Onze trouwe schrijver Coos van de Spek kennen we van al zijn eerdere verhalen over motorreizen. Nu kregen we te horen over zijn cursus “Circuit rijden”. Coos schreef ons over zijn “day at the races.”
Afstandsverklaring
Om 08:00 uur op het circuit. Het is een schitterende dag. Dat hoort zo, want het is de 72e trouwdag van mijn overleden ouders. Ze moesten eens weten dat hun 70-jarige zoon vandaag….
We vullen eerst onze afstandsverklaring in. Niet alleen ik, maar ook mijn erfgenamen en hun erfgenamen zijn de sjaak als ik vandaag een ongeluk krijg, staat er in. Nou, lekker gezellig dan. Gelukkig krijgen we er wel koffie plus een gevulde koek voor terug. Das coureurs-eten, vertelt men mij. Alsof ik een kind ben en het over smurfensnot gaat. Ik heb net het uitgebreide ontbijt van Van der Valk achter mijn kiezen, dus ik bedank. En ik ben trouwens ook geen coureur. En dát zal snel blijken.
Only in your dreams Coos
Gisteren zijn best veel deelnemers in de eerste heats gevallen, dus doe het op het nog koude asfalt even kalm aan, buldert de organisatie in de microfoon. Iedereen is hier met zijn kleurrijke racepak en racemotor. Ik ben de enige in een zwartlederen toerpak en op een hoogpotige machine. Ik gluur wat onzeker in het rond.
Ik hoop dat we eerst wat proefrondjes achter een marchal aanrijden en dat hij ons dan aanwijst waar de scherpe bochten in dit lastige circuit zijn, waar dat enge oliespoor ligt, die dikke gevaarlijke bomen staan, waar de toiletten en de frietkraam zich bevinden en dat inhalen verboden is en zo. Only in your dreams, Coos….
We rijden de pitstraat uit en draaien het circuit op. Als we door het groene licht rijden, waaiert iedereen gelijk naar links, schroeft direct het gas tot aan de stuitnok open en stort zich met doodsverachting op de allereerste haakse bocht. Volle bak. Niet normaal. Hoe bedoel je kalm aan, Sissy? Gas op die lolly! Het is ieder voor zich en men haalt links en rechts met hoge snelheid in. Het is oorlog.
Met 190 km per uur op een bocht af
Assen blijkt een ingewikkeld circuit en er zitten een paar zeer lastige knikken in waaronder Strubben en Geert Timmer. Ik timmer Timmer op z’n bek als ik ‘m tegenkom, de rotzak. Ik dender met bijna 190 km per uur op een bocht af, achter mijn voorganger aan. Als hij remt, dan rem ik ook, denk ik. Alleen is dit een heuse racemotor en die voeren helemaal geen remlichten. Mijn BMW en ik halen het op het nippertje. Jos komt mij met zijn Triumph met hoge snelheid voorbij. Zijn circuitbanden slingeren minachtend stukken rubber tegen mijn hobbelpaard. De vonken vliegen van Jos’ laarzen. Hij is in zijn element. Ook André schuift mij in zijn donkerrode stokoude lederen MJK-pak voorbij. Hij probeert straks met dat motorpak van de concurrentie die 50 euro cashback van Damen te pakken te krijgen. Hij is kansloos.
Sommigen halen de 300 km per uur wel
We moesten op de elektronische vlaggen letten, bulderde de speaker, een poosje terug. Man, ik heb onderweg niet één vlag gezien. Poeh, wat was ik druk in mijn hoofd. Gelukkig zie ik André de pitstraat inrijden, dus schiet ik er achteraan. Pas dan zie ik de zwart-wit geblokte vlag. Ben ik in-control? De volgende heat verloopt relaxter en sneller. Ik durf meer en ik kan meer. Maar ik ben geen partij tussen dit geweld. Sommige motoren halen de 300 km per uur wel. Het lijkt wel alsof ik stilsta als we samen de bocht uitkomen en allebei gas geven. Ze schieten als vuurpijlen weg. Het verschil tussen onze snelheden in de bochten valt mij nog wel mee. Maar ik kan slechts met een enkeling meekomen. En ik probeer het ook nog steeds wat rustig aan te doen. Bij elke volgende heat gaat het tempo nog verder omhoog. Iedereen is op zoek naar zijn beste tijd. Ik wil een mooie racelijn aanhouden, maar daar rijden de snelle jongens ook. Ik houd ze in mijn spiegels in de gaten, maar ze naderen met de snelheid van een Porsche op de linker weghelft van de Duitse Autobahn. En ik tuf in mijn Trabantje. We maken het einde van de dag in Assen niet mee. We gaan lekker op weg naar de Thai in Amersfoort. Het is goed zo.
Heel gebleven
Wat ik gewonnen heb? Heel veel. Ik ben heel gebleven, mijn peperdure motor is niet gevallen en mijn kostbare lederen pak is niet stuk gegaan. En vijftig euro van Damen Motorkleding teruggekregen. Plus een toffe dag. Het was een mooie dag en een prachtig, uitdagend en enerverend avontuur.
Tip van Coos?
Ga! Doe het. Live your dream. Het is super. Ga je voor het eerst? Begin dan bij het begin en start met de beginnerscursus ‘Circuit rijden’. Dan leer je én het circuit kennen, leer je de mooie racelijnen en ben je nog even beschermd tegen het geweld van de ervaren racers. Je kunt (kon) ook inschrijven via bedrijven als Damen Motorkleding.
