Op 21 januari schreef Hans vanuit Giron:

Gisteren reden we een redelijk saaie weg, maar wel met mooie uitzichten. We eindigden in een heel klein plaatsje, Puerto Triunfo geheten. Het ligt vlak aan de Rio Magdalena en ondanks dat het heel klein is, zijn er toch veel hotels. Dat komt omdat het landgoed van Pablo Escobar op een afstand van een paar kilometer ligt. Dat is nu een themapark met dieren en zwembaden. Het is zo groot dat je er met de auto of motor er doorheen kan rijden. Het is niet aan te lopen. Vanmorgen genoten we van een ontbijt op het plein in het dorp. Croissantjes en koffie! Het lijkt Frankrijk wel. Daarna reden we verder naar het noorden, tot we stuitten op een kilometers lange file. We reden erlangs naar voren en kwamen bij de oorzaak.

Een “para” dus stop, vanwege een protestactie. We zetten de motoren neer en wilden een café opzoeken dat op het kruispunt lag. Ik vroeg aan een langslopende agent wat er gaande was. Het bleek om een protestactie te gaan tegen de aanleg van een mijn. Men is bang voor verontreiniging van de rivier, die het drinkwater levert. Daarna spraken we uitvoerig over onze reis en wat we van Colombia vonden. Aan het café kwamen we niet meer toe, de agent gebood de dame, die de blokkade beheerde, dat ze ons door moest laten. De weg ging verderop de bergen weer in. De cordillera is hier niet heel hoog meer, 1200 meter. Er zijn wel veel wegwerkzaamheden en instabiele plekken op de weg. Daardoor kwamen we weer in een verstopping terecht. En bij 32°C is dat minder leuk. Vlak daarna vonden we een restaurant voor de lunch. Kennelijk een luxueuze plek getuige de dure auto’s (Jaguars en zo), het eten was redelijk goed, gelukkig stond er bij hoeveel vlees er in een portie zat (vanaf 260g). We hebben dus maar een portie gedeeld. We zijn nu in Giron, een voorstadje van Bucaramanga (500.000 inwoners). We vonden een allerliefst hotelletje in het oude gedeelte. Het is een monumentaal pand, het moet ook in de oorspronkelijke staat blijven aldus de beheerder.

De motoren staan op de binnenplaats, ik moest ze daarvoor over een twintig centimeter brede plank een drietal treden op rijden. De straat is erg smal en natuurlijk kwam er net een bus aan toen ik de eerste motor naar binnen reed. Maar het is gelukt om er niet af te sturen, gelukkig haha. Giron, gesticht in 1632, is een leuk stadje, gebouwd in koloniale stijl. De muren in het plaatsje zijn wit en de deuren zijn groot en van donkerbruin of zwart hout. De Basilica Menor, de kerk, is ook in die stijl gebouwd en best groot. Het centrale plein is in onderhoud en dus niet open. Daarom zitten de eettentjes er nu omheen. We aten er ons avondmaaltje en daarna koffie met gebak in de enorme bakkerszaak.