Tag archieven: motorverhaal

Jim en Coos

(een column door Coos van der Spek)


JIM & COOS

Klinkt net als Tom & Jerry, hè? Of Sjors en Sjimmie. Grappig. Jim wilde een aantal jaar terug graag mee met de motorclub. Hij had net daarvoor zijn motorrijbewijs gehaald.

Links Jim Wijtkamp en rechts Coos van der Spek

Ik was een beetje huiverig om hem zonder voorbereiding aan het motorisch geweld van de motorclub bloot te stellen. Dus nam ik hem eerst eens een dagje mee op sleeptouw. De meester reed voorop, de leerling erachteraan. Het ging prima. En ik zag dat Jim onderweg gewoon zijn eigen ding bleef doen. Hij liet zich niet gek maken. En dat is belangrijk als je in clubverband rijdt.

Vandaag zijn de rollen omgedraaid. Jim heeft de route gemaakt en neemt de leiding. En ik volg. Achteraan. Ik heb niet eens de route in mijn navigatiesysteem geladen. Ik ben vol vertrouwen.

Via Harmelen rijden wij naar Maartensdijk. Op de rechte stukken doet Jim het rustig aan, in de bochten geeft hij een een extra toefje gas. Soms twee toefjes…

We zien Soestdijk en geloof mij of niet, maar plotseling staan we voor IJstijd in Garderen. Hoe hij dat ff flikt, hè? Tja, en als je daar toch bent, dan neem je maar het beste een piepklein ijsje…

Jim nam een piepklein ijsje.

Jim ontpopt zich ook als uitstekend voorrijder, wijst op grind in de bocht, stopt tijdig voor een korte pauze, omzeilt gevaarlijke situaties, geeft aanwijzingen bij nare verkeersdrempels e.d.

We rijden door de bossen, gluren naar de heide, pakken een paar dijken en nemen het pontje naar Culemborg.

Na een copieus diner aldaar nemen wij rond de klok van acht weer afscheid.

Goed gedaan, Jim! Ik ben trots op je.

Mooie dag!

De schrijver Coos van der Spek.

Tipje van de redactie:

Wil jij alle verhalen lezen die Coos van der Spek op onze site heeft gepubliceerd? Ga dan naar deze link:
//ikzoekeenmotor.nl/category/coos-op-reis/
Je komt dan eerst dit artikel tegen en als je dan door scrollt dan vind je veel meer verhalen van Coos.

Patrick Smits had een unieke examenrit

Via de bekende motorgroepen op Facebook kwamen we vorige week dit unieke verhaal van Patrick Smits tegen. Als redactie vonden we dit motorverhaal de moeite waard voor onze website!

“Mijn naam is Patrick en ik woon in het prachtige Hengelo. Ik ben vader van een mooie dochter en zoon en ik ben bonus papa van een puber dochter. Op de foto zie je mijn eerste motorfiets. Een Honda CBR 900RR SC33 uit 1998.

Altijd heb ik een grote wens gehad om mijn motorrijbewijs te halen en afgelopen jaar, met wat motivatie van mijn vrouw, ben ik er toch maar eens begonnen. Half maart was de dag voor het AVD. Een dag om nooit te vergeten! Niet alleen ben ik geslaagd, maar ook voor het eerst door de politie aan de kant gezet.

Tijdens het laatste stukje van mijn examenrit moest ik de snelweg op. Op de snelweg was het redelijk druk en er reden veel vrachtwagens. Om veilig in te kunnen voegen moest ik flink gas bij geven om voor de vrachtwagens te komen en ik kwam met zo’n 120km/u de snelweg op. Eenmaal op mijn rijbaan keek ik achter me om te zien of de examinator dit ook gered had, maar tot mijn schrik zag ik dat er een motoragent achter me reed.

Een tijdje reed hij, duidelijk zoekend, achter me en plots ging hij me voorbij en gaf me een volg teken. In mijn oor hoorde ik de examinator: “Doe maar wat hij zegt”. Zo gezegd, zo gedaan. Even later langs de volgende afrit aan de kant zei de motoragent: “Je rijdt zonder begeleiding op een lesmotor”. Op dat moment sloot de examinator ook aan. Stapte uit, waarop de agent zei: “Ah, dus u bent de instructeur?”

Waarop hij het antwoord kreeg:

“Nee, hij is bezig met zijn examen rit”.

De motoragent was duidelijk overdonderd, gaf me een hand en scheurde weg. Eenmaal terug op de CBR-locatie gaf de examinator me de hand. “Gefeliciteerd. Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand met een lesmotor aan de kant is gezet”.

Gelijk werd mijn rijbewijs aangepast online, en bij het publiceren van dit artikel op Ikzoekeenmotor.nl zal ik het inmiddels hebben.

Dertien blije snuitjes

(Een motorverhaal, geschreven door Coos van der Spek.)

“Als blije koeien in het voorjaar! Zo voelen wij ons bij het verzamelpunt van onze motorclub. Opgedirkt met onze gepoetste laarzen, gewassen motorpakken en onze lederen kleding in het verse vet. Lekker knuffelen met elkaar.

Gezamenlijk gluren naar de nieuwste gadgets en wetenswaardigheden uitwisselen over nieuwe banden en helmen en zo. Plannen bespreken en grappen maken. Saamhorigheid en vriendschap. Heerlijk.

We dansen de Lekdijk af. We doen het rustig aan, want niet alle leden rijden ‘s winters door. Zij moeten weer even wennen en het motorgevoel opbouwen. We hangen op de bochtige dijk met een denkbeeldig elastiekje aan elkaar en ons treintje krimpt en rekt. Soms wel twee kilometer lang. Het is mijn spiegels een machtig gezicht.

Bij Tiel wisselen wij van rivier en zwieren wij de Waalbandijk op richting het terras met de broodjes gezond en de uitsmijters.

Het is 17 graden en het zonnetje laat zich meer dan regelmatig zien. Prima weer voor een Italiaans ijsje bij Millingen.

In Duitsland vullen wij onze brandstoftanks, veranderen van koers, zien in de verte heel even de Maas en ontdekken in Batenburg de restanten van een indrukwekkende ruïne van een van de oudste kastelen van Gelderland.

We kiezen voor de brug bij Ewijk en draaien een stukje verder de A15 op. De meesten zijn voor half zeven weer thuis. We hebben zomaar een kleine 5000 km met z’n allen gereden.

Wow! Dertien blije snuitjes met hun motoren. Als koeien in de wei. Prachtig!”

Mike en zijn ‘midlife’ motorverhaal

Mike Best, foto van zijn Youtube kanaal

Een late opstapper, zo zou je hem best wel kunnen noemen. Op 58-jarige leeftijd kocht Mike Best zijn eerste motorfiets (een Yamaha XSR 125 Legend) en maakte een roadtrip van twee weken door Noord-Engeland. Onderweg heeft hij een paar mooie foto’s gemaakt.

Was dit een goed idee?

Was het kopen van een motorfiets en gaan reizen het antwoord op een midlifecrisis?

Ga met hem mee op reis en ontdek het terwijl hij West Yorkshire, Northumberland, de Schotse grens, het Lake District en het Peak District verkent Hij neemt het prachtige Engelse platteland in zich op terwijl hij nadenkt over zijn persoonlijke reis, zijn liefde voor reisfotografie en zijn nieuw gevonden passie voor motortoeren.

Bescheiden prulwerk

Een column van onze motorvriend en schrijver Roland Oomens. Hier een vorig verhaal van hem en afgelopen zaterdag kregen we dit motorverhaal van hem binnen. Alle andere verhalen vind je door onderaan dit artikel op de GROENE TAG Roland Oomens te klikken.


‘Amper waard om te delen met die lezers’,
zo meldt De Lange Man, maar hij begint toch te vertellen.

 

Als na lamlendige weken van verkoudheid de fut weer terug komt in zijn lijf en bol, en de buitentemperatuur langzaam beter wordt, komt De Lange Man in actie. Hij is zijn lamlendig gedrag beu, genoeg bank gehangen, genoeg tv gekeken, genoeg bier gedronken zonder echt dorst gehad te hebben.

Met een naderend motorseizoen wordt het tijd zijn K-75 wat aandacht te geven. De olie die 8600km geleden ververst werd heeft inmiddels een stevig deel van Europa gezien. Ze werd opgejaagd door het duistere lawaaierige motorblok maar mocht telkens bij het passeren van het kijkglaasje even buiten kijken.

Ze werd er blij van, haar hele 3,5 liter heeft mooie dingen gezien. Maar nu is het afscheid daar. De volledige 3,5 liter verlaat het BMW-lichaam. Er is in al die kilometers niets opgestookt, een onbegrijpelijk gegeven.

Verse 20W50 half synth gutst het blok in tot het kijkglaasje pakweg 80% volgelopen is.

De spiebanen bij het cardanhuis worden blootgelegd, ze blijken nog redelijk vettig te zijn na 8600km, tuurlijk wat vet weggeslingerd. Met een tandenborstel krijgen alle ribbels weer een mooi vet wit jasje en het spul kan weer op zijn plek.

De voorspatbordverlenger die een dag voor de grote 2024 tocht binnen kwam werd toen niet meer gemonteerd en kon toen dus zijn werk niet doen, hij zal zich nu moeten gaan bewijzen.

Het zwarte Bridgestone rubber kan nog een kleine 1000km mee maar zal binnen 6 weken vervangen worden want De Lange Man heeft een vierdaagse solotocht met Pasen in gedachten.

Het onderhoudslogboek van de K75 in het Haynes-boek is vol, een A4-tje wordt toegevoegd.

De Lange glimlacht, ‘laat het voorjaar maar snel komen’. Hij trekt een biertje open, hij heeft van dat middagje prullen dorst gekregen.

BMW K-75, 1994, km-stand 110.067

Breda, zaterdag 1-3-2025

Meer verhalen van Roland lezen?  Je vindt ze door onderaan dit artikel op de GROENE TAG Roland Oomens te klikken, en scrollen dan maar.