Tag archieven: motorreis Oostenrijk

Filmpjes / Video's / YouTube, Het ronkend vragenvuurtje, Ikzoekeenmotor.nl, Interviews

Bert Roosenburg, motorfanaat in hart en nieren

1 reactie

Wie ben jij? Waar kom je vandaan?

Ik ben Bert Roosenburg 56 jaar oud, geboren in Spijkenisse maar met mijn vijfde levensjaar ben ik naar Roosendaal verhuisd. Daar heb ik tot dit jaar altijd gewoond maar nu ben ik bij mijn vriendin Cecile ingetrokken in Zevenbergen.

Heb je vroeger eerst brommer gereden?

Ik ben altijd bezeten geweest van brommers en motoren en mijn eerste brommer was een Vespa Ciao. Deze heb ik na 2 jaar weggedaan voor een echte Zundapp. Die heb ik altijd met veel
plezier gereden en sleutelen deden we zelf.

Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets?

Toen ik 18 was haalde ik mijn motorrijbewijs en op aanraden van mijn vader kocht ik een Suzuki GS550E omdat hij een 750cc te zwaar vond. Hier heb ik een tijdje op gereden en er volgden
nog heel wat motorfietsen, zoals te lezen is op mijn website //motor.jouwweb.nl/

Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?

Ik ben geen mooi weer rijder, ik rij het liefst heel het jaar door. Alleen als men zout gaat strooien vind ik dat zonde van de motor en dan stop ik. Mijn vriendin (die ik nu drie jaar ken) vindt het heerlijk om achterop mee te gaan en we gaan dan ook in ieder geval 1 keer per jaar op de motor op vakantie. Vorig jaar zijn we in 1 dag naar Italië gereden en hebben we in Zwitserland alleen maar regen gehad maar we hadden veel plezier. Wel belangrijk is een goed pak, laarzen en handschoenen. Ook ga ik elk jaar met een collega een motorvakantie
houden en met hem heb ik al veel mooie plekken bezocht.

Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?

Ik zou hetzelfde type kopen waar ik nu op rij maar dan qua kleur en uitrusting helemaal naar mijn zin. Ik rij momenteel de BMW R1250GSA. Oude mannen motor? Rij een keer er op.

Wat was de mooiste rit die je ooit reed?
Ik kan er niet één aanwijzen. Met mijn vriendin over de Stelvio was geweldig. Tijdens de motorvakanties met mijn collega hebben we jaarlijks diverse mooie ritten gemaakt. In Frankrijk en Italië en ook off road routes gereden, de Tunnel Du Parpaillon in Frankrijk en de Coll de Jafferau in Italië waren adembenemend. Op mijn Youtube kanaal kun je al mijn routes zien. Ga naar:
//www.youtube.com/channel/UCD0aAszWCkTehbZ6i6FvKQA.

Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?

Dit jaar ga ik met mijn collega de col du Chaussy rijden en we komen elke keer weer nieuwe plekken tegen op Youtube en andere websites.

Denk je al aan een volgende motorfiets?

Ik denk altijd aan een volgende motorfiets en de geruchten gaan dat BMW met een nieuwe GS komt. Daar ben ik heel benieuwd naar. Maar ook de KTM1290 blijft evolueren en dat is ook een prachtige machine. Ik heb ook een tijdje een Royal Enfield Himalayan er bij gehad en ook die motor is heel leuk om te rijden.

Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?

Motorrijden is mijn uitlaatklep, mijn ontspanning. Ik vind het heerlijk om een dag te toeren, de geuren te ruiken en de omgeving in me op te nemen. Een dagje Eifel of Belgische Ardennen voelt als een mini vakantie.

Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?

Ik vind het heel leuk om zelf routes te maken en doe dat met de Garmin en het programma basecamp. Als ik een route gemaakt heb, laad ik hem in google earth om te kijken of de route
nog mooier kan. Zo zijn we al op veel mooie plekken uitgekomen.

Coos op Reis, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Motorroutes, Stories from abroad

Coos op Reis: Chinees gefopt

Een reactie plaatsen

Vanuit de Balkan lezen we vandaag het op één laatste verhaal van Coos van der Spek, in de serie Coos op Reis.
Schrik niet mensen, we hebben het over de “Balkan serie” hoor. We vertellen je later deze zomer waar Coos te zijner tijd over gaat schrijven….

Het is vanmorgen in Lingenau zwaar bewolkt en 20 graden. Er vallen wat regendruppels. Het asfalt is nog warm van de zwoele nacht en daardoor wordt de weg nauwelijks nat.

Via de familie-app laat Janny mij weten dat onze oom, Ton Verschoor, op 91-jarige leeftijd is overleden. Maandag is in Vlissingen de dienst. Ik ken Ton al ruim vijftig jaar en besluit dat ik erbij wil zijn. Daarom zal ik op zondagavond thuis zijn, laat ik Janny weten. Nou, dat vindt zij fijn.

Rond tienen vertrek ik uit het hotel. Best mooi op tijd voor mijn doen.

En omdat de benzine hier slechts € 1,26 kost, stop ik fluitend bij de eerste de beste benzinepomp. Bij Sankt Margrethen steek ik, zonder problemen, de Oostenrijks / Zwitserse grens over. En daarmee gelijk de circa 1300 kilometer lange Rijn. De rivier is daar werkelijk nog maar een klein pis-kreekie. Zooo lief…

Ik geniet aan de Zwitserse kant van de Bodensee. Er is veel bebouwing aan het meer, dus ik moet wat moeite doen om het meer echt goed te zien. Het water is er helder en zeer koud. Ik vermijd de snelweg om te voorkomen dat ik het beruchte Zwitserse wegenvignet moet kopen. Dat lukt allemaal prima.

Bij de goed bewaard gebleven middeleeuwse kleine stad Stein am Rhein gaat de Bodensee weer over in de Rijn. Hier steek ik hem nogmaals over. In het historisch centrum van Stein, op het oude plein, drink ik koffie en geniet van de werkelijk waanzinnige schilderingen op de oude panden. Het zijn pláátjes, een echte aanrader om eens te bezoeken.

Na de koffie start ik mijn motor om weer te vertrekken. Als ik drie meter, wél in de verkeerde richting, een eenrichtingsweg inrijd, word ik onmiddellijk door een Duitse dame van middelbare leeftijd in een wit VW-camperbusje de les gelezen. Werkelijk niemand heeft één centimeter last van mij. Het chagrijnige wijf moet haar nek omdraaien om te zien wat ik nou precies verkeerd doe. Ik zie aan haar ogen dat ze het niet eens 100% zeker weet. Met een van woede vertrokken gezicht slingert ze allerlei Duitse verwensingen naar mij vanuit haar geopende raam. Alleen haar onderkaak beweegt. Net als in The Thunderbirds. Wat een nazi. Ze is vast en zeker in haar vorige leven kampbeul geweest. Ik heb geen enkele behoefte om op haar eruptie van ergernis te reageren. Ik heb het zonnevizier naar beneden en kijk haar alleen maar strak aan.

Net als Darth Vader in Star Wars. Verder vertrek ik geen spier.

Zij maakt mij de pis niet lauw… Als ze voorbij is, trek ik rustig op en rijd verder. Tja, wat moet je nou met zo’n kenau? Vreselijk toch.

Maarruh …. zal ik nou de Japanners of die kwaaie Duitse wijven over de muur gooien? Ik ben er nog niet uit…

Verderop kom ik langs Schaffhausen. De stad staat bekend om de grootste waterval van Europa: de Rheinfall die enkele kilometers stroomafwaarts ligt. Ik kijk naar de water dat zich hier 23 meter naar beneden stort en voel het gebulder door mijn lichaam.

Ik was hier met Janny op de motor toen we 19 jaar waren. Voor ons op die leeftijd een wereldreis en een avontuur van jewelste. Jôh, onze eerdere avonturen waren toen het Openluchtmuseum in Arnhem en de Apenheul in Apeldoorn. Ik bedoel maar…

Even vóór tweeën rijd ik hele donkere wolken in. Voor de zekerheid spring ik maar vast in mijn regenpak. Rond de klok van twee komt het water met bakken naar beneden. Niet normaal. Het water steekt in brede stromen de wegen over. Zelfs mijn regenpak wordt er chagrijnig van…

Bij de Schluchsee, die ligt een stukje onder de bekende Titisee, vind ik een vriendelijk plekkie voor de lunch. Het is even droog.

Vervolgens steek ik de Rijn voor de zoveelste keer over en trek Frankrijk binnen. Daarmee doe ik Oostenrijk, Zwitserland, Duitsland en Frankrijk allemaal op één dag. Kijk, dat vind ik nou leuk. In de buurt van de grens steekt een reetje de weg over. Zou het nou een Frans of een Duits reetje zijn?,
mijmer ik.

In Neuburg am Rhein, in de omgeving van Karlsruhe, vind ik tegen achten een prima hotel. Ik zet mijn spullen binnen, maak een wandeling en ga op zoek naar een koud biertje. Dat lukt gelukkig.

CHINEES GEFOPT

Ik wil in Stein am Rhein een foto maken van het oude stadhuis. Een Chinese dame blijft daar vele minuten lang in haar opvallende oranje shirt errug in de weg staan voor haar selfie. Maar ik wil ondertussen ook wel weer verder. Met een hele gemene: kom op, dan maken we een foto van jou met mijn motor, lok ik haar weg. Haar man maakt wel vijftig foto’s van ons met zijn enorme Nikon. Haha. Ze zijn tevreden en lopen verder. Truc gelukt!

Heb ik ook een foto? Hèhèh…

Nog wat gevangen voor The Catch of the Day.

Wil jij alle verhalen lezen die Coos van der Spek op onze site heeft gepubliceerd? Ga dan naar deze link:
//ikzoekeenmotor.nl/category/coos-op-reis/ 

Coos op Reis, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Motorroutes, Stories from abroad

Coos op Reis: het ijshotel

Een reactie plaatsen

DE BALKAN – HET IJSHOTEL, … EEN JUBILEUMVERHAAL…

Een bijzonder moment voor onze website. Vandaag publiceren we het HONDERSTE verhaal in onze serie Coos op Reis. Deze serie heeft onze website op het gebied van motorreizen in een stroomversnelling gebracht. We zijn blij met onze Coos!!

Het is vrijdag 21 juni, als ik dit schrijf. Al om 07:00 uur gaat de wekker. Gáááp!

Ik open één oog en zie dat het prachtig weer is.

Wat een heerlijk vooruitzicht.

Al om 08:00 uur zitten we met onze 19 koppen tellende motorfamilie in Oberdrauburg aan de bruine bolletjes, de roereieren en de uitgebakken spek. We gaan weer opbreken om naar huis te gaan, dus we moesten extra vroeg opstaan. Er ontstaat altijd een bepaald soort onrust bij het afreizen. Vraag mij niet waarom. Er zijn maar weinig zekerheden in het leven, en één is je huis. Dat staat er vast nog wel als je daar arriveert. En daar ben je immers altijd al, toch? Maar goed, tóch altijd die nervositeit.

Vandaag neem ik weer afscheid van de motorclub. Zij rijden in twee of drie dagen weer rap naar huis. Bijna iedereen moet maandag weer werken. En omdat ik daar geen last van heb, is mijn bochie naar huis ietsje groter.

We maken nog een laatste groepsfoto op het plein voor het hotel, knuffelen elkaar en met een toffe ride-out-movie zwaaien de laat-vertrekkers de vroeg-vertrekkers kort na negenen uit.

Sommige leden blijven nog een paar dagen hier en anderen reizen met de aanhanger terug naar Nederland. De grootste groep houdt zich echter aan het draaiboek, anderen trekken weer een eigen plan. Vrijheid-blijheid! Zelf vertrek ik een half uurtje later. Ik start mijn motor, zwaai en ga op weg naar Italië.

De Duitsers en Oostenrijkers hebben een lang weekend vanwege een feestdag. En dat is goed te merken. Het is erg druk op de weg. Op de tolweg van de Brenner staat minstens tien kilometer stilstaand verkeer. Ik rijd er parallel langs, dus heb er geen last van.

Ik kies eerst de Jaufenpass, redelijk dicht in de buurt van de Brenner. De Jaufenpass is bijna 20 kilometer lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van ruim 7 procent. Ik stijg op de pas tot 2100 meter hoogte. De uitzichten zijn magnifiek.


Daarna volgt Timmelsjoch. Ongeveer 50 kilometer kronkelt de weg in 44 haarspeldbochten omhoog de berg op tot 2509 meter. Tussen St. Leonhard en Sölden in Noord-Tirol openen zich op de Timmelsjoch-pasweg prachtige vergezichten op de omliggende bergen en dalen. Het blijft één van de mooiste passen voor mij. Ik rijd daar echt tussen de sneeuw door.

En pas als je boven bent, laten ze je weten dat je veertien euro tol moet betalen. Je kunt ook terug. Ja, lekker dan.

Even voorbij Sölden bezondig ik mij aan drie bolletjes ijs. De dame vult gelijk mijn fles met een liter water. Super.

Vervolgens dender ik de Bregenzerwaldstrasse op. Fantastische weg met peilloze dieptes en een uitdagend wegdek. Ik rijd op met twee Nederlanders op twee Pan European’s. We gaan lekker, zo met z’n drietjes. Heerlijk.

In de buurt van de Zwitserse grens vind ik in Lingenau een hotel. De eigenaar is Nederlander. Gezellig!

HET IJSHOTEL

Tijdens het diner praat ik even met de ober. Hij en de Nederlandse eigenaar kennen elkaar sinds de kleuterschool. Ik vraag hem wat hem hier in Oostenrijk brengt.

Nou, vertelt hij, ik bouw in de winter in Noorwegen een ijshotel met zeven kamers. Maar dat smelt in het voorjaar. En dan heb ik daar geen werk meer. Vandaar…. Volgend jaar doe ik het wéér, gaat hij monter verder….

Geweldig verhaal, hè?

Nog wat gevangen voor The Catch of the Day.

Coos op Reis, Motorreizen, Stories from abroad

Coos op reis: met de trein naar Villach en toch zeiknat

Een reactie plaatsen

DE BALKAN – MET DE TREIN NAAR VILLACH EN TOCH ZEIKNAT

Donderdag 20 juni al weer. Als ik dit schrijf. Het einde van mijn motortrip komt een beetje in zicht. Maar zover is het nu nog niet, hoor. Ik heb gelukkig nog een paar dagen.
En nog wat verhalen dus voor onze serie Coos op Reis.

Vandaag genieten we van een rustdag. We wandelen 800 meter naar het station en nemen de trein naar Villach. Een mooie treinroute door de bergen. Het is ongeveer 100 km. Lekker met onze wandelschoenen aan kuieren we door de straatjes, genieten van een heerlijke salade met een glas koele, witte wijn. En we genieten van het leven!

Niet iedereen gaat met de trein mee, de Diehards gaan vandaag gewoon motorrijden. Zij hebben geen zin in een dagje met cultuur, drukte, winkels en musea. Voor de Diehards maakte ik een stoere route met wat onverharde wegen, omdat: It is a good day to die hard….!

De mooie natuur van Karinthië mag dan wel de reden zijn dat veel toeristen deze zuidelijke deelstaat bezoeken, maar ook de steden zijn de moeite waard. Een goed voorbeeld is Villach, na Klagenfurt de grootste stad van Karinthië.

Er is een mooi historisch centrum, er zijn veel bezienswaardigheden, winkels en in pastelkleuren geschilderde huizen uit de barokke periode. De namen van de nauwe steegjes die op de Hauptplatz uitkomen, doen nog denken aan de vroegere ambachten. Zo verwijst de Gerbergasse naar de leerlooiers, terwijl in de Seilergasse zeilen voor de schepen op de rivier gemaakt werden. Aan het einde van het plein staat een oude schandpaal. In de middeleeuwen werden criminelen hier vastgeketend.

Aan het einde van de middag worden we in onze zomeroutfit volledig overvallen door een hevige plensbui. De meesten zijn tot op hun huid zeiknat. Maar het was een heerlijke wandel- en kijkdag.

Nog wat gevangen voor The Catch of the Day.

Wil jij alle verhalen lezen die Coos van der Spek op onze site heeft gepubliceerd? Ga dan naar deze link:
//ikzoekeenmotor.nl/category/coos-op-reis/

Coos op Reis, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Motorroutes, Stories from abroad

Coos op Reis: De Nockalm Route

Een reactie plaatsen

DE BALKAN – DE NOCKALM ROUTE

Het is vandaag 19 juni. Als ik dit schrijf voor de serie ‘Coos op Reis.

En al weer prima motorweer. Een dag waarop elke motorrijder spijt zou krijgen als hij zijn motorfiets zou moeten laten staan. We zijn geluksvogels.

Vandaag rijden we de Nockalm-route. Best een bijzonder mooie route. We rijden éérst een stukje Bundesstrasse. Bij Lendorf gaan we binnendoor en rijden vervolgens langs het water. We zien hoog boven ons de Autobahn liggen. De vrachtautos’s rijden traag de lichtstijgende weg op, alsmaar rechtdoor en rechtdoor. En wij? Wij rijden in het dal op een héérlijk scheurweggetje! Whoeeeeiiiii…..!

Aan het einde hiervan slaan we af, richting Malta, om onze weg naar Airwalk Kulnbreinsperre te vervolgen. We rijden door een prachtig dal met diverse watervallen. Bij de stuwdam zien we een hangbrug die bestaat uit open roosters, zodat het lijkt alsof je door de lucht loopt. De watjes durven niet op de brug natuurlijk….

Owja, jammer dat aan het begin van het dal een kassa staat. We moeten € 15,- betalen. Dus vanavond géén bier, dat wordt te duur.

 

We rijden dezelfde route terug en gaan naar de Nockalm. Ook daar hebben ze weer een kassa. Maar ja de beloning is er dan ook naar. Wat een beleving. We vinden een schitterende gelegenheid om te eten en we kijken onze ogen uit.

We zijn bijtijds weer in het hotel. Heerlijke stuurdag!

Nog wat gevangen voor The Catch of the Day.

Wil jij alle verhalen lezen die Coos van der Spek op onze site heeft gepubliceerd? Ga dan naar deze link:
//ikzoekeenmotor.nl/category/coos-op-reis/

Coos op Reis, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Stories from abroad

Coos op Reis: de ondeugende koe

Een reactie plaatsen

Als ik dit schrijf is het 18 juni en al wéér mooi motorweer. Joepie!
Voor jullie lezers is dit het 97e verhaal in de serie Coos op Reis. De foto hiernaast die we al een tijdje als logo bij deze motorverhalen gebruiken komt uit dit reisverslag.

We gaan vandaag één van de hoogtepunten van onze trip rijden. We rijden naar het oosten en bezoeken Slovenië en Italië. Het wordt een lange dag. Wellicht moeten we maar voor één keer (!) een uurtje eerder vertrekken. Maar 09:30 uur is ook goed, hoor. We hebben immers vakantie. Het is geen strafkamp.

We rijden vanaf het hotel direct omhoog en pakken de eerste tien haarspeldbochten om daarmee koers te zetten naar het plaatsje Kötschach-Mauthen. Het dorp is met haar 3500 inwoners net zo groot als Linschoten. Een wereldstad dus.

Na een kilometer of zeventig buigen we af naar het zuiden, richting Kranjska-Gora. Het is het eerste stadje van Slovenië en de toegangspoort naar het Triglav Nationaal Park, het enige Nationale Park van Slovenië. In Kranjska-Gora maken we een stoppie voor de koffie.

Na de koffie rijden we verder Slovenië in. We stoppen bij de Bleski Vintgar: een indrukwekkende kloof van tien kilometer lang met duizelingwekkende hoogtes en sprankelende watervallen. De rivier Radovna stroomt tussen de steile hellingen van de Hom en de Bort en heeft een kloof uitgesleten. De Vintgarkloof is sinds 26 augustus 1893 toegankelijk. Langs de kloof is een houten voetpad langs de rotswand. Als je tijd hebt, wandel er dan een stukje doorheen. De waterval heet Slap Šum.

Verder naar het zuiden rijden we af en toe op smalle weggetjes die niet altijd goed geasfalteerd zijn. Het is soms best spannend… Terwijl ik dit schrijf denk ik aan Gerda. Ik weet niet waarom… We vervolgen onze weg en rijden 20 km door het Triglavski Nationaal Park. In dit park zijn vorig jaar jonge beren gespot. Maar das al een jaar geleden, hè! Inmiddels zijn ze vast volwassen geworden…

Na ongeveer 140 km vinden we een mooi plekkie voor de lunch.

We rijden langzaam weer richting Tolmezzo. Dan zitten we alweer in Italië. Vervolgens omhoog naar de bekende Plöckenpass (1357 meter). De pas is een mooie uitdaging. In de Eerste Wereldoorlog was de Plöckenpas deel van het Oostenrijks-Italiaanse front. Resten van de toenmalige verdedigingswerken en bunkers kunnen vandaag de dag nog bezichtigd worden.

In Kötschach kunnen we nog even goedkoop tanken en vervolgens rijden we via de Gailberghöhe met z’n tien hairpins weer terug naar ons hotel. We hebben een koel glas bier verdiend!

DE ONDEUGENDE KOE

We stoppen onderweg even voor een korte pauze. Aan de overkant van de weg arriveert iemand op een brommertje bij een woonhuis. De man kijkt even in het rond en vindt een mooi parkeerplekje op het gras. Tevreden wandelt hij achterom en verdwijnt in het huis.

De man heeft echter geen aandacht besteed aan de drie loslopende koeien. Eén koe wordt een beetje chagrijnig van het roestige brommertje dat plots op háár sappige grasveldje staat te stinken. De koe wandelt naar de tweewieler en zonder er maar even aan te snuffelen geeft mevrouw het plastic ding een enorme hengst. Beng, daar ligt de brommer! De koe draait zich om en gaat rustig verder met grazen…..

Nog wat gevangen voor The Catch of the Day:

Wil jij die bijna 100 andere motorverhalen lezen van Coos?
Ga naar deze link
//ikzoekeenmotor.nl/category/coos-op-reis/  
… even scrollen en dan kun je ze onderaan allemaal doorbladeren….

Agendatips: Motorbeurzen / Toertochten / Motorevents / Motoragenda, Ikzoekeenmotor.nl, Motorbedrijven en hun passie, Motorreizen, Persbericht

Motorreis door Italië, Slovenië en Oostenrijk

Een reactie plaatsen

Karinthië, 28 augustus tot 3 september 2022. Rijden door Italië, Slovenië en Oostenrijk.

➡️ //www.tripmotorreizen.nl/groepsreis-karinthie-slovenie-dolomieten-2022/ 

Ook in 2022 gaat Trip Motorreizen weer naar het mooie Karinthië en verblijven de motorrijders nabij het drielandenpunt van Oostenrijk, Italië en Slovenië. Van daar uit rijden ze mooie ritten en over de prachtigste bergpassen. De motoren kunnen in de ruime garage geparkeerd worden en er is een droogruimte aanwezig mocht dit nodig zijn.

Onderweg stoppen ze voor de mooiste foto’s en wordt er door kleine en soms natte tunnels gereden. Tijdens het diner is het heerlijk napraten met de andere motorrijders. En een gezellige kegelavond op de woensdag.

Is je interesse gewekt naar deze of misschien andere motorreizen. Kijk dan op de website van Trip Motorreizen voor meer informatie.