dit vanuit de grens tussen El Salvador en Guatemala. Via het plaatje van Polarsteps (hieronder) heb je een indruk van de afgelopen maanden. Meer lezen? Ga naar deze besloten Facebook Groep: Motorcycle Travels.

Van El Salvador naar Guatemala

We waren even stil, maar we zijn weer onderweg. Na het bezoek aan de motorzaak voor de banden en andere onderdelen besloten we de volgende dag naar de kust te rijden. Punta Roca is een echte golf surf plek aan de Pacific.

Erg leuk om te verblijven. Intussen werd de zwelling onder mijn oog een abces, het ging flink pijn doen. We namen contact op met de mensen die we hadden ontmoet en zo kwam ik terecht bij een arts die het ding open gemaakt heeft op zaterdag. We moesten daarvoor weer terug naar San Salvador. Omdat het vlak onder het oog zat, kreeg ik propofol. De ingreep verliep goed, maar door de medicatie was ik twee dagen van de wereld. Tussen het slapen door kwam ik niet veel verder dan lezen. Dia werd er ongedurig van. Gisteren was de controle en konden we gaan. Er zitten nog wel hechtingen in, die moet Dia er zaterdag uit peuteren. We reden daarna naar de vulkaan bij Santa Ana. Een hotelletje met de naam El Bosque de Tibet was een van de weinige daar in de omgeving. Het deed ons denken aan de primitieve hotels in India. Kaal en koud, het ligt op 1800 meter. De douche was ook koud. Vandaag reden we naar de grens met Guatemala.

De grensovergang

El Salvador ben je zo uit, je hoeft niet eens van de motor af te stappen. Daarna de Tip inleveren en dan over de brug naar Guatemala. Zelf ben je zo klaar, de motoren van een sticker voorzien duurt wat langer. Er moeten allerlei kopieën gemaakt worden en er moet worden betaald. Q160 (€20) per motor en het kan natuurlijk niet in $. Eerst dus even de dollars van El Salvador wisselen voor Quetzals en de sticker wordt geleverd. Het geheel duurde 1,5 uur. De weg in Guatemala zat vervolgens gedurende enkele tientallen kilometers vol met enorme gaten. Ik had een wat westelijke weg gekozen, die was wel wat langer, maar vermeed Guatemala Stad. De weg bleek een treffer.

Het was een prachtige bergweg met eindeloze bochten en meestal fraai asfalt. Antigua ligt voorbij Guatemala Stad, dus een beetje stedelijk gebied was onvermijdelijk. Het hotel Las Marias was gauw gevonden en een prachtige plek. Morgen gaan we de stad verkennen.

Meer reisverhalen lezen?

Ga naar deze besloten Facebook Groep: Motorcycle Travels. Je kunt ook hieronder op de groene labels (tags) HANS DEN OUDEN, of HANS EN DIA OP REIS klikken.

De grens over naar Costa Rica

Hans en Dia  reizen op hun motorfietsen door Zuid-Amerika, ze schreven ons gisteren vanuit Costa Rica. Ze reizen (zie het plaatje hieronder via Polarsteps) van het zuiden naar het noorden.

De grensovergang tussen Panama en Costa-Rica was geen makkie. Zit je toevallig op Facebook en wil je alle verhalen van Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels. Even op deze groene regel klikken. Daar kun je ook veel meer foto’s bekijken!!

Van Boquete (Panama) reden we naar de grens met Costa Rica. De rit ging door de bergen. Boven op de bergen stond een snoeiharde wind. We waren allebei bang dat we om zouden waaien. Het was echt bruut! We lieten het tempo zakken naar rond de 20 km/uur en gelukkig bleven we beiden overeind. Het was er ook grijs en somber, maar echt regenen deed het niet.

Daarna reden we door het kustgebied tussen de bananenplantages (vooral van Fyffes). Rond 12:00 uur waren we bij de grens. We besloten eerst te gaan eten, de ervaring heeft geleerd dat de grensovergangen, vooral met een voertuig (motorfiets), lang kunnen duren. Nou ze hebben ons niet teleurgesteld. Uitchecken uit Panama was zo klaar. Ons zelf inchecken in Costa Rica ook. Maar toen begon het feest. Een TIP in Costa Rica kan alleen als je eerst de verzekering hebt geregeld. Dat moest in een kantoortje naast de douane. De dame was er niet… ze kwam na een half uur. De computer dateerde uit 1990, evenals de printer. Het duurde ongeveer 10 minuten voor het programma actief was. Na het betalen van de vereiste munten, gingen we gewapend met het formulier terug naar de dames van de douane. Ze waren met zijn tweeën en ieder nam een motor voor haar rekening. Dat duurde bijna een half uur. Het was er ook nog snoeiheet.

Ondanks dat het een uur vroeger was reden we pas om 15:30 uur weer weg. Gelukkig vonden we na een uurtje een hotelletje aan de kust. We waren afgepeigerd… Overigens is Costa Rica bizar duur, zowel de hotels als het eten. Voor de lunch gingen we een pakje salami halen bij de supermarkt: €8! De ham was €5… De excursies naar de eilanden voor de kust zijn zomaar €150 voor een dagje. Moeder vraagt of het zo goed is.

 

Hans en Dia vanuit Chili

We volgen Hans en Dia. Zij vertrokken zelf met het vliegtuig, terwijl hun 2 motoren al weken onderweg waren per schip.  Ze haalden de motorfietsen op in San Antonio in Chili. De trouwe lezers uit de eerste jaren van Ikzoekeenmotor kennen vast onze schrijver Hans den Ouden nog? Check deze tag: //ikzoekeenmotor.nl/tag/hans-den-ouden/

Het schip met onze motoren in de container kreeg van de maatschappij opdracht om naar Ecuador te varen, waarna een kleiner schip de container weer naar San Antonio zou brengen. Dat is vier dagen varen en het moest eerst uit San Antonio komen. Zo werd het bijna twee weken later dat de motoren aan ons overhandigd konden worden.

We brachten onze tijd door in Valparaiso met het bekijken van alle leuke dingen daar. We liepen gemiddeld 8 km per dag. Op 10 november was het zo ver. Ronny Tesch de vertegenwoordiger van intime forwarding regelde alles en bracht ons naar de haven. Daar begon het ritueel van de mannetjes, alle papieren werden gecontroleerd op serienummer en kenteken, 11 stuks en bij sommige motoren zit dat serienummer op een onmogelijke plaats (vooral bij de Honda en KTM). Bij de Suzuki’s zit het gewoon op het frame onder het zadel.  De accu’s moesten worden aangesloten en de banden op spanning gebracht. De hele ochtend moesten we ook nog zo’n geel hesje aan en een veiligheidshelm op. Dat laatste leek mij zinloos want het enige dat er op je hoofd kan vallen is een container. Dan ben je toch gereduceerd tot een pannenkoek. Ook moesten we veiligheidsschoenen aan, lees de motorlaarzen. Met de Alpinestars Tec 7 Enduro Drystar loop je niet zo lekker.

Uiteindelijk konden we om 14:30 vertekken. We reden naar Pichilemu en  na uitgeput in bed te zijn gevallen, besloten we de kustweg te volgen richting Concepcion. De geplande route lag meer landinwaarts waar donkere wolken hingen. De Ruta Del Mar was prachtig. Uiteindelijk kregen we natuurlijk ook een flinke bui te verwerken. Zodanig dat het een uitdaging werd. Je kent het wel, het vizier gaat beslaan en je zet het op een kier. Dan waait de regen er onderdoor en is je vizier ook van binnen nat. Ik heb er geen pinlock in gedaan want met off-road rijden in India bleek dat eerder hinderlijk dan een voordeel. Het fijnstof was zo fijn dat het er toch tussen ging zitten en ik keek dan door een bruine waas. Nu moest dus het vizier open en dicht (om de beurt) om de weg te zien. En natuurlijk de gaten vermijden.

De meeste wegen zijn hier zeer goed, maar af en toe is er een gat, soms wel een meter bij een meter en wisselend van diepte. Echt wel iets om goed op te letten dus. De ervaringen met B&B’s is wat wisselend. Soms blijkt de host afwezig en helemaal niet te kunnen komen, soms duurt het drie uur voor hij of zij ter plaatse is. Dat geldt zowel voor AirB&B als Booking. Het helpt wel om ze een bericht te sturen met een vraag en daarna pas te boeken. Ik heb bij een leuke plek best wel veel werk moeten verzetten om mijn geld weer terug te krijgen met de helpdesk. We reden naar Pucón om naar de Villarrica vulkaan te kijken.

De meest actieve vulkaan van Chili. Je kan er ook een trektocht naar toe maken. Chili is overigens niet goedkoop, de prijzen liggen op Europees niveau. Het is zelfs duurder dan in Spanje. Vervolgens reden we van Pucón naar Futrono in het meren gebied, Interlago. Alles is hier zeer groen en veel staat in bloei. Het is een gebied met veel veeteelt. We gaan morgen de grens over naar Argentinië en dan naar Bariloche.

Tip van de redactie: Zit je toevallig op Facebook en wil je Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels. Uiteraard brengen wij hier ook tussendoor regelmatig verslag uit.

Voor de liefhebbers een filmpje erbij: 

 

Thermische waterval in Guatemala

Een thermische waterval in Guatemala zorgde ervoor dat we naar deze prachtige route kunnen kijken. Noraly overnacht tijdens haar motorreis in een prachtig huisje aan een meer. Verder is het weer een aflevering van Itchy Boots die je gewoon moet kijken. Genieten. Wil je alle afleveringen van haar zien, ga dan naar haar kanaal op YouTube en abonneer je.  Je vindt haar kanaal door Itchy Boots in te tikken.

Over de lava-velden van vulkaan Pacaya

We liepen op de redactie al weer een paar weken achter met het kijken naar de afleveringen van Itchy Boots. Ze is inmiddels in Guatemala beland. Tijdens haar motorreizen houdt ze ervan om niet altijd de meest begaanbare wegen te kiezen. In deze video die we voor jullie geselecteerd hebben, zien we haar proberen om de lava-velden van de actieve vulkaan Pacaya over te steken. Het is een uitdaging. Noraly houdt er van om tijdens haar motorreizen met regelmaat off-road te gaan, en dan kom je nu eenmaal op motorroutes terecht die er op internet makkelijker uit zagen dan ze in het echt blijken te zijn.

Van Nicaragua naar Honduras

Niet elke grensovergang is vermoeiend of ingewikkeld. Zo bleek dat itchy Boots de grens tussen Nicaragua en Honduras eenvoudig kon passeren. Een vlotte passage, waarbij ze al vrij snel de hoofdstad Tegucigalpa bereikt. Een stad waar ruim 1,6 miljoen mensen wonen. We selecteren komende weken weer enkele afleveringen van onze Nederlandse motorreiziger Noraly Schoenmaker. Het blijft genieten om haar reis van Zuid-Amerika naar Noord-Amerika te volgen. Op weg naar Alaska, tevens de naam van haar motorfiets,

Itchy Boots, nog net in Nicaragua

Regelmatig prikken we hier op de redactie een avondje waarop we wat afleveringen kijken van Itchy Boots. Onze Nederlandse Noraly Schoenmaker publiceerde ruim 2 weken geleden deze opnames van haar laatste rit in Nicaragua. We lopen weer wat achter met kijken. Voor ze op haar trouwe motorfiets (genaamd Alaska) de grens met Honduras gaat passeren worden er nog een paar mooie vulkaan-routes gereden. Na de komende grensovergang zal de motorreis verder gaan in Honduras.

Itchy Boots in Nicaragua

Itchy Boots reist ondertussen door in Zuid-Amerika. We liepen aardig wat afleveringen achter, en zij heeft inmiddels Costa Rica verlaten en is in Nicaragua terechtgekomen. Prachtige afleveringen om te kijken. Ze bezoekt Isla de Ometepe en ze neemt regelmatig uitdagende kleine veerbootjes om zich te verplaatsen.  We maken kennis met fruitsoorten die we in Nederland niet kennen.  De San Juan rivier naar El Castillo wordt per vrachtboot afgelegd. Haar motorfiets Alaska vaart wat af. Ze reist door een afgelegen gebied waar normaal verkeer niet mogelijk is. De rivier bepaalt alles.

Itchy Boots vast in de modder

In aflevering 20 van deze serie van Itchy Boots besluit ze in Colombia een alternatieve route te nemen. Onderweg ernaar toe zien we eerst hoe ze een local met een lekke band aanbiedt om te helpen. Even later zit ze compleet vast in de modder. Kijk eens hoe zit dit in haar eentje oplost.