Een duur rijbewijs, en of het een onsje meer mag zijn?
Dit is de titel van motorverhaal 9 van Bart Meijer (Facebook). Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.
Ja ja, ik beken het!
Ik heb tijden rondgereden zonder rijbewijs, toen ik nog jong en onbezonnen was. Maar ja, ik reed op de brommer ook al veel te hard, goede smoes, van een jong ventje, dacht ik vroeger.
Toen ik eenmaal een vriendin kreeg in het verre Brabant, begon het papiertje me wel wat te lijken. Eerst theorie, en dat viel tegen…
Met klotsende oksels deed ik het eerste examen, en was gelijk geslaagd. Dus daarna kwam het motorrijden, als zeer ervaren brommer rijder viel dat mee. Na maar 4 lessen viel er opeens een plaatsje vrij voor een examen, en meneer dacht dat ik dat wel kon.
Ik mocht de motor ‘s morgens ophalen, de hele dag rijden en om 3 uur examen doen. Het was feest in het dorp, het werd laat en dus moest er uitgeslapen worden. Net fris rond 12 uur midden op de volgende dag ga ik dat motortje maar eens halen. Zonder pak en met instappertjes loop ik even erheen. Alles wat er nog staat is een motor met een flink lekke achterband. Lek als in leeg, niets mee te doen.
Zenuwachtig en boos, bel ik de instructeur en hij vertelt : ”Ga maar naar Kats bromfiets service en laat hem daar maken!“
Ik rijd zwabberend naar Kats, die probeert alles, maar hij heeft de spullen niet. Hij kan hem alleen maar volspuiten met schuim, een busje of 3 en nog eentje meer. Na 20 minuten, het sneeuwde langzaam al zachtjes, was de band nog hard en kon ik naar het examen. Ik moest naar Bergen op Zoom, en had geen tijd meer voor pak en laarzen. Als een bikkel reed ik erheen. Ik slaagde niet, want was niet voor het examen gekleed, trilde, en was iets te laat. Uitleg wilde de man niet horen. Als troostprijs mocht ik de motor weer naar Dinteloord rijden.
De instructeur bood het volgende examen gratis aan en een paar extra lessen, erg aardig en dat deed ik natuurlijk. Gekleed in pak en met goede laarzen slaagde ik 4 weken later voor een erg goedkoop rijbewijs.
Jaren later had ik de Reliant Robin 3-wieler [link] waar ik met mijn motor rijbewijs mee mocht rijden. Maar de rijbewijzenwet 1994 werd veranderd, ingaande 1 juli 1996 werd de Reliant Robin auto voor een B rijbewijs, niet meer voor de motor rijders. Door onder andere de Reliant Club Nederland en andere clubs werd er protest aangetekend. Uiteindelijk werd er een overgangs-wet gemaakt, voor uitzonderlijke mensen zoals ik, door ze een rijbewijs B-79 (3-w motorrijtuig <400kg) te geven. Deze wet kostte maar liefst 350 miljoen euro, en het rijbewijs B-79 (3-w motorrijtuig <400kg) is rond de 100 keer uitgedeeld. Dus mijn gratis B-79 rijbewijs kostte de staat ca 3,5 Miljoen Euro!
Europa vond dit niet zo leuk, Nederland werd terug gefloten. Ik mocht mijn B rijbewijs houden, en in de EU met auto rijden, behalve in Nederland. De Reliant Robin 3-wieler werd weer voor de motor rijders. Natuurlijk moest er weer een uitzondering komen, want wat nou met de auto rijders die op een trike reden of met een Reliant met een B-rijbewijs? Dus toen kwam de uitzondering: “Heeft u een gemotoriseerde driewieler (zoals een trike of motorscooter) en mocht u vóór 19 januari 2013 daarop rijden met uw rijbewijs B? Dan mag u daarmee doorgaan.” Begrijpt u het niet, bel het CBR, die weten het waarschijnlijk ook niet. . .
Maar van Nederland moest mijn auto onder de 400 kg zijn, en nee, geen onsje meer.