Tag archieven: Hans en Dia op reis

Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Stories from abroad

Van El Salvador naar Guatemala

Een reactie plaatsen

Hans en Dia reizen op hun motorfietsen van het Zuiden van Zuid-Amerika naar het Noorden van Canada, en zullen ongeveer 9 maanden onderweg zijn. Ze schrijven regelmatig naar onze redactie, en deze week was dit vanuit de grens tussen El Salvador en Guatemala. Via het plaatje van Polarsteps (hieronder) heb je een indruk van de afgelopen maanden. Meer lezen? Ga naar deze besloten Facebook Groep: Motorcycle Travels.

Van El Salvador naar Guatemala

We waren even stil, maar we zijn weer onderweg. Na het bezoek aan de motorzaak voor de banden en andere onderdelen besloten we de volgende dag naar de kust te rijden. Punta Roca is een echte golf surf plek aan de Pacific.

Erg leuk om te verblijven. Intussen werd de zwelling onder mijn oog een abces, het ging flink pijn doen. We namen contact op met de mensen die we hadden ontmoet en zo kwam ik terecht bij een arts die het ding open gemaakt heeft op zaterdag. We moesten daarvoor weer terug naar San Salvador. Omdat het vlak onder het oog zat, kreeg ik propofol. De ingreep verliep goed, maar door de medicatie was ik twee dagen van de wereld. Tussen het slapen door kwam ik niet veel verder dan lezen. Dia werd er ongedurig van. Gisteren was de controle en konden we gaan. Er zitten nog wel hechtingen in, die moet Dia er zaterdag uit peuteren. We reden daarna naar de vulkaan bij Santa Ana. Een hotelletje met de naam El Bosque de Tibet was een van de weinige daar in de omgeving. Het deed ons denken aan de primitieve hotels in India. Kaal en koud, het ligt op 1800 meter. De douche was ook koud. Vandaag reden we naar de grens met Guatemala.

De grensovergang

El Salvador ben je zo uit, je hoeft niet eens van de motor af te stappen. Daarna de Tip inleveren en dan over de brug naar Guatemala. Zelf ben je zo klaar, de motoren van een sticker voorzien duurt wat langer. Er moeten allerlei kopieën gemaakt worden en er moet worden betaald. Q160 (€20) per motor en het kan natuurlijk niet in $. Eerst dus even de dollars van El Salvador wisselen voor Quetzals en de sticker wordt geleverd. Het geheel duurde 1,5 uur. De weg in Guatemala zat vervolgens gedurende enkele tientallen kilometers vol met enorme gaten. Ik had een wat westelijke weg gekozen, die was wel wat langer, maar vermeed Guatemala Stad. De weg bleek een treffer.

Het was een prachtige bergweg met eindeloze bochten en meestal fraai asfalt. Antigua ligt voorbij Guatemala Stad, dus een beetje stedelijk gebied was onvermijdelijk. Het hotel Las Marias was gauw gevonden en een prachtige plek. Morgen gaan we de stad verkennen.

Meer reisverhalen lezen?

Ga naar deze besloten Facebook Groep: Motorcycle Travels. Je kunt ook hieronder op de groene labels (tags) HANS DEN OUDEN, of HANS EN DIA OP REIS klikken.

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Stories from abroad

De grens over naar Costa Rica

Een reactie plaatsen

Hans en Dia  reizen op hun motorfietsen door Zuid-Amerika, ze schreven ons gisteren vanuit Costa Rica. Ze reizen (zie het plaatje hieronder via Polarsteps) van het zuiden naar het noorden.

De grensovergang tussen Panama en Costa-Rica was geen makkie. Zit je toevallig op Facebook en wil je alle verhalen van Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels. Even op deze groene regel klikken. Daar kun je ook veel meer foto’s bekijken!!

Van Boquete (Panama) reden we naar de grens met Costa Rica. De rit ging door de bergen. Boven op de bergen stond een snoeiharde wind. We waren allebei bang dat we om zouden waaien. Het was echt bruut! We lieten het tempo zakken naar rond de 20 km/uur en gelukkig bleven we beiden overeind. Het was er ook grijs en somber, maar echt regenen deed het niet.

Daarna reden we door het kustgebied tussen de bananenplantages (vooral van Fyffes). Rond 12:00 uur waren we bij de grens. We besloten eerst te gaan eten, de ervaring heeft geleerd dat de grensovergangen, vooral met een voertuig (motorfiets), lang kunnen duren. Nou ze hebben ons niet teleurgesteld. Uitchecken uit Panama was zo klaar. Ons zelf inchecken in Costa Rica ook. Maar toen begon het feest. Een TIP in Costa Rica kan alleen als je eerst de verzekering hebt geregeld. Dat moest in een kantoortje naast de douane. De dame was er niet… ze kwam na een half uur. De computer dateerde uit 1990, evenals de printer. Het duurde ongeveer 10 minuten voor het programma actief was. Na het betalen van de vereiste munten, gingen we gewapend met het formulier terug naar de dames van de douane. Ze waren met zijn tweeën en ieder nam een motor voor haar rekening. Dat duurde bijna een half uur. Het was er ook nog snoeiheet.

Ondanks dat het een uur vroeger was reden we pas om 15:30 uur weer weg. Gelukkig vonden we na een uurtje een hotelletje aan de kust. We waren afgepeigerd… Overigens is Costa Rica bizar duur, zowel de hotels als het eten. Voor de lunch gingen we een pakje salami halen bij de supermarkt: €8! De ham was €5… De excursies naar de eilanden voor de kust zijn zomaar €150 voor een dagje. Moeder vraagt of het zo goed is.

 

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Stories from abroad, Tussendoor

Hans en Dia vanuit Colombia

Een reactie plaatsen

Hans en Dia  reizen nog steeds op hun motorfietsen door Zuid-Amerika, momenteel in Colombia. Hieronder twee verhalen. Zit je toevallig op Facebook en wil je alle verhalen van Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels. Even op deze groene regel klikken. Daar kun je ook veel meer foto’s bekijken!!

Op 21 januari schreef Hans vanuit Giron:

Gisteren reden we een redelijk saaie weg, maar wel met mooie uitzichten. We eindigden in een heel klein plaatsje, Puerto Triunfo geheten. Het ligt vlak aan de Rio Magdalena en ondanks dat het heel klein is, zijn er toch veel hotels. Dat komt omdat het landgoed van Pablo Escobar op een afstand van een paar kilometer ligt. Dat is nu een themapark met dieren en zwembaden. Het is zo groot dat je er met de auto of motor er doorheen kan rijden. Het is niet aan te lopen. Vanmorgen genoten we van een ontbijt op het plein in het dorp. Croissantjes en koffie! Het lijkt Frankrijk wel. Daarna reden we verder naar het noorden, tot we stuitten op een kilometers lange file. We reden erlangs naar voren en kwamen bij de oorzaak.
Een “para” dus stop, vanwege een protestactie. We zetten de motoren neer en wilden een café opzoeken dat op het kruispunt lag. Ik vroeg aan een langslopende agent wat er gaande was. Het bleek om een protestactie te gaan tegen de aanleg van een mijn. Men is bang voor verontreiniging van de rivier, die het drinkwater levert. Daarna spraken we uitvoerig over onze reis en wat we van Colombia vonden. Aan het café kwamen we niet meer toe, de agent gebood de dame, die de blokkade beheerde, dat ze ons door moest laten. De weg ging verderop de bergen weer in. De cordillera is hier niet heel hoog meer, 1200 meter. Er zijn wel veel wegwerkzaamheden en instabiele plekken op de weg. Daardoor kwamen we weer in een verstopping terecht. En bij 32°C is dat minder leuk. Vlak daarna vonden we een restaurant voor de lunch. Kennelijk een luxueuze plek getuige de dure auto’s (Jaguars en zo), het eten was redelijk goed, gelukkig stond er bij hoeveel vlees er in een portie zat (vanaf 260g). We hebben dus maar een portie gedeeld. We zijn nu in Giron, een voorstadje van Bucaramanga (500.000 inwoners). We vonden een allerliefst hotelletje in het oude gedeelte. Het is een monumentaal pand, het moet ook in de oorspronkelijke staat blijven aldus de beheerder.
De motoren staan op de binnenplaats, ik moest ze daarvoor over een twintig centimeter brede plank een drietal treden op rijden. De straat is erg smal en natuurlijk kwam er net een bus aan toen ik de eerste motor naar binnen reed. Maar het is gelukt om er niet af te sturen, gelukkig haha. Giron, gesticht in 1632, is een leuk stadje, gebouwd in koloniale stijl. De muren in het plaatsje zijn wit en de deuren zijn groot en van donkerbruin of zwart hout. De Basilica Menor, de kerk, is ook in die stijl gebouwd en best groot. Het centrale plein is in onderhoud en dus niet open. Daarom zitten de eettentjes er nu omheen. We aten er ons avondmaaltje en daarna koffie met gebak in de enorme bakkerszaak.

Op 22 januari vanuit Barichara schreef Hans dit vervolg

Van het leuke dorpje Girón rijdt je in een paar uur naar Barichara. De weg loopt door de Chicamocha Canyon. Dat is de op een na grootste canyon ter wereld. Het is er prachtig, met mooie slingerende wegen.
Er is echter een nadeel en dat is het vrachtverkeer dat er door heen gaat. Op deze zondagmorgen viel het nog mee, maar echt blij wordt je er niet van. De vrachtwagens rijden gemiddeld 20-30 km per uur. Inhalen kan vaak wel, maar voor je rijden er nog tientallen. We hebben dus maar veel om ons heen gekeken en van de uitzichten genoten. Barichara is een plaatsje uit 1705. Het draagt de titel: “het mooiste dorp van Colombia” Het is een erfgoed stadje. Er is zelfs een Disney animatiefilm op geïnspireerd, Encanto geheten. Op het centrale plein is een park en natuurlijk een grote kerk. Het stadje heeft 7000 inwoners. Met een beetje goede wil, kunnen ze er allemaal tegelijk in, haha. Een beetje aantrekkelijke hostel vinden was een een uitdaging want de meeste hebben geen garage, maar wel een hoge stoep en smalle deuren. De Trip Monkey hostel had echter een dubbele klapdeur en een stoep die ik wel aandurfde. De motoren staan dus weer veilig binnen. We blijven hier een extra dagje.
Voor meer reisverhalen van Hans en Dia, kun je je via Facebook aanmelden voor deze groep: HansenDiaopReis en daar kun je ook veel meer foto’s bekijken!!
Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Stories from abroad, Tussendoor

Motorreizen is soms omrijden

Een reactie plaatsen

Natuurrampen laten zich niet voorspellen. Hans en Dia zijn op hun reis door Zuid-Amerika inmiddels in Colombia beland. Deze tekst schreef Hans op 12 januari. Zit je toevallig op Facebook en wil je alle verhalen van Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels. Even op deze regel klikken.

12 Jan 2023, Ipiales Colombia.

“Soms zit het mee en soms zit het tegen. Gisteren arriveerden we in Ipiales om te ontdekken dat er een grote aardverschuiving is geweest op de weg tussen Pasto en Popayan. Vreselijk voor de mensen daar, er zijn veel mensen alles kwijtgeraakt en ruim 900 daklozen.

De consequentie is ook dat de benzineaanvoer plat ligt en er geen benzine meer is te verkrijgen in de hele regio. De weg is geblokkeerd en het gaat dagen duren voordat dit is opgelost. Intussen zal er brandstof uit Ecuador worden aangevoerd. Maar dat moet nog opgang komen want de tankstations hier in Ipiales, net voor de grens met Ecuador zijn uitverkocht.  Na lang nadenken en kijken op kaarten en checken op de informatie van buitenlandse zaken van Nederland en andere landen hebben we besloten weer terug te gaan naar Ecuador en dan naar een meer oosterlijk gelegen grensovergang te gaan.  Dat kost een paar dagen, maar ja, zo is het met reizen.  Er loopt een weg vlak langs de grens, maar dat is echt een gevaarlijk gebied met veel kartel activiteit en andere narigheid, De hele regio is hier sowieso minder fijn. Dus we gaan wat verder terug naar het zuiden en dan weer naar het noord-oosten.

De foto van de kerk is in Ipiales. Hij schijnt mooi te zijn van binnen. Maar vandaag waren er meerdere begrafenissen en dus konden we hem niet bezoeken.”

Wil je alle verhalen van Hans den Ouden lezen? Klik dan op zijn naamtag hieronder, of op: //ikzoekeenmotor.nl/tag/hans-den-ouden/

Filmpjes / Video's / YouTube, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Tips en Tricks

Motorrijden door de bergen van Ecuador

Een reactie plaatsen

Hans en Dia zijn op hun reis van het Zuiden van Zuid-Amerika naar het noorden van Canada inmiddels in Ecuador beland. Bij het filmpje hieronder schreven zij deze tekst: “ Vandaag reden we van Riobamba naar La Maná.  We kozen ervoor om het grindgedeelte over te slaan en dus reden we naar Ambato over de snelweg (saai) en toen 125 km de bergen in.  We bereikten een hoogte van 4200 meter.  Nu zijn we in La Maná.  Het leuke is dat we morgen terug moeten rijden naar Ambato en dan naar Puyo.  Even een kleine 300 km omrijden.  Waarom?  Ach, omdat het kan.”

Wil je meer verhalen lezen over de motorreizen van Hans en Dia?Klik dan op deze link: //ikzoekeenmotor.nl/tag/hans-den-ouden/

Zit je toevallig op Facebook en wil je alle verhalen van Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels. Even op deze groene regel klikken dan.

Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Motorroutes, Stories from abroad

Hans en Dia in Peru

Een reactie plaatsen
Afdrukje via Polarsteps

Hans en Dia zijn op hun reis door Zuid-Amerika inmiddels in Peru beland. Deze tekst schreef Hans op 30 december, vorig jaar. Twee dagen geleden dus.
Zit je toevallig op Facebook en wil je alle verhalen van Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels. Even op deze groene regel klikken dan. 

Canon del Pato.

Terug naar de kust, nee niet het liedje van Maggy McNeal uit 1976, maar de N3 die van Charaz naar de kust loopt. Een belevenis tussen de hoge bergen. Er zijn wel veel gaten in de weg. Ik moest denken aan het pylonen rijden op rijles. En soms mis je er toch nog eentje. Gelukkig kunnen de spaakwielen van de Vstroms wel tegen een stootje. Het was een onvergetelijke route, 130 km slalommen in de bergen en genieten van de uitzichten.

We reden achter een vrachtwagen een dorp in en nadat de papieren waren gecontroleerd werden wij staande gehouden. Je denkt argh, wat nu weer. Maar de goede man wilde alleen maar weten waar we vandaan kwamen en waar we heen gingen. Hij meldde dat alles op de weg veilig was en vind het leuk dat we zijn land bezochten. De handen werden geschud en daar gingen we weer. Zo leuk! De weg langs de kust is grotendeels snelweg en minder boeiend. Trujillo is een grote havenstad met 800.000 inwoners, de derde stad van Peru.

Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Motorroutes, Stories from abroad, Tussendoor

Rommelige benzineprijzen, rijden door riviertjes, Hans en Dia vanuit Bolivia

Een reactie plaatsen

Hans en Dia rijden momenteel door Bolivia. Vanuit Vallegrande schreef Hans den Ouden ons 17 december j.l. dit verslag.

Zit je toevallig op Facebook en wil je alle verhalen van Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels.

“We vertrokken om 09:00 uit Tarabuco. We hadden niets meer te eten en de winkels waren nog dicht, dus ontbeten we in het hostel. Dat was overigens prima.

De temperatuur was laag en alle lagen moesten aangetrokken worden. Bovendien was de lucht nogal dreigend. Er moest eerst getankt worden. In Bolivia zijn er twee prijzen, een voor locals en een voor buitenlanders. Dat is omdat de Boliviaanse regering de benzine sponsort voor de inwoners.

Met buitenlandse nummerplaten krijg je dus het hogere tarief, tenzij je de benzine eerst in een jerrycan doet en dan in je motor. Lang verhaal kort: doe je een beetje onnozel dan krijg je de tank gewoon gevuld voor de lagere prijs- het scheelt de helft. Daarna over prachtig asfalt de weg op naar het oosten. Totdat 120 km voor Vallegrande het asfalt ophoudt en de gravelweg door de bergen begint. En wat voor een weg. Allereerst moesten we drie keer door een riviertje.

Ik ben er eerst doorheen gelopen en daarna met de motoren. De bedding lag vol met keien en ik moest dus mijn voeten aan de grond houden want als je voorwiel op een kei klapt, dan … In ieder geval ben ik drie keer met beide motoren aan de overkant geraakt zonder om te gaan! Het was hard werken op de weg verder en we vorderden langzaam. Je ziet het eindpunt maar langzaam dichterbij komen en denkt als we dat maar voor donker halen.

De uitzichten waren evenwel schitterend en we genoten daar met volle teugen van. Overigens was er eerder ook geen enkel dorp met een hostel. We passeerden drie dorpjes, met slechts een paar honderd inwoners op 200 km en verkeer was er ook nauwelijks. Ik telde 10 auto’s op de hele dag- De temperatuur wisselde de hele dag, van 10°C tot 32°C en van off-road rijden krijg je het sowieso warm. We hebben meerdere keren lagen uitgetrokken en later weer aangetrokken. Het is wel droog gebleven.

We reden eerst omlaag van 3000 meter naar 1100m, daarna weer omhoog naar 2700m en Vallegrande ligt op 2000 m. Uiteindelijk bereikten we in de schemering Vallegrande, op iOverlander had ik al een hostel uitgezocht.

Ze hadden plaats en de motoren staan in de gang tussen de kamers. We waren te moe om nog te gaan eten, dus met een broodje op de kamer lagen we om 21:00 op bed.

Morgen uitrusten… Dan kunnen we daarna weer fris op pad, zoals deze prachtige ezels.

¡Tenemos Que descansar!”

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Stories from abroad

Naar MotoAventura in Chili voor nieuwe motorbanden

Een reactie plaatsen

Hans en Dia rijden momenteel in het grensgebied tussen Argentinië en Chili. Vanuit Osorno schreef Hans den Ouden ons gisteren dit motorverhaal.
Zit je toevallig op Facebook en wil je Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels.

Vandaag reden we de laatste 400 km naar Osorno. We moesten voor 17:00 bij Motoaventura zijn voor de banden. Het is gelukt, we waren er om 16:30.

We hadden wat oponthoud onderweg, er moest nog een boodschap gedaan worden en natuurlijk moesten we de grens van Argentinië naar Chili voor de zoveelste keer passeren. Aan de Argentijnse kant ging het langzaam want terwijl wij aan de beurt waren, moest ook de WK wedstrijd van Uruguay gevolgd worden. Daarbij had de man ook geen idee… Aan het eind gaf hij ons de TIP weer terug die hij moest houden. Inmiddels hebben we genoeg ervaring en konden we de man duidelijk maken dat hij de formulieren moest houden. Dan naar Chili en voor het eerst moesten we een vaccinatiebewijs laten zien en de mensen voor ons ook. Dus iedereen moest zoeken en dat houdt op. Met de TIp en de paspoortcontrole ging het goed. Maar oh jee de modernisering heeft toegeslagen. Op een beeldscherm, dat zo wezenloos werkt dat er bij elk scherm ook nog een dame staat om te helpen, moet je van alles invullen. Dan krijg je een mail, niet dus-er is geen bereik- dus mag je een foto maken van het beeldscherm.

Voorgaande keren was het nog op papier en in een minuut klaar. Met het beeldscherm ben je zeker 5 minuten zoet en dat keer twee. Ik moest weer denken aan de invoering van de automatisering in het ziekenhuis waar ik werkte. Zonder automatisering liep er een verpleegkundige mee die noteerde en na 2 uur was de visite klaar. Met automatisering nam de efficiëntie zodanig af dat het de hele ochtend kostte om visite te lopen. Alles voor de vooruitgang! Maar we waren op tijd.

De banden waren schaars, Motoaventura is zelf importeur maar de volgende lading banden wordt verwacht in februari 2023. De motor van Dia heeft nu Shinko’s en de mijne Mitas e07. Mijn achterband is wat smaller dan hoort, maar het is niet anders. De zaak is groot en een begrip in Chili.


Overigens, we mochten vanuit de redactie nog melden, dat Hans en Dia, als ze in Nederland zijn, voor al hun motoren al jaren de motorbanden laten monteren bij Sabra Motorbandenservice in Alblasserdam. Top banden, en heerlijke koffie!

Filmpjes / Video's / YouTube, Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Motorroutes, Stories from abroad, Tussendoor

De Ruta 40 in Argentinië

Een reactie plaatsen

Hans en Dia rijden momenteel de Ruta 40″. Dit is een route in het westen van Argentinië, die zich uitstrekt van Punta Loyola bij Rio Gallegos in de provincie Santa Cruz in het zuiden tot La Quiaca in de provincie Jujuy in het noorden. De route loopt parallel met het Andesgebergte. Zit je toevallig op Facebook en wil je Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels.

Uiteraard brengen wij hier ook tussendoor regelmatig verslag uit. Hans den Ouden schrijft:

De wind sleurt hard aan jou en je motor. Hij trekt aan je helm en hij probeert hem een kwartslag te draaien. Je voelt aan je nekspieren de volgende morgen nog hoe hard de wind de vorige dag was. Ik moest denken aan het boek: “De schaduw van de wind” of in het Spaans: “La sombra del viento” De omgeving is leeg, alleen staat er af en toe een argwanende lama langs de kant, verder is er geen levende ziel te bekennen. Ongeveer om de 50 km zie je in de verte een boerderij staan. Er zijn wel regelmatig bochten als de weg door heuvels voert. De wind neemt geleidelijk aan toe in de ochtend, zodat je rond 13:00 uur wel ergens onderdak moet zoeken. Door de wind loopt het benzine verbruik ook enorm op. Van 1:24 km/l naar 1:12 km/l. Je begint aan een traject van 300 km met benzine voor 400km, maar halverwege de route blijkt je actieradius minder dan de nog af te leggen afstand. Gelukkig is er een pompstation na 250km. Door de wind was het ook nog eens koud, zo’n 9°C met een gevoelstemperatuur van 5°C en dat uren lang. We zijn er gestopt om te tanken (voor €6 waren de beide motoren weer vol). En daarna koffie met een broodje (2 koffie en 4 broodjes voor €3) Veel harder dan 70 à 80 km/uur gaat het niet. Dan waai je van de weg. Daarbij moet je goed opletten want soms is er opeens een gat in de weg. Sommige gaten zijn echt groot en diep. Ook zijn er plekken waar het asfalt helemaal weg is, soms 10 meter, maar ook wel eens 200m gravel. De meeste worden aangekondigd, maar daar kan je niet op rekenen. Er zijn vaak flinke remsporen te zien op het laatste stukje asfalt van automobilisten die zich hebben laten verrassen. Ooit leerden we van ene Theo, bij een voortgezette rijopleiding, hoe je daar mee omgaat. Dat hebben we toen flink geoefend, maar dat was niet in diepe gravel. Hier met 60km/uur induiken is geen aanrader. Ik telde op het hele traject 23 auto’s en 5 motoren op 300 km. Ze hebben hier geen file…

Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Stories from abroad

Hans en Dia vanuit Chili

Een reactie plaatsen

We volgen Hans en Dia. Zij vertrokken zelf met het vliegtuig, terwijl hun 2 motoren al weken onderweg waren per schip.  Ze haalden de motorfietsen op in San Antonio in Chili. De trouwe lezers uit de eerste jaren van Ikzoekeenmotor kennen vast onze schrijver Hans den Ouden nog? Check deze tag: //ikzoekeenmotor.nl/tag/hans-den-ouden/

Het schip met onze motoren in de container kreeg van de maatschappij opdracht om naar Ecuador te varen, waarna een kleiner schip de container weer naar San Antonio zou brengen. Dat is vier dagen varen en het moest eerst uit San Antonio komen. Zo werd het bijna twee weken later dat de motoren aan ons overhandigd konden worden.

We brachten onze tijd door in Valparaiso met het bekijken van alle leuke dingen daar. We liepen gemiddeld 8 km per dag. Op 10 november was het zo ver. Ronny Tesch de vertegenwoordiger van intime forwarding regelde alles en bracht ons naar de haven. Daar begon het ritueel van de mannetjes, alle papieren werden gecontroleerd op serienummer en kenteken, 11 stuks en bij sommige motoren zit dat serienummer op een onmogelijke plaats (vooral bij de Honda en KTM). Bij de Suzuki’s zit het gewoon op het frame onder het zadel.  De accu’s moesten worden aangesloten en de banden op spanning gebracht. De hele ochtend moesten we ook nog zo’n geel hesje aan en een veiligheidshelm op. Dat laatste leek mij zinloos want het enige dat er op je hoofd kan vallen is een container. Dan ben je toch gereduceerd tot een pannenkoek. Ook moesten we veiligheidsschoenen aan, lees de motorlaarzen. Met de Alpinestars Tec 7 Enduro Drystar loop je niet zo lekker.

Uiteindelijk konden we om 14:30 vertekken. We reden naar Pichilemu en  na uitgeput in bed te zijn gevallen, besloten we de kustweg te volgen richting Concepcion. De geplande route lag meer landinwaarts waar donkere wolken hingen. De Ruta Del Mar was prachtig. Uiteindelijk kregen we natuurlijk ook een flinke bui te verwerken. Zodanig dat het een uitdaging werd. Je kent het wel, het vizier gaat beslaan en je zet het op een kier. Dan waait de regen er onderdoor en is je vizier ook van binnen nat. Ik heb er geen pinlock in gedaan want met off-road rijden in India bleek dat eerder hinderlijk dan een voordeel. Het fijnstof was zo fijn dat het er toch tussen ging zitten en ik keek dan door een bruine waas. Nu moest dus het vizier open en dicht (om de beurt) om de weg te zien. En natuurlijk de gaten vermijden.

De meeste wegen zijn hier zeer goed, maar af en toe is er een gat, soms wel een meter bij een meter en wisselend van diepte. Echt wel iets om goed op te letten dus. De ervaringen met B&B’s is wat wisselend. Soms blijkt de host afwezig en helemaal niet te kunnen komen, soms duurt het drie uur voor hij of zij ter plaatse is. Dat geldt zowel voor AirB&B als Booking. Het helpt wel om ze een bericht te sturen met een vraag en daarna pas te boeken. Ik heb bij een leuke plek best wel veel werk moeten verzetten om mijn geld weer terug te krijgen met de helpdesk. We reden naar Pucón om naar de Villarrica vulkaan te kijken.

De meest actieve vulkaan van Chili. Je kan er ook een trektocht naar toe maken. Chili is overigens niet goedkoop, de prijzen liggen op Europees niveau. Het is zelfs duurder dan in Spanje. Vervolgens reden we van Pucón naar Futrono in het meren gebied, Interlago. Alles is hier zeer groen en veel staat in bloei. Het is een gebied met veel veeteelt. We gaan morgen de grens over naar Argentinië en dan naar Bariloche.

Tip van de redactie: Zit je toevallig op Facebook en wil je Hans en Dia volgen, kijk dan eens op Motorcycle Travels. Uiteraard brengen wij hier ook tussendoor regelmatig verslag uit.

Voor de liefhebbers een filmpje erbij: