Vanuit de Balkan lezen we vandaag het op één laatste verhaal van Coos van der Spek, in de serie Coos op Reis.
Schrik niet mensen, we hebben het over de “Balkan serie” hoor. We vertellen je later deze zomer waar Coos te zijner tijd over gaat schrijven….

Het is vanmorgen in Lingenau zwaar bewolkt en 20 graden. Er vallen wat regendruppels. Het asfalt is nog warm van de zwoele nacht en daardoor wordt de weg nauwelijks nat.

Via de familie-app laat Janny mij weten dat onze oom, Ton Verschoor, op 91-jarige leeftijd is overleden. Maandag is in Vlissingen de dienst. Ik ken Ton al ruim vijftig jaar en besluit dat ik erbij wil zijn. Daarom zal ik op zondagavond thuis zijn, laat ik Janny weten. Nou, dat vindt zij fijn.

Rond tienen vertrek ik uit het hotel. Best mooi op tijd voor mijn doen.

En omdat de benzine hier slechts € 1,26 kost, stop ik fluitend bij de eerste de beste benzinepomp. Bij Sankt Margrethen steek ik, zonder problemen, de Oostenrijks / Zwitserse grens over. En daarmee gelijk de circa 1300 kilometer lange Rijn. De rivier is daar werkelijk nog maar een klein pis-kreekie. Zooo lief…

Ik geniet aan de Zwitserse kant van de Bodensee. Er is veel bebouwing aan het meer, dus ik moet wat moeite doen om het meer echt goed te zien. Het water is er helder en zeer koud. Ik vermijd de snelweg om te voorkomen dat ik het beruchte Zwitserse wegenvignet moet kopen. Dat lukt allemaal prima.

Bij de goed bewaard gebleven middeleeuwse kleine stad Stein am Rhein gaat de Bodensee weer over in de Rijn. Hier steek ik hem nogmaals over. In het historisch centrum van Stein, op het oude plein, drink ik koffie en geniet van de werkelijk waanzinnige schilderingen op de oude panden. Het zijn pláátjes, een echte aanrader om eens te bezoeken.

Na de koffie start ik mijn motor om weer te vertrekken. Als ik drie meter, wél in de verkeerde richting, een eenrichtingsweg inrijd, word ik onmiddellijk door een Duitse dame van middelbare leeftijd in een wit VW-camperbusje de les gelezen. Werkelijk niemand heeft één centimeter last van mij. Het chagrijnige wijf moet haar nek omdraaien om te zien wat ik nou precies verkeerd doe. Ik zie aan haar ogen dat ze het niet eens 100% zeker weet. Met een van woede vertrokken gezicht slingert ze allerlei Duitse verwensingen naar mij vanuit haar geopende raam. Alleen haar onderkaak beweegt. Net als in The Thunderbirds. Wat een nazi. Ze is vast en zeker in haar vorige leven kampbeul geweest. Ik heb geen enkele behoefte om op haar eruptie van ergernis te reageren. Ik heb het zonnevizier naar beneden en kijk haar alleen maar strak aan.

Net als Darth Vader in Star Wars. Verder vertrek ik geen spier.

Zij maakt mij de pis niet lauw… Als ze voorbij is, trek ik rustig op en rijd verder. Tja, wat moet je nou met zo’n kenau? Vreselijk toch.

Maarruh …. zal ik nou de Japanners of die kwaaie Duitse wijven over de muur gooien? Ik ben er nog niet uit…

Verderop kom ik langs Schaffhausen. De stad staat bekend om de grootste waterval van Europa: de Rheinfall die enkele kilometers stroomafwaarts ligt. Ik kijk naar de water dat zich hier 23 meter naar beneden stort en voel het gebulder door mijn lichaam.

Ik was hier met Janny op de motor toen we 19 jaar waren. Voor ons op die leeftijd een wereldreis en een avontuur van jewelste. Jôh, onze eerdere avonturen waren toen het Openluchtmuseum in Arnhem en de Apenheul in Apeldoorn. Ik bedoel maar…

Even vóór tweeën rijd ik hele donkere wolken in. Voor de zekerheid spring ik maar vast in mijn regenpak. Rond de klok van twee komt het water met bakken naar beneden. Niet normaal. Het water steekt in brede stromen de wegen over. Zelfs mijn regenpak wordt er chagrijnig van…

Bij de Schluchsee, die ligt een stukje onder de bekende Titisee, vind ik een vriendelijk plekkie voor de lunch. Het is even droog.

Vervolgens steek ik de Rijn voor de zoveelste keer over en trek Frankrijk binnen. Daarmee doe ik Oostenrijk, Zwitserland, Duitsland en Frankrijk allemaal op één dag. Kijk, dat vind ik nou leuk. In de buurt van de grens steekt een reetje de weg over. Zou het nou een Frans of een Duits reetje zijn?,
mijmer ik.

In Neuburg am Rhein, in de omgeving van Karlsruhe, vind ik tegen achten een prima hotel. Ik zet mijn spullen binnen, maak een wandeling en ga op zoek naar een koud biertje. Dat lukt gelukkig.

CHINEES GEFOPT

Ik wil in Stein am Rhein een foto maken van het oude stadhuis. Een Chinese dame blijft daar vele minuten lang in haar opvallende oranje shirt errug in de weg staan voor haar selfie. Maar ik wil ondertussen ook wel weer verder. Met een hele gemene: kom op, dan maken we een foto van jou met mijn motor, lok ik haar weg. Haar man maakt wel vijftig foto’s van ons met zijn enorme Nikon. Haha. Ze zijn tevreden en lopen verder. Truc gelukt!

Heb ik ook een foto? Hèhèh…

Nog wat gevangen voor The Catch of the Day.

Wil jij alle verhalen lezen die Coos van der Spek op onze site heeft gepubliceerd? Ga dan naar deze link:
//ikzoekeenmotor.nl/category/coos-op-reis/