Het is een traditie dat we op Ikzoekeenmotor.nl regelmatig motorrijders interviewen in de rubriek “Het Ronkend Vragenvuurtje”. Vandaag publiceren we het verhaal van Kirsten Verdel.
Wie ben jij? Waar kom je vandaan?
Kirsten Verdel, en ik kom uit Roelofarendsveen.
Heb je vroeger eerst brommer gereden?
Nee, ik fietste van de Veen naar Leiden, een kleine 15 kilometer naar school. Een brommer heb ik niet eens overwogen, ik vond fietsen leuk.
Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets?
Dat was in 2011, de Honda CBF600SA die ik nu nog steeds heb. Ik had ‘m al voordat ik mijn motorrijbewijs had. Dat leverde wel een onvoorzien probleem op: ik had beide sleutels in een pot in de gang staan. En toen werd er ingebroken, ongeveer een uur voordat ik thuis kwam van een week vakantie. Echt bizar. In die pot zat ook wat cash geld. De hele pot werd meegenomen. De motor stond er nog, maar ik moest dus het slot vervangen. Dat was een duur grapje, rond de 1500 euro. Gelukkig betaalde de verzekering dat, leve de KNMV wat dat betreft! Inmiddels staat er 81.000 kilometer op de teller.
Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?
Ik was een doorrijder, in het eerste jaar reed ik 25.000 kilometer. Regen, wind, hagel, maakte me niks uit. Maar in 2014 kwam ons eerste kind en dan wordt het toch anders. Inmiddels zijn er drie en als je die ‘s morgens naar school moet brengen ga je toch niet even naar huis weer om je motorpak aan te trekken om zo naar Publyon te gaan, waar ik werk. En dan werk ik ook nog eens vaak thuis. Dus ik rijd veel te weinig nu. Arme motor, staat al maanden stil… zo stil, dat ik ‘m te koop heb gezet. Tijd voor een nieuwe ook na 12 jaar. Maar ik weet nog niet wat ik wil hebben. Liefst een elektrische, onze auto is dat ook.
Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?
Tja, dan dus een elektrische. Een Experia denk ik.
Wat was de mooiste rit die je ooit reed?
Op motormaatjes.nl zette ik in 2013 een oproep. Ik vroeg wie er mee wilden op motorreis naar Schotland. Daar reageerden veel mensen op, maar uiteindelijk als je dan specifieke data kiest, vallen er natuurlijk altijd een aantal af. Uiteindelijk gingen we met zijn vijven op pad. Echt een geweldige en avontuurlijke tocht. Iets té avontuurlijk, want het begon al helemaal verkeerd doordat ik als organisator nota bene in de war was met de vertrekdag. Ik had een dag later in mijn hoofd als vertrekdag als dat we werkelijk gingen. Dus werd ik ineens herhaaldelijk gebeld door een van de deelnemers, die vroeg waar ik bleef. De eerste keer nam ik niet eens op, omdat ik met iemand in gesprek was. De tweede keer wel. Ze zaten al op de boot. Grote paniek en ik heb toen razendsnel wat spullen in een tas gegooid en ben met wellicht lichtelijk onverantwoorde snelheid naar IJmuiden gereden. Ik had geen vijf minuten later moeten aankomen…
Maar er was meer, eenmaal in Schotland: een deelnemer uit de groep ging in een hele flauwe bocht met heel lage snelheid onderuit omdat er wat losse steentjes lagen. Eerst leken er alleen wat bloeduitstortingen te zijn, hij reed ook gewoon door, maar uren later bleek het echt niet goed te gaan en kwam er een ambulance. Ik dus mee, met iemand die ik tot een dag eerder nog nooit had ontmoet, en in de ambulance raakte hij vervolgens ook nog eens bewusteloos door een allergische reactie op de pijnstillers. De ambulance stopte midden op de provinciale weg waar we op reden, waarna de chauffeur naar achter kwam om te helpen met reanimeren.
Pffff, gelukkig liep alles met een sisser af. Wel moest hij uiteindelijk naar huis, want motorrijden kon echt niet meer. Dankzij de ANWB werd ook zijn motor netjes terug gebracht. Intussen leerde ik ook een van de andere deelnemers mede door dit alles beter kennen. Die is inmiddels de vader van onze drie kinderen. Hij rijdt nog dagelijks op de motor naar zijn werk. Zelfs als het sneeuwt. Schotland zelf was ook nog eens prachtig trouwens. Het weggetje waar James Bond in Skyfall over rijdt naar zijn ouderlijk huis, daar rijden was magisch. Zo mooi allemaal.
Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?
Ik zou als de kinderen groot zijn de wereld wel over willen, zoals Ewan McGregor en Charley Boorman dat deden. Heerlijk lijkt me dat.
Denk je al aan een volgende motorfiets?
Ja, die Experia dus. Of als dat niet lukt – die dingen zijn nog steeds erg duur en ik rijd nu erg weinig – dan denk toch weer een Honda. In ieder geval een toermotor.
Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?
Drie kinderen van inmiddels 5, 7 en 8 dus. Die overigens zelf ook wel eens achterop mogen. De oudste twee althans.
Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?
Niks