Motorfietsen die op motorfietsen lijken
Het begint in de motorwereld weer te dagen: Motorfietsen zijn het leukst als ze…. Op motorfietsen lijken.
En daarbij heeft Jawa – nu Made in India, en onderschat niet wat daar aan motorfietsen wordt gemaakt! – iets heel moois op de wielen gezet: een overtuigend eerbetoon aan de Jawa’s (en het Tsjecho Slowaakse Jawa was een wereldmerk) van weleer.
Klassiek gelijnd en gekleurd, maar met hoogst actuele, vloeistof gekoelde techniek. En natuurlijk zonder alle elektronische waanzin die nu heerst. Beeldschoon, hartveroverend en het definitieve bewijs dat 300 cc genoeg is om heerlijk en zuiver te kunnen motorrijden. Waar moderne grote dealers niet zo op nieuwe, onbekende merken zijn, daar zijn de nieuwe Jawa’s in Nederland in een heel mooi passend nest terecht gekomen.
Richard Busweiler houdt van aparte motorfietsen.
Hij handelt bijvoorbeeld al 20+ jaar in gebruikte Urals en Dneprs en is zelfs dealer voor de nieuwe Urals (uit het oorlogsvrije Kazachtstan). Richard zocht al geruime tijd naar een passende solofiets naast zijn florerende handel in driewielers. Toen hij kennis maakte met de nieuwe Jawa’s was die zoektocht voorbij. 6 versnellingen op 22 pk voor de CL300 en 28pk voor de Perak 350. Dat is genoeg voor alle leukste wegen en een eventuele rit over de snelweg. Daarbij heeft de Perak een historische naam, maar ziet hij er wat actueler, wat moderner geboetseerd uit. Hij heeft een hard tail look en een zweefzadel. Daarmee wordt er met de 350 cc machine gemikt op de mensen met een minder nostalgische insteek. Zeg maar voor de wat jongere Randstedelingen die nu op verbouwde semiklassiekers rijden en per rit ontdekken wat er mis is met die dingen die vaak met meer gevoel voor uiterlijk dan met technische kennis in elkaar zijn gezet.
De nieuwe Jawa’s zitten wel goed in elkaar. En ze hebben twee jaar garantie. Dat komt omdat er een heel groot automotive concern achter zit. De Jawa’s uit India werden ooit in licentie gebouwd. Daarna kregen ze hun eigen merk: Yezdi. Dat ging allemaal prima tot dat ook in India enig tweetaktbesef groeide. Bij de Mahindra Group beseften ze de kracht van het merk en hadden ze voldoende geld om in de toekomst te investeren. Toen in India de eerste exemplaren van de nieuwe Jawa’s te koop kwamen begon die toekomst direct. De nieuwelingen gingen over de toonbank als verse porties curry. De verkopen in eigen land waren erg succesvol en de feedback vanuit de kopers leverde alleen maar positieve reacties op. Qua verkopen verjoegen de nieuwe Jawa’s zelfs Royal Enfield van de eerste plaats. Dat, plus de inmiddels gebleken betrouwbaarheid gaven de Indiase motorenmakers de moed om hun lokale succesnummers de wijde wereld in te sturen.
Opgestoken duimen
Een korte kennismaking rond het Genemuidense RB Motorhandel resulteerde in een grijns die nog maar net tussen de hectometerpaaltjes paste. En veel opgestoken duimen. En dat is heel wat anders dan de opgestoken middelvingers die supersportrijders of ongedempt rijdende custom piloten regelmatig krijgen. Het is dat de kreet al gebruikt is. Maar je zou zeggen: “You meet the nicest people on a Jawa”.
De nieuwe Jawa is levendig, wendbaar maar toch koersstabiel en fantastisch, je zou zelfs zeggen ‘liefdevol’ afgewerkt. En in een land waar ’s nachts je op sommige stukken zomaar 120 km/u mag rijden is 22 PK (of laten het er zoals bij de Perak 28 zijn) meer dan genoeg om prettig en vlot onderweg te zijn. En natuurlijk hebben de Jawa’s de enige nuttige elementen uit de elektronica rat-race: inspuiting en ABS. En ABS is zelfs met 22 pk een fijn gevoel.
De nieuwe Jawa’s: omdat minder zoveel meer kan zijn.
Oh ja: De Perak kost €7850.-
De CL300 kost €6950.-
Wil je de motoren eens goed bekijken of een proefrit maken? Ga naar: //ikzoekeenmotor.nl/bedrijven/rb-motorhandel/
Of neem een kijkje via JawaMotor.nl
Ach, die geschiedenis komt terug. Die heerlijke oude Jawa’s….. Prachtig. Goed nieuws!
Wat gaaf. Mijn opa had het vaak over zijn oude Jawa. Het lijkt me een geweldige motorfiets, zeker als je niet dagelijks de snelweg op hoeft of wil. Lekker licht in gewicht. Ik ga zeker eens kijken.
In 1970 nam ik voor een spotprijs een Jawa over van iemand bij wie de motorfiets min of meer in de weg stond. Starten moest met de kickstarter. Een 6 volt acuutje die natuurlijk naar de knoppen was en nog veel meer doffe ellende. Uiteindelijk na veel gedoe, kwam het tweetakt motortje tot leven met een hoop rook. Ik heb er nog menigmaal op rond gereden op en rond 010, HEERLIJK. Een oud collega met wie ik samenwerkte, wilde de Jawa graag hebben en na wat onderhandelingen, werd hij de nieuwe eigenaar. Hij reed er elk weekend mee vanuit Rotterdam naar zijn ouders in Enschede. Ben hem uit het oog verloren. Toch benieuwd of de Jawa nog bestaat. Ik durf het te betwijfelen.
In vervolg op mijn post wil ik met jullie (Motor soul mates) delen dat het warme gevoel voor motoren reeds bestaat uit de tijd dat ik als schooljongen -opgroeiende in de wijk Kralingen (Rotterdam). Na schooltijd fietste ik altijd even langs een winkel aan de Oude Dijk om mij te verlekkeren aan een dikke rijkelijk verchroomde Harley Davidson met alle bijbehorende en volgehangen accessoires. Een model die Rubens zeker en vast naast zijn modellen zou hebben geposteerd als schilder van al het vrouwelijk schoon. Toen ik de leeftijd van 16 jaar bereikte, kocht ik mijn 1e brommer. U raadt het al, een Puch. Zo ééntje met een hoog stuur. Ik als MULO jongen had natuurlijk net zoveel verstand van techniek als een stoeprand. Maar….., ik had wel een vriendje die op de Ambacht school zat en dat ruimschoots goed maakte, wat zeggen wil: Hij transformeerde mijn Puchje is een “Custom build” exemplaar (Lees hoog stuur en voetversnelling). Geweldige tijd was dat. Samen met je vriendinnetje op pad enzo! En zoals eerder gememoreerd, was de volgende overtreffende overstap … de Jawa. Na de Jawa kwam er een Kawaatje 125 om deze te verruilen voor een Trans Alp. Op 1 van mijn tochten kwam ik in de buurt van Motorhuis Houtrust in Leidschendam en besloot aldaar een kijkje te nemen in de showroom. Ik parkeerde mijn Trans Alpje naast een Paarse BMW 850 die naast een Milka reep geen slecht figuur zou hebben geslagen, wat de kleur betrof tenminste. Een machine die mijn aandacht toch wist te trekken en zeker niet op de laatste plaats vanwege de lage kilometerstand afgezet tegen de leeftijd. Eenmaal in de showroom, was ik getuige van een onderhandelingsgesprek van een aspirant koper met een vertegenwoordiger van het bedrijf. Al snel kwam ik erachter dat het de eigenaar van de motorfiets bleek te zijn die ik buiten had bewonderd. Op een onopvallende wijze volgde ik zo goed en zo kwaad als dat lukte het verkoopgesprek teneinde enige informatie op te kunnen vangen van het verkoopgesprek. Na enige tijd zag ik de eigenaar van de motorfiets die het betrof, naar buiten lopen. Ik volgde hem op zijn weg en benaderde hem met de rechtstreekse opmerking dat, indien hij het voornemen had zijn motorfiets in te willen inruilen voor een ander, ik wel geïnteresseerd was. Na wat dieper hierop ingegaan te zijn, en tezamen waren overeengekomen met betrekking tot een prijs, was e.e.a. een feit; Ik werd de nieuwe eigenaar van zijn BMW. Met dit bericht wilde ik u (In plaats van een interview) deelgenoot maken van mijn affectie met motorfietsen. Ontvang mijn hartelijke groet.