Tag archieven: Hans den Ouden

Ikzoekeenmotor.nl, Rijtest, Van de redactie

BMW’s Automated Shift Assistant, hoe rijdt dat?

1 reactie

BMW’s ASA Automated Shift Assistant, hoe rijdt dat? Hans den Ouden (via deze doorlink vind je al zijn verhalen) haalde de nieuwe R 1300 GS Tramuntana op bij Motor Houtrust en maakte een proefrit.

Foto’s en tekst: Hans den Ouden

Zelf ervaren

Een paar jaar geleden reed ik op een Honda met DCT en ik vond het geweldig. Ik kreeg een enorme glimlach op mijn gezicht van de acceleratie en het rijgemak. Nu heeft BMW op de GS 1300 en de GS 1300 Adventure een variant daarvan. YouTube staat vol met video’s over de ASA, maar zelf ervaren is toch waar het om moet gaan.

Daarom haalde ik bij Motor Houtrust de R 1300 GS Tramuntana met de ASA op, om er een dagje mee te spelen. Ik reed er een kleine 100 kilometer op, ik heb hem goed uitgetest. De motor was uitgerust met zadel- en handvatverwarming en dat kwam wel van pas want het was koud en winderig.

Je moet net als bij een auto de rem ‘intrappen’ om de automaat te kunnen starten, al is het nu natuurlijk vasthouden. Dan moet je wel even op het versnellingspedaal trappen om hem in de eerste versnelling te zetten. Vervolgens druk je op de D/M knop om de automaat te activeren anders staat hij in de M modus en moet je als nog zelf schakelen, zij het zonder koppelingshendel. Onderweg betrapte ik me er een paar keer op dat ik de afwezige hendel wilde pakken, maar het went snel.

Hoe voelt dat automatische opschakelen?

Afhankelijk van de rijmodus die je kiest varieert het moment van schakelen. Ik heb Road, Dynamic, Rain en Eco gebruikt en er is een merkbaar verschil. Bij Dynamic schakelt hij duidelijk later op dan in de andere rijmodi. Je voelt het opschakelen wel duidelijk, zelfs meer dan bij de “gewone” shiftassist van BMW, althans op de 1250. Hoe hoger de versnelling hoe minder je het voelt trouwens. In de Road modus, waarmee ik normaliter rij op mijn BMW R1250 GS Adventure, vond ik hem wel erg snel opschakelen. Zo rond de 60 km/uur rij je dan in de zesde versnelling. Als je dan wil versnellen, moet je eerst terugschakelen anders heeft de motor daar wel wat moeite mee.

Overigens weegt het systeem iets meer dan 2 kg. De DCT van Honda voegt 10 kg aan het gewicht van de motor toe. Een aanzienlijk verschil dus. De BMW heeft wel een schakelpedaal, maar eigenlijk is het meer een drukknop want je schakelt er niet echt mee, maar je geeft een opdracht.

Oefenen

Ik reed een parkeerplaats op bij de Maasvlakte 2 waar nu niemand komt omdat ze zijn afgesloten en deed de examenoefeningen. Een halve cirkel, een achtje en de cirkel linksom en dan rechtsaf er uit. En dat zittend en staand. Ik vond hem heel beheersbaar. Ik miste de koppeling niet. Het is trouwens erg nuttig om dit soort oefeningen af en toe te doen,  vooral het straatje keren is veel makkelijker als je niet hoeft te steken. De noodstop is ook leuk,  hij schakelt immers vanzelf terug naar de eerste versnelling, dus je kan zo weer wegrijden.

Sowieso is dat automatisch terugschakelen voor mij erg handig want ik vergeet best wel eens terug te schakelen als ik naar een verkeerslicht toe rij.

Niet sportief?

Ik zag al veel verhalen voorbij komen dat het niet sportief is om met een automaat te rijden. Ik denk dat het vergelijkbaar is met de ontwikkeling bij de auto’s. Zelfs de Porsche 911 is tegenwoordig in 60% van de nieuw verkochte auto’s uitgerust met een automaat. Maar terug naar de motor. Voor off-road rijden kan ik me voorstellen dat mensen voor een koppeling kiezen, maar het percentage GS rijders dat daadwerkelijk off-road rijden met een motor van meer dan €30.000 is denk ik zeer beperkt. Ik ben erg gesteld op mijn GS Adventure, maar als ik off-road ga rijden, kies ik toch voor mijn lichtere, en vooral goedkopere, Suzuki Vstrom 800DE. Een paar jaar geleden ging mijn BMW op zijn kant op een zandweg en meteen was er een lampje afgebroken à €200.-

De R 1300 GS Tramuntana is een prachtige motor met een fraaie groene kleur en veel Option 719 onderdelen zoals de voetsteunen en het rempedaal. Ook het remvloeistofreservoir is erg fraai afgewerkt. Ik vond het standaard ruitje, ook in de hoogste stand voor mij wat aan de lage kant. Ik zit toch midden in de turbulentie. Mijn Klim Krios Pro helm heeft daar toch al last van. Het scherm van de 1300 Adventure waar ik recent op reed was duidelijk hoger. Voor het eerst hoef je om het oliepeil af te lezen niet meer dubbel gevouwen onder de cilinderkop te kijken, dat geldt voor alle 1300’s. De watergekoelde versies verbruiken vrijwel geen olie, maar er op letten is natuurlijk altijd nuttig.

De hamvraag

Ga ik de volgende motor met een automaat bestellen als het zo ver is? Ik heb er lang over nagedacht, maar ik denk het wel. Het is sowieso een fantastisch comfortabele motor, maar met alle nieuwe ontwikkelingen (zoals ook de adaptive cruise control, de dode hoek waarschuwing enz.) is het wel weer een flinke stap voorwaarts t.o.v. het uitgaande model.

Ikzoekeenmotor.nl, Motorbedrijven en hun passie, Motorbedrijven en leveranciers, Tips en Tricks, Tussendoor, Van de redactie

De BMW R 1300 GS Adventure, is het wat?

Een reactie plaatsen

(Een review door Hans den Ouden)

Na alle commentaren was het nu eindelijk tijd om de nieuwe mastodont van BMW aan de tand te voelen. Bij Motor Houtrust in Den Haag stonden natuurlijk alle uitvoeringen en kleuren van de nieuwe BMW R 1300 GS Adventure in de showroom. We kregen de rode mee, de basiskleur. Voor Dia (mijn vrouw) was hij ook in de laagste stand en met ook het zadel in de laagste stand toch nog te hoog. Daarom kreeg ze een gewone GS in de Trophy uitvoering mee, ook geen straf. Daar zit ze prima op en kan ze goed bij de grond, tenminste nadat hij omlaag is gezakt.

Maar dit gaat over de Adventure. Over het uiterlijk kan je van mening verschillen, maar behalve de basisuitvoering, de rode dus, kan ik hem best hebben. De rode heeft een enorm aluminium kleurig vlak aan de zijkant en dat vind ik niet zo mooi. Bij de zwarte, triple black en de groene, de karakorum, is dat veel minder het geval. Overigens zie je het zijvlak natuurlijk niet als je zelf op de motor zit. De zit, in de hoogste stand, voor mij, is uitstekend. De kniehoek is ruim en het zadel is harder dan van de 1250. De 1250 heeft een redelijk zadel, maar deze heeft een prima zadel. Hier hou je het beslist langer op vol.  Dan het dashboard, dat is nu al zes jaar onveranderd, de GS (uit 2018) van Dia is exact hetzelfde, dat had dus ook wel eens opgefrist kunnen worden.

Eindelijk is er een elektrisch verstelbaar windscherm. In de hoogste stand hield het mij goed uit de wind. Ik vind het fijn om op de grote wegen uit de wind te zitten, maar als het warm is, dan wil ik de wind in mijn gezicht voelen en dat is nu wat makkelijker. Dan het rijden, de quickshifter werkt aanzienlijk beter, ook in de lagere versnellingen. Dat was bij de vorige edities duidelijk minder.

Je kan natuurlijk ook voor de uitvoering zonder koppeling kiezen en dat had ik ook zeker willen uitproberen als die beschikbaar was geweest. De motor is ontzettend soepel en gaat er met 145 PK als een dolle vandoor als je het gas opendraait. De 1250 was natuurlijk ook niet traag, maar deze is toch weer een stukje pittiger. De trekkracht, de torque, is dan ook weer toegenomen, 149 t.o.v. 143 voor het uitgaande model. De motor stuurt voorts opvallend licht en is erg wendbaar.

Dit exemplaar was met veel snufjes uitgerust, zoals de adaptive cruise control, forward collision warning en dode hoek sensoren. Tja je moet er van houden. Ik vind het redelijk overbodig.

Hans den Ouden op deze nieuwe BMW R 1300 GS Adventure. Let wel: Hans is 1,94 meter lang!

Dan wat over de bagagemogelijkheden. Er zitten op diverse plekken haken en ogen waar je kleine tasjes aan kan ophangen. Achteraan zitten vrij grote ogen waar je de aluminium zijkoffers aan kan hangen. Als die er niet aanhangen vind ik ze niet fraai. Ik wil ook geen aluminium koffers, ik wil mijn MoskoMoto Backcountry Panniers er aan kunnen bevestigen. Daar zal dus de aftermarket industrie wat op moeten verzinnen. Sowieso heeft BMW zijn best gedaan om je hun eigen tassen en koffers te laten komen kopen. Ik snap het wel, maar ik wil mijn eigen keuzes kunnen maken wat dit betreft.

Ook deze motor was weer voorzien van de Michelin Anakee motorbanden. Op de 1250 waren die buitensporig lawaaiig, op deze motor is dat minder, maar ze zijn nog steeds te luidruchtig.

De motor lijkt wat kleiner, maar dit komt omdat Hans 1,94 lang is.

Mijn eerste indruk: over het uiterlijk kan je twisten, maar ik vind het een fantastische motor. Enkele details vind ik minder, maar overall is hij erg overtuigend.

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Tussendoor, Uit de oude doos!

Het verhaal achter de foto

1 reactie

(Een verhaal van Hans den Ouden)

Ruim dertig jaar en een kleine miljoen motorkilometers terug haalde ik mijn rijbewijs. Ik herinner me nog dat ik enkele jaren nadien mijn rijinstructeur tegenkwam en hij verbaasd opmerkte dat ik nog reed. Hij had mij ingeschat als zo’n Yup die vond dat een motorrijbewijs wel leuk was om er dan vervolgens nooit meer wat mee te doen. Ik kocht mijn eerste motor bij Daytona motors in Schiedam. Ik was altijd al onder de indruk van BMW motoren, misschien ook, omdat de dealer (Breeman) om de hoek zat van mijn studentenkamer op de Oostzeedijk in Rotterdam. Ik kwam er dagelijks langs. De eerste motor was een K100, loodzwaar en vol storingen. Dat kwam vooral door de kabelboom. Inmiddels was ik verhuisd naar de zuidkant van de stad en daarom werd de storing dan steeds verholpen bij motorhuis Safe. Niet mijn beste ervaring zullen we maar zeggen.

Na zo een twintigduizend kilometer was ik er helemaal klaar mee en wilde ik een betrouwbaardere motor.

Op zekere dag reed ik langs bij Houtrust in den Haag en zag de, net uitgekomen, rode, R1100RS staan. Hij werd net uitgepakt in de showroom als het ware. Ze hadden een stapel posters over en ik mocht er een mee nemen. De R1100RS in vol ornaat. De poster hing ik op in mijn werkkamer, achter de clientele, zodat ik er de hele dag naar kon kijken. Dat heb ik een jaar volgehouden en toen ben ik naar Houtrust gereden en heb ik hem gekocht. De R1100RS was fantastisch, de nieuwe boxer. De motor was daarbij uitgerust met een Corbin zadel, voor en achter. Dat achterzadel kon je dichtklappen en dan was het net een mono, klapte je het open, dan had de passagier een fijne ruggesteun. Het is de motor die ik het langst bezeten heb, want ik ruilde hem pas na 8 jaar weer in.

Wouter naast de rode BMW R1100RS

De afgelopen maand werd mijn oudste dochter veertig en moest ik foto’s aanleveren voor het album dat vrienden van haar aan het maken zijn. Zo kwam ik deze foto tegen van Wouter naast de rode R1100RS. De foto is ergens op een parkeerplaats in Duitsland gemaakt. Het was mijn eerste lang weekend op de motor en Wouter ging mee. Ik had inmiddels een ander pak gekocht, dus Wouter heeft mijn jas aan, die zoals je ziet iets te groot was.

Het was de tijd voor de GPS, dus we navigeerden op de kaart naar Rheinland Pfalz waar ik een hotel had geboekt en van daaruit reden we dagtochten.

Op dag twee maakte ik een navigatiefoutje en nam een weggetje te vroeg. Dat bleek ongelooflijk steil te zijn en in de eerste bocht was het spiegelglad. Het voorwiel gleed weg, de motor draaide 180º om en pa en Wouter lagen er naast. Er was geen schade, maar het was mijn eerste val partijtje en Wouter was behoorlijk onder de indruk. Ik sprak er met hem over en het stond nu na bijna dertig jaar nog goed in zijn geheugen gegrift.

Als ik het kenteken op zoek op de bekende sites, heeft de motor tot 2016 in Nederland rond gereden en is toen geëxporteerd. Het is dus niet meer na te gaan wat er van is geworden nadien.

🏍️🏍️🏍️

Wil je alle verhalen van Hans den Ouden lezen?

Klik dan op zijn naamtag hieronder, of op: //ikzoekeenmotor.nl/tag/hans-den-ouden/

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Motorroutes, Tips en Tricks

Ruim 9.000 km in 43 dagen

Een reactie plaatsen

Na 43 dagen zijn er nog twee over en dan zijn Hans en Dia weer thuis. Ze reden tot nu toe ruim 9.000 km en hebben er nog 625 te gaan. Ze reden door 15 landen en sommige landen bezochten ze zelfs twee keer. En weer hebben ze een prachtige reis gehad en kijken ze uit naar de volgende.

Op Facebook runnen Hans en Dia deze besloten pagina over Motorcycle Travels. Daar schrijven ze over hun dagelijkse avonturen en kun je ook heel wat foto’s bekijken. Klik op de afbeelding hieronder:

Gastcolumns & blogs, Ikzoekeenmotor.nl, Motorreizen, Motorroutes, Tips en Tricks

De verte roept!

Een reactie plaatsen
Hans den Ouden

Wat wil je nou eigenlijk?
Weg hier!

Waarheen dan?
Dat kan me niet schelen…

De verte roept!

Ik wil gewoon weer op reis en dan zien we wel. De motoren daar moet nog wat aan gedaan worden, maar dat is zo klaar, dan de tank vullen, kom we gaan. Wat is het dan dat je hier weg wil? Dat is een onbestemd gevoel van onrust. We zijn al weer een maand thuis, dat is lang genoeg, de verte roept!

(Bovenstaande conversatie is een samenvatting tussen een gesprek wat motorreiziger Hans den Ouden de afgelopen dagen voerde met Dia Bijleveld. Hans schrijft verder….)

We pakken onze spullen in, lopen de lijst langs van wat er mee moet en weten dat we toch altijd wat vergeten.

We pakken onze kleren in, veel gaat er niet mee, want je hebt ook niet veel nodig. Als je maar wat mee hebt voor warme dagen, koude dagen en natte dagen. Wij rijden niet onze neus achterna, immers is alles er op gericht dat je op de snelweg terecht komt en dat willen we niet. Er zijn dus routes, minder romantisch, maar het leidt wel tot meer motorplezier.

We gaan eerst naar het oosten, richting Polen. Ten noorden van Warschau woont een vriend, daar gaan we eerst maar eens heen. Daarna naar het zuiden, tot in Albanië en dan weer naar het noordoosten, richting Roemenië. Daar zijn nog wat wegen die we dit voorjaar niet konden rijden, ze zijn alleen in de zomer open. De Transfǎgǎrǎșan en de Transalpina, volgens de mannen van TopGear, destijds de mooiste weg van Europa. De eigenaar van het hotel in Sibiu (Hotel Buon Gusto, motorcycle friendly) adviseerde ons om eind september terug te komen, dan is het er op zijn mooist.

De motor van Dia is aan een beurt toe, de mijne wil andere, nieuwe bandjes en er moet ook nog een navigatie op. Ik koos dit keer niet meer voor een Garmin, maar voor een tablet, we gaan het zien. In Leek, bij Bluerider.nl wordt het ding er opgeschroefd, dus daar moeten we ook nog even langs. Dan weten we ook meteen weer wat we aan kampeerspullen echt nodig hebben. We maken er een driedaagse van.

IK wordt al helemaal onrustig…

Meer lezen van Hans en Dia?

Je kunt hun motorreizen ook volgen via hun eigen Facebookpagina:
Dia and Hans’ Motorcycle Travels.