Wie ben jij? Waar kom je vandaan?
Pien Meppelink, bouwjaar 1980. Ik woon samen met man Jeroen en kinderen Guus (15) en Josefien (12) op een woonbootje in Moordrecht.
Heb je vroeger eerst brommer gereden?
Als kind croste ik met mijn broertje en buurjongens door de polder. We woonden op een oud schip dat lag aangemeerd aan een doodlopend dijkje. Super rustig dus, en alle vrijheid om op straat te spelen. Het begon met BMX fietsjes, maar al snel werd dat van alles met een motortje er op. Maxi’s, oude Union, Yamaha PW50 & 80 en een oude kart met een Zündapp blokje. Als 16-jarige in 1996, wilde ik persé een Malaguti Phantom scooter.
Met een hoop korting kon mijn pa een demo kopen van de importeur, waar hij als fotograaf wel eens voor werkte toen. Het was helaas voor korte duur, binnen 4 maanden werd de Malaguti gestolen uit de fietsenstalling op school in Gouda. Toen had ik twee opties, of die 8 km naar school weer gaan fietsen of op een oude Yamaha FS1 die papa nog had staan. De keus was snel gemaakt, maar ik was wel bang dat ik kei hard uitgelachen zou worden. De FS1 was een van de laatste types met enorm kitscherige rood/zilveren jaren 80 special paint. Op de tank stonden palmbomen en de ondergaande zon.… Tsja, nu vind ik dat super gaaf, maar destijds was dat echt niet ‘gers’. Tegen al mijn verwachtingen in vonden mijn klasgenoten het super cool en stonden de jongens in de rij op het schoolplein om op de FS1 te leren hoe ze moesten schakelen.
2004. Eerste huisje in Den Haag. Geen ruimte voor een eettafel omdat de Honda CB350 anders niet binnen kon staan De Demm staat nu ook op de woonboot nog altijd in de woonkamer.
Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets?
1986, ik was 6 jaar. Toen ik twaalf was kwam ik er namelijk achter dat mijn vader het spaarbankboekje dat mijn opa voor mij had achtergelaten, had ‘geïnvesteerd’ in een AJS 500 1-cilinder uit 1952. Dat was natuurlijk reuze handig, want zo had ik altijd ruilwaar. Zo kon ik als 13-jarige een Union Sport-O-Matic ’62 kopen om door de polder te crossen. Vader betaalde de Union en kreeg mijn belofte dat het voorspatbord, het stuur en de tank van de AJS dan van hem zouden zijn. Op deze manier zijn er door de jaren heen flink wat brommertjes en zelfs een Yamaha Tricker 250cc voorbij gekomen.
Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?
Mijn voorkeur gaat zeker uit naar mooi weer! Maar soms is het gewoon handiger om met de motor te gaan, dus met slechter weer gaat dat enorme regenpak dan aan.
Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?
Oei! Ik kan heel hebberig worden van de BMW RnineT 100 anniversary editie en ook een Triumph Bonneville Bobber vind ik prachtig. Maar stiekem zou ik nog graag een Honda CL350 scrambler willen verbouwen, dat past denk ik beter bij mij en ik ben gewoon verliefd op de hoge uitlaten.
Wat was de mooiste rit die je ooit reed?
Als fotograaf in o.a. de automotive-branche ben ik op de meest prachtige locaties geweest en heb waanzinnige routes mogen rijden door heel Europa. De bochtige zonnige wegen in Spanje, Italië en Portugal en het woeste ongerepte landschap in Scandinavië. Deze zomer was de trip met Harley Davidson van München naar Boedapest memorabel. Maar de rit die het meest indruk op mij heeft gemaakt was de Suzuki V-Strom Pyreneeën experience. Ik denk dat het in 2010 was ofzo. Met een groep journalisten 5 dagen lang door de Pyreneeën toeren van Gerona in Spanje, door Frankrijk en Andorra. Het weer zat niet mee, het was echt afzien. Helemaal toen we in Andorra over een oude smokkelroute door de bergen reden. Het steile pad was net iets breder dan de banden van de V-Strom en bestond uit platte schijfvormige keien die alle kanten op schoten.
Geiten en wilde paarden renden met ons mee en blokkeerde af en toe de route. Toen we eindelijk bovenop de bergtop aankwamen barstte de hemel open en kregen we een bui over ons heen die eindeloos leek te zijn. Ik ben niet snel bang, maar door de stromende regen over die glibberige keien, de modder stromen die waren ontstaan en het ravijn dat steeds dieper leek te worden, bonkte mijn hart in mijn keel. We hebben het gered en ’s avonds aan de bar voelt dat dan toch alsof je samen een soort van heroïsche overwinning hebt behaald. En gelukkig, ook mijn camera waar het water echt uit gutste, deed het na 4 dagen op de kachel weer.
Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?
Het lijkt me geweldig om wekenlang door Azië te toeren.
Denk je al aan een volgende motorfiets?
Zeker niet. Momenteel hebben we een CB350 ’68, CX 500 ‘84, BMW K75 ’96, Mash Seventy 125 en mijn Honda CB400F, die net klaar is. De Mash is geweldig voor woon werk verkeer, doet het altijd en laat geen olie druppels achter bij mijn klanten voor de deur. De andere zijn motorfietsen die niet meer als origineel te redden waren en die wij met veel plezier verbouwen. Zo kreeg ik 7 jaar geleden de CB350 tank van mijn dierbare vriend en ‘Mafketel’ Stijn den Boggende. Ik was direct verliefd op de tank en moest dus op zoek naar een motorfiets voor er onder. Terwijl ik in Spanje op een berg stond te wachten tot de volgende groep journalisten voorbij zou komen om op de foto gezet te worden, was ik om de tijd te doden Facebook aan het uitspelen. Ik zag een advertentie voorbij komen van een Honda CB 400F ‘77. Kratten vol onderdelen en een frame waar duidelijk iemand zich met een haakse slijper op had uitgeleefd. Uit balorigheid deed ik een heel laag bod. Binnen 5 minuten kon ik naar huis bellen om mijn lieve man Jeroen te vertellen dat we een CB 400F hadden gekocht… Eigenlijk was het onbegonnen werk, er was niet zo veel goed aan de onderdelen en ook het blok moest Jeroen volledig reviseren. Daarnaast had ik ook precies in mijn hoofd wat ik wilde, en dat was in de praktijk niet altijd makkelijk uit te voeren. Het heeft ons enorm veel tijd en gevloek gekost om haar te maken zoals ze nu is. Ik houd van haar doorleefde verschijning, een soort wabi-sabi – de kunst van de imperfectie. En stiekem zitten er heel wat vernuftige details in verwerkt.
Momenteel zijn we bezig met een Honda MT5 voor onze zoon die volgend jaar 16 zal worden. Het project voor daarna staat ook al klaar, een oude Citta voor als onze dochter 16 wordt. Ze is nu net 12 dus we hebben nog even, maar ze is al helemaal aan het bedenken hoe ze hem wil hebben. Super leuk natuurlijk om samen met de kinderen te doen en ondertussen leren ze zo sleutelen.
Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?
Vreugde, vriendschappen, werk, prachtige herinneringen, buikpijn van het lachen, ontmoetingen met bijzondere mensen en mijn man!
Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?
Ik zou graag zien dat motorrijden meer gemeengoed wordt. Dat het niet alleen als leuk wordt gezien, maar meer ook als slimme manier om van A naar B te komen. Door mijn werk zie ik in veel andere landen hoe het anders kan, er rijden veel meer (lichte) motorfietsen voor woon-werk verkeer. Het is daar heel normaal en andere verkeersdeelnemers houden dan ook meer rekening met motorrijders.
We zijn in het kleine Nederland met heel veel mensen, de wegen worden alleen maar drukker en mobiliteit alleen maar duurder. Vanuit de overheid wordt er ingezet op een ontmoedigingsbeleid zodat mensen de auto vaker laten staan of zelfs weg doen. Maar de fiets en het OV zijn niet voor iedereen en alle afstanden de oplossing, en echte andere alternatieven lijken er niet te zijn.
Als mondige inwoner ben ik 8 jaar geleden de gemeentelijke politiek ingerold. Niet vanuit politieke ambities maar omdat ik het niet eens was met de manier waarop het ging en hoe men inwoners behandelde. Ondanks dat ik geen geloof aanhang, kwam ik bij het CDA uit omdat hun gedachtegoed precies overeenkomt met hoe ik ben opgevoed. Hoe je met elkaar omgaat, de normen, waarden en vertrouwen in elkaar.
Nu zag ik mijn kans schoon om motorrijden meer op de kaart te zetten door in het CDA verkiezingsprogramma op te laten nemen dat we ook in Nederland moeten kijken of het mogelijk is om met je autorijbewijs een 125cc motorfiets te rijden. Ik heb enorm veel reacties hier op gekregen, positief, maar ook negatief en zelfs boze. En dat begrijp ik heus, helemaal als de indruk gewekt wordt dat ik het motorrijbewijs gewoon ‘cadeau’ wil geven. Maar wat ik wil, is dat motorrijden als iets positiefs wordt gezien, als serieus alternatief dat een bijdrage kan gaan leveren aan het verminderen van de filedruk en Nederland meer mobiel kan maken.
Europese regelgeving maakt het gewoon mogelijk om met je B op een 125cc te rijden. En natuurlijk staat veiligheid bovenaan, het is super belangrijk dat mensen praktijklessen krijgen op de motor. De regeling in België, 4 jaar in bezit van autorijbewijs en dan 4 uur praktijkles, noem ik als voorbeeld van hoe het kan en niet van hoe het moet. Er zullen nog veel meer onderzoeken gedaan moeten worden in de landen waar deze regeling geldt, om te zien wat wel en niet werkt en wat er nodig is om mensen veilig de weg op te laten gaan in Nederland. Maar het belangrijkste is dat er nu in Den Haag weer over gesproken kan gaan worden, dat motorrijden als iets positiefs wordt gezien en een mogelijke bijdrage kan gaan leveren aan de mobiliteitsproblematiek en, dat het behalve heel leuk ook een slim vervoermiddel is om van A naar B te komen.
Meer items over Pien Meppelink vind je via deze link.
