Moto Style Rijvaardigheid heeft weer een week motorrijden gepland in het walhalla voor de motorrijder: de Dolomieten in Noord-Italië! Ze hebben in deze ‘speeltuin’ voor de ervaren motorrijder de mooiste plekjes en stuurweggetjes gezocht en verwerkt in een paar zeer afwisselende en uitdagende tochten.
De ene geweldige pas na de andere zorgt ervoor dat je qua stuurkunsten niks tekort komt en niet bang hoeft te zijn in te dutten omdat het saai wordt. Gelukkig staan op de grotere passen bordjes met bochtnummers, zodat je niet hoeft te vrezen de tel kwijt te raken, want passen met meer dan 20 haarspeldbochten omhoog en minimaal zo’n zelfde aantal om weer beneden te komen, zijn geen uitzondering.
Deze passen zijn met elkaar verbonden door goed aangelegde wegen die door bossen en valleien lopen met kleine idyllische dorpjes en grotere bergsportdorpen waar veel te zien en beleven is. Het verkeer is goed ingespeeld op de vele motorrijders en men is over het algemeen zeer tolerant.
Tel daarbij op de prachtige omgeving met adembenemende vergezichten en ruige bergtoppen, de fantastische Italiaanse keuken en de vriendelijke mensen en je waant je niet alleen in ‘bikers paradise’, je bent er ook echt!Met deze 9-daagse bergtraining wordt er gereden in groepen van maximaal 6 cursisten per instructeur. De groepsindeling wordt gebaseerd op ervaring en rijniveau. Het is altijd mogelijk nog van groep te wisselen. Het betreft hier een intensieve training die gegeven wordt door gediplomeerde instructeurs.
Na een intensieve dag sturen en/of op de rustdag kun je lekker bijkomen in het zwembad of de sauna van het hotel.
PROGRAMMA
De deelnemers verblijven 7 nachten in hotel Hotel Catinaccio in Vigo di Fassa. Van hieruit wordt er iedere dag een andere route gereden om zoveel mogelijk van het gebied te kunnen zien en om zoveel mogelijk motorplezier in een dag te stoppen.
Hotel Catinaccio in Vigo di Fassa.
Zoveel bochten rijden in één dag lukt je bijna nergens anders. Het is een ware uitdaging en de beleving is hier geweldig. Elke pas heeft zijn eigen gezicht. Op de rustdag is er de mogelijkheid om via de smalle Gaviapas naar de niet te missen Stelviopass te rijden met zijn meer dan 40 haarspeldbochten in 25 kilometer.
18 Juni : Aankomst hotel, rond 18.00 uur kennismaken groep
19 juni : Training
20 juni : Training
21 juni : Training
22 Juni : Rustdag
23 juni : Training
24 juni : Training
25 juni : Uitchecken en vertrek naar huis
Onze partner MVS Motormakelaardij levert ons regelmatig leuke artikelen aan. Er zullen al vast heel wat motorrijders met hun motor op vakantie zijn, maar er zullen er ook nog vast veel gaan vertrekken. Misschien denk jij al een tijdje na over een mooie motortrip. De volgende tips zijn dan altijd goed om eens na te lezen. Hier komen ze:
De zomer is in volle gang, tijd om je motor tevoorschijn te halen en de leukste routes af te leggen. Onderweg genieten van de mooiste wegen, viewpoints en dorpjes. De reis onderweg is namelijk net zo mooi als de vakantie zelf! Ga jij voor een eerste keer op pad met de motor? In dit artikel lees je de beste tips voor een motorvakantie zodat je helemaal bent voorbereid!
Tip 1: Wees goed voorbereid
Natuurlijk is het heerlijk om op de motor te stappen en wel te zien waar je uiteindelijk overnacht. Is dit toch niet helemaal jouw ding? Zorg er dan voor dat je de route van tevoren hebt uitgestippeld en de overnachtingen zijn geboekt. Wist je dat er zelfs speciale motorhotels zijn? Deze hotels beschikken bijvoorbeeld over een ruime stalling en ruimte om je motorkleding op te hangen.
Vergeet je ook van tevoren niet te verdiepen in de verkeersregels van het land van jouw bestemming, zeker met betrekking tot het motorrijden. Zo weet je wat wel en niet mag en kom je niet voor verrassingen te staan.
Tip 2: Zorg voor de juiste verzekeringen en wees voorbereid op pech
Zorg ervoor dat je over een motor- en reisverzekering beschikt en kijkt naar een eventuele pechhulp verzekering. Er zijn verschillende mogelijkheden om dit risico voor een paar euro per maand af te dekken. Een kleine moeite, en het kan je op het moment van pech enorm helpen. Neem verder ook de noodzakelijke onderhoudsmiddelen zoals motorolie, kettingspray of vizierreiniger en een bandenreparatiesetje mee zodat je in het geval van pech zelf aan de slag kunt. Ook trekbandjes kunnen fijn zijn als er iets defect of los is van de motor.
Maak daarnaast voor vertrek foto’s op je telefoon van je paspoort en rijbewijs. Mocht je deze documenten kwijtraken, heb je voor nood altijd de juiste documenten op zak om de belangrijkste zaken te regelen. Reis je met meerdere personen? Neem dan vooral een reservesleutel mee, altijd handig als die van jou kwijtraakt.
Tip 3: Zorg voor een goede motor en de juiste kleding
Deze tip voor een motorvakantie klinkt erg vanzelfsprekend, maar wil je zo goed mogelijk voorbereid zijn, laat dan vooraf je motor nog even helemaal checken bij een garage. Denk hierbij aan de olie, bandenspanning en remmen. Zorg er daarnaast voor dat je over de juiste motorkleding, goede motorschoenen en natuurlijk een veilige helm beschikt. Wel zo fijn!
Bereid je hierbij goed voor op de eventuele temperatuurverschillen. In de bergen kan het bijvoorbeeld in het dal gerust een graad of 30 zijn, terwijl het aan de top al gauw een stuk frisser is of zelfs sneeuw kan liggen.
Tip 4: Neem niet te veel bagage mee
Je motor is geen pakezel! Probeer maximaal voor een week lang kleding mee te nemen, in de meeste hotels of verblijven kan je namelijk ook je kleding wassen en dit scheelt veel op je motor. Weet je zeker dat je niet gaat kamperen tijdens de motorvakantie? Laat dan alle kampeerspullen en andere overbodige spullen lekker thuis. Bind daarnaast de zware spullen in het midden en de lichte spullen achter op de motor voor de beste balans.
Tip 5: Ontmoet nieuwe mensen
Deze tip geldt eigenlijk voor alle vakanties. Reis buiten het hoogseizoen! Ook al kan je met je motor tussen alle files doorrijden, drukke wegen en bestemmingen zijn super vervelend. Vergeet niet dat reizen in het laagseizoen daarnaast flink kan schelen in je portemonnee.
Tip 6: Geniet van je motorvakantie!
De beste tip voor een motorvakantie, geniet! Een eerste motorvakantie kan je behoorlijk wat stress van tevoren geven. Probeer dit los te laten en stap gewoon op je motor. Rij de route die je van tevoren hebt bedacht en geniet van de prachtige omgeving en de plekken die je met de motor ontdekt.
Dit waren 6 handige tips voor een motorvakantie zodat jij helemaal bent voorbereid! Met dank aanMotormakelaar.com.
Ik ben Bert Roosenburg 56 jaar oud, geboren in Spijkenisse maar met mijn vijfde levensjaar ben ik naar Roosendaal verhuisd. Daar heb ik tot dit jaar altijd gewoond maar nu ben ik bij mijn vriendin Cecile ingetrokken in Zevenbergen.
Heb je vroeger eerst brommer gereden?
Ik ben altijd bezeten geweest van brommers en motoren en mijn eerste brommer was een Vespa Ciao. Deze heb ik na 2 jaar weggedaan voor een echte Zundapp. Die heb ik altijd met veel
plezier gereden en sleutelen deden we zelf.
Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets?
Toen ik 18 was haalde ik mijn motorrijbewijs en op aanraden van mijn vader kocht ik een Suzuki GS550E omdat hij een 750cc te zwaar vond. Hier heb ik een tijdje op gereden en er volgden
nog heel wat motorfietsen, zoals te lezen is op mijn website //motor.jouwweb.nl/
Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?
Ik ben geen mooi weer rijder, ik rij het liefst heel het jaar door. Alleen als men zout gaat strooien vind ik dat zonde van de motor en dan stop ik. Mijn vriendin (die ik nu drie jaar ken) vindt het heerlijk om achterop mee te gaan en we gaan dan ook in ieder geval 1 keer per jaar op de motor op vakantie. Vorig jaar zijn we in 1 dag naar Italië gereden en hebben we in Zwitserland alleen maar regen gehad maar we hadden veel plezier. Wel belangrijk is een goed pak, laarzen en handschoenen. Ook ga ik elk jaar met een collega een motorvakantie
houden en met hem heb ik al veel mooie plekken bezocht.
Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?
Ik zou hetzelfde type kopen waar ik nu op rij maar dan qua kleur en uitrusting helemaal naar mijn zin. Ik rij momenteel de BMW R1250GSA. Oude mannen motor? Rij een keer er op.
Wat was de mooiste rit die je ooit reed?
Ik kan er niet één aanwijzen. Met mijn vriendin over de Stelvio was geweldig. Tijdens de motorvakanties met mijn collega hebben we jaarlijks diverse mooie ritten gemaakt. In Frankrijk en Italië en ook off road routes gereden, de Tunnel Du Parpaillon in Frankrijk en de Coll de Jafferau in Italië waren adembenemend. Op mijn Youtube kanaal kun je al mijn routes zien. Ga naar: //www.youtube.com/channel/UCD0aAszWCkTehbZ6i6FvKQA.
Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?
Dit jaar ga ik met mijn collega de col du Chaussy rijden en we komen elke keer weer nieuwe plekken tegen op Youtube en andere websites.
Denk je al aan een volgende motorfiets?
Ik denk altijd aan een volgende motorfiets en de geruchten gaan dat BMW met een nieuwe GS komt. Daar ben ik heel benieuwd naar. Maar ook de KTM1290 blijft evolueren en dat is ook een prachtige machine. Ik heb ook een tijdje een Royal Enfield Himalayan er bij gehad en ook die motor is heel leuk om te rijden.
Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?
Motorrijden is mijn uitlaatklep, mijn ontspanning. Ik vind het heerlijk om een dag te toeren, de geuren te ruiken en de omgeving in me op te nemen. Een dagje Eifel of Belgische Ardennen voelt als een mini vakantie.
Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?
Ik vind het heel leuk om zelf routes te maken en doe dat met de Garmin en het programma basecamp. Als ik een route gemaakt heb, laad ik hem in google earth om te kijken of de route
nog mooier kan. Zo zijn we al op veel mooie plekken uitgekomen.
Binnenkort op vakantie met de motor of een lang weekend weg naar het buitenland? Ga veilig op weg met de MotoPort vakantiecheck!
Ga je met je motor op vakantie en wil je zeker weten dat je motor in perfecte staat is? Laat je motor door de vakkundige monteurs van MotoPort controleren en ga met een gerust hart op vakantie. Voor slechts € 49,95 controleren zij je motor op alle belangrijke punten.
Via 1 klik op deze foto krijg je alle verhalen van Coos onder elkaar op deze site!
DE BALKAN – NAAR HUIS
Het is zondag 23 juni (als ik dit schrijf) en prachtig motorweer. Het is nu al ruim 20 graden en we gaan vanmiddag naar de 32 graden. Lekker bakken en braaien in het motorpak. Helm op en handschoenen aan. Mijn credo: het is óf zweet óf bloed. En ik heb die keus vijftig jaar geleden gemaakt: ik heb altijd alles aan. Geen uitzondering. Dan maar zweten. Ik blijf wel altijd de hele dag door veel water drinken.
Dit is mijn laatste reisdag, in deze Balkan serie Coos op Reis. Toch een beetje plotseling. Heerlijk om straks weer thuis te zijn en Janny te knuffelen, maar ook jammer dat morgen mijn avontuur voorbij is.
Ik pak voor de allerlaatste keer al mijn zooi bij elkaar en bind het op de motor. Mwah, dat inpakken ga ik zeker níet missen. Vanaf morgen liggen mijn tandenborstel en onderbroekies weer op dezelfde plaats en ben ik geen rondtrekkende nomade meer.
Vandaag reis ik vanaf Karlsruhe versneld naar huis. Een trip van circa 550 km. Dat deden Janny en ik in 1970 op onze Honda 250cc. Met heel, heel veel moeite. We waren die avond helemaal stuk en lagen om 19:30 uur te slapen. Met deze ultramoderne 1200cc BMW rijd ik deze afstand ontspannen en moeiteloos. Ik heb vandaag zelfs nog voldoende tijd om hele stukken toeristisch binnendoor te rijden en te genieten van het landschap. Snik, ik ga die fraaie bochten, de heuvels, de bergen en de snelstromende rivieren wel missen, hoor.
Maar goed, hierna heb ik ook weer tijd om nieuwe plannen te maken. En die komen er zeker.
Rond 18:00 uur plaats ik de motor thuis tikkend in de garage en kus ik Janny gedag. Ik stap snel onder de douche en neem haar ‘s avonds mee naar de beste Italiaan uit onze omgeving om alles te vertellen. Janny heeft immers geen Facebook… We proosten op het leven, mijn machtige motortrip en op onze overleden oom Ton.
Coos en Janny weer samen thuis, bij de Italiaan proostend op het leven
THUIS
Ik ben weer gezond en wel thuis in Linschoten. Bijna een maand op reis! Vanaf nu geen telefoonsex meer. Het was voor mij weer een heerlijke lange motorreis. Een maand deze keer. Mijn vorige motortrip door Zuid-Europa duurde een kleine drie maanden, dus eigenlijk was dit maar een minitripje. Maar het is allemaal goed gegaan. En dat is het belangrijkste.
Voor mij zijn alle bezochte landen fantastisch. Ze hebben hun eigen charme. Slovenië, Kroatië en Montenegro zijn geweldig. Prachtig om langs die kusten te rijden. Ik houd van de zee, het water, de ruimte, de strakblauwe luchten en de eilanden in de verte. Vooral in Kroatië zijn heel veel overnachtingsmogelijkheden waar je zo kunt aanbellen om een nachtje of langer te slapen. Kroatië is daarmee een echte aanrader. Montenegro is voor mij een magisch land. De baai maakte op mij een onuitwisbare indruk. En … Italië blijft mijn favoriet. Vooral ook door het mooie en gezonde eten, hoor. Ik was maar twee dagen in Bosnië. Daar ga ik voorlopig niet meer naar toe. Maar goed, plannen zijn immers om van af te wijken. Anders zouden ze geen plannen heten…
Het was top om een weekje met de motorclub op te trekken. De gezelligheid, de saamhorigheid, de stoere verhalen en de humor. Samen oprijden, motoren achter je, motoren voor je. Zo’n weekje is een mooie afwisseling van het alleen op reis zijn. Trouwe lezers weten dat ik het prettig vind om alleen op reis te zijn. Het is voor mij de ultieme vrijheid.
In 2022 organiseer ik voor mijn motorclub een reis naar de Dolomieten. Compleet met een dik draaiboek en uitgebreide routes en routebeschrijvingen. Deze keer plan ik het voor mijzelf iets anders in. Dan ontmoet ik éérst de motorclub en reis daarna alleen verder. Dat geeft mij nog meer het gevoel van vrijheid. Dan hoef ik namelijk niet persé op een bepaalde datum ergens te zijn. Daar houd ik in mijn achterhoofd toch altijd rekening mee.
In 2022 wil ik ook weer mijn tent meenemen. Nét ff iets meer avontuur en vrijheid. Dan ben ik echt 24 uur per dag buiten. En het is ’s nachts buiten koeler. Daarbij komt dat je op een camping sneller aanspraak hebt dan in een hotel.
Mijn trip naar de Balkan ga ik niet snel vergeten. Het is een mooie herinnering om aan mijn verzameling-van-herinneringen toe te voegen. Ik kan tot aan mijn dood daar heerlijk over mijmeren. Net zoals ik nog regelmatig mijmer over de verre motortrips tijdens onze jeugdjaren. Ach, ik ben gewoon een sentimentele ouwe kale kerel geworden, joh.
Ik bezocht in deze korte tijd tien landen. Ik lijk wel een Japanner. Maar het was super. Al die vrijheid. Niet weten wat ik morgen ga doen. Elke dag weer. Lang leve mijn pensioenleven.
Ik heb circa 6.000 km gereden. Zonder één enkel technisch of ander probleem. Ervaring, risico-mijdend rijden en instinct hielpen mij deze weken weer veilig door te komen. En af en toe een beetje geluk, natuurlijk…
Ik vond het leuk om mijn belevenissen met jullie te delen. Maar what’s in it for me, denk jij misschien? Nou, ik heb daardoor ondertussen al mijn reisverslagen in Word op mijn computer staan. Met foto’s en al. Veilig en goed georganiseerd bij elkaar. Ik heb een hekel aan documenten en foto’s in de cloud. Dan ben ik afhankelijk van anderen. Als zo’n dienst er plots mee stopt, dan heb ik immers niks meer. Stack is daar een voorbeeld van, Google Foto’s heeft allerlei beperkingen opgelegd en die ‘sophisticated synchronisation’ via iCloud tussen Apple en Windows krijgen de geleerde mannen al jaren niet goed voor elkaar. Aan betaalde diensten heb ik trouwens een hekel. Die euro’s gaan allemaal van mijn reisbudget af. Hahaha.
OK. Hier komt nogmaals mijn advies. Ik vertel het je nog één keer. Doe het. Ga op avontuur! Heb je geen motor? Ga dan met de auto. Of met je fiets. Het hoeft echt niet persé heel lang te zijn. En je hoeft zeker niet gepensioneerd te zijn. Vier weken is ook fantastisch. En misschien is het nog wel leuker om te doen terwijl je nog werkt. Je geniet zo van alle voorbereidingen en later van alle herinneringen. Mijn definitie van vakantie was vroeger al: “vakantie is de periode die ligt tussen de voorpret en de lol achteraf”…
Tenslotte nog iets te melden? Jazeker, het kostte mij zes uur om mijn motorfiets weer spik-en-span te krijgen… Zij is weer prachtig!
Tot schrijfs. Tot mijn volgende reis. Je gaat het vast weer vinden op deze website.
Ik heb voor 2022 al op mijn lijstje staan: U.K, Duitsland, Luxemburg, Albanië, India en Nepal.
Vanuit de Balkan lezen we vandaag het op één laatste verhaal van Coos van der Spek, in de serie Coos op Reis. Schrik niet mensen, we hebben het over de “Balkan serie” hoor. We vertellen je later deze zomer waar Coos te zijner tijd over gaat schrijven….
Het is vanmorgen in Lingenau zwaar bewolkt en 20 graden. Er vallen wat regendruppels. Het asfalt is nog warm van de zwoele nacht en daardoor wordt de weg nauwelijks nat.
Via de familie-app laat Janny mij weten dat onze oom, Ton Verschoor, op 91-jarige leeftijd is overleden. Maandag is in Vlissingen de dienst. Ik ken Ton al ruim vijftig jaar en besluit dat ik erbij wil zijn. Daarom zal ik op zondagavond thuis zijn, laat ik Janny weten. Nou, dat vindt zij fijn.
Rond tienen vertrek ik uit het hotel. Best mooi op tijd voor mijn doen.
En omdat de benzine hier slechts € 1,26 kost, stop ik fluitend bij de eerste de beste benzinepomp. Bij Sankt Margrethen steek ik, zonder problemen, de Oostenrijks / Zwitserse grens over. En daarmee gelijk de circa 1300 kilometer lange Rijn. De rivier is daar werkelijk nog maar een klein pis-kreekie. Zooo lief…
Ik geniet aan de Zwitserse kant van de Bodensee. Er is veel bebouwing aan het meer, dus ik moet wat moeite doen om het meer echt goed te zien. Het water is er helder en zeer koud. Ik vermijd de snelweg om te voorkomen dat ik het beruchte Zwitserse wegenvignet moet kopen. Dat lukt allemaal prima.
Bij de goed bewaard gebleven middeleeuwse kleine stad Stein am Rhein gaat de Bodensee weer over in de Rijn. Hier steek ik hem nogmaals over. In het historisch centrum van Stein, op het oude plein, drink ik koffie en geniet van de werkelijk waanzinnige schilderingen op de oude panden. Het zijn pláátjes, een echte aanrader om eens te bezoeken.
Na de koffie start ik mijn motor om weer te vertrekken. Als ik drie meter, wél in de verkeerde richting, een eenrichtingsweg inrijd, word ik onmiddellijk door een Duitse dame van middelbare leeftijd in een wit VW-camperbusje de les gelezen. Werkelijk niemand heeft één centimeter last van mij. Het chagrijnige wijf moet haar nek omdraaien om te zien wat ik nou precies verkeerd doe. Ik zie aan haar ogen dat ze het niet eens 100% zeker weet. Met een van woede vertrokken gezicht slingert ze allerlei Duitse verwensingen naar mij vanuit haar geopende raam. Alleen haar onderkaak beweegt. Net als in The Thunderbirds. Wat een nazi. Ze is vast en zeker in haar vorige leven kampbeul geweest. Ik heb geen enkele behoefte om op haar eruptie van ergernis te reageren. Ik heb het zonnevizier naar beneden en kijk haar alleen maar strak aan.
Net als Darth Vader in Star Wars. Verder vertrek ik geen spier.
Zij maakt mij de pis niet lauw… Als ze voorbij is, trek ik rustig op en rijd verder. Tja, wat moet je nou met zo’n kenau? Vreselijk toch.
Maarruh …. zal ik nou de Japanners of die kwaaie Duitse wijven over de muur gooien? Ik ben er nog niet uit…
Verderop kom ik langs Schaffhausen. De stad staat bekend om de grootste waterval van Europa: de Rheinfall die enkele kilometers stroomafwaarts ligt. Ik kijk naar de water dat zich hier 23 meter naar beneden stort en voel het gebulder door mijn lichaam.
Ik was hier met Janny op de motor toen we 19 jaar waren. Voor ons op die leeftijd een wereldreis en een avontuur van jewelste. Jôh, onze eerdere avonturen waren toen het Openluchtmuseum in Arnhem en de Apenheul in Apeldoorn. Ik bedoel maar…
Even vóór tweeën rijd ik hele donkere wolken in. Voor de zekerheid spring ik maar vast in mijn regenpak. Rond de klok van twee komt het water met bakken naar beneden. Niet normaal. Het water steekt in brede stromen de wegen over. Zelfs mijn regenpak wordt er chagrijnig van…
Bij de Schluchsee, die ligt een stukje onder de bekende Titisee, vind ik een vriendelijk plekkie voor de lunch. Het is even droog.
Vervolgens steek ik de Rijn voor de zoveelste keer over en trek Frankrijk binnen. Daarmee doe ik Oostenrijk, Zwitserland, Duitsland en Frankrijk allemaal op één dag. Kijk, dat vind ik nou leuk. In de buurt van de grens steekt een reetje de weg over. Zou het nou een Frans of een Duits reetje zijn?,
mijmer ik.
In Neuburg am Rhein, in de omgeving van Karlsruhe, vind ik tegen achten een prima hotel. Ik zet mijn spullen binnen, maak een wandeling en ga op zoek naar een koud biertje. Dat lukt gelukkig.
CHINEES GEFOPT
Ik wil in Stein am Rhein een foto maken van het oude stadhuis. Een Chinese dame blijft daar vele minuten lang in haar opvallende oranje shirt errug in de weg staan voor haar selfie. Maar ik wil ondertussen ook wel weer verder. Met een hele gemene: kom op, dan maken we een foto van jou met mijn motor, lok ik haar weg. Haar man maakt wel vijftig foto’s van ons met zijn enorme Nikon. Haha. Ze zijn tevreden en lopen verder. Truc gelukt!
Een bijzonder moment voor onze website. Vandaag publiceren we het HONDERSTE verhaal in onze serie Coos op Reis. Deze serie heeft onze website op het gebied van motorreizen in een stroomversnelling gebracht. We zijn blij met onze Coos!!
Het is vrijdag 21 juni, als ik dit schrijf. Al om 07:00 uur gaat de wekker. Gáááp!
Ik open één oog en zie dat het prachtig weer is.
Wat een heerlijk vooruitzicht.
Al om 08:00 uur zitten we met onze 19 koppen tellende motorfamilie in Oberdrauburg aan de bruine bolletjes, de roereieren en de uitgebakken spek. We gaan weer opbreken om naar huis te gaan, dus we moesten extra vroeg opstaan. Er ontstaat altijd een bepaald soort onrust bij het afreizen. Vraag mij niet waarom. Er zijn maar weinig zekerheden in het leven, en één is je huis. Dat staat er vast nog wel als je daar arriveert. En daar ben je immers altijd al, toch? Maar goed, tóch altijd die nervositeit.
Vandaag neem ik weer afscheid van de motorclub. Zij rijden in twee of drie dagen weer rap naar huis. Bijna iedereen moet maandag weer werken. En omdat ik daar geen last van heb, is mijn bochie naar huis ietsje groter.
We maken nog een laatste groepsfoto op het plein voor het hotel, knuffelen elkaar en met een toffe ride-out-movie zwaaien de laat-vertrekkers de vroeg-vertrekkers kort na negenen uit.
Sommige leden blijven nog een paar dagen hier en anderen reizen met de aanhanger terug naar Nederland. De grootste groep houdt zich echter aan het draaiboek, anderen trekken weer een eigen plan. Vrijheid-blijheid! Zelf vertrek ik een half uurtje later. Ik start mijn motor, zwaai en ga op weg naar Italië.
De Duitsers en Oostenrijkers hebben een lang weekend vanwege een feestdag. En dat is goed te merken. Het is erg druk op de weg. Op de tolweg van de Brenner staat minstens tien kilometer stilstaand verkeer. Ik rijd er parallel langs, dus heb er geen last van.
Ik kies eerst de Jaufenpass, redelijk dicht in de buurt van de Brenner. De Jaufenpass is bijna 20 kilometer lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van ruim 7 procent. Ik stijg op de pas tot 2100 meter hoogte. De uitzichten zijn magnifiek.
Daarna volgt Timmelsjoch. Ongeveer 50 kilometer kronkelt de weg in 44 haarspeldbochten omhoog de berg op tot 2509 meter. Tussen St. Leonhard en Sölden in Noord-Tirol openen zich op de Timmelsjoch-pasweg prachtige vergezichten op de omliggende bergen en dalen. Het blijft één van de mooiste passen voor mij. Ik rijd daar echt tussen de sneeuw door.
En pas als je boven bent, laten ze je weten dat je veertien euro tol moet betalen. Je kunt ook terug. Ja, lekker dan.
Even voorbij Sölden bezondig ik mij aan drie bolletjes ijs. De dame vult gelijk mijn fles met een liter water. Super.
Vervolgens dender ik de Bregenzerwaldstrasse op. Fantastische weg met peilloze dieptes en een uitdagend wegdek. Ik rijd op met twee Nederlanders op twee Pan European’s. We gaan lekker, zo met z’n drietjes. Heerlijk.
In de buurt van de Zwitserse grens vind ik in Lingenau een hotel. De eigenaar is Nederlander. Gezellig!
HET IJSHOTEL
Tijdens het diner praat ik even met de ober. Hij en de Nederlandse eigenaar kennen elkaar sinds de kleuterschool. Ik vraag hem wat hem hier in Oostenrijk brengt.
Nou, vertelt hij, ik bouw in de winter in Noorwegen een ijshotel met zeven kamers. Maar dat smelt in het voorjaar. En dan heb ik daar geen werk meer. Vandaar…. Volgend jaar doe ik het wéér, gaat hij monter verder….
DE BALKAN – MET DE TREIN NAAR VILLACH EN TOCH ZEIKNAT
Donderdag 20 juni al weer. Als ik dit schrijf. Het einde van mijn motortrip komt een beetje in zicht. Maar zover is het nu nog niet, hoor. Ik heb gelukkig nog een paar dagen.
En nog wat verhalen dus voor onze serie Coos op Reis.
Vandaag genieten we van een rustdag. We wandelen 800 meter naar het station en nemen de trein naar Villach. Een mooie treinroute door de bergen. Het is ongeveer 100 km. Lekker met onze wandelschoenen aan kuieren we door de straatjes, genieten van een heerlijke salade met een glas koele, witte wijn. En we genieten van het leven!
Niet iedereen gaat met de trein mee, de Diehards gaan vandaag gewoon motorrijden. Zij hebben geen zin in een dagje met cultuur, drukte, winkels en musea. Voor de Diehards maakte ik een stoere route met wat onverharde wegen, omdat: It is a good day to die hard….!
De mooie natuur van Karinthië mag dan wel de reden zijn dat veel toeristen deze zuidelijke deelstaat bezoeken, maar ook de steden zijn de moeite waard. Een goed voorbeeld is Villach, na Klagenfurt de grootste stad van Karinthië.
Er is een mooi historisch centrum, er zijn veel bezienswaardigheden, winkels en in pastelkleuren geschilderde huizen uit de barokke periode. De namen van de nauwe steegjes die op de Hauptplatz uitkomen, doen nog denken aan de vroegere ambachten. Zo verwijst de Gerbergasse naar de leerlooiers, terwijl in de Seilergasse zeilen voor de schepen op de rivier gemaakt werden. Aan het einde van het plein staat een oude schandpaal. In de middeleeuwen werden criminelen hier vastgeketend.
Aan het einde van de middag worden we in onze zomeroutfit volledig overvallen door een hevige plensbui. De meesten zijn tot op hun huid zeiknat. Maar het was een heerlijke wandel- en kijkdag.
En al weer prima motorweer. Een dag waarop elke motorrijder spijt zou krijgen als hij zijn motorfiets zou moeten laten staan. We zijn geluksvogels.
Vandaag rijden we de Nockalm-route. Best een bijzonder mooie route. We rijden éérst een stukje Bundesstrasse. Bij Lendorf gaan we binnendoor en rijden vervolgens langs het water. We zien hoog boven ons de Autobahn liggen. De vrachtautos’s rijden traag de lichtstijgende weg op, alsmaar rechtdoor en rechtdoor. En wij? Wij rijden in het dal op een héérlijk scheurweggetje! Whoeeeeiiiii…..!
Aan het einde hiervan slaan we af, richting Malta, om onze weg naar Airwalk Kulnbreinsperre te vervolgen. We rijden door een prachtig dal met diverse watervallen. Bij de stuwdam zien we een hangbrug die bestaat uit open roosters, zodat het lijkt alsof je door de lucht loopt. De watjes durven niet op de brug natuurlijk….
Owja, jammer dat aan het begin van het dal een kassa staat. We moeten € 15,- betalen. Dus vanavond géén bier, dat wordt te duur.
We rijden dezelfde route terug en gaan naar de Nockalm. Ook daar hebben ze weer een kassa. Maar ja de beloning is er dan ook naar. Wat een beleving. We vinden een schitterende gelegenheid om te eten en we kijken onze ogen uit.
We zijn bijtijds weer in het hotel. Heerlijke stuurdag!
Als ik dit schrijf is het 18 juni en al wéér mooi motorweer. Joepie!
Voor jullie lezers is dit het 97e verhaal in de serie Coos op Reis. De foto hiernaast die we al een tijdje als logo bij deze motorverhalen gebruiken komt uit dit reisverslag.
We gaan vandaag één van de hoogtepunten van onze trip rijden. We rijden naar het oosten en bezoeken Slovenië en Italië. Het wordt een lange dag. Wellicht moeten we maar voor één keer (!) een uurtje eerder vertrekken. Maar 09:30 uur is ook goed, hoor. We hebben immers vakantie. Het is geen strafkamp.
We rijden vanaf het hotel direct omhoog en pakken de eerste tien haarspeldbochten om daarmee koers te zetten naar het plaatsje Kötschach-Mauthen. Het dorp is met haar 3500 inwoners net zo groot als Linschoten. Een wereldstad dus.
Na een kilometer of zeventig buigen we af naar het zuiden, richting Kranjska-Gora. Het is het eerste stadje van Slovenië en de toegangspoort naar het Triglav Nationaal Park, het enige Nationale Park van Slovenië. In Kranjska-Gora maken we een stoppie voor de koffie.
Na de koffie rijden we verder Slovenië in. We stoppen bij de Bleski Vintgar: een indrukwekkende kloof van tien kilometer lang met duizelingwekkende hoogtes en sprankelende watervallen. De rivier Radovna stroomt tussen de steile hellingen van de Hom en de Bort en heeft een kloof uitgesleten. De Vintgarkloof is sinds 26 augustus 1893 toegankelijk. Langs de kloof is een houten voetpad langs de rotswand. Als je tijd hebt, wandel er dan een stukje doorheen. De waterval heet Slap Šum.
Verder naar het zuiden rijden we af en toe op smalle weggetjes die niet altijd goed geasfalteerd zijn. Het is soms best spannend… Terwijl ik dit schrijf denk ik aan Gerda. Ik weet niet waarom… We vervolgen onze weg en rijden 20 km door het Triglavski Nationaal Park. In dit park zijn vorig jaar jonge beren gespot. Maar das al een jaar geleden, hè! Inmiddels zijn ze vast volwassen geworden…
Na ongeveer 140 km vinden we een mooi plekkie voor de lunch.
We rijden langzaam weer richting Tolmezzo. Dan zitten we alweer in Italië. Vervolgens omhoog naar de bekende Plöckenpass (1357 meter). De pas is een mooie uitdaging. In de Eerste Wereldoorlog was de Plöckenpas deel van het Oostenrijks-Italiaanse front. Resten van de toenmalige verdedigingswerken en bunkers kunnen vandaag de dag nog bezichtigd worden.
In Kötschach kunnen we nog even goedkoop tanken en vervolgens rijden we via de Gailberghöhe met z’n tien hairpins weer terug naar ons hotel. We hebben een koel glas bier verdiend!
DE ONDEUGENDE KOE
We stoppen onderweg even voor een korte pauze. Aan de overkant van de weg arriveert iemand op een brommertje bij een woonhuis. De man kijkt even in het rond en vindt een mooi parkeerplekje op het gras. Tevreden wandelt hij achterom en verdwijnt in het huis.
De man heeft echter geen aandacht besteed aan de drie loslopende koeien. Eén koe wordt een beetje chagrijnig van het roestige brommertje dat plots op háár sappige grasveldje staat te stinken. De koe wandelt naar de tweewieler en zonder er maar even aan te snuffelen geeft mevrouw het plastic ding een enorme hengst. Beng, daar ligt de brommer! De koe draait zich om en gaat rustig verder met grazen…..
Nog wat gevangen voor The Catch of the Day:
Wil jij die bijna 100 andere motorverhalen lezen van Coos?
Ga naar deze link //ikzoekeenmotor.nl/category/coos-op-reis/ … even scrollen en dan kun je ze onderaan allemaal doorbladeren….
PASSIE voor MOTOREN! Tips, tricks, verhalen, filmpjes, motorbedrijven, motornieuws, motoren, motoroccasions, interviews, motorjobs, motorreizen, hier vind je alles!
Deze passen zijn met elkaar verbonden door goed aangelegde wegen die door bossen en valleien lopen met kleine idyllische dorpjes en grotere bergsportdorpen waar veel te zien en beleven is. Het verkeer is goed ingespeeld op de vele motorrijders en men is over het algemeen zeer tolerant.
