Tag archieven: SMVG

Astrid Rozeboom rijdt rolstoel en motor

Wie ben jij? Waar kom je vandaan?

Mijn naam is Astrid Rozeboom. Ik woon in Zuidlaren, Drenthe.

Heb je vroeger eerst brommer gereden? 

Nee, helaas heb ik nooit een eigen brommer gehad. Wel was ik een van de eerste mensen met een heus bromfietscertificaat. Daarvoor was ik op een echte cursus geweest; inclusief verkeerslessen, praktijk in bijzondere verrichtingen en motortechniek.

Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets?

In 2001 kocht ik mijn huidige Honda Goldwing 1500 met zijspan.

Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?

Meer een mooi – weer rijder. Als het zo uitkomt draai ik mijn hand niet om voor een rit bij winterweer, maar omdat het op en afstappen voor mij wat meer gedoe is ben ik meer van de wat langere ritten.

Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?

Daar moet ik toch wel even over nadenken. Ik vrees dat het dan toch een automaat zou worden. Dat zou een hele ombouw schelen. Mijn huidige motorfiets is voorzien van een easyshift systeem, waarmee ik schakel.

Wat was de mooiste rit die je ooit reed?

Mn eerste kilometers op de lesmotor zal ik nooit vergeten. Het was een koude dag, maar ik had het gevoel te vliegen.

De SmvG tourtoggt van afgelopen voorjaar was echt een parel. Heel veel bochten en spierpijn van het sturen en dan de volgende dag nog mooiere bochten. Magisch!

Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?

Elk seizoen ben ik dankbaar voor de kilometers die ik mag maken op m’n Goldwing. Als mijn lijf het ook nog goed blijft vinden hoop ik dat nog heel lang vol te houden. Nederland is mooi, Duitsland is qua bochtenwerk wel uitdagender. Een VRO staat nog wel op mijn bucket-list. Tijdens mijn rijlessen heb ik wel heel wat met mijn eigen span uitgespookt, maar dat is nu wel wat roestiger geworden.

Denk je al aan een volgende motorfiets?

Omdat ik aangewezen ben op een zijspan (ik heb een dwarslaesie en kan niet staan of lopen) en ik zelf de transfer naar de motor maak, is de keuze wat beperkt. Mijn huidige motorfiets past me als een fijn zittende handschoen. Eigenlijk kan ik me niet voorstellen weer een motor met zijspan te vinden die zo goed bij me past. Maar.. ik zeg nooit nooit.

Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?

Het motorrijden is de kers op de taart in mijn leven. In 1999 hield ik een dwarslaesie over aan een arbeidsongeval. Het motorrijden gaf me echt een kick start. De aftrap van m’n nieuwe leven, maar wel met denken in mogelijkheden. Elk ritje. (het liefst met man en dochter) is een klein feestje.

‘It makes me feel alive’

 

Wat hebben we je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?

Graag deel ik het goede werk van de Stichting Mobiliteit voor Gehandicapten hier ook! Samen met de projectgroep MMVG helpen ze motorrijders met een beperking. Ze geven voorlichting,  begeleiding en als het (binnen de wettelijke kaders)kan weer veilig op weg. Zelf ben ik als secretaris ook betrokken bij de SmvG.

Na het interview spraken we nog met Astrid…

Op de redactie vroegen we ons af, of Astrid voor haar ongeval al motor reed, en hoe ze dat dan deed met die rolstoel, onderweg. Daarop schreef zij ons:

“Nee, ik reed nog niet. Alleen achterop bij m’n vriend. ( hij rijdt nog steeds dezelfde Suzuki GS 1000). De wens om samen te rijden was wel erg groot. Theorie boekjes had ik al in huis, zou van m’n eerst verdiende geld motorrijles nemen. Dat liep iets anders. Op m’n 23-e kreeg ik een arbeidsongeval. Toen had ik dus nog geen rijbewijs. Ik heb toen eerst mijn autorijbewijs gehaald. Een jaar later met m’n motorrijbewijs begonnen. Bij Koops in Assen op het gele span gestart met lessen. Na de rijtest heb ik zelf dit zijspan gekocht en daar heb ik ook op gelest.

Mijn rolstoel  neem ik mee in de bak. Nooit een duo passagier dus, alleen achterop. Kritische kijkers vragen zich wel eens af hoe ik schakel, omdat het schakelpedaal wel beweegt maar mijn voet niet. Ik bedien het zijspan alleen met m’n handen. Remmen zoals op de fiets -duim koppeling links. Rechts zitten de knopjes van de shifter. Standaard op deze wing, zit een achteruitversnelling op de startmotor.” 

Tjerk de Ruiter: Motorrijden is het toppunt van inclusiviteit

Wie ben jij? Waar kom je vandaan?

Ik ben Tjerk de Ruiter. Oorspronkelijk kom ik uit Rotterdam, daar heb  ik ook mijn rijbewijs gehaald, maar mij eerste motor had ik in Hengelo (Twente). Daar woon ik nog.

Heb je vroeger eerst brommer gereden? 

Ik had geen cent te makken. Mijn brommer was dus een derdehandsje van  mij broer, een Yamaha FS1. Wekelijks moest dat ding open om te repareren of op te voeren, want ik was de snelste op het traject Mijnsheerenland- Rotterdam dus als ik na een vastloper weer moest inrijden dreigde ik ingehaald te worden, en dat kan natuurlijk niet. Ik heb mijn vastlopers niet geteld. Werd wel erg handig in sleutelen en opvoeren.

Wanneer kocht jij jouw eerste motorfiets en wat voor een motor was dit?

Een Yamaha SRX 600 in 1994. Ik zou een half jaartje gaan werken in Arnhem en had mijn vrouw voorgerekend dat ik op de rit winst zou maken met een motor. De werkplek ging gelukkig niet door, maar ik had mijn motor wel. Ook deze kreeg een vastloper maar dat was waarschijnlijk omdat ik al een kilometer of duizend zonder olie reed. Zelfs een Yamaha kan daar niet tegen. Hij trok mij desondanks uit de Heinenoordtunnel omhoog.

Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?

Het hele jaar door, Woon-Werk, maar als het al te slecht weer  is of er is pekel dan pak ik tegenwoordig een auto.

Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?

Ik heb mijn droommotor al (Yamaha MT-01), maar als geld dan echt geen rol meer speelt: een rode Triumph Speed triple RR, Een Ducati Panigale V2 en een Indian FTR en misschien nog een Suzuki GT 750 waterorgel  en natuurlijk ook een Ducati 996 voor erbij.

Wat was de mooiste rit die je ooit reed?

Dat moet haast de Ring of Kerry, in Zuidwest Ierland zijn. Elke bocht (en dat zijn er veel), elke helling, elke richting levert weer volledig andere vergezichten op. Indrukwekkend.

Maar afgelopen weekend, op mijn tour met de Stichting Mobiliteit voor Gehandicapten: In de Moezelstreek heb je haarspeldbochten waar je de volgende 3 ook al kan zien. Pas na een uurtje was de kramp uit mijn mondhoeken. En dat gold voor elke deelnemer van die tocht. (de “Toertoggt”)

Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?

Nee. Eigenlijk rijdt ik woon-werk al zoveel dat ik niet aan toertochten denk. Maar de Stelvio zou ik eigenlijk wel willen doen om maar wat te noemen, en de Ring of Kerry nogmaals.

Denk je al aan een volgende motorfiets?

Ja. (maar ik zeg het niet hardop, want ik wil niet dat mijn motor het hoort en is er eigenlijk geen adequate vervanger op de markt) Op mijn MT-01 staat nu bijna 250.000 km, de kans is groot dat ik op niet al te lange termijn een Triumph Speed Triple RR koop.

Tjerk de Ruiter op een niet gemotoriseerde tweewieler.

Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?

Op het moment dat ik op de motor stap, mijn scherm dichtklap na een drukke werkdag met complexe problemen: dan ben ik helemaal Zen. Als ik op mijn motor nog steeds aan werkproblemen denk dan weet ik dat ik tegen een burn-out aan zit. Mijn werkgevers hebben waarschijnlijk geen idee hoe veel ze aan het motorrijden te danken hebben. In mijn hele carrière (ruim 30 jaar) heb ik mij maar 1,5 dag ziek gemeld. Maar ook: omdat ik motor rijd, bondsarts van de KNMV en revalidatiearts was, kwam ik bijna als vanzelfsprekend in aanraking met de SMvG en de MMvG en kan ik nu die dingen doen die ik enorm leuk vind en kom ik met de meest fantastische mensen in contact.

Mijn tweede klus voor de SMvG was ook toevallig: Mijn buurman Edwald samen met Jarno Janssen over Assen laten jagen. De eerste keer dat hij weer op een motor zat na zijn ongeluk. Het leven zit vol toevalligheden. De kunst is de juiste te grijpen.

Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?

Een van mijn grote passies uiteraard: motorrijders met een vlekje weer op de motor begeleiden. Er lopen veel mensen rond, of ze zitten verdrietig in een hoekje, met het idee dat motorrijden ver buiten hun mogelijkheden is. Tot het moment dat ze kennis maken met de Stichting Mobiliteit voor Gehandicapten (waar ik adviseur van ben) en de werkgroep MotorMobiliteit voor Gehandicapten waardoor ze zien dat met soms een kleine aanpassing aan mens en machine ze hun grote passie (terug) kunnen krijgen.

En dan voor een revalidatiearts zoals ik het mooiste aspect: Eenmaal op de motor is iedereen gelijk, eenmaal op de motor zijn er geen beperkingen of handicaps (behalve misschien niet kunnen zwaaien als je maar 1 functionerende arm hebt). Motorrijden is het toppunt van inclusiviteit.

Stichting Mobiliteit Voor Gehandicapten

Motorrijden is voor velen een droom. Maar, wat gebeurt er met je als je denkt dat je jouw droom niet meer kunt realiseren?

Motorrijders met een beperking hebben gelukkig tegenwoordig veel meer kansen. In Nederland is het rijden met een beperking goed geregeld. De SMvG en de MMvG proberen samen met de getroffen motorrijder de droom levendig te houden.

De projectgroep MMvG heeft er voor gezorgd dat er honderden mensen met een beperking (nog steeds) kunnen genieten van het motorrijden. Zo ontstond 25 jaar geleden de behoefte om samen te gaan toeren, meestal in België en Duitsland. Deze motorrijders hoefden een heel weekeinde het niet hebben over hun beperking maar praten over wat je nog wel kunt.

Zo is het idee van de Tour Toggt ontstaan. Maarten Ogg en zijn trouwe team zetten elk jaar fantastische routes uit voor het jaarlijkse uitje van motorrijders en aanhang. Ieder jaar zit er erg veel voorbereidingstijd in om de routes te bepalen, locaties te zoeken en nog veel meer. Het vaste vertrekpunt is de St Pietersberg in Maastricht. Waar de Toggt begint met koffie en vlaai. Van daar uit begint dan het jaarlijkse weekeinde. Voor veel deelnemers is dit het uitje van het jaar. Iedereen kan zorgeloos zijn of haar passie delen, geweldige verhalen en herinneringen worden er gemaakt en tevens wordt er veel gelachen, gedronken en gegeten. Het kost Maarten en zijn team iedere keer vele uren om deze weekeinden tot een groot succes te maken. En dit al 25 jaar.

“We reden dit jaar door Luxemburg en de Eiffel. Veel bochten, mooie weidse gezichten en daarbij mooi weer. Nu is toch de tijd gekomen dat Maarten het organiseren van de Tour Toggt aan een ander wil overdragen. Iedereen die ooit mee is geweest wil dan ook Maarten en zijn team hartelijk bedanken voor de geweldige ritten die ze hebben gemaakt. Het motorrijden zal Maarten nog lang blijven doen, het organiseren van de Toggt helaas niet meer. Ze zullen elkaar zeker nog vaak gaan zien. Of de Toggt zal blijven bestaan daar zijn ze bijna zeker van.

Maarten en team, het ga jullie goed en nogmaals bedankt voor jullie enthousiasme en belangeloze inzet!”

Namens alle SMvG’ers en de MMvG Projectgroep.

Ondanks een beperking toch motorrijden

Zelf motorrijden, ondanks een beperking (na ziekte of een ongeval) dat is natuurlijk een wens van heel wat motorrijders. De passie voor motorrijden, dat is wat de SMvG (Stichting Mobiliteit voor Gehandicapten) wil uitdragen. Motorrijden met een prothese, een ondersteunende orthese of een aangeboren beperking. Veel is er mogelijk, soms op een aangepaste motor. De mensen achter de SMvG hebben het zelf ervaren of zijn er nauw bij betrokken.

Ook dit jaar staat de SMvG weer samen met de MMvG op de Motorbeurs Utrecht. MMvG staat voor Motor Mobiliteit voor Gehandicapten. Vaak is er verwarring over wie nu wie is en wie wat doet.

De MMvG is de projectgroep met professionals:

De SMvG is een groep ervaringsdeskundige motorrijders die met aanpassingen rijden.

Zij geven voorlichting en presenteren zich op beurzen en evenementen. Zij kunnen goed uitleggen hoe en wat het inhoudt om (weer) te kunnen genieten van het motorrijden. Dus wil je meer info of motorrijden met een beperking, bezoek hen op de MOTORbeurs Utrecht. Jaarbeurs Utrecht, Hal 9 stand A006.

Dit persbericht is aangeleverd door Bert Pot, 1-Handed.nl. Bert rijdt zelf motor ondanks een handprothese. Hij inspireert velen.

Lees ook dit artikel met Edwald Oude Huikink.

Edwald Oude Huikink kijkt naar wat er wel kan!

Wie ben jij? Waar kom je vandaan?

Ik ben Edwald Oude Huikink 55 jaar en kom uit Hengelo Overijssel.

Heb je vroeger eerst brommer gereden?

Vroeger reed ik brommer na eerst wat sloop brommertjes gehad te hebben reed ik een Suzuki ER50 waar ik veel plezier mee gehad heb.

Wat was je eerste motorfiets?

Hiervoor geldt ook dat ik eerst wat sloopmotoren heb gehad. Daarmee mocht ik nog niet op de weg aangezien ik nog te jong was. Mijn eerst motorfiets die ik kocht waarmee ik wel de weg op mocht was een Suzuki GS750ES.

Ben jij een “mooiweer-rijder” of een “door-rijder”?
Ik rijd met alle weersomstandigheden je krijgt me niet zo snel van een motor af.

Stel: je wint een flinke prijs in de loterij. Wat voor motorfiets zou je dan kopen?

Mocht ik een prijs winnen dan blijft mijn droommotor een Yamaha R1M. Ik lig er nu soms wakker van mocht ik ooit……..hahaha

Wat was de mooiste rit die je ooit reed?

De mooiste rit die ik ooit reed is lastig, want dat zijn er meerdere, zoals o.a. naar het eiland Man. Een keer per jaar gaan we met de SMVG (Stichting mobiliteit voor gehandicapten) een rit maken richting de Eifel/Ardennen. Of het de mooiste ritten zijn….er zijn er mooier maar de gezelligheid daar is mooier dan de mooiste rit ik ooit gereden heb. Allemaal mensen die rijden met een beperking met allemaal dezelfde passie. Ik race ook nog op een aangepaste motor als je het dan over de mooiste wedstrijden hebt, dan waren dat de races op de Nürburgring en het TT Circuit Assen natuurlijk.
Het waren geen overwinningen maar wel overwinningen op mezelf. Racen met een dwarslaesie.

Kijk wat er mogelijk is op de motor, ondanks een beperking:

Staat er nog een bijzondere toertocht op je bucket-list?

Heb geen toertocht op mijn bucketlist staan. Hopelijk mag ik nog jaren genieten van het motorrijden/racen of welke rit dan ook.

Denk je al aan een volgende motorfiets?

Op dit moment rij ik een Can-Am Spyder. Deze gaat voorlopig nog niet de deur uit. Ook doe ik aan motorracen met een aangepaste Yamaha R1 RN22 tja, en als ik dan denk aan een volgende motorfiets dan komt die loterij weer in beeld…….

Wat heeft motorrijden jou gebracht in je leven?

De vrijheid en snelheid vooral tijdens het racen is onbeschrijfelijk. Onvergetelijke momenten. Daar heb ik ook veel mensen door leren kennen. Mooie contacten en dat is ook veel waard. Het knokken in het leven om bepaalde dingen te bereiken.

Wat heb ik je niet gevraagd, en wil jij mogelijk toch nog kwijt?

Ik kan alleen maar zeggen. Mocht je willen gaan motorrijden/racen wacht niet tot morgen……….

Wil je meer weten over de stichting Ed on Wheels, check dan de pagina op Facebook.