Via de website van Motovibes.de kun je volop informatie vinden over onvergetelijke begeleide motoravonturen door de mooiste regio’s van Europa. In deze youtube aflevering nemen zij je mee op een prachtige motorreis naar de adembenemende landschappen van Schotland. Je krijgt als motorrijder via deze documentaire een prachtige indruk van wat je te wachten staat als je gaat motorreizen door Schotland.
Beleef de adembenemende uitzichten op glooiende groene heuvels, historische kastelen en prachtige hooglanden. De schilderachtige wegen van Schotland bieden de perfecte achtergrond voor een opwindende en onvergetelijke motorervaring.
Ondanks een paar regenachtige dagen aan het begin van deze motortour, hadden ze toch het geluk met overwegend goed rij-weer.
De routes bekijken?
Wil je het routeboek & GPX-gegevens voor Ierland, Schotland, Engeland en Wales inzien?
Ron Putting houdt ervan om door Europa te crossen en daarnaast is filmen een andere hobby. Dat is prima te combineren. Dus heeft hij een jaar geleden wat camera’s op de motor geschroefd en sleept hij sinds begin dit jaar een drone mee.
Screenshot uit de YouTube film van Ron Putting
Hij vertelt ons over zijn dubbele pret: “Tijdens het rondrijden geniet ik en daarna heb ik opnieuw lol door het plakken en knippen van het vele filmmateriaal. Uiteindelijk zet ik het resultaat op mijn YouTubekanaal. Zoals bijvoorbeeld een verslag van een rondreis door Noorwegen vorig jaar en meer recent een trip door Noord-Engeland en Schotland in juni dit jaar. Schotland is prachtig. Noorwegen ook. Het weer moet een beetje meezitten. Maar dan heb je ook wat!”
Beide foto’s zijn screenshots uit de YouTube film van Ron Putting.
Maak je klaar voor een onvergetelijk avontuur in de video hieronder terwijl we de iconische NC500-route afleggen, dwars door Engeland en Schotland! Reis mee op deze prachtige roadtrip terwijl Ron hoog rijdt en geniet van het adembenemende landschap, pittoreske dorpjes en ruige kustlijnen die deze route tot een must-visit bestemming maken voor elke sensatiezoeker.
“Vijf uur in de ochtend. Ik word wakker in mijn Pod. Het idee is om naar de KTM dealer in Aberdeen te rijden. Die met die receptioniste die het licht nog niet gezien heeft.
Ik check de website. Ze openen om 08:30 uur. Google Maps leert me dat het anderhalf uur rijden is. Dan zou ik om 07:00 uur moeten vertrekken. Verder slapen lukt niet meer dus ik besluit om maar gewoon in te pakken, een ontbijt te doen en dan op pad te gaan. Uiteindelijk rijd ik om 06:20 uur de poort uit. Jazeker, dat is vroeg. Onderweg naar Aberdeen passeer ik Balmoral Castle. Snel even een foto en door. Het is 08:00 uur als ik bij de dealer voor de deur sta. Een kwartier later spreek ik een werkplaatsman. Tuurlijk willen ze me helpen. Dan zie ik de receptioniste. Eén blik is genoeg om me duidelijk te maken: ze snapt er geen ruk van en ze gaat het nooit leren ook. Ze heeft wel prachtige nagels. En mooie ogen. Dat dan weer wel. Ze gaan er een Michelin Road 5 onder leggen. Prima.
De monteur helpt me al mijn bagage naar een veilige plaats te slepen. Ook top. Ik krijg prima koffie. Nog beter. Ik raak in gesprek met een andere klant over Schotland en over whisky. Andere medewerkers geven me tips over plekken waar ik absoluut heen moet. Het wordt reuze gezellig. De receptioniste blijft naar haar scherm staren. Haar wereld is niet groter. Best triest eigenlijk.
Op weg naar de oorspronkelijk geplande camping, iets ten zuiden van Inverness. Eerst even langs mijn favoriete whiskymerk, Glendronach. De distilleerderij is niet enorm groot. Ik word vriendelijk onthaald. De rondleiding is pas over anderhalf uur. Daar ga ik niet op wachten. Maar de behulpzame dame laat me toch even de opslag zien met honderden eikenhouten vaten gevuld met mijn favoriete geestrijk vocht. De vraag is nu, hoe ga ik zo’n vat meekrijgen? De dame weet het niet. Ik ook niet en ik ga mijn topkoffer er niet voor uitruimen. In plaats hiervan neem ik een whiskyglas mee met de merknaam erop. Het wordt zorgvuldig voor me ingepakt. Dan nog een espresso en ik kan verder. Neen, ik ga geen whisky proeven. Ik moet nog rijden.
Ik vraag Garmin een prettige binnendoor route naar de camping. Leuk rijden maar niet bijzonder. Heuvelachtig boerenland. Op een stille landweg gooi ik de drone omhoog en laat het ding me volgen, rijdend op de motor. Fabelachtig dat dit kan! Alleen een uur later, als ik opnieuw aan het dronen ben en de beelden terugkijk ontdek ik dat ik ben vergeten de dronecamera in te schakelen. Dus mijn fenomenale actiebeelden heb ik niet op beeld. Klungel. Waar ik dan weer blij van word is het weer. Blauwe lucht met zon, grotendeels. Ik geniet ervan. Het maakt alles leuker om te zien. Wat ook leuk is zijn de plaatsjes met namen die ik herken van de whiskymerken die ik door de jaren heen geproefd heb. Dufftown, Aberlour, Graichellachie, om er een paar te noemen.
Ik passeer ook de distilleerderij van Glenfiddich en die is serieus groot! Het laatste stuk naar de camping gaat opnieuw door de Cairngorms maar nu heb ik een zonnetje. Schitterend!
Tenslotte bereik ik de geplande camping. Niks gereserveerd. Hoeft allemaal niet. Die camping is een soort van avonturending. Rafting, boomklimmen, dat soort zaken. Maar ook campingplaatsen. Die laatste wil ik. In een boom hangen is aan mij niet meer besteed. De camping ligt tamelijk diep verscholen in het bos. Ik bereik het terrein… geen levende ziel te bekennen. De website geeft geen info over openingstijden. Volgens Google Maps is het spul open. Maar… nobody. Geen info op de deur van de receptie. Ik loop rond, nog drie keer. Niks, nakkes, nada. Ik vind een telefoonnummer. Dat bel ik. Ik mag een boodschap inspreken. Ik leg uit dat ik voor de deur sta en vraag of ze open zijn. Ik word niet teruggebeld. Dan krijg ik een idee.
Die camping ligt prachtig. Ik ga op zoek naar water en ik vind douches en toilettafels. Alles werkt. Ik vind zelfs een werkend stopcontact. Ik besluit: ik zet gewoon dat tentje op! Ik heb alles: water, gas om te koken, een paar instantavonturenmaaltijden en licht uit mijn hoofdlampje. Het mobiele 4G-netwerk gaat als een speer. Hatseflats. Ik vind een werkelijk prachtig plekje tussen de bomen op een pitch met de naam Pheasant. Zelfs de temperatuur is aangenaam. Weersverwachting voor morgen is ook niet onaardig. En daar zit ik. In de middle of nowhere in een bos op een topplek in mijn uppie. Enige minpunt is dat het een heel klein beetje begint te miezeren. Maar volgens internet zou dat niet lang moeten duren.
Poeheeee. Wat een dag! Oh ja: zitten hier beren? Ik heb geen geweer bij me. Dat dan weer niet.”
Lennart Duijvelaar (43), opgegroeid in Woubrugge in een ondernemersgezin, sinds 2000 woonachtig in Alphen aan den Rijn, nooit voor een baas gewerkt. Eerste onderneming was Nardo Classic Cars, daarna Orange Wellness en tegenwoordig Funtab.com. Funtab staat voor een nieuwe beleving bij gebruik van een urinoir tijdens een feest of event!
Lennart Duijvelaar (rechts) op pad met zijn broer, een foto uit Frankrijk
Heb je vroeger eerst brommer gereden?
Eerste brommer was op mijn 9 e als sleutelbrommer en natuurlijk ‘’stiekem’’ rijden, een rode Peugeot 102. Daarna een Vespa en tot mijn 18 e bijna 200 brommers gehad als handeltje naast school,
samen met jeugdvriend Melchior. Ieder vrij uurtje sleutelen en crossen. Met Puch Maxi’s waren we een concurrent voor de lokale handelaren. Bij Duijvelaar Pompen (familiebedrijf) hadden we een mooie sleutelruimte en mochten we de frames stralen en spuiten.
Lennart, op een Suzuki crossmotor rond zijn 18e jaar
Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets?
De allereerste motor was een Maico 250 CC crossmotor maar die heeft het nooit gedaan. De eerste motor waarmee gereden kon worden was een 125 CC Suzuki RM crossmotor, ik was toen denk ik 15. Dit was een spektakel! Daarna volgden vele crossmotoren en ook motoren om op te knappen en weer te verkopen. En – geïnspireerd door de jaarlijkse straatrace in Alphen aan den Rijn – heb ik vanaf mijn 20e een aantal jaar nationaal kampioenschap Super Motard gereden.
Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?
Omdat motorrijden voor mij altijd synoniem is geweest voor crossen en racen heb ik op de weg rijden nooit echt leren waarderen. Teveel regels en verkeer. Maar ik heb wel allerlei motoren op de weg gereden en dan altijd als mooi weer rijder. Pas de laatste jaren kan ik genieten van een meerdaagse tour in het buitenland (in Nederland en zeker in het westen vind ik er geen fluit aan).
Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?
Wat ik vroeger een oude lullen ding vond zou ik nu wel zien zitten: een BMW GS 1250 met alles erop en eraan. Maar de enkele keer per jaar dat ik tijd heb, huur ik liever op een leuke locatie zo’n motor. Als het echt een hele flinke prijs is dan misschien een Arch Motorcycle.
Wat was de mooiste rit die je ooit reed?
Dit was in Schotland een paar jaar geleden. Geen technisch spektakel maar het was de eerste keer dat ik met mijn broer er op de motor op uit ben gegaan en dat was echt geweldig. Omdat je ook met elkaar gezellig kan praten tijdens het rijden en Schotland is een geweldige land met weinig verkeer en mooie natuur. Sindsdien hebben we jaarlijks een meerdaagse rit in het buitenland gedaan.
Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?
Als ik geen gezins- en werkverplichtingen zou hebben dan zou ik dolgraag een maand of langer uittrekken om naar het Baikalmeer te rijden.
Denk je al aan een volgende motorfiets?
Soms, maar dat is meer dromen. Ik bezit een redelijk recente KTM 1290 Superduke GT die geweldig rijdt en nog lang niet aan vervanging toe is.
Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?
Motorrijden is voor mij een vervolg op fietsen en brommer rijden, en net zo gewoon als ademen of lopen. Het heeft mij al op zeer
jonge leeftijd een leuke hobby gegeven en vooral het crossen en racen was altijd een geweldige ervaring.
Wat hebben we jou nog niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?
Of ik weer zou willen racen? Heb ik vaak aan gedacht maar je moet veel tijd hebben om te sleutelen en te trainen, anders is het niet leuk en zelfs gevaarlijk. En ik ben te competitief om voor spek en bonen mee te doen. Eerdergenoemde jeugdvriend is zo’n 8 jaar terug wel weer gaan crossen en rijdt nu zeer verdienstelijk in de amateurklasse.
Het is een traditie dat we op Ikzoekeenmotor.nl regelmatig motorrijders interviewen in de rubriek “Het Ronkend Vragenvuurtje”. Vandaag publiceren we het verhaal van Kirsten Verdel.
Nee, ik fietste van de Veen naar Leiden, een kleine 15 kilometer naar school. Een brommer heb ik niet eens overwogen, ik vond fietsen leuk.
Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets?
Dat was in 2011, de Honda CBF600SA die ik nu nog steeds heb. Ik had ‘m al voordat ik mijn motorrijbewijs had. Dat leverde wel een onvoorzien probleem op: ik had beide sleutels in een pot in de gang staan. En toen werd er ingebroken, ongeveer een uur voordat ik thuis kwam van een week vakantie. Echt bizar. In die pot zat ook wat cash geld. De hele pot werd meegenomen. De motor stond er nog, maar ik moest dus het slot vervangen. Dat was een duur grapje, rond de 1500 euro. Gelukkig betaalde de verzekering dat, leve de KNMV wat dat betreft! Inmiddels staat er 81.000 kilometer op de teller.
Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?
Ik was een doorrijder, in het eerste jaar reed ik 25.000 kilometer. Regen, wind, hagel, maakte me niks uit. Maar in 2014 kwam ons eerste kind en dan wordt het toch anders. Inmiddels zijn er drie en als je die ‘s morgens naar school moet brengen ga je toch niet even naar huis weer om je motorpak aan te trekken om zo naar Publyon te gaan, waar ik werk. En dan werk ik ook nog eens vaak thuis. Dus ik rijd veel te weinig nu. Arme motor, staat al maanden stil… zo stil, dat ik ‘m te koop heb gezet. Tijd voor een nieuwe ook na 12 jaar. Maar ik weet nog niet wat ik wil hebben. Liefst een elektrische, onze auto is dat ook.
Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?
Tja, dan dus een elektrische. Een Experia denk ik.
Wat was de mooiste rit die je ooit reed?
Op motormaatjes.nl zette ik in 2013 een oproep. Ik vroeg wie er mee wilden op motorreis naar Schotland. Daar reageerden veel mensen op, maar uiteindelijk als je dan specifieke data kiest, vallen er natuurlijk altijd een aantal af. Uiteindelijk gingen we met zijn vijven op pad. Echt een geweldige en avontuurlijke tocht. Iets té avontuurlijk, want het begon al helemaal verkeerd doordat ik als organisator nota bene in de war was met de vertrekdag. Ik had een dag later in mijn hoofd als vertrekdag als dat we werkelijk gingen. Dus werd ik ineens herhaaldelijk gebeld door een van de deelnemers, die vroeg waar ik bleef. De eerste keer nam ik niet eens op, omdat ik met iemand in gesprek was. De tweede keer wel. Ze zaten al op de boot. Grote paniek en ik heb toen razendsnel wat spullen in een tas gegooid en ben met wellicht lichtelijk onverantwoorde snelheid naar IJmuiden gereden. Ik had geen vijf minuten later moeten aankomen…
Maar er was meer, eenmaal in Schotland: een deelnemer uit de groep ging in een hele flauwe bocht met heel lage snelheid onderuit omdat er wat losse steentjes lagen. Eerst leken er alleen wat bloeduitstortingen te zijn, hij reed ook gewoon door, maar uren later bleek het echt niet goed te gaan en kwam er een ambulance. Ik dus mee, met iemand die ik tot een dag eerder nog nooit had ontmoet, en in de ambulance raakte hij vervolgens ook nog eens bewusteloos door een allergische reactie op de pijnstillers. De ambulance stopte midden op de provinciale weg waar we op reden, waarna de chauffeur naar achter kwam om te helpen met reanimeren.
Pffff, gelukkig liep alles met een sisser af. Wel moest hij uiteindelijk naar huis, want motorrijden kon echt niet meer. Dankzij de ANWB werd ook zijn motor netjes terug gebracht. Intussen leerde ik ook een van de andere deelnemers mede door dit alles beter kennen. Die is inmiddels de vader van onze drie kinderen. Hij rijdt nog dagelijks op de motor naar zijn werk. Zelfs als het sneeuwt. Schotland zelf was ook nog eens prachtig trouwens. Het weggetje waar James Bond in Skyfall over rijdt naar zijn ouderlijk huis, daar rijden was magisch. Zo mooi allemaal.
Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?
Ik zou als de kinderen groot zijn de wereld wel over willen, zoals Ewan McGregor en Charley Boorman dat deden. Heerlijk lijkt me dat.
Denk je al aan een volgende motorfiets?
Ja, die Experia dus. Of als dat niet lukt – die dingen zijn nog steeds erg duur en ik rijd nu erg weinig – dan denk toch weer een Honda. In ieder geval een toermotor.
Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?
Drie kinderen van inmiddels 5, 7 en 8 dus. Die overigens zelf ook wel eens achterop mogen. De oudste twee althans.
Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?
Via de website van Motovibes.de kun je volop informatie vinden over onvergetelijke begeleide motoravonturen door de mooiste regio’s van Europa. In deze youtube aflevering nemen zij je mee op een prachtige motorreis naar de adembenemende landschappen van Schotland. Je krijgt als motorrijder via deze documentaire een prachtige indruk van wat je te wachten staat als je gaat motorreizen door Schotland.
