Tag archieven: tourtoggt

Astrid Rozeboom rijdt rolstoel en motor

Wie ben jij? Waar kom je vandaan?

Mijn naam is Astrid Rozeboom. Ik woon in Zuidlaren, Drenthe.

Heb je vroeger eerst brommer gereden? 

Nee, helaas heb ik nooit een eigen brommer gehad. Wel was ik een van de eerste mensen met een heus bromfietscertificaat. Daarvoor was ik op een echte cursus geweest; inclusief verkeerslessen, praktijk in bijzondere verrichtingen en motortechniek.

Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets?

In 2001 kocht ik mijn huidige Honda Goldwing 1500 met zijspan.

Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?

Meer een mooi – weer rijder. Als het zo uitkomt draai ik mijn hand niet om voor een rit bij winterweer, maar omdat het op en afstappen voor mij wat meer gedoe is ben ik meer van de wat langere ritten.

Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?

Daar moet ik toch wel even over nadenken. Ik vrees dat het dan toch een automaat zou worden. Dat zou een hele ombouw schelen. Mijn huidige motorfiets is voorzien van een easyshift systeem, waarmee ik schakel.

Wat was de mooiste rit die je ooit reed?

Mn eerste kilometers op de lesmotor zal ik nooit vergeten. Het was een koude dag, maar ik had het gevoel te vliegen.

De SmvG tourtoggt van afgelopen voorjaar was echt een parel. Heel veel bochten en spierpijn van het sturen en dan de volgende dag nog mooiere bochten. Magisch!

Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?

Elk seizoen ben ik dankbaar voor de kilometers die ik mag maken op m’n Goldwing. Als mijn lijf het ook nog goed blijft vinden hoop ik dat nog heel lang vol te houden. Nederland is mooi, Duitsland is qua bochtenwerk wel uitdagender. Een VRO staat nog wel op mijn bucket-list. Tijdens mijn rijlessen heb ik wel heel wat met mijn eigen span uitgespookt, maar dat is nu wel wat roestiger geworden.

Denk je al aan een volgende motorfiets?

Omdat ik aangewezen ben op een zijspan (ik heb een dwarslaesie en kan niet staan of lopen) en ik zelf de transfer naar de motor maak, is de keuze wat beperkt. Mijn huidige motorfiets past me als een fijn zittende handschoen. Eigenlijk kan ik me niet voorstellen weer een motor met zijspan te vinden die zo goed bij me past. Maar.. ik zeg nooit nooit.

Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?

Het motorrijden is de kers op de taart in mijn leven. In 1999 hield ik een dwarslaesie over aan een arbeidsongeval. Het motorrijden gaf me echt een kick start. De aftrap van m’n nieuwe leven, maar wel met denken in mogelijkheden. Elk ritje. (het liefst met man en dochter) is een klein feestje.

‘It makes me feel alive’

 

Wat hebben we je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?

Graag deel ik het goede werk van de Stichting Mobiliteit voor Gehandicapten hier ook! Samen met de projectgroep MMVG helpen ze motorrijders met een beperking. Ze geven voorlichting,  begeleiding en als het (binnen de wettelijke kaders)kan weer veilig op weg. Zelf ben ik als secretaris ook betrokken bij de SmvG.

Na het interview spraken we nog met Astrid…

Op de redactie vroegen we ons af, of Astrid voor haar ongeval al motor reed, en hoe ze dat dan deed met die rolstoel, onderweg. Daarop schreef zij ons:

“Nee, ik reed nog niet. Alleen achterop bij m’n vriend. ( hij rijdt nog steeds dezelfde Suzuki GS 1000). De wens om samen te rijden was wel erg groot. Theorie boekjes had ik al in huis, zou van m’n eerst verdiende geld motorrijles nemen. Dat liep iets anders. Op m’n 23-e kreeg ik een arbeidsongeval. Toen had ik dus nog geen rijbewijs. Ik heb toen eerst mijn autorijbewijs gehaald. Een jaar later met m’n motorrijbewijs begonnen. Bij Koops in Assen op het gele span gestart met lessen. Na de rijtest heb ik zelf dit zijspan gekocht en daar heb ik ook op gelest.

Mijn rolstoel  neem ik mee in de bak. Nooit een duo passagier dus, alleen achterop. Kritische kijkers vragen zich wel eens af hoe ik schakel, omdat het schakelpedaal wel beweegt maar mijn voet niet. Ik bedien het zijspan alleen met m’n handen. Remmen zoals op de fiets -duim koppeling links. Rechts zitten de knopjes van de shifter. Standaard op deze wing, zit een achteruitversnelling op de startmotor.” 

Stichting Mobiliteit Voor Gehandicapten

Motorrijden is voor velen een droom. Maar, wat gebeurt er met je als je denkt dat je jouw droom niet meer kunt realiseren?

Motorrijders met een beperking hebben gelukkig tegenwoordig veel meer kansen. In Nederland is het rijden met een beperking goed geregeld. De SMvG en de MMvG proberen samen met de getroffen motorrijder de droom levendig te houden.

De projectgroep MMvG heeft er voor gezorgd dat er honderden mensen met een beperking (nog steeds) kunnen genieten van het motorrijden. Zo ontstond 25 jaar geleden de behoefte om samen te gaan toeren, meestal in België en Duitsland. Deze motorrijders hoefden een heel weekeinde het niet hebben over hun beperking maar praten over wat je nog wel kunt.

Zo is het idee van de Tour Toggt ontstaan. Maarten Ogg en zijn trouwe team zetten elk jaar fantastische routes uit voor het jaarlijkse uitje van motorrijders en aanhang. Ieder jaar zit er erg veel voorbereidingstijd in om de routes te bepalen, locaties te zoeken en nog veel meer. Het vaste vertrekpunt is de St Pietersberg in Maastricht. Waar de Toggt begint met koffie en vlaai. Van daar uit begint dan het jaarlijkse weekeinde. Voor veel deelnemers is dit het uitje van het jaar. Iedereen kan zorgeloos zijn of haar passie delen, geweldige verhalen en herinneringen worden er gemaakt en tevens wordt er veel gelachen, gedronken en gegeten. Het kost Maarten en zijn team iedere keer vele uren om deze weekeinden tot een groot succes te maken. En dit al 25 jaar.

“We reden dit jaar door Luxemburg en de Eiffel. Veel bochten, mooie weidse gezichten en daarbij mooi weer. Nu is toch de tijd gekomen dat Maarten het organiseren van de Tour Toggt aan een ander wil overdragen. Iedereen die ooit mee is geweest wil dan ook Maarten en zijn team hartelijk bedanken voor de geweldige ritten die ze hebben gemaakt. Het motorrijden zal Maarten nog lang blijven doen, het organiseren van de Toggt helaas niet meer. Ze zullen elkaar zeker nog vaak gaan zien. Of de Toggt zal blijven bestaan daar zijn ze bijna zeker van.

Maarten en team, het ga jullie goed en nogmaals bedankt voor jullie enthousiasme en belangeloze inzet!”

Namens alle SMvG’ers en de MMvG Projectgroep.