Tag archieven: Passie voor motoren

Een BMW voor patsers?

Het is tijd voor motorverhaal 7 van Bart Meijer (Facebook). Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

Een BMW voor mensen met veel zakgeld?

Al in mijn jonge jaren, had ik het idee dat BMW motorfietsen voor mensen waren die of bij de politie zaten, of te veel zakgeld hadden. Geen van beiden had ik veel mee. En ik was natuurlijk een echte biker, die in weer en wind reed, dus ja, niet alleen een mooi weer rijder. BMW rijders, dat was “niet ons soort volk”, en leek wat verheven boven ons. Of voelde ik me ondergeschikt? Geen idee, het is zo lang geleden.

Mijn vrouw wilde toeren, en de kids konden  stoer op de motor mee naar school.

Nu ik het zo opschrijf, besef ik dat het niet helemaal klopte, van dat teveel zakgeld. Er was een man in ons dorp die dagelijks op de motor naar zijn werk reed, en geen last van files had. Die man maakte echt probleemloos veel kilometers, op een BMW motorfiets waar je alleen van kon dromen als je veel geld had. Ik zelf reed op alles wat vooruit kwam, onder andere de Honda CB550 four, Kawasaki ltd 305, Suzuki Katana, Honda GL500 Silverwing en natuurlijk de Honda Cub waar ik een vorige keer over schreef. En, nee dus geen Harley want dat was te duur en naar anderen luisterend, te veel gesleutel, en dus zeker niet op een BMW. Ik had toen een beetje het idee van de BMW rijder, wat men ook vaak heeft over de BMW autorijder. En de Harley rijder, dat was een sleutelaar. Sleutelen is niet erg, echt niet, maar ik wil af en toe ook wel eens rijden.

Hier een foto van een Reliant Robin, bron foto Wikipedia, Joost J. Bakker.

Op een gegeven moment, was de Reliant Robin waar ik mee reed, kapot. Ik had een blok opgeblazen waarover ik later een keer meer schrijf. Maar ik moest vervoer hebben. Wat was alles wat er die winter te koop stond wat betaalbaar was? Je raadt het al, het was een BMW! Een BMW K75RT, een ex-politie motor met 178.000 km op de teller en diepgevroren in de nacht toen het even onder de -20 was.
Toen ik kwam kijken in 2010, moest de man hem uit de sneeuw graven terwijl hij stond te ratelen dat hij niet geloofde dat ik dat ding nu wilde proberen. Maar de motor liep meteen als een zonnetje. Overigens wel na het ontdooien van het contactslot met een vlammetje onder de sleutel wat me deed denken aan de donkere hoeken van Rotterdam centraal. We gingen een stukje rijden bij -14, ik was verkocht. Ik betaalde en reed er mee naar huis.

Echt hé, was ik dan altijd zo’n kortzichtig boertje dat ik niet verder keek dan het dorp? Het was alsof ik thuis kwam, de vorst deerde me niet, het voelde luxe, veilig en strak. Wat een wegligging en vermogen ondanks dat het een groot ding was, een geweldenaar, zelfs in de sneeuw.

De schaamte voorbij en een leermomentje verder, genoot ik van die motor, maar toen wilde iedereen opeens mee. Mijn vrouw, maar de kinderen ook. En tja, laat nou zo’n politie motor maar voor één persoon zijn. “Kan je er geen gewoon zadel opzetten en dat rare kontje er af halen?” zei mijn vrouw. Ik zag de kans schoon om te zeggen dat we er dan maar een andere bij moesten nemen. Want ja, zo’n buddy en kontje vervangen was natuurlijk erg veel werk haha.

Er kwam er snel nog een, een blauwe met verstelbare ruit, die ietsje luxer was en waar je met zijn tweeën op kon. Mijn vrouw wilde toeren, en de kids konden  stoer op de motor mee naar school. Tja, dan rijd je opeens zo 60.000 km per jaar weg, op 2 motoren om en om. Het onderhoud was verbazend simpel, en er hoefde maar weinig te gebeuren. Ja, ik was om, voor mij alleen nog maar Reliant en BMW.

Een motorquote

Er zijn diverse sociale media kanalen te vinden waar prachtige quotes over onze passie voor motoren voorbij komen. Soms zitten ze vol met vooroordelen en een andere keer is het een tekst om te gieren. Hier een daar wat clichés maar ach, waarom niet? In onze besloten groep PASSIE VOOR MOTOREN op Facebook werd vorig jaar dit plaatje gedeeld. We vonden het een leuke, dus, bij deze, delen we hem hier nog een keer…

Thierry Witteveen wilde het anders doen.

Hoe wordt je motorhandelaar?

Tegenwoordig kun je afstuderen als ‘spiritueel councelor’. En er zijn nog vreemdere opleidingen. Maar hoe wordt je een motorhandelaar met tevreden klanten? Daar is geen opleiding voor. Dat moet je liggen. En het leren? Dat doe je in de praktijk.

Thièrry Witteveen uit Oudelande deed het zo: Als je als kind al met de neus tegen een etalageruit van een motorzaak zat, dan is dat een mooie start. Een paar jaar verder kwam Thièrry als manusje van alles aan de andere kant van de showroomruit uit. Toen werd hij monteur, chef werkplaats en vervolgens verkoper bij MotoPort Goes en bedrijfsleider bij MotoPort Vlissingen. Dat was een leer- en ervaringstraject over de grote merken van een jaar of dertig.

Toch bedacht hij dat hij het eigenlijk anders wilde doen.

Dat grootschaligheid niet verder zijn ding was. Het ging Thièrry Witteveen om mensen en motorfietsen. Om jonge, nette motoren. Liefst met een complete historie, schadevrij en van alle merken. Om de prettige, heldere en directe omgang met motorliefhebbers. Dus niet om een dure showroom. Want een showroom kost geld. Veel geld. Witteveen Motoren heeft zelfs geen showroom. Ook geen motorkleding en lifestyle hoek met professioneel glimlachende
adviseurs M/V. En Witteveen Motoren kent geen management met de bijbehorende vergaderingen. Geen dure, paginagrote advertenties in motorbladen. Geen zichtlocatie langs de A2 of
wat dan ook . Want daar gaat het allemaal niet om.

De motorfiets van je dromen

Als je online de motorfiets van je dromen denkt te hebben gevonden, dan maak je gewoon een afspraak om hem in alle rust te kunnen bekijken. Hij staat dan rijklaar voor je klaar. Zeeland is maar een muisklik verder dan de Randstad en ideaal om een leuk weekend om de aanschaf van je nieuwe motor te plannen. Dat vinden steeds meer mensen de moeite waard.

Thierry wil gewoon lekker in zijn eentje motorfietsen kopen en verkopen. Hij beheerst dat vak tot in de puntjes en heeft het gevoel voor techniek en de omgang met mensen helemaal in de vingers. Dat is een win-win situatie voor hem en zijn klanten. Hij zit ook nog eens op prettig lage kosten. Dat werkt door in zijn prijzen.

Sinds Internet de wereld een stuk kleiner heeft gemaakt komen er klanten uit heel Nederland naar het Zeeuwse Oudelande. Internet is daarbij een mooi startpunt. Maar het verhaal begint daarna natuurlijk bij de goede reviews op Internet. En intussen draait
Witteveen motoren ook al lekker op de meest ouderwetse, en beste vorm van reclame: de mond tot mond reclame.

Thierry Witteveen tussen zijn motoren, de foto komt van zijn Facebook pagina.

De aanpak van Witteveen Motoren

Thièrry’s aanbod zit hem in zijn ervaringshoek. Natuurlijk heeft hij actuele Japanners in zijn aanbod. Maar vanuit zijn BMW, Ducati en Harley tijd kijkt hij verder dan Japan. Hij koopt voornamelijk op gevoel. Natuurlijk moet zijn handel goed zijn. Maar wat hij zelf leuk vindt, dat weegt ook zwaar mee. Zo staan er ook regelmatig aparte motorfietsen zoals recentelijk een Moto Guzzi V85TT te koop.

De insteek om zo goed – en scherp – mogelijk in te kopen wordt in de rug gesteund doordat hij ook een prima uitgeruste werkplaats met de meest actueke digitale apparatuur en updates plus de nodige
speciaalgereedschappen heeft. Dat idee heeft natuurlijk zijn technische achtergrond als stevige basis en zorgt voor een nog zorgelozere verkoop.

Intussen hebben we de horrorwinter van 22-23 wel achter de rug. Dat merkt Thièrry zelfs onder de in Zeeland vaak minder grijze luchten. De verkopen voor 2023 komen al lekker op gang en Thièrry voorziet weer een prima jaar. In al dat positieve denken, mijmert hij er ook over om meer in klassiekers te gaan doen. Maar dan wel in klassiekers waar op gereden en niet aan gesleuteld hoeft te worden.

Zie Ruben shinen op zijn nieuwe Triumph Daytona 675R! Daarnaast de CBR500 die hij een poos geleden bij Witteveen Motoren kocht en weer inruilde.. De zon op z’n brommer, glimlach op z’n gezicht…wat wil je meer?

En Oudelande? Dat ligt vlak bij Goes. Dat is trouwens ook de reden dat Thièrry nogal wat Vlaamse klanten heeft.

Meer weten? Ga naar de website van Witteveen Motoren.

Wil je een motor bekijken, maar dan telefonisch een afspraak via  +31 (0) 653631480 of stuur een e-mail naar info@witteveenmotoren.nl.

Motortref.nl

We houden onze lezers (veelal motorrijders) graag op de hoogte van interessante media en platforms op het gebied van onze passie voor motoren. Zo brengen we vandaag graag Motortref.nl onder de aandacht.

MotorTref is een platform voor motorrijders met passie. Het samen mooie toerritten rijden en (nieuwe) motormensen ontmoeten, is het doel van de oprichters.

Als lid kan je je inschrijven op de ritten die in de toeragenda van MotorTref staan. De leden zelf organiseren deze ritten via een gebruiksvriendelijke toerplanner. Om het iedereen makkelijk te maken, biedt MotorTref kant-en-klare gpx-routes.

Verder heeft MotorTref een open forum. De voor- en napret van alle ritten kan via het forum door iedereen worden meebeleefd. Daarnaast zijn er regelmatig nieuwe artikelen te lezen. Ook de routes op de website worden aangevuld met door de leden gemaakte gpx-routebestanden.

Kijk eens op www.motortref.nl. Lid worden is en blijft gratis!

Een Reliant Robin 3 wieler, wat moet je daar nou mee?

Vandaag publiceren we motorverhaal 5 van Bart Meijer (Facebook).  Bart geeft ons als gastblogger een kijkje in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

“In mijn eerste blog hier, over de Honda Cub C90 had ik al verteld dat ik ooit een Reliant kreeg, terwijl ik genoot van mijn motor met warme kuip.

Ja, daar sta je dan, te kijken naar een Reliant Robin 3 wieler die je van iemand krijgt omdat je zo zielig altijd motor reed bij weer en wind, zelfs in de winter. Ik heb natuurlijk iets gezegd in de zin van: “O, wat geweldig, super bedankt” Maar je kunt je vast mijn
verbazing en verwondering voorstellen, want wat moet je met zo’n ding? Hij moest opgehaald worden uit Stolwijk, want rijden deed hij niet. Zou hij dat ooit weer gaan doen?

Eenmaal thuis met de zielige driewieler, kreeg ik na 20 rondjes er om heen, deurtjes en motorklepje open en dicht, wel affectie voor het malle ding.

Een motor met zijspan, volgens de papieren….

met dak, deuren en verwarming. Ja, dan maar met handen maat 11 in een motorruimte ter grootte van een wastobbe een 4 cilinder
0,85 liter 4-takt motor afstellen. Deze had klepjes van het formaat van mijn duimnagel, en een constant vacuüm carburateur met verstelbare sproeier, die ik moest inregelen en smeren. Het elektra gedeelte van het merk Lucas was de grootste uitdaging, het ding had zelfs contactpuntjes als die van mijn oude Kreidler. Nou herinnerde ik me, dat in mijn lagere school tijd er ook iemand in het dorp rondreed met zo’n ding, en er altijd lacherig over werd gedaan. Een invalide wagentje, dachten we. Niets was minder waar, na reparatie bleek die 3-wieler een schrikbarend pittig karretje waarmee je graag
hard remde voor de bochten. Na een paar keer een fout te maken om te remmen in de bocht en dan wel op twee wielen te rijden, herinnerde ik mijn de woorden van mijn rij-instructeur: “Voor de bocht remmen en schakelen, en in de bocht GAS!”

Ja dat trok lekker, met achterwielaandrijving die dan lekker grip kreeg op het asfalt, en soms ging dat wat driftend de bocht door. Spelen met dat ding ! Nieuwe schrokbrekers voor en achter, lekkere zachte 10 inch bandjes, en het reed geweldig makkelijk 120 plus en het lag strak op de weg als je in de bocht gas gaf. Na geleerd te hebben de Reliant Robin 850 te tunen, had ik opeens geen 40 paardenkrachten, maar wel 52 op een gewicht van 395 kg. Een sportwagen in vermomming, eigenlijk een zijspanmonster met dak, deuren en verwarming waar je heerlijk mee kon driften, maar ook zeer zuinig mee kon rijden.

De Silverwing werd steeds minder interessant, want die verbruikte meer en ik moest veel voor het werk rijden, dus ging die naar een andere liefhebber. En als het dan echt flink vriest, word je samen met een vriend die ook voor de Reliant Robin gevallen was, echt dapper. Wij gaan het ijs op, hij eerst! Dit ging me bijna te ver, toen ik ook maar het ijs op ging zat mijn hart in de keel. Nou had ik wel eerder veel gespeeld met het malle 3-wielertje op sneeuw, maar onder dit koude spul zat een plons water. Beste lezers, dit was geweldig! Als een kind glijden over ijs, proberend niet de wal te raken, hadden we echt vreselijke lol. Voor een mooie foto zetten we een van de ijsrijders op een brug en 1 er onder, en terwijl ik de
camera afstel komt er gekraak dichterbij.

Met open monden kijken mijn vriend en ik naar een Volkswagen Golf, die op weg rijd naar verder en vergeten we die te fotograferen.”

Wil je alle verhalen van Bart Meijer op onze site lezen? Ga naar:
//ikzoekeenmotor.nl/tag/bart-meijer/

Van kaal naar kuip, Bart zijn eerste motoren

We lezen motorverhaal 2 van Bart Meijer (Facebook).  Bart gaat ons als gast blogger een kijkje geven in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

Mijn eerste motor (na het behalen van mijn motorrijbewijs), was een Kawasaki LTD 305 choppertje. Grappig fietsje al leek het wel erg op mijn les motor. Lekker niet meer achterom kijken omdat ik het papiertje had.
Eerder had ik al gereden op een Honda CB550 four, een geweldig ding die ik had weg gedaan aan een liefhebber, want rijden zonder rijbewijs was niet wijs. Zolang die in de schuur stond, lokte het
stiekem rijden me te veel.

Bart Meijer: “Mijn eerste motor was een Kawasaki LTD 305 choppertje.”

Toen ik mijn papiertje wel had, had ik heimwee, maar kocht wijs een zuinig motortje. Ondanks dat deze motorfiets niet snel was, en met het ruitje toch best wel koud, reed ik er dapper op rond door wind en weer, zelfs in de winter. Dikke winter overalls hielpen wel wat, behalve tegen het nat. Jakkes zo erg om met een nat kruis op het werk te komen. Het ding bracht me trouw waar ik gaan wilde, zonder gesputter en gedoe, maar het bleef een ding. Er zat voor mij geen ziel in, het was een vervoersmiddel. Opvallend, deze motor was helemaal niet zuinig maar wel betrouwbaar, stuurde heerlijk en gleed door de bochten.

Op weg naar mijn vriendin moest ik altijd over de Moerdijkbrug, dat was niet lekker. Niet de wind, of het water over de reling, maar het asfalt maakte die brug eng. Langs-sporen in het asfalt maakte dat het fietsje ging zwalken alsof je achterwiel naast je kont zat, dan links en dan rechts. Nee, van die brug kreeg ik het aan mijn eigen kleppen. Een keer, op de weg terug naar Dordrecht ging iemand mij lopen vervelen met zijn auto omdat ik niet snel genoeg was of zo. Het was net de in aanloop naar de Moerdijkbrug op dat enge asfalt ging de auto bestuurder mij nog verder lastig vallen. Dit was niet grappig meer. Opeens hoor ik grote klappen van andere motoren, een groepje bikers van een motorclub met dikke fietsen kwamen me te hulp, een paar van hen dwongen de auto naar de eerste baan en gebaarden hem normaal te doen. Na de brug namen ze de eerste afslag en staken ze hun hand omhoog als groet. Ik voelde mij gezien en merkte dat ik er met mijn kleine motorfiets toch bij hoorde !

Het fietsje zoop steeds meer als een ketter, niet normaal. Alles mooi afstellen, synchroniseren en nieuwe olie, het hielp geen moer. Op een mooie, zonnige dag, zouden mijn vriendin en ik naar een festival in Den Haag gaan. Van de snelweg af, eerste afslag, wilde ik even stoer klapperen met dat ding, en gaf flink gas. Er ging wat vliegen, niet wij, maar de riem.

“… met het onwillige ding op de aanhanger…”

Je kunt mijn stemming wel bedenken, diep bedroeft en pisnijdig. Weer thuisgekomen, met het onwillige ding op een aanhanger, kwam ik er achter dat die riem wel erg duur was. Een tijdje zoeken later kwam ik er achter dat een kettingset goedkoper was dan een riem, dus dat zette ik er dan maar op.

Opeens rijdt het motortje ruim 1:23, leuk, maar ik was het huppeltrutje zat. Snel verkocht, en weg er mee. Een jonge vrouw kwam hem kopen, met liefde in haar ogen, voor de in mijn ogen
minderwaardige motor die me toch al vele kilometers trouw gedragen had. Voor een paar knaken gaf ik het ding mee, zonder enige spijt aan een zeer blije vrouw.

Mijn oog viel op mijn pa’s Honda CX500, leuke fiets met cardan-aandrijving, geen snaar, ketting of onderhoud, en er is ook een model met kuip, de Silverwing.

Moest ik van kaal naar kuip?

Maar meneer, dat is toch een brommer?

We lezen een motorverhaal van Bart Meijer (Facebook).  Bart gaat ons als gast blogger een kijkje geven in zijn jongere motor-jaren. Bart Meijer (LinkedIn) woont op een boerderij in Kroatië, heeft passie voor motoren, weet veel over vergeten groenten en luistert naar zijn hart.

Ik ben een motorrijder, in hart en nieren kan ik je vertellen. Zelfs voordat ik mijn motorrijbewijs had, reed ik al stiekem motor, dat kon in de polder toen ik klein was. Wat ik ook reed, later met rijbewijs, ik had er altijd lol in. Op een gegeven moment, kreeg ik zelfs een Reliant Robin 3 wiel auto, omdat ik zo zielig altijd motor reed, in weer en wind. Zelfs dat was genieten, maar daar vertel ik later wel eens meer over.

Omdat ik steeds wat anders wilde ervaren, ging ik van het ene merk naar het andere merk, van stijl naar stijl. Ik reed, toen ik net les gaf, een Honda Silverwing GL500, wat was dat een luxe. Dat reed grappig, best wel goed maar vooral luxe. Ik kon, toen je nog mocht roken, zelfs op de motor op de snelweg gewoon een sigaretje roken op weg naar het werk.

De regen, vloog over me heen, en ik maakte vele veilige kilometers maar het jeukte. Tijd voor wat anders, of iets er bij? In mijn jeugd, toen ik altijd Kreidler RS reed, kon ik een paar maanden een Honda Cub C50 proberen. Een eigenwijs leuk ding, super zuinig, en zo’n mooi plop plop geluid.

Ik was van baan verwisseld, en gaf les in Woerden, wellicht dat ik daarom aan de C50 dacht? Ik reed vroeger bijna dezelfde weg, naar mijn middelbare school in Boskoop met de brommer, maar toen dus ook met die C50. Nostalgie?

Toen kwam de tijd dat ik iets meer verdienen, dus ben ik gaan kijken naar een Honda Cub C90, toentertijd een zeldzaam ding in Nederland. Dus na veel rondkijken heb ik er in Engeland maar een gekocht, met wat werk eraan, maar dat deerde me niet.

Lekker als vroeger, maar dan met nu handen maatje 11, klepjes stellen het formaat van mijn pink. Toen alles weer mooi schoon was, nieuwe kettingset er op, kleppen en carburateur afgesteld, moest er gereden worden. Met wat geluk, haalde ik 85 km/uur, met meewind wel 90 op de klok! De leerlingen wisten van het avontuur, en werden steeds nieuwsgieriger. “Meneer Meijer, gaat u nog eens naar school rijden met de C90?” Tja, dat kon ik niet laten.

Op stap met de Honda Cub, genietend, kwam ik niet ver. Bij Schoonhoven word ik aan de kant gezet door de politie. “Meneer, u hoort op het fietspad!” Zonder wat te zeggen en met een glimlach op het gezicht laat ik de papieren zien. “Maar meneer, dat is toch een brommer??” Na alles bekeken te hebben, mocht ik weer door en liet een stomverbaasde agent achter.

Bij Benschop net voor Oudewater, jawel, mag ik weer aan de kant. “Maar meneer. . . “ Weer staat een meneer de politie meneer met verbazing naar de papieren te kijken. Hij vraagt eens wat het verbruik is, de maximale snelheid, glimlacht en laat me weer gaan. Daarna word ik bijna elke dag van die week wel een keer aangehouden met de opmerking “Maar meneer, dat is toch een brommer??”

De laatste keer staan de agenten met zijn tweeën, en de ene herken ik. Die lacht breed en zegt geen woord. Zijn collega zegt uiteraard: “Maar meneer dat is toch een  . . . . “ De agent die me eerder aanhield, had het niet meer en vertelt schaterlachend: “Ja sorry meneer, maar mijn collega moest ik dit ook even laten meemaken, als u het niet erg vindt. U kunt weer gaan.”

Ik laat een schaterlachende agent achter, en eentje met nog steeds de mond open van verbazing .

Bike-Barn vanaf heden officieel dealer Indian Motorcycles

Bike-Barn B.V. in Leusden is vanaf vandaag (1 oktober 2022) dealer van Indian Motorcycles voor de regio Midden Nederland geworden. Bike-Barn B.V. is de 8e Indian dealer van Nederland.

Bike-Barn B.V. is opgericht in 2021 met het doel een Motor Experience Center te bouwen, met een ruime opzet, waar beleving voorop zal staan. Als nieuwe speler op de markt zal Bike-Barn zich richten op het premium segment, met de merken Energica en Indian Motorcycles.

Bovendien is Bike-Barn exclusief importeur voor de Benelux van handgemaakte Corbin motorzadels uit de U.S.A.

Over Bike-Barn B.V.

Oprichters Dirk Jan Emmens (EVangelist) en Marcel Trapman (Chief), zijn jarenlange motorvrienden met een achtergrond als ondernemer. Zij gaan al jaren regelmatig weekenden met de motor op stap. Het begon allemaal in 2021 gedurende een koffiepauze tijdens zo’n motortrip.

De conclusie was dat er in de Nederlandse markt ruimte is voor een modern Motor Experience Center. Motorrijders zijn
gepassioneerd, willen genieten van alles dat motorrijden nog meer te bieden heeft. Kijken, praten en dromen van die droommotor, mooie kleding, nieuwe accessoires en natuurlijk het delen van ervaringen en de leukste motorroutes. Er wordt gestart met twee in het concept passende motormerken die elkaar prima aanvullen.

Twee motormerken

Enerzijds met de blik op dé toekomst, met het Italiaanse merk Energica. Sinds 2015 produceert deze fabrikant prachtige elektrische motorfietsen, die zich kunnen meten qua design en prestaties met de ’gevestigde orde’. Energica heeft sportieve modellen zoals de Ribelle en de EsseEsse9+ en sinds kort het
allround model de Experia dat erg goed uit de testen komt.
En, anderzijds voor de historie, passie en ‘heritage’ en uitstraling, met het Amerikaanse merk Indian. Indian heeft met o.a. de Scout, de Chief, de FTR, de Challenger en de Roadmaster een geweldige line-up van modellen met een fantastische uitstraling en geweldige rijeigenschappen.

Impressie nieuw pand Bike-Barn

Het Motor Experience Center valt op staat met de juiste locatie. Op dit moment is Bike-Barn B.V. tijdelijk gevestigd aan de Kapelhoek 18 in Leusden maar vanaf medio 2023 kunnen klanten terecht in
een gloednieuw pand aan de Zuiderinslag in Hoevelaken (aan de A1) van ongeveer 1.000 vierkante meter verdeeld over 3 verdiepingen.

Freedom op een prachtige Kawasaki Bobber

Deze korte film is gemaakt als een video-clip, door Young Production. Vorige zomer hebben we hem al eens gepubliceerd. We blijven fan, en zetten dit nummer nog eens op. Terwijl we luisteren naar Freedom (een heerlijk nummer van Anthony Hamilton en Elayna Boynton) kijken we naar een Kawasaki 800vn 1996 Bobber die in de nachtelijke uren door Caen (Frankrijk) rijdt. Heb je passie voor motoren? Tja, kijken dan…

PASSIE VOOR MOTOREN passeert 3.500 leden op Facebook

Onze website Ikzoekeenmotor.nl heeft inmiddels meer dan 10.000 unieke bezoekers per maand die gezamenlijk elke maand meer dan 400.000 pageviews genereren. Dat betekent dat elke lezer gemiddeld 40x doorklikt in de site! En daar zijn we trots op. We worden steeds beter gevonden in Google, staan op heel wat zoektermen in de eerste pagina op Google. Motorreizigers delen veel verhalen en daardoor komen er heel wat thema’s rond het motorreizen aan bod. Bezoekers lezen soms uren achtereen. De lezer weet dat het hier echt draait om de passie voor motoren. En dat is meer dan ‘een motor zoeken’.

We zijn op diverse social media actief. Twitter, LinkedIn en Instagram.

Maar het blijkt dat de meeste motorrijders zich op Facebook begeven.
Dat heeft met leeftijd en voorkeur te maken.

Onze besloten Facebook groep Passie voor MOTOREN • Ikzoekeenmotor.nl is vorige week de 3.500 leden gepasseerd. En dat zijn echt niet alleen motorrijders! We hebben heel veel mensen die via onze groep #passievoormotoren alle prachtige reisverhalen en vakantieverhalen van motorreizigers vanuit de hele wereld volgen. We delen nu met nog meer mensen onze passie. Dank voor al jullie support! Ook de bekendheid van onze website Ikzoekeenmotor.nl is door jullie enthousiasme en delen enorm gegroeid in zowel Nederland als België.

Waar wij extra trots op zijn is dat onze groep zoveel gezellige berichten langs laat komen. Gemiddeld worden er 4 berichten per dag geplaatst door de leden. Mensen steunen elkaar, plaatsen vragen en verzoeken en helpen elkaar waar het kan. Social media zoals ze bedoeld zijn: sociaal dus!