Rome | Ikzoekeenmotor.nl: motorverhalen / motorevents / motornieuws / motorreizen / motorfietsen / motoroccasions / motorbedrijven / motorjobs

BMW Motorrad ondersteunt een buitengewone liefdadigheidsactie.

Op 3 september 2025 werd een speciaal aangepaste BMW R 18 Transcontinental gepresenteerd aan Paus Leo XIV voor zijn zegen en handtekening tijdens een feestelijke gebeurtenis in het Vaticaan. Deze R 18 Transcontinental, voorzien van de handtekening van de paus, zal in oktober 2025 door Missio Oostenrijk via Sotheby’s worden geveild, waarbij de opbrengst naar kinderhulpprojecten in Madagaskar gaat.

De R 18 Transcontinental werd geschonken door BMW Motorrad Deutschland en verfijnd door BMW Motorrad dealer Witzel. Witzel en Thomas Draxler, oprichter van JESUS-BIKER®, initieerden het idee om een absoluut unieke motorfiets voor de paus te creëren voor een goed doel. De motor werd parelmoerwit gespoten en het wapen van het Vaticaan werd erop aangebracht, naast andere aanpassingen.

De unieke motorfiets begon zijn reis op 31 augustus 2025 met een ‘Vredesrit’ van Motorrad Witzel in Sennfeld naar Rome, langs Schaafheim, Altötting en Verona, begeleid door kerkdiensten. Vertegenwoordigers van JESUS-BIKER®, BMW Motorrad en
BMW Witzel sloten zich aan bij de reis, voornamelijk rijdend op
BMW R 18 motorfietsen geleverd door BMW Motorrad Duitsland.

Op woensdag 3 september 2025 presenteerden Markus Flasch, de CEO van BMW Motorrad, en Michael Sommer, Hoofd van BMW Motorrad Duitsland, persoonlijk de motorfiets aan de paus voor zegen en ondertekening, na de algemene audiëntie in het Vaticaan.

Markus Flasch vat het samen: “Wat aanvankelijk meer als een gek idee klonk, heeft zich ontwikkeld tot een geweldige liefdadigheidsactie. Ik ben blij dat we bij BMW Motorrad hulpprojecten voor kinderen in Madagaskar kunnen ondersteunen met onze R18 Transcontinental. Ik wil ook Paus Leo XIV bedanken voor het nemen van de tijd om dit project te ondersteunen.”

Deze unieke R 18 Transcontinental zal van 15 september tot 7 oktober 2025 tentoongesteld worden in BMW Welt in München, tot de veiling.

Via Raw Moment op Youtube:

Op het moment dat ik dit schrijf is het 27 april. Voorjaar. Strakblauw.

Het belooft een prachtige dag te worden.

De lezers mogen weer met Coos op Reis, in deze 59e aflevering.

Ik pak snel mijn spullen bij elkaar, vul mijn drie grote blikken koektrommels met mijn zooi en sjor de rest in tassen en zakken met spinnen en bandjes vast. Bij de receptie claxoneer ik met mijn extra luide claxon, de Stebel Wolo Very Loud Black Twin. Wereldding om slapende weggebruikers wakker te schudden. Ik zwaai en pruttel de poort uit.

Ik rijd ongeveer dwars door Rome. Er zijn veel stoplichten en het verkeer is hectisch. En vreselijk bandeloos. Dít is gewoon een bandietenstaat. Niemand trekt zich ergens iets van aan. We gaan als tweewielers met z’n allen constant over de doorgetrokken streep. Eén doorgetrokken streep is géén streep. En bij twee doorgetrokken strepen aarzelen we één seconde en gaan we ook daar overheen. Eén keertje zelfs met z’n allen om een politieauto heen. Buitenom. Die vinden het best. We rijden gewoon soms hele stukken op de baan van het tegemoetkomende verkeer. Die gaan natuurlijk naar rechts opzij. Ruimte maken voor ons. Heel logisch. Haha. Inhalen doen we links en rechts. En werkelijk niemand vertrekt één spier. Er is geen enkele irritatie. Niemand wordt boos. Het fijne is ook dat dít verkeer tweewielers gewend is en er rekening mee houdt. Net als in Frankrijk. In Duitsland had ik voor deze overtredingen mijn motor kunnen inleveren. Pas na zo’n kleine 50 kilometer kan ik de stad echt achter mij laten.

Ik kom op de Via Appia, één van de oudste wegen van Italië. Die weg bestaat al vanaf 300 voor Christus. Wat een weg is het. En zo oud is dat asfalt ook vast. Het is ondertussen 25 graden en ik ben blij dat de snelheid oploopt en dat ik wat meer rijwind vang. Dat levert overigens wel een verkeersslachtoffer op.

De route loopt via Velletri naar Terracina. Het is maar een saaie weg met veel stoplichten. Daarom verleg ik de route naar Priverno, wat meer in de bergen. En dat is veel leuker rijden. Een poosje later kom ik door het prachtige natuurgebied Parco Naturale dei Monti Aurunci. Het is allemaal (nog) erg groen. De weg loopt door een dal, dus links en rechts liggen de bergen. Het stuk door de bergen is prachtig.

In de loop van de dag ontstaat wat sluierbewolking. Toch zie ik 30 graden op mijn boardcomputer. Pfff..

Bij Mondragone kom ik weer aan de kust. Het blijkt dat deze plaats bekend is van de buffelmozzarella. Dat weet ik vanwege de talloze reclameborden. Ik heb trouwens in de hele omgeving niet één buffel gezien, dus ik heb geen idee waar die mozzarella vandaan komt.

De Italiaanse politie is echt de beste kameraad die je je kunt voorstellen. Op een tweebaansweg plaatsen zij twee keer hele duidelijke aankondigingen dat er verderop een snelheidscontrole gaat plaatsvinden. Dat kan je ook zien aan de tegenliggers die allemaal met hun lichten knipperen. Een paar kilometer verder rijd ik langs een driepoot met een camera in de berm. De politiemannen zitten lekker in de schaduw op een stoeltje de dag door te brengen. Ze verwachten waarschijnlijk een lage score… Iedereen tevreden!

Bij Napels besluit ik om Napels maar Napels te laten. Ik heb vandaag voldoende verkeersdrukte gezien. De toegangswegen zien er druk en vervuild uit. Het stinkt en alle voertuigen zijn gedeukt en geroest. In een buitenwijk kom ik door wat ongure buurten en zie ghetto’s achter hekken. Ik geef een toefje extra gas. Ach, ze kunnen gelukkig bij mij geen deur opentrekken, denk ik maar.

Ik zoek en vind een onderkomen op de camping Villaggio Campeggio Santa Fortunata in Sorrento.